Ik ben wel van plan om, als ik hem dan heb, dressuur te gaan doen. Daar ben ik wel al over uit.
Verder zal ik geen bakken vol met geld hebben voor het paard alleen, maar gewoon genoeg dat hij netjes voor de dag komt met een goed zadel op zijn rug, goed passende spullen en de dierenarts/hoefsmit noem maar op die vaak genoeg komt.
Dat vind ik gewoon belangrijke zaken. Als ik dat niet waar kan maken neem ik ook gewoon geen paard, dan zou het niet eerlijk zijn tegenover het dier.
Verder zijn mijn ouders geen paardenmensen. Mijn vader vindt het prima om eens mee te helpen, maar heeft zijn kennis grotendeels van mij en van mijn instructrice die ik nu heb.
Mijn moeder is zelfs bang voor paarden, maargoed, ze heeft aangegeven wel te willen meehelpen als het moet.
Ik weet dat deze begeleiding niet helemaal genoeg is, maar tegen de tijd dat ik hem echt krijg, heb ik ook alweer 2 jaar meer ervaring dan nu, en nu kan ik me ook nog prima redden met een pony.
(Dit wil trouwens niet zeggen dat ik denk dat ik het allemaal zelf kan. De pony komt op een grootschalig bedrijf te staan met heel de dag mensen om ons heen, goede instructie en goede faciliteiten.
Zoals ik al zei zijn we geen millionairs -wel genoeg om de pony te kunnen onderhouden hoor, dat zeker-. Deze stalling is al zeer prijzig, maar qua welzijn van het paard hebben we er geen problemen mee om daarin te investeren, en dat gaat ook zeker gebeuren.)
Ik moet nog zien waar en hoe ik op les ga met mijn paard, maargoed, dat duurt nog wel even.
Ik zit nu in het eerste jaar van het VWO, en mijn moeder heeft gezegd dat -mits het nog goed gaat met school- de pony in de derde komt.