Geplaatst DAKOTA (M. Vinga x V. Sven)
Gisterenavond zoals de laatste 3 weken gewoon weer naar stal, zonder vermoeden, wel een beetje hoop natuurlijk. Ik kijk onder haar buik naar haar uier en zag daar een miniscuul klein kegeltje hangen. Ik super blij natuurlijk, dat is waar ik al 3 weken op zat te wachten. Maar goed zo’n klein kegeltje, ik dacht niet dat het vannacht al zou komen.
Vol goede moed de wekker gezet,heb elk uur gekeken op de camera maar niks bijzonders te zien, tot dat ze om 4.50 begon te schrapen en ik nadat ze een klein plasje had gedaan een complete waterval hoorde. De bevalling was begonnen!!
Ik heb afgewacht tot dat ze ging liggen en ben toen stilletjes naar haar stal geslopen, klein lichtje gemaakt, en ben bij haar gaan zitten. Ze was nog steeds vruchtwater aan het verliezen en als snel zag ik de voetjesblaas.
Maar ik zag maar 1 voetje, de andere was nergens te bekennen. Vinga bleef maar persen en persen maar er kwam geen 2e voetje. Zonder te aarzelen heb ik gelijk de DA gebeld en had mij verteld Vinga op de been te helpen en met haar te gaan lopen zodat ze niet kon persen.
Met 3 man hebben we haar op de been geholpen, met haar gaan lopen en gelukkig kwam de DA als snel. Die prikte de voetjesblaas stuk (ik stond daar net met mn voeten onder, op mn badslippers dus blote voeten, lekkerrrrr) en ging met zijn hand naar binnen om het andere beentje goed te leggen, dit beentje lag dus helemaal naar achteren. Samen heeft de DA met de stalbaas het veulen met geweld er uit moeten trekken want het hoofdje wilde ook niet mee, de vrouw van de stalbaas heeft de rand van Vinga dr kling gemasseerd zodat het veulen geboren kon worden. Ik hield de staart opzij en volgde alles. Toen eindelijk de schoudertjes geboren waren viel Dakota op de grond (Vinga stond ze lag niet) en hij begon gelijk met zijn oortjes te wiebelen.
De nageboorte is er goed afgekomen, zag er prima uit, Vinga is gelukkig verder niet uitgescheurd of zo, en ze is super lief voor de kleine, toen ze hem zag hinnikte ze lief naar haar pasgeboren zoon en hij hinnikte terug :L
Een zware bevalling dus, maar o zo de moeite waard. 22 nachten waken vallen in het niet als je dit prachtige wezentje ziet, en wat ben ik blij dat ik er bij was, had er niet aan moeten denken wat er gebeurd zou zijn als ik toch een nachtje thuis was gaan slapen, dan was ik misschien mn merrie en het veulen kwijt. Wat een verhaal he, hij is erg aanhankelijk en knuffelig. Hij heeft een klein zwart wratje op zijn neus, aangeboren, maar gaat er nog af.
Zie hier mijn mooie hengstje DAKOTA
eerst laat ie je zo lang wachten en dan nog moeilijk doen bij de geboorte ook 
je zult vast wel veel slaap moeten inhalen nu 
