Geplaatst Vanochtend rond 11 uur is de bevalling van Cyntha begonnen. Ik was binnen 5 minuter bij haar en oh wat was ik zenuwachtig.
Ik was op alles voorbereid en had overal rekening mee gehouden, behalve wat er dus uiteindelijk ging komen.
Na bij haar gekeken te hebben kon ik er niet over uit of ik nou twee hoefjes voelde of maar eentje.
Heb gelijk de dierenarts maar gebeld want ik kon de stress sowieso niet meer aan. De bevalling ging veel te langzaam naar mijn zin.
Toen de dierenarts er was was ik eigenlijk nog steeds in de veronderstelling dat alles goed was dat dei man er alleen uti voorzorg was.
Verbaasd was ik ook dat hij uit zijn auto sprong al zijn spullen pakte, vroeg om een emmer water, enz en gelijk naast Cyntha zat.
Wat hij toen als eerste zei sloeg in als bliksem. Ik denk dat we al te laat zijn zei hij.
Er was geen tijd om deze woorden tot ons door te laten dringen we moesten aan de slag met zn allen, mn moeder was aan het werk dus kwam gelijk helpen met emmers water brengen, Cyntha vasthouden enz.
Ik hielp de dierenarts door de staart goed aan de kant te houden en kon dus goed zien wat het probleem was. Haar hoofdje was eerst gekomen en ze zat dus vast. De dierenarts heeft gelukkig met veel moeite het hoofdje terug gekregen en de voetjes en het hoofdje er weer uit gekregen. Toen ik het levenloze hoofdje zag was het wel even slikken.
Maar nog steeds geen tijd Cyntha had het erg zwaar en het veulen moest er nog uit.
Ik zal de details besparen maar uiteindelijk zijn we ongeveer een uur tot 1,5 uur bezig geweest om het veulen eruit te krijgen. Er was gelukkig een grote sterke tuinman aan het werk die kon helpen trekken want de dierenarts alleen kreeg het niet voor elkaar.
Eenmaal het veulen eruit merkte ik pas hoe slecht het met Cyntha ging. Ze heeft een middel gekregen om weeen op te wekken zodat de baarmeoder goed schoon blijft, ze is gespoeld maar haar bloeddruk was zo laag dat de dierenarts geen aders kon vinden voor de overige spuiten.
Uiteidnelijk hebben we haar half omhoog gehezen zodat ze iets in beweging kwam en de bloedsomloop ook weer op gang kwam. Gelukig na heel vaak prikken is het toen wel gelukt om een ader te vinden.
Cyntha heeft nog ergens de kracht vandaan gehaald om op te staan en naar Achara te lopen.
Toen was drong het eigenlijk goed tot me door en kwamen de tranen.
Zo lief als ze met dr neusje tegen dr baby aan duwde om hem aan te sporen op te staan en toen dat uiteindelijk niet hielp heel voorzichtig met dr voetje duwen.
Toen het tot haar doordrong dat ze niet op kon staan draaide Cyntha weer om en is ze weer in elkaar gezakt.
Ik heb haar uiteindelijk water uit een bakje gevoerd en een strobed buiten gemaakt waar ze lag. Ze heeft een keer nog de kracht kunnen vinden om even wankelend op te staan en zakte toen toch weer in elkaar.
Ze ligt nu op haar hooibedje te slapen.
Morgenochtend zal ze opnieuw gespoeld worden en gaan ze kijken hoe het verder met haar gaat.
Achara was een prachtig grullo merrieveulen.
We hopen dat Cyntha goed hersteld en gauw weer op de been is.
Slaap zacht Achara
