Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-16 15:46

Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-16 15:46

Iedereen heeft wel dat ene paard die ze nooit meer vergeten. Je beste maat. Wat jij dacht deed dit paard en wat dit paard voelde zag jij. We hebben allemaal wel die ene soulmate waar je er nooit meer 1 van gaat vinden en wat je ook 100% zeker weet.

Risse was mijn alles. Niet mijn type paard, verreweg van dat zelfs. Een Fries en een merrie nou beter kon niet. Ze is bij mij geboren en dus ook altijd vanaf mij geweest.

Ik zat net toevallig een filmpje te kijken dat speciaal voor haar door een lieve man gemaakt is en ik denk dat foto's meer dan woorden zeggen. Zij was mijn alles en terugdenkend aan haar dood draait mijn maag weer om en mis ik haar zo vreselijk.

Zijn er meer mensen die dat ene paard hebben.?

**Geplaatst**: 14-12-16 15:48

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst: 14-12-16 15:48

Ik heb het met de haflinger die op mijn avatar staat. Heb hem 3 jaar gereden elke week in de les, Ik kon lezen en schrijven met hem, Als ik kwam hinnikte die. Mijn moeder was ook vrienden met hem, Durft amper bij paarden in de stal te komen behalve bij hem, Hij bleef staan, Keek soms even op van links naar rechts en klaar, Bleef enorm rustig staan. Heb enorm mooie tijden met deze knappert gehad en mis hem nog elke dag. Heb gelukkig een foto op canvas van hem in mijn kamer hangen en genoeg mooie foto's

**Geplaatst**: 14-12-16 15:52

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst: 14-12-16 15:52

Kan me voorstellen dat zo'n verlies echt heel veel pijn blijft doen.

Ik heb een aantal paardjes gehad, maar mijn fjordenmerrie die ik nu heb is echt mijn alles. Moet er niet aan denken dat ze ooit gaat.. Ze is nu 8 jaar en al sinds haar geboorte mijn paardje, nog nooit heb ik zo'n mooie band met mijn paard gehad, ik kan werkelijk alles met haar. Net als met haar veulen overigens

**Geplaatst**: 14-12-16 15:54

Geplaatst: 14-12-16 15:54

Tja, dat was tussen mijn achtste en vijftiende, twee stuks zelfs. Een roodbonte shet waar ik mee naar de ponyclub ging tot dat ik op een zaterdagmiddag bij de boer kwam en ze was verkocht, pats boem na drie jaar. En ik had een vriendin met een paard en een D- pony, Sylvia, een prachtige schimmel. Daar heb ik nog drie jaar op gereden tot dat ook die verkocht werden. Dit zijn toch wel de dieren die ik me nu, na veertig jaar, nog steeds zo voor de geest kan halen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-16 16:10

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-16 16:10

Blijft best bizar altijd. Ik heb nu ook een geweldige vos al sinds hij 4 maanden is en met 6 maanden dus ook bij mama opgehaald, maar die kan niet tippen aan haar. Het is echt mijn vriendje en ik lig ontzettend in een deuk, maar ik betrap mezelf erop dat ik Risse toch altijd in mijn hoofd heb.

**Geplaatst**: 14-12-16 16:36

Geplaatst: 14-12-16 16:36

Mijn grote liefde :+:

Super-oma Warina, ik ging haar rijden vanaf ze 23 was.
Had ook op bokt veel fans omdat ze er ongeveer 20 jaar jonger uit zag en zich ook zo (mis)/gedroeg

Hier twee van de vele topics

[RT-HAW] Mijn atletische 25+er weer eens frisjes @ work :P

c_alsemgeest @ [ITP] Alweer bijna 5 jaar geleden, ode aan Super oma Warina

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-16 16:43

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-16 16:43

Die ken ik nog wel

ook een toppaard en heeft mij verbaasd

**Geplaatst**: 14-12-16 16:43

Geplaatst: 14-12-16 16:43

Zeker, mijn huidige paard. Mijn spiegel op vier benen. Ik in paardvorm. Zij is echt mijn allerbeste maatje. Als zij ooit komt te overlijden oid denk ik niet dat er nog een paard komt, puur omdat ik er geen een als deze meer ga vinden. Ik kan lezen en schrijven met d'r, maar ook flink discussiëren omdat ze wel karakter voor 10 heeft, precies waar ik van hou. Mijn soulmte. Behalve dat kan ik het ook niet zo goed beschrijven, ik weet niet hoe het in woorden uit te drukken, maar ik snap zeker wat je bedoeld.

Afbeelding

En een prachtig filmpje! Mooie herinnering!

**Geplaatst**: 14-12-16 16:45

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst: 14-12-16 16:45

Zaldar, mijn eerste pony.
Fjordje en hoewel ik hem maar een jaar heb gehad heeft hij nog altijd een speciaal plekje in mijn hart. Gelukkig leeft hij nog wel.

Diva is ook druk bezig haar stempel op mijn hart te drukken overigens

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-16 16:47

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-16 16:47

dreamer heb ik een heel mooi en oprecht topic over gezien.

Diva is ook een toppaard haha vind haar superleuk met dat karakter.

**Geplaatst**: 14-12-16 16:49

Geplaatst: 14-12-16 16:49

Absoluut ... Mijn huidige merrie; zeker ..

Maar toen ik heel ziek ben geworden en er alleen voor stond met mijn twee paarden heb ik de moeilijkste beslissing ooit moeten nemen. Mijn trots, de merrie die ik alles geleerd had, de merrie waarop ik kon opstappen en er mee kon wegrijden ... moest ik een nieuw baasje voor zoeken. Waarom haar? Ik denk dat zij mij hielp in de keus omdat ik mijn 'veulen' ook niet weg kon doen ...

Shiva heb ik moeten verkopen omdat ik het financieel en lichamelijk niet meer aan zou kunnen. Ik had een vijf sterren huis voor haar gevonden maar daar is ze helaas na een half jaar ook verkocht. Dat deed mij nog veel meer pijn en ik heb nog mijn best gedaan om te kijken of ik haar weer kon terug kopen; maar nee .. ik kon niets. Geld niet, maar ook lichamelijk niet. Toen kwam ik ineens in contact met haar nieuwe eigenaar en dat is uiteindelijk ook vervaagd omdat ze haar fb account verwijderde .... en toen kreeg ik de grootste schok ooit dat ze schijnbaar ergens op een handelstal zou staan. Kan er alleen maar om huilen want dit heb ik haar nooit gegund ... maar ik kan haar nog steeds niet terug kopen of terug halen ... en ik voel mij zo. zo. zo. zo ontzettend schuldig.
Ik hoop dat ze een eigenaar of eigenaresse krijgt die met net zoveel liefde als ik voor haar ging. Ik vocht voor haar tot op het moment dat ik het moest opgeven.

**Geplaatst**: 14-12-16 16:49

Geplaatst: 14-12-16 16:49

Dankjewel, is denk ik het topic uit m'n onderschrift

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-16 16:50

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-16 16:50

Juist dat was hem!

**Geplaatst**: 14-12-16 16:51

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst: 14-12-16 16:51

En dat is dus ook voornamelijk de rede dat ze hier nog steeds is, ik kan d'r gewoon nog niet missen

**Geplaatst**: 14-12-16 16:51

Geplaatst: 14-12-16 16:51

ja, de mini shet op mijn profiel. heb haar in april dit jaar moet verkopen omdat dat het beste voor haar was, heb haar bijna 5 jaar gehad. Jammer genoeg heb ik haar verkocht aan iemand die niet eerlijk is geweest en ik weet niet waar ze is... Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk, zeker niet in deze moeilijke periode.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-16 16:52

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-16 16:52

xDenies schreef:
Absoluut ... Mijn huidige merrie; zeker ..

Maar toen ik heel ziek ben geworden en er alleen voor stond met mijn twee paarden heb ik de moeilijkste beslissing ooit moeten nemen. Mijn trots, de merrie die ik alles geleerd had, de merrie waarop ik kon opstappen en er mee kon wegrijden ... moest ik een nieuw baasje voor zoeken. Waarom haar? Ik denk dat zij mij hielp in de keus omdat ik mijn 'veulen' ook niet weg kon doen ...

Shiva heb ik moeten verkopen omdat ik het financieel en lichamelijk niet meer aan zou kunnen. Ik had een vijf sterren huis voor haar gevonden maar daar is ze helaas na een half jaar ook verkocht. Dat deed mij nog veel meer pijn en ik heb nog mijn best gedaan om te kijken of ik haar weer kon terug kopen; maar nee .. ik kon niets. Geld niet, maar ook lichamelijk niet. Toen kwam ik ineens in contact met haar nieuwe eigenaar en dat is uiteindelijk ook vervaagd omdat ze haar fb account verwijderde .... en toen kreeg ik de grootste schok ooit dat ze schijnbaar ergens op een handelstal zou staan. Kan er alleen maar om huilen want dit heb ik haar nooit gegund ... maar ik kan haar nog steeds niet terug kopen of terug halen ... en ik voel mij zo. zo. zo. zo ontzettend schuldig.
Ik hoop dat ze een eigenaar of eigenaresse krijgt die met net zoveel liefde als ik voor haar ging. Ik vocht voor haar tot op het moment dat ik het moest opgeven.

Dit ken ik. Mijn eerste echte eigen pony die veel voor me betekende is ook verkocht keer op keer. Toen is mij verteld dat ze overleden is aan koliek en dat bleek achteraf onzin. Paard heeft veel handelsstallen gezien en staat nu gelukkig bij een meisje, maar dat dat soort dingen pijn doen snap ik volledig.

**Geplaatst**: 14-12-16 16:57

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst: 14-12-16 16:57

Ach, zo'n vriendje had ik ook ja.
Toen ik 12 was ging ik een jong paard op de manege verzorgen. 10 jaar later deed ik dat nog steeds, 4 dagen in de week zelfs. Ik had inmiddels een ander paardje gekocht, maar kon mijn maatje niet loslaten. En toen op een dag kreeg ik een telefoontje, of ik mijn maatje wilde overnemen, het werk werd hem te zwaar. Tranen met tuiten, maar ik had mijn keuze al meteen gemaakt eigenlijk. Ik heb mijn andere paardje verkocht en mijn maatje opgehaald van de manege. Slim? Waarschijnlijk niet; het andere paardje was jong en fit en had zijn hele leven nog voor zich en deze was ouder en niet goed meer, maar wel mijn maatje.
Hij heeft nog 2,5 jaar van zijn leven mogen genieten en mij intens veel plezier en liefde gegeven. Na 2,5 jaar al heb ik afscheid moeten nemen. Het is meer dan 10 jaar geleden, maar ik mis hem nog altijd.
Na hem heb ik nog 2 paarden gehad, fijne dieren en ik heb ze ook met plezier gehad, maar zij waren beiden niet mijn maatjes zoals hij dat wel was.

**Geplaatst**: 14-12-16 16:59

Geplaatst: 14-12-16 16:59

Ja, mijn huidige merries, maar eentje die ik echt nóóit zal vergeten, is onze oude ruin Dylan.. helaas drie jaar geleden verkocht aan Franse mensen. Na een half jaartje in contact gekomen en heb hem zo kunnen volgen. Nu heeft hij een nieuw baasje, en helaas word mijn berichtje gewoon genegeerd....
Iedere dag denk ik aan hem
En nu ik dit typ, rollen de tranen weer over mijn wangen, ik mis hem zo

**Geplaatst**: 14-12-16 22:19

Geplaatst: 14-12-16 22:19

Ja dat gevoel ken ik maar al te goed...begin dit jaar heb ik mijn allerliefste welshpony Steffy moeten laten inslapen.
Ik mis haar nog elke dag
https://replayapp.com/v/kgVzPXpn8r/

**Geplaatst**: 14-12-16 22:24

Geplaatst: 14-12-16 22:24

Ik heb begin april mijn maatje moeten afgeven, heel onverwacht en dat maakte het voor mij nog pijnlijker.
Ik heb hem gekocht als jong paard. Ik was 12 jaar, hij was 4 jaar en net beleerd. We hebben samen heel wat watertjes doorzwommen. Bloed, zweet en heeeeel veel tranen, maar ik heb hem naar een paard gebracht dat het tot internationale klasseringen heeft gebracht.

Hij was mijn baby, maatje, broertje, mijn alles, mijn hele leven.

Van de ene op de andere moment heeft hij een koliek gedaan, niet laten zien hoeveel pijn hij had en dat is hem fataal geworden. De operatie van 8u heeft niet meer mogen baten. IK ben hem nadien niet meer gaan opzoeken om afscheid te nemen, dat kon ik mentaal niet aan. Langs de ene kant ontzettend veel spijt van, maar langs de andere kant heb ik nu alleen de 'mooie en positieve' herinneringen aan hem.

Ik mis hem enorm, mijn leven gaat nooit meer hetzelfde zijn. Er is geen dag dat ik niet aan hem denk. Y;(

Ondertussen wel 2 lieverds van paarden 'in zijn plaats'. Ze lijken beide enorm hard op hem. Langs de ene kant haal ik daar heel veel voldoening uit, omdat ik toch aanvoel dat dit het 'lot' is, maar langs de andere kant is het zo confronterend...

Veel sterkte allemaal. :(:)

**Geplaatst**: 14-12-16 22:25

Geplaatst: 14-12-16 22:25

van de paarden die er niet meer zijn is dat Ninetty. De moeder van mijn merrie en de oma van mijn ruin.

Maar mijn merrie is het fijnste paard wat ik ooit gehad heb.

**Geplaatst**: 14-12-16 22:31

Geplaatst: 14-12-16 22:31

Jij en risse waren zo'n team die geen introductie nodig had. Heb altijd zo van jullie samenwerking genoten. Prachtig team waren jullie

Mijn once in a lifetime horse was Mallow. Ontzettende goedzak die ondanks zijn ziek zijn altijd het beste probeerde te maken van iedere dag. Hij was zo geduldig en zachtaardig. Echt een leermeester.
Clover nu heb ik al veel langer dan ik Mallow ooit gehad heb maar zij is in alles totaal het tegenovergestelde. Vurig en direct, misschien nog wel leerzamer dan Mallow was maar toch een hele andere band.

Afbeelding

Laatst bijgewerkt door Mallow op 14-12-16 22:35, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-12-16 22:31

Geplaatst: 14-12-16 22:31

Ja mijn Rizanta. Ik heb haar maar een half jaar 'gehad'. Ik heb veel paarden gehad maar dat paard heeft een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Ze was zo vreselijk braaf en welwillend. Ik vergeet nooit hoe ze doodziek zo braaf nog de vrachtwagen opliep... en er vervolgens uitgetakeld moest worden omdat ze in de vrachtwagen op de parkeerplaats van kliniek Utrecht overleed. Wat een drama.

Ben er jaren van kapot geweest dat ze zomaar en zo plotseling overleed. Eigenlijk ben ik er pas sinds de komst van mijn nieuwe paardje Cathey eindelijk een beetje overheen. Niet in de laatste plaats om dat Cathey hetzelfde ontzettend lieve en zachte karakter heeft.

Maar nog steeds heb ik het er moeilijk mee... dit filmpje heb ik toen een paar dagen na haar dood gemaakt....

https://www.youtube.com/watch?v=sgpXsZs6LXI

Laatst bijgewerkt door VanHuisUit op 14-12-16 22:33, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-12-16 22:32

Geplaatst: 14-12-16 22:32

Ja hier ook elke dondeedag avond ging ik naar de manege en had ik een vast lievelingspaardje waarmee ik komn schrijven en lezen. Helaas na 3.5 jaar ben ik gestopt daar met rijden omdat ik naar een andere mange wou. Afbeelding

**Geplaatst**: 14-12-16 22:36

Geplaatst: 14-12-16 22:36

Mijn lieve, geweldige merrie Romy :+:

Ik mis haar nog iedere dag...

[IM] Mijn trots, mijn meisje, mijn Romy... Ze is er niet meer...