Met Licor loop ik vaak tegen zijn beperkingen in zijn drafwerk aan.
Hij heeft de neiging om overijlt te gaan draven, wat natuurlijk ten koste gaat van de tact, schwung en gedragenheid. Sinds ik met mijn nieuwe instructeur werk gaat dit evenwel steeds beter, hij heef ook Warendorf gedaan maar heeft een goed inzicht in ons als combi. Wat bij Licor goed helpt om meer gedragenheid in draf te creëren is heel verzameld te gaan draven en vanuit die verzamelde draf een arbeidstempo ontwikkelen.
Tactmatig draven is ook heel moeilijk, bij de minste evenwichtsfout die jij als ruiter maakt krijg je een tactfout. Hij moet hier zodanig op het achterbeen geplaatst worden dat die tact ook echt van achter uit komt.
Nog zo een punt met hem, die Iberiërs hebben bijna allemaal een ontzettend vermogen om te verzamelen, ze schudden zo een piaffe of passage uit hun mouw, MAAR bij Licor is het probleem dat hij ontzettend aan vermogen verliest als hij gaat zitten. Onder de man piafferen lukt dus echt nog niet voor hem, omdat hij zo ontzettend terugvalt in tourental (ja, mijn instructeur vergelijkt paardrijden vaak met autorijden – als je terugschakelt moet je ook gas geven en van die dingen, haha) en ik hem dan niet voldoende voorwaarts kan houden. Hij gaat dan achter de teugel kruipen en maakt zich volledig doof voor mijn been- en zweephulpen (aan mijn been komt hij plakken en op de zweep bokt hij). Dat lange teugelwerk is in die zin dan zo ontzettend interessant omdat hij dan wel voorwaarts mòet (je staat dan immers achter hem met een zweepje te zwieren en hem op te peppen met je stem) en dan lukt die piaffe wèl.
Hetzelfde in verzamelde galop, Licor heeft een echt sterke galoppade en ook hierin veel vermogen om te verzamelen, maar als je te veel gaat verzamelen en je denkt weer niet aan je tourental
dan kruipt hij ahcter de teugel en luistert niet meer naar je beenhulpen en hij gaat dan ter plaatse staan “krabbelen”. Veel schakelen en afwisselen helpt hier ontzettend bij. En als hij dan begint te krabbelen, moet je je licht maken in je zadel, eens goed uitademen en weer voorwaarts gaan.
Ze zijn ook zo ontzettend gevoelig, inderdaad zoals Regine al aangaf zijn ze ook gevoelig voor stemmingswisselingen van hun ruiter. Daarom probeer ik altijd met een grote glimlach op mijn paard te zitten, maar dat lukt mij dus niet goed... Het helpt wèl, als je lacht kan je je niet opspannen en als jij je niet opspant doet je paard dat ook niet. Ik moet soms een hele les met een onnozele grijns op mijn hoofd rondrijden en als ik dat niet doe, krijg ik op mijn kop van mijn instructeur 
Met zijn stap hebben wij ook veel geworsteld in het begin trouwens, hij kon niet stappen, hij trippelde de hele tijd. Zijn hals lang en laag met zijn neus voor de ll heefft goed geholpen om bij hem echt een mooie gelijkmatige en tactmatige stap te creëren. Helaas stapt hij hoogstens in, zelden over...
Mijn instructeur zegt altijd dat, als je naar zijn bovenlijn zou kijken, je hem een 8 zou geven voor zijn stap, maar de jury kijkt naar de beenzetting en dan krijg je maximum een 6...
Dat huppeltje in galop heeft hij ook gehad, ik sprong gewoon net zo vaak terug aan tot hij normaal aansprong en zo is dat er ook uitgegaan, was bij Licor vaak een probleem van concentratie.
Maar het zijn zulke fijne paarden om mee te werken, vergeet dat vooral niet en pin je niet vast op problemen want dan wordt het rijden te ingewikkeld en te problematisch...