Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-22 10:06

Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-22 10:06

Mijn inmiddels 16 jarige draver is al een aantal maanden aan het sukkelen. Ze loopt niet lekker met rechtsachter en sinds een maand is ze ook echt ontzettend moe. Na wat dierenarts bezoeken en voeraanpassingen is er afgelopen vrijdag iemand geweest om een reading te doen. Ik weet dat de meningen over readingen verschillen, maar in de afgelopen 9 jaar dat ik haar bij me heb gehad, zijn readingen eigenlijk het enige geweest wat ons verder kon helpen.

Uit de reading van vrijdag kwam dat Zaaf ontzettend moe is, eigenlijk gewoon op. Ze houdt eigenlijk alleen nog vol voor mij, omdat ze bang is wat er met mij gebeurd als zij er niet meer is. Ze heeft gelukkig geen ondragelijke pijn, maar wel veel pijntjes. Ze had zelf nooit gedacht dat ze 'zo oud' zou worden, maar ze weet niet hoe lang ze dit nog kan volhouden.

En nou komt het lastige, het is natuurlijk aan mij om te beslissen wanneer ze mag gaan. Maar hoe beslis je dat? En hoe kan ik haar het gevoel geven dat ik het verschrikkelijk vind, maar het goed is zo? Hoe weet ik zeker dat ik in deze weken (of maand(en)?) nog doe wat ik met haar wil doen en niet over een jaar denk 'had ik maar'...

Komend weekend komen mijn ouders nog een keer bij haar langs en de week erop staat er nog een mooie shoot tijdens golden hour gepland.

Ook weet ik zeker dat ik er voor ga zorgen dat ik genoeg van haar staart knip als ze eenmaal ingeslapen is. Ik heb daar al wat ideetjes mee, en vind het vooral fijn dat ik 'genoeg' heb, mocht ik er over een jaar toch nog iets anders van willen (laten) maken. Ik denk er nu ook over na om iets van een hoefafdruk te maken, heeft iemand daar toevallig ervaring mee? Met wat voor klei kan je dat goed doen? En is het ook mogelijk met verf?

Ik probeer vooral van haar te genieten en bij haar te zijn, maar ik merk dat ik breek als ik aan het moment van inslapen denk. Ik wil haar eigenlijk niet zien vallen, maar vindt ook dat ik het tegenover haar niet kan maken om haar alleen te laten. Heeft iemand hier ervaring mee?

En zijn er misschien dingen die ik over het hoofd zie? Waar ik me wel op voor kan bereiden, of 'alvast' over na kan denken? Nogmaals, ze heeft gelukkig geen ondragelijke pijn, dus ik krijg de ruimte van haar om dingen voor te bereiden. Dat maakt het aan de ene kant dragelijker, maar aan de andere kant ook juist lastiger, want wanneer is het genoeg en wanneer ben ik zo voorbereid dat ik het wel 'aan kan'?

Ik ben blij dat ik het in ieder geval even van me af kon schrijven. Hieronder even een foto voor jullie beeldvorming!

Afbeelding

**Geplaatst**: 08-08-22 10:15

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 08-08-22 10:15

Een 16-jarige laten inslapen omdat die ‘moe’ lijkt en een reader die zegt dat ze dood wil?
Hier zou ik helemaal nog geen afscheid van nemen maar eens grondig kijken naar het voer- en stalmanagement.
Tenzij je je paard wil laten inslapen om de blessure natuurlijk…dat kan ook.

**Geplaatst**: 08-08-22 10:17

Geplaatst: 08-08-22 10:17

Mijn pony kreeg koliek, dus ik had niet veel tijd om afscheid te nemen en er echt goed over na te denken. Het is dat mijn dierenarts tegen mij zei “moet je de staart niet afknippen?” Anders had ik daar geeneens over nagedacht.
Mijn pony stond niet meer op door de pijn, maar ik had haar die dag genoeg zien vallen van de pijn. Ook zou ik nadenken over wat je met het lichaam wilt, rendac en dan individueel ophalen of “gewoon” in de vrachtwagen met alle andere kadavers, of laten cremeren

Maar ik zou de beslissing niet laten afhangen van wat een reader zegt maar nog eens goed onderzoek laten doen bij een goede kliniek en daarvan je beslissing laten afhangen

**Geplaatst**: 08-08-22 10:19

Geplaatst: 08-08-22 10:19

Poekkie schreef:
Een 16-jarige laten inslapen omdat die ‘moe’ lijkt en een reader die zegt dat ze dood wil?
Hier zou ik helemaal nog geen afscheid van nemen maar eens grondig kijken naar het voer- en stalmanagement.
Tenzij je je paard wil laten inslapen om de blessure natuurlijk…dat kan ook.

Dit idd.

Ik mis bloedonderzoek oid.

Ze vallen niet om, ze gaan gewoon liggen, net als bij een narcose.

**Geplaatst**: 08-08-22 10:21

Geplaatst: 08-08-22 10:21

Ik sluit me aan bij de rest

**Geplaatst**: 08-08-22 10:22

Geplaatst: 08-08-22 10:22

tuurlijk ben je moe als je al een tijd aan het sukkelen bent. Heb zelf ook momenten gehad in mijn leven dat ik dacht van mij hoeft het niet meer, maar ben toch maar al te blij dat ik er nu nog ben en heb alweer het volgende meegemaakt wat ik zeker niet had willen missen. Hoe is de verdere prognose wat betreft de blessures? Is er nog wat aan te passen in het stalmanagement wat voor verbetering kan zorgen? Gooi je niet te snel de handdoek in de ring?

**Geplaatst**: 08-08-22 10:23

Geplaatst: 08-08-22 10:23

Wat erg dat je paard kwakkelt. Wat ik mis in dit verhaal is de diagnose en prognose van de dierenarts.
Dat lijkt mij de enige juiste manier om uberhaupt te denken aan het einde voor je paard.
Helaas heb ik afgelopen 11 maanden afscheid moeten nemen van mijn jaarling, mijn 16-jarige en mijn veulen van 7 weken. Dus ervaring heb ik hierin.
Ik zou nooit aan de hand van een reading een beslissing hierin kunnen en willen nemen, maar altijd in samenspraak met een deskundige dierenarts die uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar het paard.
Sterkte met alles.

**Geplaatst**: 08-08-22 10:26

Geplaatst: 08-08-22 10:26

Onali schreef:
Poekkie schreef:
Een 16-jarige laten inslapen omdat die ‘moe’ lijkt en een reader die zegt dat ze dood wil?
Hier zou ik helemaal nog geen afscheid van nemen maar eens grondig kijken naar het voer- en stalmanagement.
Tenzij je je paard wil laten inslapen om de blessure natuurlijk…dat kan ook.

Dit idd.

Ik mis bloedonderzoek oid.

Ze vallen niet om, ze gaan gewoon liggen, net als bij een narcose.

Dat is zeker niet altijd waar, ik heb er 1 meegemaakt die gewoon bleef staan tot op het laatste moment, wij stonden klaar met 3 man aan 1 zijde, de dierenarts die heel rustig een duwtje gaf aan de andere kant zodat hij de goede kant op zou gaan en wij hebben hem heel rustig neer kunnen leggen/de val kunnen breken. Is ook heel rustig en goed gegaan, paard had ook alle vertrouwen in ons en de dierenarts en is geen moment bang of onrustig geweest. Dierenarts kende hij ook echt heel goed vanwege alle mankementen de laatste jaren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-22 10:29

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-22 10:29

Misschien klinkt het in mijn topic een beetje te kort door de bocht.. Zoals ik benoemde er is zeker ook een dierenarts bij geweest, meerdere keren. Ze heeft op pijnstilling gestaan om haar klachten te verminderen en verschillende kreupelheidsonderzoeken gehad. Het gaat waarschijnlijk om slijtage in haar heupen/bekken/SI gewricht. Ouderdom dus, wat niet meer opgelapt gaat worden.

Ik snap dat jullie na het lezen van dit topic je afvragen of het een juiste beslissing is, maar ik kan ook alleen maar eerlijk zijn naar haar.

Daarnaast is ze niet een beetje 'moe', maar is ze (toen ik een weekje op vakantie was) meerdere keren in haar slaap omgevallen. Er is niet 24/7 op stal, dus de kans dat dit vaker gebeurd (is), is reëel.

**Geplaatst**: 08-08-22 10:42

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 08-08-22 10:42

TS, je moet doen wat jouw het beste lijkt! Wanneer je je paard goed kent weet je ook wel wanneer het genoeg is. En je hart wil misschien nog niet, je hoofd zegt dat het genoeg is.
Wanneer je dierenarts dan ook aangeeft dat er niets aan te doen is , is de keuze eigenlijk alleen nog niet óf je het doet maar wanneer je afscheid neemt.

Wanneer jij je goed erbij voelt om daarnaast nog bevestiging van een reading te hebben, dan weet je zelf het antwoord al.

Plan gewoon die shoot in, maak zelf foto's, verwen haar tot op het bot en kies de dag dat jouw uitkomt.

Ik heb op 5 mei jl afscheid genomen van mijn beste vriend. Na 3 jaar tobben. Opeens was het klaar.... en binnen 3 dagen heb ik afscheid genomen, ondanks dat hij nog blij was, fit was, vrolijk naar de wei ging.... ze geven het zelf aan!

En ze vallen niet om, ze gaan gewoon liggen. Gewoon eerst een sedatie dat ze suf worden, dan kan het infuus ingebracht worden in de hals. Daarna de sedatie dat ze gaan liggen. Wanneer ze eenmaal liggen en onder zeil zijn krijgen ze de uiteindelijk spuit. Ik was erbij en het ging heel mooi, vredig en goed.

Daarna zie je pure ontspanning in het lijf komen, en weet je dat het goed is!
Ik heb zijn staart laten amputeren en opzetten....die hangt in de gang.

Knip ook de manen af, ik heb er vlechten van gemaakt en er zijn nu kwastjes van gemaakt voor , aan de autospiegel, aan een sleutelhanger, haartjes in hars gegoten, etc etc...

Wat je ook beslist, heel veel sterkte, soms is genoeg ook genoeg

**Geplaatst**: 08-08-22 11:04

Geplaatst: 08-08-22 11:04

Annebeth95 schreef:
Misschien klinkt het in mijn topic een beetje te kort door de bocht.. Zoals ik benoemde er is zeker ook een dierenarts bij geweest, meerdere keren. Ze heeft op pijnstilling gestaan om haar klachten te verminderen en verschillende kreupelheidsonderzoeken gehad. Het gaat waarschijnlijk om slijtage in haar heupen/bekken/SI gewricht. Ouderdom dus, wat niet meer opgelapt gaat worden.

Is er ook aan beeldvorming gedaan? Een paard van 16 is nog niet echt zo oud om die conclusie te trekken.
Realiseer je dat als je voor inslapen kiest de dierenarts nog een duidelijke diagnose zal gaan stellen (dus niet uitgaat van 'vermoedelijk' of 'waarschijnlijk'.)
Sterkte ook met alles

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-22 11:05

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-22 11:05

ElCamino schreef:
TS, je moet doen wat jouw het beste lijkt! Wanneer je je paard goed kent weet je ook wel wanneer het genoeg is. En je hart wil misschien nog niet, je hoofd zegt dat het genoeg is.
Wanneer je dierenarts dan ook aangeeft dat er niets aan te doen is , is de keuze eigenlijk alleen nog niet óf je het doet maar wanneer je afscheid neemt.

Wanneer jij je goed erbij voelt om daarnaast nog bevestiging van een reading te hebben, dan weet je zelf het antwoord al.

Plan gewoon die shoot in, maak zelf foto's, verwen haar tot op het bot en kies de dag dat jouw uitkomt.

Ik heb op 5 mei jl afscheid genomen van mijn beste vriend. Na 3 jaar tobben. Opeens was het klaar.... en binnen 3 dagen heb ik afscheid genomen, ondanks dat hij nog blij was, fit was, vrolijk naar de wei ging.... ze geven het zelf aan!

En ze vallen niet om, ze gaan gewoon liggen. Gewoon eerst een sedatie dat ze suf worden, dan kan het infuus ingebracht worden in de hals. Daarna de sedatie dat ze gaan liggen. Wanneer ze eenmaal liggen en onder zeil zijn krijgen ze de uiteindelijk spuit. Ik was erbij en het ging heel mooi, vredig en goed.

Daarna zie je pure ontspanning in het lijf komen, en weet je dat het goed is!
Ik heb zijn staart laten amputeren en opzetten....die hangt in de gang.

Knip ook de manen af, ik heb er vlechten van gemaakt en er zijn nu kwastjes van gemaakt voor , aan de autospiegel, aan een sleutelhanger, haartjes in hars gegoten, etc etc...

Wat je ook beslist, heel veel sterkte, soms is genoeg ook genoeg

Heel erg bedankt voor je reactie. Toen de mevrouw van de reading het hard op uitsprak voelde het inderdaad meer als een bevestiging dan als 'nieuws'. En inderdaad, genoeg is genoeg. Nogmaals bedankt ❤️

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-22 11:07

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-22 11:07

Babootje schreef:
Annebeth95 schreef:
Misschien klinkt het in mijn topic een beetje te kort door de bocht.. Zoals ik benoemde er is zeker ook een dierenarts bij geweest, meerdere keren. Ze heeft op pijnstilling gestaan om haar klachten te verminderen en verschillende kreupelheidsonderzoeken gehad. Het gaat waarschijnlijk om slijtage in haar heupen/bekken/SI gewricht. Ouderdom dus, wat niet meer opgelapt gaat worden.

Is er ook aan beeldvorming gedaan? Een paard van 16 is nog niet echt zo oud om die conclusie te trekken.
Realiseer je dat als je voor inslapen kiest de dierenarts nog een duidelijke diagnose zal gaan stellen (dus niet uitgaat van 'vermoedelijk' of 'waarschijnlijk'.)
Sterkte ook met alles

Een 'gemiddeld' paard van 16 misschien niet nee, maar bij een draver die de eerste 3 jaar van haar leven onder verschrikkelijke omstandigheden op de renbaan heeft moeten lopen is dermate slijtage niet gek.

**Geplaatst**: 08-08-22 11:08

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 08-08-22 11:08

Waar komt je paard vandaan dan? Mijn dravermerrie die ook gekoerst heeft vanaf haar 3e is kerngezond 26 geworden. Heeft je paard als tweejarige al koersen gelopen, en weet ie ook bij welke trainer?

**Geplaatst**: 08-08-22 11:08

Geplaatst: 08-08-22 11:08

Annebeth95 schreef:
Misschien klinkt het in mijn topic een beetje te kort door de bocht.. Zoals ik benoemde er is zeker ook een dierenarts bij geweest, meerdere keren. Ze heeft op pijnstilling gestaan om haar klachten te verminderen en verschillende kreupelheidsonderzoeken gehad. Het gaat waarschijnlijk om slijtage in haar heupen/bekken/SI gewricht. Ouderdom dus, wat niet meer opgelapt gaat worden.

Ik snap dat jullie na het lezen van dit topic je afvragen of het een juiste beslissing is, maar ik kan ook alleen maar eerlijk zijn naar haar.

Daarnaast is ze niet een beetje 'moe', maar is ze (toen ik een weekje op vakantie was) meerdere keren in haar slaap omgevallen. Er is niet 24/7 op stal, dus de kans dat dit vaker gebeurd (is), is reëel.

Dit klinkt meer alsof haar klachten ervoor zorgen dat ze niet meer kan liggen. Een paard kan staand niet in de REM slaap komen en zal dus niet echt slapen, dat kunnen ze alleen liggend. Zodra een paard niet kan liggen, bouwt het al heel snel slaaptekort op.
Het kunnen de problemen in haar bekken/SI zijn waardoor ze niet meer kan liggen of dat ze zich te kwetsbaar en gestresst voelt om te liggen. Dit zou ik goed uitzoeken voordat je verdere stappen onderneemt.

Uiteindelijk houd het op en een paard dat door (aanwijsbare) lichamelijke problemen niet meer kan slapen, vind ik wel een legitieme reden om het dier te laten gaan.

**Geplaatst**: 08-08-22 11:14

Geplaatst: 08-08-22 11:14

Ik vind het juist moedig dat je overweegt je paard in te laten slapen omdat het simpelweg genoeg is. Er zijn zoveel mensen die maar vinden dat elk dier tot in het oneindige door moet blijven gaan.

Volg je gevoel en dat zegt eigenlijk al genoeg. Ik kreeg zelfs kritiek bij mijn 23 jarige die een topleven gehad heeft en waarvan ik echt honderd procent zeker wist dat het genoeg was. Neem je tijd om afscheid te nemen, die luxe heb je dus maak daar gebruik van en kies een mooi moment uit.

Voor wat betreft het vallen, dat kan mee maar ook tegenvallen. Doe je het bij jou op stal of in de kliniek? In de kliniek maken ze gebruik van een beweegbare wand waarbij je paard gecontroleerd door de benen gaat. DAt kan uiteraard bij jou op stal niet en dan heb je geen invloed. Als het goed is zakken ze naar de grond, sommigen vallen en ik heb er ooit eentje meegemaakt die bleef staan. Probeer als je het op stal doet een ondergrond uit te kiezen die zo zacht mogelijk is.

Ik wens je heel veel sterkte toe en vind je besluit echt heel dapper!

**Geplaatst**: 08-08-22 11:15

Geplaatst: 08-08-22 11:15

Oef ik vind het ook best heftig dat je besluit een 16-jarig paard in te laten slapen, op basis van een reading en een diagnose die stelt dat het waarschijnlijk om slijtage gaat..
Ik zou 10000% zeker willen zijn of het om slijtage gaat, en zo ja dan is daar wellicht ook nog wel winst te behalen zou ik denken (misschien met pijnstilling, supplementen, osteopathie of een andere therapie)?

**Geplaatst**: 08-08-22 11:17

Geplaatst: 08-08-22 11:17

Als ik het zo lees heb je voor jezelf de keus al gemaakt van laten gaan.. Ik heb in april afscheid genomen van mijn oude dame.
Zo oud was ze eigenlijk nog niet maar 22 en diverse keren bevangen gestaan en artrose aan de voorbenen.

De bedoeling was in september voor dat het koud zou worden haar te laten gaan maar opeens was het genoeg. Die dag de veearts gebeld voor een afspraak net na het weekend. Ik had dus nog geen mooie foto's van ons samen dat gelukkig nog wel snel kunnen regelen en daarna haar nog veel grasjes laten eten aan de hand en schandelijk verwend met eten en op pijnstillers gezet.

De dag van het inslapen heb ik haar nog gras laten eten en hebben de anderen op stal haar vol gestopt met allemaal lekkere dingen.( was de lieveling op stal).

Samen met haar naar de plek gewandeld waar het moest gebeuren en daar stonden ook nog grasjes... De veearts kwam met zijn spullen en madam gaf nog een hele harde hinnik naar de rest van de paarden op stal en daarna stond ze heel ontspannen te wachten op wat kwam. Ze ging helaas niet zelf liggen maar de veearts heeft haar na de narcose voorzichtig neer gelegd en daarna ging het super snel.

Heb er nu nog steeds heel veel verdriet van maar ik weet dat het goed is.. Mijn tip luister naar je gevoel en als dat zegt het is tijd dan is het tijd ook al is je hart er nog niet klaar voor.

**Geplaatst**: 08-08-22 11:22

Geplaatst: 08-08-22 11:22

Annebeth95 schreef:
En nou komt het lastige, het is natuurlijk aan mij om te beslissen wanneer ze mag gaan. Maar hoe beslis je dat? En hoe kan ik haar het gevoel geven dat ik het verschrikkelijk vind, maar het goed is zo? Hoe weet ik zeker dat ik in deze weken (of maand(en)?) nog doe wat ik met haar wil doen en niet over een jaar denk 'had ik maar'...

Ik probeer vooral van haar te genieten en bij haar te zijn, maar ik merk dat ik breek als ik aan het moment van inslapen denk. Ik wil haar eigenlijk niet zien vallen, maar vindt ook dat ik het tegenover haar niet kan maken om haar alleen te laten. Heeft iemand hier ervaring mee?

Wat moeilijk maar eerlijk van je om hier over na te denken! Ik heb het inslapen nu een aantal keer mee gemaakt en het was bij mij helemaal niet naar. Toen ik zelf de tijd had om afscheid te nemen heb ik op een gegeven moment een datum geprikt in de toekomst, heb toen zelf gekozen voor de eerste week na de zomervakantie omdat ik haar de winter niet meer aan wilde doen. In de zomer gaan dingen toch altijd makkelijker dan in de winter.

Ik vind het zelf altijd belangrijk om er bij te zijn als je dier inslaapt omdat je er toch al die jaren voor gezorgd hebt. Dingen als een afdruk of sieraad oid kan ik je niet mee helpen.

Heel veel sterkte de komende tijd!

**Geplaatst**: 08-08-22 11:45

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 08-08-22 11:45

Het ene paard word fluitend 25, de ander hooguit 15.
Ts kent haar eigen paard blijkbaar zo goed dat ze ziet dat het klaar is, leeftijd zegt lang niet alles.
En wanneer het dier inderdaad artrose in het bekken/si heeft loopt het dus met fikse pijn.

**Geplaatst**: 08-08-22 11:54

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 08-08-22 11:54

misschien een optie om naar een goede kliniek te gaan en de slijtage te checken/bevestigen. Mocht het zo zijn kun je daar ook laten inslapen en anders kan hij altijd weer terug naar huis.
Zoiezo moeilijke situatie, sterkte voor jou en je paard!

**Geplaatst**: 08-08-22 11:56

Geplaatst: 08-08-22 11:56

mystery1980 schreef:
misschien een optie om naar een goede kliniek te gaan en de slijtage te checken/bevestigen. Mocht het zo zijn kun je daar ook laten inslapen en anders kan hij altijd weer terug naar huis.
Zoiezo moeilijke situatie, sterkte voor jou en je paard!

Dit zou ik ook doen, dan kan je alles goed uitsluiten en dan beslissen

**Geplaatst**: 08-08-22 12:00

Geplaatst: 08-08-22 12:00

Suliko schreef:
Uiteindelijk houd het op en een paard dat door (aanwijsbare) lichamelijke problemen niet meer kan slapen, vind ik wel een legitieme reden om het dier te laten gaan.

Dit inderdaad, niet kunnen/durven liggen door pijn is zeker een geldige reden om het paard uit zijn lijden te verlossen.

Al zou ik eerst voor degelijk kreupelheidsonderzoek gaan, allerlei readings zijn volkomen onzin :')

en "slijtage door ouderdom" klinkt ook vrij onwaarschijnlijk voor een paard dat pas 16 is.

**Geplaatst**: 08-08-22 12:03

Geplaatst: 08-08-22 12:03

Als jouw keuze uiteindelijk op inslapen valt zou ik dit doen met een dierenarts die je goed kent.
Het kan thuis of op de kliniek. Op de kliniek kunnen ze haar doormiddel van een speciaal schot mooi laten liggen maar thuis kan een ervaren dierenarts dit ook goed. Hier een merrie gehad waarmee ik er erg tegen opzag maar de dierenarts heeft haar goed begeleid en ze viel echt niet plots om, ze ging rustig liggen.

Het hoort erbij en ze maken dit als het goed loopt echt niet heel bewust mee. Ik ben er met al mijn paarden bij gebleven, dat vind ik ben ik ze verschuldig, ik heb er bij geen nare herinneringen aan..

Succes met je beslissing TS.

**Geplaatst**: 08-08-22 12:05

Geplaatst: 08-08-22 12:05

Mijn Rhea had artrose, liep licht kreupel en heeft het met duivelsklauw nog zeker 4 jaar volgehouden. Toen ik zag dat ze niet meer kon vluchten toen er paarden aan kwamen denderen ging ik nadenken. Ben een week later 's ochtends heen gegaan toen ze van stal kwam nou toen liep ze echt heel slecht. Het jaar daarvoor ging ik even op haar zitten voor de foto, toen al voelde haar lijf wringerig aan. Ze was nog helder, at goed, keek goed uit haar ogen, maar mijn gevoel was niet goed. De dierenarts die kwam zei gelijk dit kan niet meer, je doet er goed aan. En nog sprong mijn gevoel alle kanten uit want je wilt niet zomaar een dier dood laten maken als ze nog verder willen. Ze was binnen no time verdoofd, de dierenarts hielp haar te gaan liggen. Bij de 2e spuit was ze zo weg, ze heeft geen moment van onrust gehad. Ja toen de meiden van stal haar alleen hadden gezet. Maar toen ze in een apart stukje bak werd gezet met eten proestte ze en was ze weer rustig. Ze stond op pensioen in het paardenrusthuis in Nieuw Schoonebeek. Kan maar een ding zeggen: luister naar je hart. Als je alles hebt gedaan en er is niets meer mogelijk weet je het. En wat mensen hier zeggen over een reading, ik geloof er in. Rhea is in 2007 geopereerd in Emmeloord. Zou haar de week nadat ze thuis kwam naar de fysio doen om het haar wat gemakkelijker te maken. Kwam stokkreupel van de trailer af dus met vliegende vaandels weer naar Emmeloord. Niemand wist wat het was. Ten einde raad Praktijk Parcival gebeld. Zij vertelde dingen over mij die ze niet kon weten maar vertelde ook waar de pijn zat, met een tekening. Dus ik denk wat doe ik nu, maar kon me niet schelen, dan denken ze maar dat ik gek ben, dus tegen Krijn van Muiswinkel, een van de artsen van Emmeloord gezegd wat de mevrouw had gezegd. Dus ik denk nou krijgen we het, maar hij zei, o die mevrouw kennen we wel, hebben we wel vaker mee gewerkt en ze heeft altijd gelijk. Samen met je paard weet je zelf het wat het beste is.

Laatst bijgewerkt door hahahatsjoe op 08-08-22 12:08, in het totaal 1 keer bewerkt