Geplaatst Als ze ging liggen of als ze viel, moesten we haar met 3 mensen+een machine recht heffen.
Het veulen (2,5 weken oud hengstje) was nog oké maar was er mager en "ingevallen" en had waarschijnlijk ook een tekort aan vitamine aangezien hij niet bij de mama kon gaan drinken
Van de merrie zet ik liever geen foto's online, maar het veulen zag er dus zo uit
Na een week
http://oi45.tinypic.com/2cwwi84.jpg
We begonnen hem melk van de papfles te geven en noemde hem Huppeltje.
In het begin was hij erg schichtig en kwam alleen in de buurt van de mensen die hij kende van het melk geven (de eigenaars van mijn halfpension paardje en ik), maar na een tijd groeide hij op tot een intelligent en nieuwsgierig veulen die niet snel bang te maken is.
We leerden hem zijn hoefjes opheffen, halster aandoen, geborsteld worden en natuurlijk mocht hij gewoon voor de rest met zijn mama lekker paard zijn.
Ook legde hij zijn hoofdje op mij als hij neerlag, het was ongelofelijk hoe hard hij ons nu vertrouwde.
De merrie was ook erg bang in het begin en vertrouwde niemand, maar na een tijd kwam ze hinnikend naar je toe en kwam ze aandacht vragen
Ook kon ze nu weer zelfstandig rechtstaan, gaf ze weer melk en dikte ze goed aan.
Twee maanden gingen voorbij en we hechtten ons allemaal aan hun. Ook de paardjes bij ons in de kudde konden het goed met hen vinden.
http://oi49.tinypic.com/30tjvia.jpg
Op een dag stuurde het baasje van mijn halfpension paard een sms naar de eigenaar van Huppeltje en zijn mama om te vragen wat hij nu met hen van plan was. Om welke reden dan ook was de eigenaar hier niet mee gediend en kwam hij ze de volgende dag halen met de trailer.
Ik was toen de enige op stal en zag hoe er onnodige klappen werden uitgedeeld... De angst stond hen in de ogen en dat nu ze eindelijk mensen vertrouwden. Ik was helemaal in paniek want onbewust had ik me Huppeltje toegeëigend.
Drie weken gingen voorbij en ik kon van niks meer genieten. Als ik bij de paarden was, was ik natuurlijk altijd heel blij maar toch was er een enorme leegte.
Op 20 september 2012 liep ik door de schoolgang toen ik mijn GSM voelde trillen. 1 sms van Papa => "Huppeltje is van ons!"
Mijn allergrootste wens kwam eindelijk uit en de volgende dag gingen we de papieren tekenen! 21/09/2012 is de officiële datum, waarop Huppel van mij werd.
We zijn nu volop bezig met de tweede stap in het halstermak maken, het volgen. Het gaat erg goed, hij is heel slim en leergierig.
Een snelle leerling die op de tweede keer al enkele pasjes mee stapt!
Ik had zonder zadel met Boy gereden, vandaar dat mijn rijbroek vuil was
http://oi46.tinypic.com/2rdvl11.jpg
Bijna 5 maanden en al een echte reus!
Hij heeft heel veel aan zijn maatje, Boy! Huppel treedt trouwens in de voetsporen van Zorro, met zijn "oogmaskertje"
http://oi48.tinypic.com/t8axxi.jpg
Ik had me geen betere afloop kunnen wensen en geniet elke dag van "mijn" Huppel (en natuurlijk mijn halfpension paardje, Boy, en de rest van de kudde niet vergeten!
) 
wat is ie liiieeff 
