Ik durf geen adem meer te halen,
Mijn mening niet te uiten,
Ik durf je niet meer aan te kijken,
Terwijl ik je altijd zo heb vertrouwd..
We zijn al zovaak alleen geweest,
Ergens op deze boze wereld,
Nooit gebeurde er iets vreemds,
Tot die bewuste eerste keer..
Vaak heb je mij laten lachen,
En dat heeft altijd zó vertrouwd gevoeld,
Maar dat is verleden tijd geworden,
Sinds die ene dag waarop alles anders werd..
Commentaar en tips natuurlijk welkom..