Geplaatst Ach, 1 jaar er echt voor moeten werken na jaren makkelijk en toch gewoon een hele goede afloop met een gezonde merrie en veulen als resultaat is natuurlijk nog flink mazzel hebben! We hopen echter wel dat het voorlopig ook weer even het laatste jaar was met problemen voor/tijdens/na de geboorte... Hoewel het allemaal op deze manier intenser en spannender is en we er ook steeds weer veel ervaring bij opdoen. Stiekem vind ik het wel leuk die adrenaline-rush, maar wel zolang de afloop gewoon goed is.
Zondagochtend omstreeks 5 uur werd Kamal dan eindelijk geboren.
Ik lag Xenah vanuit de zadelkamer via de camera te bekijken. Ze stond lekker te knabbelen, draaide een rondje, ging weer op dezelfde plek staan en het volgende rondje dat ze draaide stak er ineens een been tot voorbij de helft uit. Dus vlug naar de box, Xenah was intussen gaan liggen. Ik had maar 1 been gezien en het was duidelijk te zien dat deze tot voorbij de helft er al uit was, dus ik wist dat er 1 been niet mee was gekomen en dat ik dus sowieso moest helpen.
Het vlies was enorm taai en heel dik en wit, ik kon er (bijna) niets door zien en herkende dan ook alleen de vorm. Ik heb het vlies hardhandig met beide handen moeten scheuren wat zelfs een paar pogingen kostte, deze had waarschijnlijk niet zomaar uit zichzelf gescheurd zoals het hoort te doen. Het hoofdje kwam al gelijk, het neusje was eruit maar het 2e voorbeen nog niet, de hoef vond ik vrijwel direct onder de kaken en met enige kracht kon ik deze toch vrij makkelijk bijtrekken.
Nadat het 2e been goed lag en het vlies weggewerkt was zodat de neus vrij kwam heb ik Xenah voorzichtig wat meegeholpen tijdens de weeën. Dat voorzichtig duurde echter niet lang, want het veulen begon te ademenen of probeerde dat tenminste en terwijl ik met 1 hand nog eens het neusje schoonmaakte kwam de buik eruit en zag ik de "grote" hoeveelheid bloed die daar vandaan kwam. Dat zag er niet zo fijn uit dus trok ik gauw mee met de wee en greep het spuitende verkeerd, schuin en te kort afgescheurde stompje vast om het bloeden te stoppen (deze was dus gescheurd tijdens de uitdrijving, de "wond" was goed 4 cm lang, het was dus schuin gescheurd ipv recht). Met de achterbenen nog in Xenah had ik dus 1 hand bij de navel en 1 hand afwisselend tussen neusje en ribbenkast om het diertje, dat door het scheuren van de navelstreng waarschijnlijk nog in het vlies al geprobeerd heeft te ademen en daarbij wat vocht heeft gehapt, aan het ademen te houden.
Het bloeden was gestopt na een poosje dichtknijpen en na een 5-tal minuten begon de ademhaling ook te stabiliseren, wel bleef hij nog een uurtje af en toe "bellen blazen" (vocht dat met het uitademen nog meekomt).
En daarna was het ook ineens allemaal helemaal goed!!
Het is een vlot en vrolijk manneke geworden, erg schattig en knuffelig ook trouwens
En voor Xenah alle lof, tijdens dit alles bleef ze keurig stil liggen (die achterbenen vanaf de heupen nog steeds in haar hadden ook nog schade aan kunnen richten als ze was opgestaan).
Genoeg geklept, tijd voor de foto's van deze knul.
Inderdaad volgend jaar alles maar normaal hoor want dit is ook niet zo goed voor je rikketik hoor al die adrenaline. Gelukkig is alles goed afgelopen. Mooi kereltje. 
Kost je ook allemaal weer een jaar van je leven. Maar er is weer een pracht van een veulen bij 
! Gefeliciteerd 
Hij is echt supermooi! 
Wat een knap mannetje!
dat is me nogal een bevalling zeg! Wat een geluk dat je erbij was!