Tessel, eigenlijk was het niet eens echt wennen. Lag misschien ook nog aan Blanka met wie het echt ontzettend goed klikte. We hadden vaak aan drie woorden overleg genoeg en vonden vaak hetzelfde over dingen. Ook de kinderen pikten het goed op, toen ze halverwege de week nog eens vroegen hoe oud ik ook alweer was vielen ze bijna van hun stoel
en Marianne, jaah, bitloos
Ik vond het zo prettig, ik heb ook aan garinda gevraagd of ze het hoofdstel op het Lamoen wil laten, dan ga ik het met Mirthe buiten proberen deze week 
donderdag vervolg
Zat ik daar dus op de dagcamping met een meisje dat echt in de stress was. Ze had erg veel pijn, maar vooral was ze heel bezorgd om Dandy. Ik belde alvast met Jannette, want dandy was er ook niet, die was Blanka dus aan het halen. Uiteindelijk bleek het zo te zijn dat een man Dandy had opgevangen en naar de dichtsbijzijnde manege had gebracht: Snorrewind. Blanka kwam die man tegen en die heeft haar en het meisje erheen gebracht met de auto. Meisje op Dandy (met een beugel, die ander was van het zadel af) en terug gereden. Dat duurde dus alles bij elkaar nog wel even en ik zat daar op de camping. Kinderen aan het werk gezet met water emmers. Meisje kalmeren en heen en weer bellen. Toen blanka terug was met de pony werd die belaagd door fans en: 'gaat het wel goed met hem?'s . Het ging helemaal goed met mannetje Dandy.
Vervolgens zijn er twee meiden opgehaald, meisje wilde liever niet alleen naar het Lamoen en er waren genoeg vrijwilligers om even mee te gaan en hebben Blanka en ik een noodplan verzonnen met de pony's. Joey en Odessa mochten met twee meiden erop achter de huifkar (vonden die meiden leuk, ze zouden normaal inde huif zitten) en we wisselden wat. Ook ik mocht even wisselen, want het meisje op Mirthe wilde best Daisy eens proberen
Lief! Ik heb nog wel honderd keer gemeld dat het mij echt niets uit maakte, maar het wel heel lief vond en toen toch gedaan. Meisje vond Daisy erg leuk, gelukkig en zat met zo'n trots glimlachje op de pony.
Dat buitenritje ging leuk, al hadden we op een geven moment echt heel het bos wel drie keer gezien. Nog een ijsje gehaalt op de camping. Helaas ging het bij het laatste gallopje weer mis, op het snelwegpad. Daisy's zadel zat niet zo heel goed en nu zag ik het zo naar voren schuiven (ik en Mirthe bleven in de achterhoede, heel fijn dat ik die pony gewoon rustig achter kan laten blijven
) Uiteindelijk kwam ik de bocht om en daar lag Lindey met het zadel en hoofdstel van Daisy op de grond. Echt heel maf, want alle riempjes zaten nog vast en alles was nog heel. Pony is een stuk verderop opgevangen met de huif. Ik ben toen van Mirthe afgestegen en heb het zadel van Daisy op Mirthes zadel gelegd en toen moesten we terug lopen. Pfoe, wat een pokke end
Die avond was natuurlijk de bonte avond. Blanka en ik deden iets waarbij een meisje geblindoekt achter een ander zat en dan de armen speelden. Ze moesten tanden poetsen, vla en hagelslag voeren en lippenstiften, het werd erg hilarisch. Er waren nog leuke andere stukjes en toen kwam het hoor. Blanka en ik moesten onze regenkleding aandoen en we kregen een blinddoek op. We werden naar de stallen geleid en moesten in een kruiwagen gaan zitten, er was een bel tussen ons in. Kregen we vragen over de week en over het Lamoen en als we het fout hadden of de ander het goed had dan kregen we een kan ijskoud water over ons heen
We hebben keihard gegild en uiteraard verloor ik. Daarna nog wel even wraak genomen en wat andere meiden ook nat gegooid. ghegehe,
Toen we weer omgekleed waren, die regenkleding werkte echt niet, hebben Blanka en ik met moeite een vuurtje aan de praat gekregen en hebben we daar nog een hele tijd omheen gezeten. Broodjes proberen te maken, maar dat mislukte eigenlijk flink, ach dat maakte het niet minder gezellig. We gingen te laat slapen.
Oja, de drieling had in de nachten ook nog een soort grapje. Ze probeerden met viltstiften ons onder te tekenen. Hoera. De eerste ochtend lukte het ons al om op hen een hartje te zetten op hun wangen, maar hen lukte het maar niet. Stond opeens die laatste nacht om drie uur een meisje naast mijn bed. Ik werd wakker en heb ze geloof ik heel erg laten schrikken.
Vrijdag
We hadden ergens aan het begin van de week al bedacht om een dauwrit te gaan doen. Zo konden we en naar buiten en hadden we de rest van de dag om op te ruimen enz. Er bleven een paar meiden liggen, dat mocht, maar verder stond iedereen om half zes buiten. Om kwart over zes zaten we op onze paarden. Het was echt een prachtige buitenrit. Omdat Daisy's tuig erg los zat had ik voor de verandering eens Toon mee. Er was een prachtig opkomend zonnetje, we zagen een hertje vlak naast ons, konijntjes, spinnenwebben tussen de hei en ontzettend veel rust. Heel mooi, we deden ook een buitenritje met alles erop en eraan. Snelwegpad, KM-pad, Chille drafpad, Kronkelpad, Koeienpad, Snelwegpad terug. Blanka en ik hadden nog erg veel lol, we wilden het snelwegpad afstappen op Toob en Toon. Uiteraard ging dat met Toob niet, maar met Toon kwam ik heel relaxt aanstappen. Hihi, de hele groep onze namen roepen.
Daarna konden we ontbijten en vervolgens opruimen. Dat duurde een hele tijd en toen konden we alweer middageten, maar begon het wel ergens op te lijken. Celine kreeg erg last van hoofdpijn en lag nog even op de bank. Na het eten ging dat wel weer, meisje die van Dandy af was gevallen had ook erg veel pijn. Na het eten waren de meiden die mochten oefenen pony's aan het poetsen toen er opeens een spontaan aan het huilen was. Ze had migraine en ontzettend veel hoofdpijn. We konden niets doen om het op te laten knappen en zij is vervroegd opgehaald. Vervolgens ging het bij een meisje in de bak niet zo goed, ze wilden wat doen met haar zusje en haar nichtjes en dat hadden ze thuis al helemaal verzonnen. Ze hadden ook verf mee en pakjes gemaakt en er van alles voor gedaan. Dat meisje raakte erg in de stress en haar zusje werd weer boos en toen was er een halve ruzie. Ik heb dat meisje op shera nog even les gegeven, tot ze Shera door had en die geen loopje meer met haar nam, erg knap hoe ze dat toch deed! Vervolgens hadden ze hun stukje geoefend en gingen zij op stal de paarden verven. Ondertussen ging ik de drieling les geven, ze wilden springen. De drieling, van wie we aan het begin dachten dat het chaos zou worden, was echt super en ik vond het erg gaaf om hen even les te geven. Ook die zag je echt vooruit gaan. Alleen halverwege die les ging het super hard regenen, ik liet ze even hun regenjassen halen en daarna toch maar door. Toen die klaar waren en Blanka het laatste groepje hielp kwam er opeens iemand aanrennen: 'Fenna, Caro ligt op de grond en ze trilde helemaal en ze zei dat ze niets meer voelde! Kom snel.' Blanka en ik schrokken ons echt rot, ik ben daar heen gegaan, Blanka kwam toen ze daar alles voor elkaar had. Meisje lag ondertussen op de bank, ik ben bij haar gaan zitten, hoofd op schoot genomen, zorgen dat ze rustig ging ademen en er proberen achter te komen wat er was. Toen Blanka er ook was zijn we nog verder gaan polsen. Ze had erg pijn in haar rug en knieën maar moest van ons toch even haar hoofd naar beneden doen, flauwvallen, ze kwam langzaam wat meer bij. Uiteindelijk denken wij dat het een combi van te veel energiedrank en paracetamol was. We hoorden ook nog dat ze slaappillen had genomen die week
Toen wij nog even bezig waren met Caro kwam er weer een meisje aanrennen: 'Blanka, Fenna, Nadine is van Joey afgevallen!' Blanka daarheen , maar het meisje kwam al aan en had alleen gezicht vol met modder en een beetje dikke kin. IJs erop en het kwam alweer goed.
Vervolgens raakten er nog wat meiden in tranen, vooral zusje en nichtjes van het meisje dat flauwgevallen was. Blanka en ik probeerden alles nog een beetje normaal te houden en met de meiden te voeren en te vegen die dat nog wel konden. Jannette regelde het tafeldekken en toen konden we eten. Niemand had meer zin in de demo, maar Blanka en ik vonden dat er wel iets moest komen. Dus even gebrainstormd.
Het werd een toneelstukje, Blanka en ik zouden het vertellen. Er was eens een drieling (de drieling in de bak, zonder paard), die speelde graag paardje en op een avond speelden ze paardje bij Opa Gerrit op zolder. Ze zagen een raar ding en gebruikten het als hindernis, bleek dat ding een tijdmachine te zijn. Ze kwamen in de tijd van de Indianen en Cowboy's (meiden naar binnen op de al geschilderde paarden en met cowboychaps) en die vochten en vluchten. De drieling kreeg van de indianen ook drie paarden en zo reden ze achter elkaar aan. Toen namen ze weer de hindernis en kwamen ze in de tijd van de hippies. Drie meiden naar binnen op hippiepaarden (heel leuk versierd en verkleed) en die waren voor peace en love en no war en zo kwam alles weer goed