Geplaatst 
en het heet alleen zo in landen waar ze het niet doen.Bron: "Nova Gente" in de sectie "mooie mensen":
Isabel Ramos is de jongste tauromatische amazone.
"Ik ben niet anders omdat ik vrouw ben"
Wanneer ze gevraagd wordt met welke stripfiguur ze zich identificeert, twijfelt Isabel Ramos geen moment:"Pocahontas" de verklaring komt er even snel achteraan:"Ze heeft de rivier, haar volk - zo zie ik mijn vrienden- , de natuur en de dieren zijn alle dagen in haar leven aanwezig. Ik heb van kinds af aan een grote passie voor paarden en stieren. Het is denk ik aangeboren! Eerst vond ik ze gewoon lief, maar voor ik het wist zat ik midden in de tauromatica en er echt gek op."
Ze was slechts vijf toen ze voor het eerst ging rijden, op initiatief van de ouders. "Toen ik zeven was, kreeg ik mijn eerste paard van ze, Faraó. Dus begon ik alle dagen mijn paard te trainen, bij een vriend van mijn vader thuis. Ik zag hem graag rijden en de koeien drijven en stierenvechten...soms probeerde ik hem voor de lol na te doen!" vertelt ze lachend. Maar het was de uitnodiging van Jõa Moura die tot de eerste garraiada (stierenvechten met jonge stiertjes) leidde. "Ik was pas 13, maar nam de verantwoording aan, ondanks de zenuwen en verlangen. Ik werkte hard en toen de dag eindelijk kwam voelde ik me super verwezenlijkt! Vandaag de dag nog als ik stierenvecht, denk ik nergens meer aan. Het is ik, het paard en de stier." Maar, is het geen tegenstelling om zo van dieren te houden en van stierenvechten? "Er zijn er die beweren dat we niet van stieren houden... omdat ze niet weten dat de wilde stieren alleen maar bestaan voor het stierenvechten. Ze worden gefokt door veefokkers, in het veld, in vrijheid, minstens vier jaar. Aan de ander kant leven de gedomesticeerde koeien een paar maanden in gevangenschap om opgepot te worden, wachtende op de gang naar de slacht... Wij houden niet van stieren?! Mijn vader fokt stieren en paarden en houd net zo van ze als ieder ander die van dieren houdt en ze beschermd. Als er geen stierenvechten bestond, zou het wilde vee uitsterven." verklaard ze.
Ondertussen begrijpt ze wel de meningen die haaks staan op de hare. "De meesten begrijpen er niks van omdat ze zich niet in die wereld begeven. Ze interesseren zich niet in de tauromatiek en limiteren zich tot het uiten van negatieve kritiek. Toen ik klein was en men er over vertelt vond ik het ook maar barbaars, maar toen ik het eenmaal gezien had en het gevoel begreep, de afficcion…ben ik er helemaal verzot op geraakt!”
Als kind droomde ze er van om dierenarts te worden. Nu heeft de verwarring zich geïnstalleerd” in haar hoofd. Ze zit in haar 12de schooljaar en moet binnenkort de richting kiezen die ze gaat volgen. Ze weet maar 1 ding zeker: ”Mijn grootste ambitie is professionele amazone worden”. In juni heeft ze haar beoefenaars proef gedaan, de eerste stap voor die een carrière in de tauromatiek wil volgen. De zeventien jaar geleden in Vila Real de Santo Antonio, Algarve, geboren Isabel Ramos is de jongste Portugese tauromatische amazone ooit. Een andere passie van haar, wellicht omdat ze vlak bij zee geboren is, is naar het strand gaan. Als ze vrij heeft is een van haar favoriete vrijetijdsbestedingen om met een van haar vier paarden - Topogigio, Trovisco, Quiebro of Malibu - naar het strand te gaan. “Ik ben opgegroeid bij het strand van Monte Gordo. Het voelt als mijn “thuis”, het zit in mijn hart. Ik ben daar graag, om van de kalmte, de vrede en de sfeer die de plek uitstraalt te genieten.” , eindigt ze.
“Princes” in een mannen”rijk”
Moedig en vastbesloten, ziet Isabel het feit dat ze vrouw is niet als iets dat haar kan tegenhouden dat te doen wat haar echt gelukkig maakt.”Mensen zijn misschien wat bezorgd als ze een amazone zien, maar in de arena voel ik me niet anders omdat ik vrouw ben. Gelukkig heb ik nooit het gevoel gehad dat het een belemmering was. Ook omdat, vóór mij de Portugezen al het talent van Sónia Matias en Ana Batista geschonken was. Tussen de collega’s in de tauromatiek worden we als gelijken beoordeeld.”
De “broer” Rui Fernandes
“Er zijn veel ruiters die ik bewonder, elk met zijn eigen stijl, maar Rui Fernandes is mijn meester. Hij geeft instructies en helpt me elke dag beter te worden. Soms denk ik wel eens dat hij zichzelf benadeelt door mij te helpen. Het is net een broer, altijd aanwezig in mijn leven.“ geeft Isabel toe, de complimenten aan de ruiter uit Almada niet sparend. De twee hebben een “leraar-leerlinge” verhouding naast een hechte vriendschap. Onlangs “heeft hij me uitgedaagd tot parachute springen. Dat heb ik nog niet gedaan, maar dat gaat binnenkort wel gebeuren. Ik ben dol op adrenaline!”
Tekst Elsa Alves, foto´s : Luis Azevedo.
...
? 
. Een bloedeloze stier of niet, maakt toch geen verschil, de pijn blijft het zelfde 
. Misschien dat ze beter een soort kunnen fokken die geen zenuwen heeft 
!
.
....
!!
Deze amazone viel nog geen maand eerder van haar paard dat met de achterbenen wegslipte en viel en raakte daarbij bewusteloos (geen cap he 
