Bokt.nl

**Geplaatst:** 24-05-13 12:59

Geplaatst: 24-05-13 12:59

Aan de ene kant snap ik jouw gedachte dat je het liever niet had geweten, aan de andere kant wat is er mis mee als een dier nog langere tijd goed mee kan met alleen een pijnstiller??
Ga je daar nu alstjeblieft niet te druk om maken hoor!!

Aanvaard wat je niet veranderen kan, maar verander dat wat je niet aanvaarden kan

Mam, voor altijd in mijn gedachten!!! 30-09-1947 - 23-12-2015

**Geplaatst:** 24-05-13 13:07

Geplaatst: 24-05-13 13:07

Nou misschien moet je dat juist wel willen weten poetser, want dat betekent eigenlijk alleen maar dat de uiteindelijke beslissing die je genomen hebt dus terecht, eerlijk en verantwoord was. Want eigenlijk had hij dus (nog meer) last dan je dacht.. En de tijd die hij had was in ieder geval dragelijker door de hulp die hij kreeg!

En dieren accepteren pijn als iets dat er bij hoort TOTDAT ze niet meer kunnen functioneren, het sluipt er al meer in en een hond en ook een paard zal in principe doorlopen en functioneren tot het in de weg gaat zitten en ze niet meer kunnen (negeren) .. Dieren gaan anders met pijn om dan mensen, zijn dit zich ook minder bewust en lopen dus door tot het niet meer kan.

Uitzonderingen daargelaten natuurlijk want voor gevoelige dieren (met een lagere pijngrens) komt dit moment (dat ze er niet omheen kunnen) dus sneller waardoor je meer kans hebt om op tijd te zijn en een grotere kans om nog wat voor ze te kunnen betekenen..

Proud human of Whizzard & gek op onze stoere Gelderse ruinen!

Voor Whizzemans: Het is onmogelijk', zei trots. 'Het is riskant', zei ervaring. 'Het is zinloos', zei rede. 'Probeer het', fluisterde het hart.
>> May The Horse Be With You!

**Geplaatst:** 24-05-13 13:23

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 24-05-13 13:23

Wat ik mijzelf nu vooral kwalijk is dat mijn ouders het einde snel zagen aankomen, al enige maanden en dat ik gewoon nooit iets gemerkt heb. Ik wist dat hij hd had, dat had hij al toen we hem zijn gaan halen als 1 jarige verwaarloosde bange puber, maar dat hij daar zo last van had heb ik nooit geweten. Pas toen ik het wist heeft hij het aan mij laten merken en toen was het klaar ook. Ook hebben ze mij nooit verteld dat hij mijn moeder een keer gebeten heeft, omdat zij mij wilde wakker maken terwijl ik ziek was en hij bij mij lag te waken. Maar die 2 zijn altijd een slecht duo geweest. Ik weet nog wel dat mijn vader een keer wakker 's nachts van geluid bij de voordeur. Quinto sliep 's nachts in zijn mand voor de voordeur en mijn vader is gaan kijken wat er gebeurde. Quinto lag toen kwispelend naar de deur te kijken, klaar om te begroeten. De volgende dag zagen we sporen van inbraak, hij was veel te goed.

Ik heb een mentale beperking en kan daardoor soms vreemd reageren

**Geplaatst:** 24-05-13 13:29

Geplaatst: 24-05-13 13:29

Zou iedere ouder dat niet voor zijn/haar kind doen?!? Je zat al niet lekker in je vel en dan ook nog weten dat het niet zo lekker met je hondje ging?!?
Kan me er wel iets bij voorstellen dat ze dat hebben verzwegen om jou te beschermen! ze zagen ook wat die voor jou betekende!!

Aanvaard wat je niet veranderen kan, maar verander dat wat je niet aanvaarden kan

Mam, voor altijd in mijn gedachten!!! 30-09-1947 - 23-12-2015

**Geplaatst:** 24-05-13 13:35

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 24-05-13 13:35

Dat is waar ja en waarschijnlijk merkte ik het ook niet aan de kleine dingetjes omdat ik nog zo jong was. Ik ben al blij dat mijn moeder mij dit wilde vertellen. Ik mis hem gewoon ontzettend hard.

Ik heb een mentale beperking en kan daardoor soms vreemd reageren

**Geplaatst door de TopicStarter:** 24-05-13 14:20

Geplaatst door de TopicStarter: 24-05-13 14:20

poetser,jij was toen heel jong nog ,denk dat je ouders je ook hebben willen beschermen,en dat ouders ook niet alles vertellen aan kinderen..en een poosje pijnstillers geven is niets misdadigs aan hoor,je hebt gewoon nog een extra tijd van quinto zo kunnen genieten...koester die tijd maar

en pff net had joesje dus alsnog gebraakt buiten en die ben ik naar binnen gaan brengen ,komt mijn vriend binnen waar ik bleef ,die wilde met de honden naar achter gaan,nu had ik al met paarden in de wei zetten zo af en toe in die wei gekeken waar donnie zijn stok lag en ik kon er gewoon niet in lopen,maar ja ...nu dus toch mee gelopen en jemig wat heb ik staan huilen bij zijn stok,hij lag daar nog van de vorige keer,klaar om weer boven te blaffen...

die stomme stok is ook nog eens het enige tastbare van Do...hij had geen eigen halsband,geen eigen mand,geen balletjes of andere dingen...alleen die stok,dat was zijn lust en zijn leven...

en daar dan staan zonder blije do bij zijn stok,ik had het niet meer...och mijn hemel ik mis hem nu al zo,en hij is pas 3 dagen weg...het echte besef van weg zijn moet nog gaan komen..

mijn lieve dootje toch...waarom nou toch,hij was nog zo blij en zo mooi...

**Geplaatst:** 24-05-13 14:30

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 24-05-13 14:30

heel veel sterkte meid, hij was prachtig. Het is normaal he dat je hem mist. Hij is nog maar zo kort weg bij je. Dat gemis zal nog wel een hele tijd blijven. Dikke knuf

Ik heb een mentale beperking en kan daardoor soms vreemd reageren

**Geplaatst:** 24-05-13 14:44

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 24-05-13 14:44

Ach, kan het me goed voorstellen dat je het daar te kwaad mee kreeg, bewaar 'm maar heel goed, die stok !

Heeft je vriend wel begrip voor je verdriet en kan hij je een beetje troosten ?

En hoe is het met Joes nu ?

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

A bird sitting on a tree is never afraid of the branch breaking,

because her trust is not on the branch but on her own wings.

Always believe in yourself !

**Geplaatst:** 24-05-13 14:52

Geplaatst: 24-05-13 14:52

Kun je niet iets leuks (laten) maken van die stok voor in huis??
Of dat je hem aan een lint horizontaal ophangt met allemaal foto's van hem eraan?!

En hoe naar het gevoel ook is, je verdriet kan nu beter blijven komen dan dat je het opkropt en het ongetwijfeld later alsnog komt!!

Hoop dat je inderdaad wel steun kunt vinden bij je vriend!?

Aanvaard wat je niet veranderen kan, maar verander dat wat je niet aanvaarden kan

Mam, voor altijd in mijn gedachten!!! 30-09-1947 - 23-12-2015

**Geplaatst:** 24-05-13 15:15

Geplaatst: 24-05-13 15:15

Och jeetje, wat een enorm verdriet.
Pas je mooie lieve Gambit verloren en nu zo onverwacht afscheid moeten nemen van Donnie die je zo lief was. En wat een mooie trotse hond was hij, wat heeft hij zich sterk en groot gehouden. En hoewel het verschrikkelijk is om hem te moeten missen is het wellicht een schrale troost dat hem een lange lijdensweg bespaard is gebleven. Maak jezelf geen verwijten, je hebt gedaan wat je kon en je kon niet meer doen dan dat.
Laat het verdriet maar toe, want dat mag er zijn. Heel erg veel sterkte :(:)

In het verleden gebeurd niets (meer)
In de toekomst gebeurd (nog) niets
Er is alleen maar nu

**Geplaatst:** 24-05-13 15:40

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 24-05-13 15:40

Ik ken het gevoel dat sommige honden echt je soulmate kunnen zijn. Kijken recht bij je naar binnen als je aankijken, vormen een deel van je.

Ik heb er thuis drie, waarvan er één (mijn eerste) toch net iets meer mijn grote kleine vriend is dan die andere twee, waar ik uiteraard ook heel veel van hou. Ik kan je verdriet bijna voelen als ik eraan denk dat ik ooit met het verlies van een hond te maken zal krijgen en probeer zo dankbaar mogelijk van ze te genieten, wetende dat het ooit over zal zijn.

Ik wens je heel veel sterkte en kan je alleen adviseren zo veel tijd en ruimte voor je verdriet te nemen als je zelf nodig vindt. Blijf Do koesteren en bij je dragen, dan zal hij altijd een stukje van je hart warm houden.

http://www.paardenmassagelimburg.nl
http://www.buitenrijtraining.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 24-05-13 15:55

Geplaatst door de TopicStarter: 24-05-13 15:55

dootje was gewoon een charmeur...

,alle vrouwen/meiden die hier kwamen pakte hij volledig in...

gewoon blij smoeltje,en mooie ogen,en ook een hond met een ziel,hij vertelde je gewoon iets als je hem aankeek...en daarnaast was hij ook nog eens heel erg lief,niet opdringerig,maar wel gezellig aanwezig,de ideale man dus

en mijn vriend en ik praten heel veel over do,maar mijn vriend heeft ook verdriet,en ja we snappen elkaar aan wat we missen,alleen woon en leef ik 24/7 jaar in jaar uit met de honden samen en werkt hij ,plus heeft ie ook nog eens een heel groot gedeelte van de hondenlevens elders gewerkt waardoor hij veel gemist heeft en de band met de honden iets minder heftig is als bij mij.

ik leef echt voor en met de honden...en Do..tja,mijn grote liefde ,zo'n hond vind ik echt nooít meer,niet kwa uiterlijk,maar zeker ook nooit meer kwa karakter,hij was zo appart... :+:

en joes,uhm,kijkt wat helderder uit haar ogen,is wat meer wakker maar wil nog niet eten,en is nog te rustig voor haar doen...

ik knijp hem volledig op het moment voor haar...

en die stok,ja daar heb ik ook wel aangedacht,het is net een nieuwe stok waar dootje aan begonnen was,hij beet ze nl doormidden,dus er staan allemaal tandafdrukken in de nieuwe stok..

maar ik ben nog minder creatief als een wasknijper ben ik bang voor,dus vrees dat zo'n stok hier dan ten eeuwige tijden onder de carpoort oid verdwijnt,maar mss dat ik hem vast daar neerzet,dan ben ik hem in ieder geval niet kwijt ,of kunnen de andere honden eraan bijten...

**Geplaatst:** 24-05-13 16:14

Geplaatst: 24-05-13 16:14

Jeetje Kimmie, je krijgt het wel te verduren zeg. Nu ook nog een zieke hond, ik ga duimen dat Joes heel snel opknapt. Dieren hebben is leuk maar wat een zorgen kun je er van hebben zeg. En toch kan ik niet zonder. Mijn paard is 22 jaar en hoewel het echt nog heel goed gaat maak ik me van tijd tot tijd ook grote zorgen om hem. Hij heeft tenslotte ook niet het eeuwig leven.

Voor degene die mijn verhaal willen lezen van mijn trouwe vriend Hugo (gekopieerd van facebook na de betreffende dag).

Donderdagochtend 1 maart 2012 ben ik met Hugo naar de dierenarts geweest voor wat kale plekjes op zijn rug. Hij heeft hem gelijk helemaal nagekeken en nog even naar zijn longen en hart geluisterd. Ook is bloed afgenomen om zijn leverwaarden te controleren maar daar kwam niets uit. Tja, Hugo is een oude man (11,5 jaar) met oude mannenkwaaltjes maar we gaan ervoor zorgen dat hij een mooie oude dag krijgt, was zijn reactie. Dus pilletjes en shampoo voor zijn kale plekjes en een pijnstiller voor zijn artrose. Daarna met Hugo naar de dierenwinkel geweest waar hij alle schappen heeft afgesnuffeld. Vervolgens naar huis gegaan, laptop aangezet en aan het werk gegaan met Hugo naast me. Opeens tilt Hugo zijn koppie op, zwaait er twee keer mee heen en weer, ademt twee keer uit en dat was het einde. Ik ben vanmorgen nog door de dierenarts gebeld en hij vertelde me dat hij absoluut niet de indruk heeft gehad dat Hugo snel zou overlijden. Ook vertelde hij mij dat de manier waarop Hugo de wereld heeft verlaten heel bijzonder is omdat een hond bijna nooit uit zichzelf overlijdt en ik er ook nog bij ben geweest. En dat was Hugo voor mij, heel bijzonder..

Ik zeg heel eerlijk, best een mooie dood al was het nog veel te vroeg voor mij. Hugo was voor een Engelse Bulldog al best oud maar hij genoot nog van het leven al wilde hij niet zover meer wandelen. Maar Hugo is niet ziek geweest en heeft geen lijdensweg gehad en niet onbelangrijk, ik heb geen moeilijke beslissing hoeven te nemen. Maar ondanks dat is het gemis er niet minder om (en zit ik weer met tranen in mijn ogen terwijl ik dit verhaal typ). Ik heb Hugo samen met mijn zusje zelf weggebracht naar het crematorium, dat was het laatste wat ik voor hem kon doen. Zijn urn heb ik thuis.

“Er zijn geen grenzen aan wat we een paard kunnen leren, er is alleen een grens aan onze intelligentie om het hem uit te leggen.”

**Geplaatst:** 24-05-13 18:15

Geplaatst: 24-05-13 18:15

Ik moet zeggen dat de verhalen en het verdriet dat we kunnendelen hier er fijn is.
Iedereen heeft zijn eigen verhaal en verdriet.
Iedereen heel veel sterkte.

verhaal over het verlies van Saar onze dwerg teckeltje.
14juni 2012 moet ik voor een ercp( ingreep om galstenen te verwijderen) naar het ziekenhuis.
Als alles mee zit ben ik de dag erop weer thuis. Dordje dikke kus en Saar onze vlo ook een knuffel en 100 kusjes. Wij zeiden altijd als Saar doodgaat ontploft ze in 10000000 hartjes.
Ik ga het ziekenhuis in en helaas gaat het mis, ze raken mijn alvleesklier en ik lig tussen leven en dood.
Intussen zorgt vriendlief voor zoon en de hondjes. Saar eet slecht, maar dat gebeurde wel vaker , ze was een moeilijke eter en ze moest loops worden. Dit is van horen zeggen want heb een week in een morfine coma gelegen. Na 2 dagen komt mijn moeder langs en die wil Saar meenemen naar Hilversum want daar vreet ze alles. Saar is nog steeds Saar, druk ,lief en gezellig. Dag 3 moet mijn moeder toch naar de dierenarts met haar hond dus Saar gaat mee.. Dierenarts vind haar iets mager en kijkt haar tanden na, want de symptomen kwamen overeen met pijn in haar mond. Op het moment dat hij haar oppakt sterft ze.
Kleine Saar had een buiten baarmoeder ontsteking en alles was aan getast. Dit werd duidelijk na autopsie. Vriendlief, zoon en mijn moeder durfde mij niets te vertellen. Ik ben het pas ruim een week later in het ziekenhuis te weten gekomen omdat ik weer iets was opgeknapt. Saar mocht helaas net geen 3 worden en we missen die kleine vlo nog dagelijks. Na 2 weken mocht ik naar huis, en wat kom je dan in en leeg huis. Geen vlo, geen verhalen, alleen een Dordtje

**Geplaatst:** 24-05-13 19:13

Geplaatst: 24-05-13 19:13

Fem, ik denk nog steeds aan je hoor. En ik kan me je verdriet zo voorstellen toen je bij die stok stond. Bewaar het maar goed, daar heb je straks misschien een mooie herinnering aan.
En Joesje moet nu even geen gekke dingen doen hoor!

Zij die achter mijn rug om spreken, staan op de juiste plek om mijn schoentje te kussen

**Geplaatst:** 25-05-13 07:50

Geplaatst: 25-05-13 07:50

Mooie Do met z'n enorme stok

zo mooi, maar ook zo verdrietig omdat we nu weten dat jullie het met alle mooie herinneringen moeten doen

.

I don't need it to be easy, I just want it to be worth it.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-05-13 10:24

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst door de TopicStarter: 25-05-13 10:24

wat een trieste verhalen komen hier voorbij,boheme...ook jij wat een verdriet...3 jaar pas,mijn maag keert gewoon om..dat zijn geen leeftijden om een hond te verliezen..

ik ga do zijn stok vandaag onder de carpoort ( laten) zetten,staan toch zijn tandafdrukjes in...

joes ligt aan het infuus inmiddels,gister bloedwaarden laten trekken en an sich zijn ze best goed alleen de lever waarden zijn enorm hoog...

**Geplaatst:** 25-05-13 10:29

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 25-05-13 10:29

Getverderrie, wat een zorgen er weer bij ... je hebt verdikkie geen tijd om een beetje bij te komen van alle emoties :(:)

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

A bird sitting on a tree is never afraid of the branch breaking,

because her trust is not on the branch but on her own wings.

Always believe in yourself !

**Geplaatst:** 25-05-13 13:20

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 25-05-13 13:20

Ach nee, ik hoop dat Joes snel weer opknapt. Je hebt al genoeg verdriet meegemaakt de laatste tijd, je zou je nu geen extra zorgen moeten maken meid. Ik duim voor een goede afloop

Ik heb een mentale beperking en kan daardoor soms vreemd reageren

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-05-13 15:07

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst door de TopicStarter: 25-05-13 15:07

ja dikke zorgen op het moment,en ook zo bang haar ook te verliezen..

* mis donnie zo vreselijk vandaag*

**Geplaatst:** 25-05-13 15:38

Geplaatst: 25-05-13 15:38

Wat een verhalen allemaal.Omdat iedereen altijd maar vind dat je na 2 jaar weleens over het verdriet heen moet zijn, vertel ik bijna nooit meer wat en dacht ik dat ik de enige was. Maar nu lees ik al die verhalen, wat een verdriet allemaal. Een virtuele knuffel voor allemaal.

Ik hoop dat Joes echt snel weer opknapt, je hebt zoveel te verduren.Snap zo goed hoe je je voelt. *stuurt nog een knuffel richting Femke*.

**Geplaatst:** 26-05-13 17:38

Geplaatst: 26-05-13 17:38

Jeetje, wat een klap. Heel veel sterkte, het zit niet mee met jullie diertjes. Ik ga keihard duimen dat Joes weer beter word, wat een narigheid. Ik denk aan jullie :(:)

Lezen, schrijven en de realiteit

**Geplaatst:** 26-05-13 17:51

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 26-05-13 17:51

Ik duim nog steeds voor Joes. Hoe gaat het nu met d'r?

“Er zijn geen grenzen aan wat we een paard kunnen leren, er is alleen een grens aan onze intelligentie om het hem uit te leggen.”

**Geplaatst:** 26-05-13 18:16

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 26-05-13 18:16

Heel veel sterkte ! Y;(

Wat fijn dat iedereen hier zijn verdriet kan delen en hier steun vindt ! Ik heb het topic met tranen in mijn ogen doorgelezen...

**Geplaatst:** 26-05-13 21:24

Geplaatst: 26-05-13 21:24

hoe is met joes?

mamma van maximilian 13-10-2004 ,alexander 31-01-2006,leander 19-01-2008
Vrouwen lijken wel tien paar handen te hebben, mannen hebben één paar, meestal linkse.

Bokt.nl

nee niet jullie,lieve lieve donnie en Joes update pag 15...

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Wie is er online