Geplaatst 
Vrijdag voelde me helemaal niet lekker. Twee jaar geleden moest ik op de ochtend van de Horses-van-Loon-rit nog afbellen omdat ik kotsend en koortsend in bed lag, en ik zag al een herhaling... Maar gelukkig voelde ik me zaterdagochtend prima, op wat hoofdpijn na, dus op naar Lunteren!
Om 9 uur was ik op stal en tegen 10 uur waren Rommie en Morrie er (haha, zie de gelijkenis in namen nu pas!). Die hadden er al zo'n anderhalf uur op zitten vanuit het verre Friesland. Morrie moest even van de trailer omdat Rom een stang ging verwisselen, dus of ik zijn paard even wilde vasthouden. Hmm... toen ik daar met Morrie aan het touw stond, kreeg ik sterk het idee dat Rommie iets te compenseren had met zijn paard, want Morrie is zeker geen kleintje.
Anyway, toen Morrie weer op de trailer en vervolgens Retje erbij. Je hoorde ze denken: 'Goeiemorgen!' - 'Ook goeiemorgen! Vast geen probleem als ik je help om je hooinet leeg te eten?' En hup, daar stonden ze netjes samen op de trailer, zonder ook maar een moment onaardig tegen elkaar te doen. Brave paarden.
Een uur later waren we - als een van de eersten - in Lunteren. De Stinkertjes van Jilleroo en Snowdon liepen al lekker in de wei. Natuurlijk ook Voice-babe eindelijk bewonderd, Ilona's grote trots met de nadruk op grote, want Voice is al behoorlijk aan de maat! Inmiddels druppelde de ene naar de andere trailer binnen en na wat poets- en opzadelwerk vertrokken we tegen half 1 van stal.
In het begin vond Retje het allemaal nog een beetje vreemd: 'Grote groep? Moet ik me zeker gedragen? Hmm... ik doe m'n best...' Het eerste stuk hebben we een eind gestapt en gaandeweg kon ik hem steeds meer teugel geven. Hij wilde natuurlijk graag voorop, maar gek genoeg wilde hij ook prima achter de brede konten van Lot en de Vlekkenpaarden blijven. Vlak voor de eerste groompost mocht hij even 'los' samen met Platpoot Lottel, fijn samen 'dravebieren' en ook dat ging prima. Bij de groompost werden we opgewacht door een hele kudde grooms, en bij de autoweg was het helemaal goed geregeld: een paar mannelijke Bokt-grooms hielpen ons met oversteken zodat we de Edese hei op konden! Hulde voor de mannen in de lichtgevende jasjes!
Een kleine meerderheid wilde toen even een galopje doen en omdat Ret zo fijn ging, besloot ik mee te gaan. De niet-galoppeerders gingen met Ilona mee rechtsaf en wij gingen rechtdoor. Na een metertje of 50 (Ret voorop met Obses en Once) werd er achter ons 'STOPPEN!!!' geroepen. En ja hoor, de eerste zandruiter was een feit: de stoere Fries Lucien van Eveline was over z'n eigen voeten gestruikeld en daar lagen ze met z'n tweeën. Gelukkig niets ernstigs en ons galopje werd voortgezet. Terugweg-galopje werd een flinke sprint, heerlijk! Ik voelde dat Retje inmiddels de gevarenzone wel had bereikt, maar gelukkig was hij nog prima terug te rijden. Wel liep hij een paar grooms zowat omver die hem wel even wilden vasthouden, maar ach...
Jessica en ik hadden het na die sprint bloedjeheet. We waren zo blonT om onze jassen aan de grooms mee te geven... want ja hoor: een kwartier later begon het zachtjes te regenen en het werd behoorlijk frisjes. Gelukkig waren we bijna bij onze lunchplek: het beruchte Zandgat, waar onze grooms ons weer opwachtten - met jassen
. Vlak daarvoor maakte Ilona nog even kennis met de grond door een rare sprong van Jurga, maar ook dat liep goed af.En toen: het Zandgat! Uiteraard allemaal even de boel getest op crossbaarheid. Ret wilde al in galop naar beneden en Steef deed stiekem nog even een dressuurdemonstratie met Obsess onderaan de helling, maar die is gelukkig vereeuwigd op video door Ikke (gna gna) dus die gaan we vast nog wel zien
. En toen begon het te regenen... Gelukkig hadden we flink veel dekens voor de paarden mee en konden we schuilen onder de bomen. Na de lunch ging de rest nog een uur het bos in. Ik niet, ik ging de paps van Ameretto bezoeken op De Nieuwe Heuvel! Ben in m'n eentje teruggereden naar Jurga's stal - in een relaxed galopje - alwaar ik Maarten belde waar hij bleef. 'Wij zijn nog bij het Zandgat, waar ben jij nu dan? - 'Nou, alweer op stal!' - 'Huh, nu al?'
Vervolgens met Ret, Maarten, Susan, Mayo en Tomm (mijn volgelingen te voet
) naar De Nieuwe Heuvel, alwaar ik te horen kreeg: 'Is dat er eentje van Prins Abdullah? Nou, dan heeft jouw paard wel de verkeerde kleur!' Prins Abdullah is nl. een spierwitte schimmel . En idd, ik vond de gelijkenis niet echt treffend, maar ik was er toch al uit dat Ret meer weg heeft van zijn opa Manza de draver. Toch leuk om zijn paps nu ook gezien te hebben! En wat een mooi complex zeg, die Nieuwe Heuvel... 
Daarna terug naar Jurga's stal. Perfect getimed, de groep kwam op hetzelfde moment aan vanaf de andere kant. Nog even wat op elkaars paardjes gezeten (Kim en Mayo zijn allebei een 'Dravebier-ervaring' rijker), toen het spulletje weer op de trailer en op naar het pannenkoekenhuis. Vlak voor de oprit daar naartoe ging Kim in de ankers, Maarten daarachter ook en wij zaten daar weer achter. Ik had net Lau aan de telefoon die vroeg hoe het gegaan was en ik riep iets van 'oliebol, wat gebeurt er?' want ik hoorde achter me twee paarden haast tegen de vlakte gaan, waarop Lau weer gigantisch schrok. Maar gelukkig ging alles goed, zelfs met Lucien van Eveline die weer achter ons zat en nog harder in de remmen moest.
Het traditionele pannenkoekeneten was ook weer een succes. Deze keer werd er niet met doperwtjes gegooid, maar wel met andere dingen. Damian van Jessica liet zowel z'n glas appelsap als z'n schaaltje ijs kennismaken met de stenen vloer en hij weet nu dat dat een hoop rotzooi geeft
. Joost en Eveline ontdekten vlak voor vertrek dat je leuke dingen kon doen met een bus poedersuiker (nee, geen censuurwoord ), met als gevolg dat het apparaat van Joost helemaal onder het witte spul kwam te zitten - en volgens Kim plakte het ook nog . Apparaat = telefoon natuurlijk. Tsk, wat dachten jullie dan?
En toen was het tijd om afscheid te nemen. Iedereen ging weer een andere kant op, nog een uurtje terug naar huis, althans voor mij en Ret. Wij waren tegen 9 uur terug op stal. Rommie moest nog een behoorlijk eindje, maar tegen 11 uur kwam het verlossende sms-je dat ook hij en Morrie weer veilig thuis waren.
Samengevat: Ret en ik hebben een heerlijke dag gehad, en we hopen er volgend jaar weer bij te zijn (en Lau hoopt dat ook, doen we gewoon allebei een halve rit op Ret)! Rom, bedankt dat je voor ons wilde omrijden! Iloon, bedankt voor de goede organisatie! Grooms, bedankt voor jullie aanwezigheid en hulp! En voor de rest iedereen bedankt voor de gezelligheid! Dit is een traditie die we in ere moeten houden: ieder jaar in oktober of november de Lunterse bossen in!
