Geplaatst We hadden allemaal heel erg naar deze dag toegeleefd: vandaag zouden Jola (Jolanda), Minne (An), Bunbun (Vicky) en ik Dorine bezoeken.
Gisterenavond ondernam ik al een deel van de reis: met de trein richting Vicky. Daar zou ik blijven overnachten en vandaag samen met Vicky verder door reizen naar Jolanda (die dan ging chauffeuren tot Zevenaar)
Net aangekomen bij Vicky, kwam er een telefoontje, met slecht nieuws: we zouden Dorine niet kunnen bezoeken. Bij de pakken blijven zitten helpt Dorine ook niet, dus na kort overleg werd besloten om er dan gewoon een gezellige dag bij Jolanda van proberen te maken.
Samen met Vicky heb ik nog midden in de nacht nog pastasalade staan maken, onze lunch voor vandaag.
Om halfvier lagen we dan toch eindelijk in ons bed, om rond negen uur alweer te moeten opstaan. Na een ontbijt van croissants (dank je Hans!) stapten we om elf uur vol spanning op de trein, om een uur later aan te komen in Kapellen. Op de trein werd de tijd nog goed gebruikt om foto's te ordenen in mapjes.
In Kapellen aangekomen zagen we nergens de "lange zwik" die ons zou moeten ophalen (Jolanda
) Opeens hoorden we een auto voor de overweg toeteren en zagen we vanuit het raampje een lange arm naar ons zwaaien. Na enige twijfel besloten we dat dat Jolanda moest zijn, die lange arm immers... }> Bij haar thuis gekomen moesten we natuurlijk meteen kennis maken met de katten (Lady, Silver en Bengel), de nijntjes (alhoewel, tjes?) Quick en Spot, en de kippen en hanen.
Meteen hebben we ook de locatie gechecked op mogelijkheden voor de BBQ over 2 weken.
Op An hebben we wat moeten wachten, maar dat maakte ze goed met een (heerlijke) fruittaart. Na eerst de hongerige magen gevuld te hebben, kwam het tot een ronde foto's kijken: van elkaars dieren en van de Dorine-dag. Ook de gedichtenbundels kwamen boven, waarvoor nog dank Laui!
Vervolgens kwam het tot een tijdje "tetteren", waarna we besloten naar Mistral, Jolanda's paard, te vertrekken.
Eerst hebben we nog een tussenstop gemaakt bij een polowedstrijd. We sprongen er tamelijk in het oog tussen al dat bourgoisie-volk, zo in onze rijkleding, maar dat kon ons niet deren, in tegendeel, we hebben er heel wat afgelachen.
Na een tijdje bij de vrachtwagens en paarden gekeken te hebben, gingen we aan de zijkant van het veld zitten, achter de touwen die de afsluiting voor het publiek vormden. Sommigen waren even ongerust over een bal tegen het hoofd gespeeld te krijgen, maar we zaten toch aan de zijkant, daar wordt zo'n bal toch niet naartoe gespeeld?? eehhhh, blijkbaar af en toe toch wel, want opeens vloog er een bal loeihard over onze hoofden heen, oeps...
Op weg naar de auto spotte An nog een rode Jaguar cabrio, waarop ze zich even "uitleefde"...
Minne schreef:Van zo'n auto krijg ik een nat plekje
En dan: op naar Mistral! Die vond de aandacht van al die vrouwen geweeeeeeldig. Een propere vent als hij is, was hij snel gepoetst en schoon. (nu ja, we stonden ook met z'n drieën te poetsen *penny*)
Na opzadelen: op naar de binnenbak. Het was de eerste keer dat Mistral alleen in de bak gereden werd, maar dat ging prima.
Na Jolanda was het dan onze beurt.
Aangezien we alledrie kleine "dopkes" zijn, was niet iedereen even happig om op een paard van 1,73m te klimmen. Dus ik maar eerst
Ik rijd al jaren alleen maar buiten op een kleine D-pony met vrij korte gangen, dus het was wel even wennen aan Mistral's laaaaaange hals, ruime gangen en hoge opwerpen!
Het was hard werken, maar ik heb enorm genoten en vooral op die korte tijd veel geleerd.
Na mij kwam Vicky, en uiteindelijk ook An. Ook voor hun was het hard werken. tja, vliegjes op zo'n groot paard he
Teruggekomen bij Jolanda, hebben we de taart nog soldaat gemaakt, en ze was erg lekker
Na nog wat babbelen was het voor Vicky en mij alweer tijd om op de trein te stappen. We hebben net niet meer aan de gevolgen van de treinstaking hier in België kunnen ontsnappen, maar gelukkig was er privéchauffeur Hans nog 
Al bij al hebben we ons allemaal geweldig geamuseerd en veel lol gehad. Af en toe leek het net moeder de gans (Jolanda) die op stap was met haar kuikentjes, ze is toch zooooooooooo groot he
Het was heel erg leuk, maar toch bleef de gedachte aan Dorine de hele tijd in mijn achterhoofd. Want de reden waarom we deze dag zo hebben doorgebracht, was helemaal NIET leuk
....begon toch wel even te twijfelen of ik wel naar de juiste mensen aan het toeteren was 
