Hallo allemaal! Bedankt voor de felicitaties!
Ik heb momenteel geen i-net thuis, dus kon nog niet eerder reageren.
Ik ben idd erg blij dat alles, uiteindelijk, goed is gegaan. De bevalling verliep wat moeizaam, doordat Kyra wat moeite had met de schoudertjes van Donatello. Ik merkte heel snel al dat het niet helemaal goed ging, dus we hebben met 2 man flink de zeilen bij moeten trekken. Uiteindelijk resulteerde dit in een gezond veulen. Wat was het een bijzondere ervaring!!!
Ik heb vaker bevallingen meegemaakt, maar nog nooit 1 waarbij de merrie de eigenaar zo opzoekt. Vlakvoor de bevalling was ze erg onrustig en liep ze te ijsberen door de weide. Toen ik aankwam om haar even te controleren, begon ze hele kleine rondjes om mij heen te lopen, waarbij ze diverse malen tegen mij aankwam staan. Omdat ik nog niet wist wat ze mij precies wilde vertellen, besloot ik om even wat afstand te nemen om te kijken wat ze zou gaan doen. Ik kreeg daar de kans nog niet voor, omdat ik direct werd achtervolgd door Kyra die mij tot slot zelfs de pas afsneed. Ik heb hierop mijn baas gebeld (moest op dat moment gaan werken) en terwijl ik mijn baas sprak, draaide Kyra haar billen naar mij toe (ja, hoe verzin je het!) en terwijl ik naar haar staart keek, deed ze hem omhoog, volgde er een explosie (het vlies brak
) en zag ik direct het pootjesblaas met daarin het linkervoetje te voorschijn komen. De bevalling was begonnen!!!
Ik had geen 20 cm dichterbij moeten staan, anders had ik de volle lading in mijn gezicht gekregen!!!
Kyra had door de maat van Don inwendige kneuzingen in de baarmoeder opgelopen, waardoor ze daags na de bevalling nog bloed verloor doordat de baarmoedermond nog niet in zijn geheel gesloten was. Ik heb haar toen een aantal keer een injectie moeten geven en inmiddels verloopt alles naar wens. Don groeit als kool en zuipt als een zeeman 
Inmiddels staan ze op mijn eigen stal, waar hij lekker mag blijven staan, totdat hij groot en sterk genoeg is om volgend jaar wel de opfok in te kunnen. Dit jaar slaan we over, omdat ik dan te vroeg zou moeten gaan afspenen. En daarbij hebben we de ruimte voor het houden van veulens, dus het is ook geen “must” om hem weg te brengen. Wel wil ik hem de mogelijkheid bieden om het tzt te gaan ervaren.
Wij, peettantes Jolynn en Ijsklontje, en ikzelf natuurlijk zijn stiekem toch wel heel trots op dit knappe ventje die wij hebben mogen helpen om ter wereld te komen!