Zo ben ik in 1994 gelukkige eigenaar geworden van een Golden Retriever, schat van een beest. Terwijl ik heel erg in de knoop zat met mezelf en op school werd gepest, was hij er iedere dag om mij op te vrolijken. Dat was mijn maatje, mijn alles. Helaas heb ik hem in 1999 op 6 jarige leeftijd moeten laten gaan en op 1 wazige foto en zijn sjaaltje na heb ik niks tastbaar meer van hem helaas. Ik probeer de mooie momenten te herrineren met een glimlach (wat maar heel moeilijk lukt, het verdriet is nog steeds inmens) en op 2 dagen sta ik mezelf toe om een traan te laten, 14 mei was zijn verjaardag en 5 november was de dag dat ik hem heb moeten laten gaan.
