Geplaatst Velen van jullie weten het al, maar toch wilde ik nog even een berichtje plaatsen. Ik heb gisteravond besloten mijn paard Kendi in te laten slapen...
Ik weet nog wel de eerste keer dat ik jou zag staan. Ik wilde je perse hebben en ik kreeg je van mijn ouders op 4 oktober 2001. We hadden wel een vliegende start, letterlijk en figuurlijk, want zo'n kleine gup van 11 op je rug betekende voor jou alleen maar rennen natuurlijk. Maar we werden steeds meer een team, het ging steeds beter..
Wat een tijden hebben wij gehad zeg. Een kleine opsomming zijn natuurlijk ponykamp op t Fjordenpaard, de heerlijke wedstrijden die ik met je gereden heb, de nachtrit bij Wim in Limburg, zwemmen met jou in de bernisse. Het Maashout Masters toernooi winnen in de B springen, naar het strand. Zoveel dingen die ik graag nog een keer met je gedaan had, maar het mocht niet zo zijn..
Wat hebben we uiteindelijk veel bereikt. Ik heb Z2 met je gereden, mijn grote droom was dat, die jij voor me verwezelijkte. Afgelopen zaterdag nog, reed je op het Tinte concours een geweldige proef die beloont werd met 223 punten. Dat was de laatste keer dat ik op je zat en een mooier afscheid had ik me niet kunnen wensen.
Gisteravond ging het fout. Je ging rennen in de wei, gleed uit en bij het opstaan brak je je linkervoorbeen. Een rit naar Utrecht was tevergeefs. Je zou, als het ooit nog goed zou komen, alleen maar kunnen stappen. De altijd springende en rennende Kendi zou verbannen worden tot stappen, want draven zou te veel pijn doen. Daarnaast had je maar 50% dat je ooit alleen zou kunnen stappen. Voor jou zou dat een marteling geweest zijn, en je verdient beter dan dat. Ik wilde je al die pijn niet aandoen, want rechterbeen had het denk ik niet gehouden.
Kendi meis, ik hou heel veel van je. Ons afscheid was mooi, terwijl ik een plukje manen van je nam gaf je mij een kusje, een zacht knabbeltje en een lik. Vervolgens liep ik weg en toen ik me omdraaide en in jouw ogen kijk zag ik die blik. Je wist het.. je wist het gewoon. Dat laatste beeld, van jou schattige blesje, je prachtige ogen en je oortjes naarvoren, zoals je die altijd had, dat beeld hou ik vast. Je ging heel rustig, zonder worsteling, met je oortjes naar voren, typisch jij.
Al die mooie momenten Ken, die zal ik nooit vergeten. Ik ga je heel erg missen en bedankt voor alle schitterende tijden en mooie momenten. Bedankt dat je mijn mentor wilde zijn, mijn vriendin in moeilijke tijden, mijn partner in de ring. Meisje, het gaat je goed.
Ik kan nauwelijks wat zien,
door de waas voor m'n ogen.
leek alles gelogen
al het mooie lijkt dood
ik heb zelfs de kracht niet om op te geven
al wil ik het niet
het leven gaat door.
We leefden ons leven,
om samen te sterven.
De bergen beklommen en de dalen gedicht
in het diepst van de nacht
zelfs de zon laten schijnen
niets wat niet kon
en niets was teveel
we wilden geloven, in het eeuwige leven
ons samen verscholen, en wanhopig getroost
we hebben de waarheid
zo diep als kon begraven
k was één met een engel
zo lang het mocht
Waar jij verscheen
scheen de zon met je mee
geen tijd voor verdriet
maar elke dag omarmt
en altijd vrolijk
hoe jij dat voor elkaar kreeg
met oneindig veel moed
het leven is niet fair
de dans, gedanst op een zilveren tapijt
met jou dicht bij mij
de verloren tijd beweekt
doelloos verzonken en dronken
en niets dat niet mocht
wij twee door de tijd
de tijd heen
mid zomer nacht droom
waar jij verscheen
scheen de zon met je mee
geen tijd voor verdriet
maar elke dag omarmt
en altijd vrolijk
hoe jij dat voor elkaar kreeg
met oneindig veel moed
het leven is niet fair
Jouw stralende lach
en je mooie gedichten
je tedere woorden
je onverwoestbaar krachtige wil
je hebt je noodlot
steeds het hoofd geboden
tot het eind geloofde je
jouw idee van geluk
jouw idee van geluk
ik ga niet weg
ik heb nog wat tijd gekregen
k zal altijd maar door gaan
tot aan het eind
ik heb je voor altijd, m'n hart gegeven
ik draag je bij me, tot het licht straks dooft
ik draag je bij me, tot het licht straks dooft
Kendi
geboren op 17 mei 1992
gestorven op 22 juni 2006
Rust in Vrede meisje..
Ik wil iedereen die mij de afgelopen jaren geholpen hebben heel erg bedanken. Iedereen van stal, Marije, Tess, Sanne, Bar, Fran, Sjoerd, Erna... iedereen. Vooral jij Nicka, zonder jou had ik ingestort. Heel erg bedankt...
