Geplaatst 
Het Pieterpad (PP) is zo'n 500 km lang en begint bij Pieterburen in Groningen en eindigd bij de St. Pietersberg bij Maastricht. De route staat beschreven in 2 routegidsen, die je bij reisboekwinkels kan bestellen. Achter in de boekjes staan overnachtingsadressen vermeld langs de route. Het pad is gemarkeerd met rood/witte strepen op bomen en palen. Omdat de afstand van Pieterburen naar de stad Groningen in 1 dag te rijden is, heb ik gekozen om in Warffum te starten, via Uithuizen, door 10 tallen kleine dorpjes naar de stad Groningen via het zg. Jacobspad. Ik houd nogal van cultuur en die kom je op die route volop tegen. Eeuwen oude kerkjes, woningen en boerderijen. Dit pad is echter bedoeld voor wandelaars en fietsers. Veel kleine bruggetjes kan je niet over met een paard, maar met een beetje inprovisatie en hulp van bewoners, is het mij steeds gelukt om het pad te vervolgen. Over dit pad doe je ongeveer 3 dagen tot aan Groningen. De route loopt veelal over de normale openbare weg en kleine slingerweggetjes langs kanaaltjes.
De Groningers blijken aardige behulpzame mensen. Appels, wortelen, water en koffie, werden spontaan aangeboden langs de weg. Het is een mooie route, die ik iedereen kan aanbevelen, als je van cultuur en mooie vergezichten houdt. De wegen waren stil en goed te doen. Veel paarden in de weilanden en een slaapplek zoeken was geen punt. De route loopt verder door de stad Groningen en daar had ik geen zin in. Na Groningen heb ik mijn reis voortgezet via Midlaren naar Rolde. Hier ben ik overgestapt op het Pieterpad, wat daar ook door heen loopt.
Drenthe is een prachtige provincie en de route voert je door bossen en over heidevelden. Heel Drenthe is goed te doen met je paard. Het nadeel van het pad is, dat het door steden gaat. Dat wilde ik dus niet. Met een goede kaart ben ik er steeds omheen getrokken. Ik belde elke morgen naar een boerencamping, waarvan de adressen in de routegids staan. Ik was overal welkom en mijn paard mocht in de wei of op stal. Ik koos steeds voor de wei.Tentje op de camping met uitzicht op mijn paard. Ik betaalde per nacht voor mijn paard van niets tot 15 euro en voor mij zelf per nacht rond de 7 euro op een camping.
De route door Overijssel vond ik nog mooier dan door Drenthe. Ook wel een paar nare bruggetjes, maar ook dat kon ik oplossen. Ook hier weer aardige hulpvaardige mensen langs de route. Gedurende de reis wel een groot aantal viaducten en spoorwegovergangen over gestoken. In het begin was mijn paard dan wel wat kijkerig, maar gaande de reis raakte hij er aan gewend. Het eerste deel van de route eindigd bij het kasteel in Vorden.
Onderweg wel een paar keer een boswachter tegengekomen. Niemand joeg mij weg, integendeel, iedereen vond het leuk wat ik deed. Ook eigenaars van landgoederen, waar ik doorheen trok, waren aardig en belangstellend. In Gelderland moet je de Rijn oversteken bij Millingen en dat is een echt obstakel, want daar vaart een fietspontje, waar je niet op mag met een paard. Je kan omlopen door Nijmegen of door Duitsland. Allebei geen optie, dus maar weer gestart in Groesbeek aan de andere kant van de Rijn. Vanaf daar reed mijn vrouw een weekje mee op haar paardje. In Limburg begon de ellende wat betreft de dazen. We werden er gek van. Aangezien het Pieterpad door dichte bossen langs de Duitse grens loopt, waren we constant het slachtoffer van die krengen. Zelfs de duurste dazenspray hielp niet lang. Opvallend was wel dat het paardje(schimmeltje) van mijn vrouw veel minder last van ze had, dan mijn Fries. Uit noodzaak overgestapt op fietsroutes, die net buiten de bossen lagen. Ook hier vlogen ze rond, maar veel minder.
Overal in Limburg goede overnachtingsplekken gevonden. Om Venlo en Roermond ben ik heen getrokken richting Echt en Susteren. Bij Maaseik heb ik het PP verlaten en ben ik de Maas overgetrokken en over weggetjes langs de Maas aan de Belgische kant mijn route vervolgd richting Frankrijk. Ik zag de St. Pietersberg wel liggen vanuit Belgie, maar ben er niet geweest.
Ik heb op deze reis gebruik gemaakt van hoefschoenen(Easy-Boot Epics) zonder ijzers. Mijn paard loopt al jaren zonder ijzers over de weg, maar ik wilde op deze lange reis geen risico lopen. Krachtvoer heeft mijn paard niet gehad tijdens de reis. Gras was overal veelvuldig te vinden en daar doet hij het goed op. Hij was wel wat afgevallen, net als ik, maar niet schokkend.
Conclusies: Voor zo'n reis heb je een bom-proof en verkeersmak paard nodig, dat getraind moet zijn om met bepakking te stappen en niet in paniek raakt van het geklapper bij een gallopje. Grote gedeelten van het Pieterpad lopen gewoon over de openbare weg, langs autowegen, over rotonde's en langs spoorbanen, maar zijn goed te rijden. Het zijn vaak niet de kortste routes van A naar B, maar wel de mooiste. Bospaadjes in Drenthe en Overijssel zijn vaak heel smal en het kost moeite om daar je paard met de bepakking, schadevrij door heen te loodsen. Politie heb ik in Nederland niet gezien, maar in Belgie veelvuldig (geen last van gehad overigens) Boswachters zijn aardig en leggen je geduldig de route uit als je verdwaald bent. Als ze zien, dat je rustig stapt en niets vernield zijn ze wel bereidt een oogje dicht te knijpen. Slaapplaatsen zijn overal te vinden.(Ben niet één keer geweigerd) Campings bij de boer hebben mijn voorkeur. Veelal wat oudere gasten op de campings, die klaarstaan met koffie etc. Sanitair op campings is brandschoon en vaak leuk contact met eigenaars. Veel aanspraak onderweg van passanten en bewoners langs de route's. In bossen en over landgoederen maakte ik gebruik van de verplichte ruiterpaden (ook weleens gesmokkeld hoor!). Het PP is en blijft een route voor wandelaars en fietsers. Je kan hem beslist niet overal blijven volgen, maar met een goede kaart en GPS kom je er wel uit. De paden lenen zich niet voor grote groepen ruiters die zich snel willen verplaatsen, maar wel voor rustig rijdende ruiters (veelal in stap ivm de bepakking)of lopend je paard begeleidend. Ik heb erg genoten van dit gedeelte van mijn reis en ben door dorpjes gereden, waar ik nog nooit van gehoord had. We zijn toch wel vaak verkeerd gereden of moesten door nood gedwongen, omlopen. Aan het einde van de reis, stonden er 774 afgelegde kilometers op mijn GPS. Totale kosten van logies, restaurants en boodschappen +/- 800 euro. Hoefschoenen zijn nog lang niet versleten en bleven ook in zwaar terrein, goed functioneren. Volgend jaar gaan we verder door het Franse land. Voor vragen graag een pb. HG. A3
Voor meer foto's kijk op :
http://www.mijnalbum.nl/Album=4IM6XK6I
Doe haar de groeten van me !! Gr. A3.
