Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Roskur schreef:Röskur is ook hond-proof. En dat moet hier ook wel, als je kijkt wie z'n hond wel niet los laat lopen... En dan maar roepen "kom hier! en NU kom je hier!" en fluiten enzo, haha. Ik loop dan altijd maar gewoon door, als ik ver weg genoeg ben gaan die honden gelukkig wel terug naar hun eigenaar.
Tja, ik weet niet hoeveel meer mensen nog voor zondag kunnen reageren, en wat mij betreft maakt het niet zoveel uit hoe laat we vertrekken. Kan ik weer wat langer uitslapen... (tja, anders moet ik er extra vroeg uit om de paarden een uur voor ik begin met opzadelen te voeren, haha!) Maar ik vind het altijd zo vervelend als ik rekening moet houden met het eten en dus op tijd thuis zijn, vandaar dat ik de kunst van de ochtendrit heb geleerd. Dus misschien kunnen we daar "avondeten" = patatje eten, maar dan zouden we rond 5 uur kunnen afspreken, een uur heen en een uur terug ongeveer, en dus om 6 uur eten. Zoiets in ieder geval... We kunnen dus voor die oplossing kiezen of gewoon half 3 weg. Ik heb liever de eerste oplossing, zodat ik me dus niet zo druk hoef te maken om hoe laat ik thuis ben omdat ik toch niet thuis eet!
En sorry van MSN, ik zat een vissenvoerspelletje te spelen (heel verslavend ) en had nieteens door dat MSN zichzelf had afgesloten, het kreng!
Heleen1 schreef:Ja, klopt, maar de mijne heeft een lange staart! Ik neem inderdaad wel een halstertouw mee voor de stukjes langs de weg. Die heb ik altijd aan mijn zadel hangen voor het geval dat. Maar de hele weg vast is geen succes als ik niet met zadel en al op de grond wil belanden. Het is namelijk 32 kilo die aan mij trekt....
Heleen1 schreef:Willen jullie de namen en ras van mijn paarden nog weten of voor andere mensen? Nou ja, het zijn dus IJslanders. De ene van 16 is Lyngvi en de andere heet Glod, allebij bruin. Een ruin en een merrie. Mijn hond heet Biru (Bi-roe) en luistert naar iedereen die hem roept, maar als je hem roept en hij komt is ie gewend om tegen je been (soms mis en dus tegen je paard) op te springen voor wat lekkers. Dat heb ik hem geleerd, omdat hij in het begin niet zo goed luisterde en nu krijgt ie af en toe nog wat. Dus kan je paard er niet tegen, roep hem niet en hij doet het niet. Anders roep je maar hard en laag "foei", maar is nog nooit voorgekomen, hoor. Hij is eerder bezig met wachten tot wij hard gaan en rent dan op een afstandje mee.