Geplaatst het zit zo: Faram moet een paar nachtjes op stal, omdat we een Friesje hebben met een veulen, en die kunnen niet in een kleine 3x3 box. zij hebben Faram's loopstal even geleend, en Faram moet op box. vandaag was hij dus erg fris, en toen ik hem in het land wilde zetten, en het hoofdstel af wilde doen, sprintte hij in één keer weg, met de teugels nog om zijn hals.
ik probeerde eraan te blijven hangen, en zei 'hoooooo', iets dat Faram normaal wel ziet als stopcommando, maar hij had het helemaal in zijn bol. ik heb me een stukje laten meeslepen, maar toen hield ik het niet meer. ik liet los, en Faram wilde even lekker rennen in de wei. uiteraard ging het hoofdstel over de grond, en kwam om/ tussen zijn achterbeen te zitten. paniek dus! hij sjeesde de hele wei door, met het hoofdstel klapperend om zijn benen, het zat muurvast door de teugels om zijn hals, die strak stonden als hij bewoog, en Faram stond doodsangsten uit.
op een gegeven moment knapte er iets, en viel het hoofdstel eraf. Faram holde door, richting hek, en ik was halverwege de wei, om hem te stoppen en het hoofdstel eraf te halen (wat inmiddels niet meer hoefde). ik was te laat bij het hek (heb maar twee benen, en die zijn niet zo lang), en Faram glipte eruit. ik riep hem 'hoooo Faram, hoooo kom maar hier', en hij stopte godzijdank (niet dat daar verkeer komt, maar ik heb mijn paard toch liever niet ergens los rondrennen zonder toezicht), en ging staan grazen. ik kon hem pakken en mee terugnemen, hek dicht en hoofdstel ophalen. Faram had niets, dus ik concentreerde me op het hoofdstel, mijn mooie nieuwe dure hoofdstel, waar we zo blij mee waren. hij zou toch niet...
terwijl ik er nogal pissig en somber heenliep, (Faram had moeten luisteren toen ik 'ho' zei, terwijl de teugels nog om zijn hals zaten, en nou had hij ons mooie hoofdstel gemold!) dartelde Faram tamelijk speels om me heen, als een babyveulen. hij besefte er niks van, volgens mij wist hij niet eens meer dat hij zojuist in doodsangst door de wei had gerend...
en daar lag het, verfrommeld, uit elkaar, in het gras...
gelukkig! één van de teugelsnaps was open gegaan ofzo, in ieder geval was hij gewoon losgegespt, en het hoofdstel had niets! geen scheurtje, krasje of wat te bekennen! het andere snap was verbogen, maar die heb ik weer weten te fiksen. al met al, geluk bij een ongeluk. (heb ik jullie laten schrikken he??)
en toen dit. Faram moest in de wei blijven, en ik ging even met de baby spelen. mijn shet kruising Flicka. zij heeft twee jaar terug last gehad van luizen, en niet zo'n beetje ook, en de laatste tijd is ze weer jeukerig, vooral bij haar hals en borstje, en onder d'r buik. ik zoek regelmatig naar luizen, omdat het verdacht veel lijkt op wat ze twee jaar geleden had, maar ik kon er nooit één vinden. vandaag zat ik bij d'r in de wei, en ze had een stukje kaalgeschuurd bij haar keel. ik weer zoeken, en ja hoor, ik zag zo'n etter wegrennen. meteen luizenspul gehaald, (FrontLine voor honden en katten, een tip van mijn DA en een echte aanrader! het kost wel 30 Euro voor 250 ml).
Flicka helemaal ingespoten, gelukkig vindt ze dat alleen maar lekker, en nu maar hopen dat het morgen over is. (vorige keer was dat wel zo)
Daarna moest Faram natuurlijk ook, hij heeft ook als een tijdje een beetje jeuk aan zijn borstje, en aangezien hij veel met Flicka heeft gestaan was het een kwestie van logisch redeneren. jammer genoeg is Faram niet zo makkelijk als het gaat om spuitspul, en ik heb vandaag weer de nodige levades, pirouettes, spaanse pas en diverse zijgangen langs zien komen. maar het is gelukt, ook Faram is ingepoten. een spuitbus hoeft hij even niet meer te zien, al overweeg ik om het te gebruiken als trainingsmethode voor de dressuur
.nou ja, ik wilde het allemaal even melden. en verder kan ik alleen maar zeggen: Eind goed, al goed!
