Geplaatst De heenreis ging perfect, de trein had geen vertraging en we (Karin en ik) waren ruim op tijd bij Maarten en wij 3en waren ook weer ruim op tijd bij de manege.
Even boven gekletst in de kantine en even wat gedronken, terwijl er in de bak nog les was, toen de paarden opgezocht en de rit gemaakt
Na de rit nog even daar gekletst en toen samen met Karin richting Maarten, met Elles achter ons aan in haar auto.
Daar lekker gegeten, maar de tijd vloog veels te snel, op het laatste moment moest dus ook alles weer gebeuren en ik ben de helft vergeten.
_____________________________
Spades (Marco) wou me wel naar het station toebrengen, maar er was een omleiding en we waren een beetje verkeerd gereden.
Opnieuw begonnen en uiteindelijk kwamen we in Emmen aan, waar het station dus is waar ik moest opstappen. (Volgens mij werd Marco een beetje gek van mij met al dat drukke gebabbel want ik zag al voor me dat we te laat aankwamen en ik had echt geen idee hoe ik dan moest thuiskomen).
Echt op de seconde, want we waren dus een beetje heel erg laat door al dat gedoe, de trein stond er al en ik moest dus nog een kaartje hebben, kleingeld bij elkaar zoeken en afstempelen.
Toen ik in de trein stapte, ging de trein dus ook meteen weg (dank je conducteurs dat jullie even wouden wachten!).
Maar begon me op een gegeven moment echt niet lekker meer te voelen joh (dacht echt hoe ga ik het die 2 uur volhouden voordat ik thuis ben), maar toen ik in Zwolle uitstapte ging het al veel beter.
Daar een halfuur gewacht en toen kwam de trein richting Enschede.
Het begon al mooi met een oude praatjesmaker (rond de 60 oid) die ineens zijn hand voor me hield, dus maar even de hand geschud en met hem meegepraat.
Hij vond zich erg slim dat hij wat bedacht had, dat eigenlijk iedereen al weet als hij logisch nadenkt.
Ik dacht dat de vrouw die voorin de coupe zat (zelf in rookcoupe, vrouw in de niet-rokers) zijn vrouw was, alleen dat ze apart gingen zitten omdat hij wel en zij niet wou roken.
Achteraf bleek dit dus ook niet zo te zijn, en viel hij haar ook lastig.
Even later kwamen er ook 2 mannen binnen, weet nog steeds niet of ze echt Engels waren (of Brits of what ever, rond de 30 a 40 jaar) of maar deden alsof om die vent (en de rest) voor de gek te houden.
Die gingen bij de oude man zitten, ik zat aan de andere kant (op dat moment dus 4 stoelen vrij voor mij).
Eerst was het nog wel leuk, maar hoe langer het duurde, hoe minder.
Ze begonnen vervelend te worden, die 2 mannen bleven steeds praten, ook toen ik daar al een tijdje mee was gestopt en bleef zwijgen en negeren.
Ik was blij dat er nog 2 jongelui bij kwamen zitten op een gegeven moment na een aantal stations verder, dan zat ik daar tenminste eventjes niet alleen.
Ook zij zeiden af en toe wat tegen die drie mannen, omdat ze er ook niet omheen konden.
Wij 3en hebben eventjes nog wel heel veel lol gehad (tja, waren dus vreemden, maar was tenminste niet alleen in die rij aan de rechterkant, die 3 mannen zaten dus aan de linkerkant).
Die jongen vond mij een erg enthousiast meisje oid, maar jammer genoeg moesten zij op een gegeven moment ook weer uitstappen, dus toen zat ik weer alleen daar.
Maar toen zij weggingen was de aandacht van die 3 weer alleen op mij gericht.
Die 2 (zogenaamde
) Engelspratenden viel op zich nog wel mee, toen ze de trein uitgingen bood een van die mannen ook zijn excuses aan voor het een of ander.Maar die oude man was erger, die ging op een gegeven moment opstaan en kwam in de stoel naast mij en dan echt heel dicht naast mij, zitten.
Toen ben ik opgesprongen, had de jas nog aan en greep mn 2 tassen en riep luid: Dan ga ik wel weg.
Had al bedacht dat ik heel hard ging schreeuwen als zijn volgende stap was dat hij mij met zijn handen oid aanraakte, zag het al helemaal voor mij.
Dat de conducteur er aan kwam om te kijken waarom ik schreeuwde dat hij met zijn poten van mij moest afblijven.
Dat was niet nodig, hij koos snel het hazenpad, iedereen had dit gevolgd, want de vrouw van wie ik eerst aannam dat het zijn vrouw was, zei dat ik maar bij hun moest gaan zitten.
Ik had me echt voorbereid om ieder moment keihard te gaan gillen.
Ik ben stug blijven zitten, net zolang tot ik bij het station was waar ik moest uitstappen en heb geen woord meer tegen hem gezegd of aangekeken oid.
Moest me trouwens wel inhouden, had me al bedacht wat ik ging zeggen.
Ik heb de vrouw vriendlijk toegeknikd en gelacht en gezegd dat dat niet nodig was.
Wat was ik blij toen ik uit de trein kon stappen en bij in de auto van mn opa.
Gatverdakkie, wat een vieze vent
.Geen leuke reis dus gehad op de terugweg, vorige boktrit was ook al schrikken, want als ik toen de trein terug eventjes later had genomen, had ik een trein ongeluk meegemaakt.
Gelukkig ging dat net allemaal dus ff goed, maar nu zit ik nog steeds met de gedachte in mijn hoofd dat ik ieder moment moet gaan beginnen met gillen, best wel irri.
Want je bent dan gewoon druk in je hoofd met dingen die nu al niet meer van toepassing zijn.
Jakkesss!!! Het station erna stapte die gauw uit. Hij liep zo nerveus heen en weer zodat ie meisjes kon uitzoeken waar ie lekker op kon geilen!! 
Als ik er eerder uit zou moeten als hij had ik een opmerking gemaakt? ''Na het ... handjes wassen!''