
En wat is het een schatje geworden!
Zijn moeder heb ik als half verwilderd merrietje in mei gekregen (te leen, dat wel)
met de mededeling dat ze drachtig was en dat ik de naam mocht verzinnen.
Zij was hardstikke schuw maar nu vertrouwt ze me en loopt ze me werkelijk overal
hinnikend achterna

Op 1 juli om 8u `s ochtends werd ik gebeld door de weide-eigenaresse: 'Er ligt een
klein veulentje bij Eureka in de wei!' Dus ik heb me in mn kleren geschoten, tanden
gepoetst en ben als een zotte naar de wei gefietst. Daar aangekomen lag een klein
propje in de hoek, naast mama en een overbezorgde Nigel:


Op 2 juli zag hij er zo uit:

Toen heb ik hem 2 maanden niet gezien, omdat moeders opnieuw gedekt moest worden
en dus bij de eigenaar stond.
Op 9 september kwamen ze terug en was Bas enorm gegroeid en had zijn koppie heel veel uitstraling gekregen:



In oktober gingen Nigel en ik lekker vaak naar buiten, dat vond Bas niet altijd even leuk:

In november regende het veel en maakte witte Bas heel vies!

En dan gisteren, een heel stout en ondeugend koppie:

Hij is van schichtig ding verandert in een heel stout, aanwezig, maar super leuk veulentje, waar ik echt mn handen nog vol aan ga krijgen

