Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Mi_Amore schreef:Wat ik het meeste mis aan mijn Zyta?
Als de wereld leek in te storten, was zij er altijd.
Ik sprong op haar rug en ik vergat de wereld.
Ik heb nu onze Be nog (volgende maand wordt ie er 3) en ik zie hem graag,
maar hij is niet steady rock Zyta. Zal ie ook nooit worden denk ik, vrees ik.
En potverdorie, het is een moeilijk ding.
Anderzijds denk ik: dit jonge paard heeft een hart-in-duizend-stukken mee te helen.
Grote verantwoordelijkheid om een zeer jonge leeftijd.
Niet eerlijk en toch verwacht ik dat hij me hier mee gaat helpen.
Heel veel emoties en gedachten, maar na een jaar zonder mijn prachtige Zyta,
ben ik nog steeds gebroken en nooit meer dezelfde geworden.
Overal moet ik horen 'sinds zij weg is, ben je nooit meer je vrolijke zelve geworden'.
Ik lach wel eens, maar niet meer zo vaak of zo intens.
Ik heb geen kinderen (kan ze niet krijgen) en na bijna 17 jaar intens zorgen voor haar,
hoeft het soms eventjes niet meer. Zij stierf en ze nam mij een groot deel mee.
En niemand begrijpt dat, behalve paardenmensen
Mijn twee goudklompjes, deze foto is alles en zoveel meer waard.
[ [url=m/Ke6IAE.jpg]Afbeelding[/url] ]