Geplaatst Het leek nog zo lang te duren maar gister was het al zover, onze laatste wedstrijd samen.
Vrijdag zijn we al richting Limburg vertrokken en na een rit van 4 uur kwamen we aan op het stalletje waar Taac en Perla het weekend zouden logeren.
Het was super geregeld, ze hadden een stalletje en van daaruit konden ze zo de wei op lopen.
Ik heb Taco nog even snel opgezadeld voor een heerlijk buitenritje, dat is ook zo genieten met hem.
Oortjes erop, flink de pas erin en nergens voor terug deinzen.
De volgende dag had ik wedstrijd met Perla en heb ik Taco meteen meegenomen om hem even te rijden.
Hem eventjes 15 minuutjes op het gras gereden en toen ontvoerde Claudia mijn pony richting het bosje.
Daar hebben we nog heerlijk gecrossed door het bos, mijn god wat kan hij snel optrekken
De zondag heeft mijn vader heel lang met Taco gestapt omdat ik eerst met Perla moest rijden.
Toen ik ons eerste drafje maakte voelde ik meteen dat hij gelukkig niet stijf in de benen was.
Dat is iedere dag maar weer de vraag.
Normaal gesproken rij ik altijd heel strategisch los met Taacje maar deze keer heb ik hem gewoon laag en rond gehouden en pas 5 minuutjes voor we de proef in gingen wat in de oprichting gereden.
Taco was echt weer Taco, de topper zoals ik hem ken.
Op het moment dat Yvette begon voor te lezen bij mijn eerste proef gaan zijn oortjes erop en de turbo aan en neemt hij me gewoon mee.
Doet hij vreselijk zijn best om alles goed te doen en is het gewoon echt genieten.
De tweede proef begon hij ietsje rustiger maar gaandeweg werd hij weer net zo overactief. Normaal neem ik hem dan terug maar ik heb hem lekker laten gaan. Ook voor hem moest het nog even genieten zijn
De hele proef heb ik eigenlijk aangehikt tegen het afgroeten en mijn emotionele ontlading bleef dan ook niet uit
Het gevoel wat er door me heen ging is niet te beschrijven, dat was het dan. Al die fijne ritten, al zijn leerzame lessen, zijn geweldige inzet, zijn attitude van: ik doe het wel even, maar vooral het kunnen zitten en genieten in een proef, het samenspel in een proef tussen hem en mij, het is voorbij. Ik zou nog 100 wedstrijden met hem willen rijden en hij met mij maar ik moet zuinig op hem zijn. Hij heeft zich genoeg gegeven.
Het was een onwijs fijn gevoel dat al mijn lieve vriendinnetjes er waren. Ze hadden een hele mooie bos rozen meegenomen, met 1 witte roos voor ieder jaar dat ik hem heb gehad en 10 rode rozen voor Taco zijn leeftijd. En een hele mooie sjerp waar op stond: Kelly & Taco, always a magic team. en we behaalde ook nog een winstpunt op onze allerlaatste rit.
En nu is het maandagochtend, denk ik terug aan een glansrijke dressuurloopbaan met Taco maar is het nog zo wennen dat gister echt onze laatste wedstrijd was. Ik ben onbeschrijflijk trots om mijn kereltje dat hij dit allemaal geflikt heeft. Hij met zijn korte gangetjes waar hij o zo veel commentaar op heeft gekregen heeft het toch maar even mooi gedaan, een van de weinige fjorden in Nederland winstpunten gehaald in het Z2.
Het zal echt wennen zijn om hem niet meer mee te nemen op concours voor zowel hem als mij maar nu kunnen we ons op andere dingen gaan richten.
Bedankt lief bolletje voor al je wijze lessen!
Einstand Z2+6
)
)
