Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Rocamor schreef:Jeetje, inderdaad, hoeveel pech kun je hebben?
Heel veel sterkte met dit verlies. Kunnen jullie het lijntje nog voorzetten met een nakomeling van haar?
Rocamor schreef:Kun je nog wel genieten van paarden? Of is dat ook voorbij ( wat ik me kan voorstellen na zoveel zorgen).
Ik hoop dat je man wel weer in orde is nu en dat die zorgen inmiddels verleden tijd zijn.
Nicky1963 schreef:Rocamor schreef:Kun je nog wel genieten van paarden? Of is dat ook voorbij ( wat ik me kan voorstellen na zoveel zorgen).
Ik hoop dat je man wel weer in orde is nu en dat die zorgen inmiddels verleden tijd zijn.
Wat bijzonder en lief dat je dat vraagt. Het plezier is verdwenen, maar dat kwam ook omdat ik in 4,5 maand tijd afscheid moest nemen van mijn dressuurpaard en mijn jaarling (en mijn 2 katten).
Daarna mijn veulen en ik moet zeggen dat ik erg angstig ben geworden om te genieten.
De ellende en stress en verdriet en onzekerheid doen geen goed aan mijn geloof dat het ooit weer leuk zal worden.
Mijn man is al een paar maanden thuis en is nu redelijk stabiel dankzij medicatie. Maar we zijn er nog lang niet en hij heeft mij heel veel en hard nodig, waardoor ik eerlijk gezegd weinig energie heb om te rijden. Of überhaupt iets met de paarden te doen.
Sorry dat ik negatief ben, maar het is heftig allemaal, heel heftig.
Flubberboot schreef:Oh jeetje wat een pech hebben jullie gehad zeg!
Veel sterkte gewenst met het verlies van je knappe merrie! En sterkte met de verkoop van de andere merries!
Nicky1963 schreef:Flubberboot schreef:Oh jeetje wat een pech hebben jullie gehad zeg!
Veel sterkte gewenst met het verlies van je knappe merrie! En sterkte met de verkoop van de andere merries!
Dank.
De andere merrie was al verkocht en weg. De laatste wordt zondag opgehaald.
We hebben nog meer pech gehad: ons jonge paard kreeg artrose een aantal weken na chipoperatie en mijn geliefde zwerfkat/schootkat Swiebertje werd ineens doodziek op een zondagnacht en is gestorven bij de dierenarts, mijn man was toen nog opgenomen, dus ik was alleen. Dat was zo verschrikkelijk zwaar ook.
Ik hoop zo dat het nu een keer klaar is met alle pech en ellende en verdriet.