Geplaatst 
Maar zie hier mijn kleine meid, Evyan vica, vernoemd naar haar moeder 'Nadyan' en als extra 'vica' wat afstamt van vica pota, de romeinse godin van de overwinning, want het was een hele strijd die ze geleverd heeft die ze uiteindelijk gewonnen heeft! In het kort mijn verhaal: Op een vroege ochtend, inmiddels vier weken geleden, lag ze, zonder dat de merrie het aangekondigd had, opeens in de stal. Hoelang ze er al lag weten we niet echt maar toch al een tijdje omdat ze al helemaal droog was. Ze was helemaal uitgeput en kon zelf niet opstaan en wilde ook niet drinken. Na wat pogingen gedaan te hebben, besloten we toen toch de dierenarts te laten komen. Aangezien ze misschien toch al wat uren niks gehad had heeft de dierenarts ze flink wat vocht via een infuus toegediend en heeft ze via een sonde de eerste biest binnengekregen. Daarna moesten we het zelf toch maar blijven proberen, wat dus niet lukte ze had geen zuigreflex en we kregen nog steeds niks binnen dus weer de dierenarts laten komen en die heeft weer een sonde ingebracht en weer op die manier wat melk binnengekregen, en ook kreeg ze weer vocht via infuus.
Daar leek ze wat van op te knappen, maar zelf opstaan en zelf drinken dat deed ze nog steeds niet, tot de avond toen kreeg ze terwijl wij haar aan de uiers hielpen opeens een zuigreflex, wij blij!, vanaf toen ging het steeds met hele kleine stapjes vooruit, maar zelf opstaan kon ze nog niet dus het advies van de dierenarts was, tweemaal per uur zorgen dat ze melk binnenkrijgt, dus dat werd een zware nacht, het werden zelfs 4 zware nachten met een hele grote terugslag op de 3de nacht, ze kreeg met vlagen rare stuipen en een of andere infectie erbij, die nacht heeft ze toen heel wat spuiten gehad en antibiotica om haar proberen te redden, drinken deed ze gelukkig nog wel, de dierenarts zag het erg somber in en als er in de avond geen verbetering zou zijn was zijn advies toch een beslissing te nemen, eventueel in laten slapen.
In de avond was het niet veel beter maar toch zagen we iets in haar, het dronk immers nog steeds, wat ons besloten heeft om die nacht toch nog door te gaan met melk blijven geven. De dierenarts heeft haar ook nog een klisma gegeven en een pijnstilling. Die nacht is ze toen doorgekomen en ieder uur leek ze zelfs wat op te knappen. Maar zelf opstaan dat lukte nog steeds niet dus wij hielpen haar nog steeds ieder half uur met opstaan en aan de uiers helpen. Totdat we in de 4de nacht in de stal liepen en ze zelfstandig was opgestaan, erg wankel maar wij waren helemaal gelukkig. Wij hebben die nacht wel de stal nog even wat verbouwd met dekens en strobalen zodat ze haar eigen niet zou bezeren, want ze stond niet stevig op haar benen en viel regelmatig bijna om. Na die nacht is ze met sprongen vooruit gegaan, wel hebben we haar nog een beetje meegeholpen met drinken maar eigenlijk kon ze het bijna zelf. De dagen daarna hebben we haar nog wel enkele dagen en nachten in de gaten gehouden, maar helpen dat hoefde niet meer, we waren zelf compleet gesloopt maar het is het allemaal dubbel en dwars waard geweest, ons kleine wondertje dolt en rent nu lekker door de wei en als je er naar kijkt lijkt het alsof er helemaal niks gebeurt is, en ze groeit met de dag.
eerste dag buiten
genieten van de eerste zonnenschijn
inmiddels alweer ongeveer 10 dagen oud
bijna maand oud
met trotse mama
, en mocht ik niet reageren op iets, ik kan amper bij de computer komen, dus vandaar. 
