Relaxed zittend met mijn pootje op een burostoel typ ik nu maar even een verslag van vandaag. Tja... dat pootje. Ik zal gelijk maar even het verhaal vertellen hoe dat nu eigenlijk gebeurd was. Mijn tank stond nog in de vijfde versnelling en liep tegen de bumper op van een van de Friezen van Sjuimpje (wie was het ook al weer suzanne??). Blijkbaar was deze Fries een beetje gepiekeerd en sloeg achteruit. De bedoeling was dat Jelka geraakt zou worden maar deze bliksemschicht kon nog uitwijken en zodoende werd ik vol geraakt op mijn scheenbeen. Heb nu dus een halve maan op mijn been staan die nu aardig paars en blauw begint te worden Maar, no worries!!! Ik ben een bikkel en daar komen we ook weer overheen. Dat soort dingen gebeuren nu eenmaal en daarover geen ge- Toen ik thuis was heb ik er gelijk een halve tube arnica-gelei opgesmeerd en ik hoop maar dat het morgen weer zo goed als over is (Ok, whishfull thinking, I know!!).
Onze (ik, susan en Nonnie) dag begon redelijk op tijd. Om acht uur jumpte ik uit mijn nest om alles voor te bereiden voor de dag. Spullen bij elkaar geraapt en in de auto gepleurd. Ik had afgesproken met Susan en Nonnie dat ze zo ongeveer om kwart voor 10 bij mij zouden zijn. Ok, Nonnie was het gelukt om op tijd te zijn maar Susan.... zij moest nog een broek halen voor haar nieuwe baan. Tja, de cassiere bleek nogal te treuzelen, dus het zij je vergeven Susan! Toen maar op weg naar Lunteren. De reis liep voorspoedig en het bleek zelfs da jelka volkomen droog was bij aankomst, normaal gesproken zweet ze nogal als ze lang op de trailer staat, maar vandaag dus gelukkig niet. Ik was helemaal heppie en al trots op haar.
Na aankomst snel opgezadeld (maar eerst moest er nog de nodige kilo's gras naar binnen worden gewerkt voordat de Tank genoeg energie had voor de rit! ) en konden we gaan. Jelka had het al snel bekeken en vond een geschikte partner in Cros. Tijdens de rit sprak het paar menig maal over de toekomstige Fjinker of Tord Mijn tank bleef constant in de vijfde versnelling en wilde alleen maar vooruit. Tjonge wat had die veel energie. Ik had haar dus nog nooit zo gezien en ze wilde gaan, gaan, gaan. Ik wist gewoon dat ze op een keer haar energie kwijt moest dus toen Ilona zei of we zin hadden in een galopje zei ik "Jelka iig wel ja!!" Ok ok, het zou een rustig galopje moeten worden, maar als het gaat om galop dan komt het woord rustig niet voor in het vocabulair van mijn tank. Ze wilde gaan dus dat deed ze ook. Het was niet zo dat ze er vandoor ging (kan me voorstellen dat meniggeen dit dacht) maar ik wilde haar even laten uitleven. Ik had er alleen niet bij nagedacht dat dit ook aanstekelijk kon werken bij de rest van de cavalerie en heb dus bijna een 'charge' op mijn geweten gehad (lees stormloop). Sorry hiervoor beste mensen! *schaam schaam*. Maar goed, tijdens deze uitspatting van mijn tank (die ik persoonlijk redelijk hard vond gaan) komt er opeens een Gruninger met een geel gevaar heel rustig naast mij galoperen. Er werd netjes gegroet "hallo", waarop ik netjes zei "hoi". Het leek net alsof we rustig liepen te wandelen in het park en we gewoon elkaar netjes gedag zeiden. Dit kwam erg grappig op mij over. Even later kwam de toekomstige van Jelka er ook nog aangestoven terwijl Akerna driftig bezig was de modder uit haar ogen te pulken!
Toen op naar het middelpunt van Nederland alwaar ik mijn velbegeerde foto van Jelka en mij bij het Middelpunt van Nederland kregen. I will cherise that moment!! Toen op naar het zandgat. Mijn eerste idee was om het maar heel rustig aan te doen en niet te gaan crossen in het zandgat, maar toen ik iedereen naar boven zag stuiven dacht ik "dat kan mijn Tank ook". 1e versnelling, 2e versnelling, are you nuts-versnelling. Ze croste weer heerlijk naar boven en voelde haar heerlijk ploegen door het zand. Ik wist dat ze het kon en het was een heerlijk gevoel toen ze zo haar best deed om naar boven te komen. Toen ze boven was was ik wel zo heppie dat ze dat toch weer voor mij heeft gedaan. Ik was toen zo zielsgelukkig met haar en was zo blij dat mijn fjord dat op zo'n manier kon doen!!
Hierna dus even lekker geluncht (heel goed verzorgd Iloon, ookal zeg je dat het niet zoveel moeite was, maar toch!!) en even de schade bekeken aan mijn pootje, viel gelukkig nog mee en ik kon alles nog bewegen dus dat was geen probleem. Ter afsluiting van het zandgat nog even weer geshowt hoe mijn tank zich door mul zand heen kan ploegen waarna de terugreis werd aanvaard. Redelijk rustig naar de stal gereden met nog een drafje om het af te leren.
Er is nog zoveel te vertellen over vandaag, maar ik denk dat dat in de loop van deze week allemaal wel boven zal komen. Ik hou het hierbij en ga zo slapen, want ik ben doodop!!
Ik vond het vandaag een fantastische dag en Iloon... bedankt voor het idee om iets dergelijks te organiseren. Ik bedacht me vandaag nog iets... op deze manier ontstaan endurance-wedstrijden dus wie weet Iloon...!! Misschien organiseer jij over een aantal jaar wel een endurancewedstrijd in het Lunterse bos! Dan ben ik er iig bij en mocht je het volgend jaar weer willen organiseren. You can count on me!!