Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-03-14 23:02

[Blog] Het laatste taboe... Angst bij de ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 17-03-14 23:02

Na mijn vorige blog: Caira @ [UK] [blog] dat kan ik toch niet... weer een nieuwe blog over een onderwerp welke ik in de praktijk tegen kom.

Het paardrijden en het omgaan met paarden is de laatste jaren erg veranderd, vaste patronen worden doorbroken, en er vindt een ware revolutie plaats in paardenland. Maar er is één hardnekkig taboe welke nog op veel manege's, pensionstallen en verenigingen in stand wordt gehouden. Het taboe van de angst. Als klein meisje ben ik ook wel eens van mijn lievelingspony gelanceerd, ik kreeg een bemoedigend klopje en werd er gelijk weer opgehezen. Opstaan en doorgaan was het motto, en toegegeven, als kleine hummel werkte dat perfect.Maar gaandeweg ga je toch anders om met eventuele valpartijen, paarden die toch iets heftiger blijken te reageren dan voorzien of een buitenrit op een winderige en natte dag.

Ruiters die op volwassen leeftijd vallen of zich bezeren stappen veel minder gemakkelijk over hun angst heen. Toch is dit precies wat er verwacht wordt van de buitenwereld. Ze krijgen te horen dat ze gelijk weer op moeten stappen (anders heeft hij gewonnen) het paard een rotschop moeten geven (anders wordt hij de baas) of hem eerst af moet matten aan de longeerlijn (hij is gewoon stout). Maar wat gebeurt er eigenlijk fysiek in je lichaam als je met een dergelijke angst gelijk weer op je paard gezet wordt? Ga je op dezelfde voet verder? Is het net zo gemakkelijk om ontspanning te vinden?

Hoe reageer jij in zo'n situatie? Stap je net zo onverschrokken weer op, of voel je ergens in je lichaam toch wat spanning? Het is niet ondenkbaar dat je de dag erna zere schouders hebt van de spanning of blauwe plekken aan de binnenkant van je benen van het knijpen op je zadel. Stel je eens voor wat een dergelijke spanning doet voor de gemoedsrust van je paard. De eerste reactie van een paard bij onraad is het aanspannen van de spieren, klaar voor een eventuele vlucht. Bedenk eens wat er gebeurt als jij met aangespannen spieren op je paard gaat zitten. Buiten het feit dat je gewichts en beenhulpen veel minder goed doorkomen breng je je paard ook in een staat van paraatheid. Spanning van de ruiter wordt zonder woorden overgebracht op het paard. Elke kleine verandering kan dan genoeg zijn voor een uitbarsting, door de spanning in je lichaam ben je tijdens zo'n uitbarsting ook minder goed in staat om te handelen. Het kan zelfs zo zijn dat je lichaam zoveel adrenaline aanmaakt dat je niet meer kunt handelen.

Maar wat moet je dan wel doen?

Het erkennen van je angst is al de grootste stap, want je bent niet alleen. Ook de beste ruiters, instructeurs en manege eigenaren hebben momenten die ze spannend vinden. Zorg dat je er met anderen over praat, kijk waar je grootste angsten en valkuilen liggen, maar ook waar je eigen kracht ligt. Wat kun je op dat moment veranderen in je rijden of het omgaan met paarden? Heb je angst bij het buitenrijden, ga dan eerst eens wandelen voor je er weer op stapt. En zit je er eenmaal op en kom je in een spannende situatie, voel je dan niet zwak als je afstapt en een stuk naast je paard loopt. Negeer de stemmen in je hoofd die zeggen dat je dan zwak bent, je bent pas zwak als je niet eerlijk tegenover je zelf bent. Juist door een weloverwogen beslissing te maken als afstappen toon je je sterkte, je krijgt tijd om je lichaam af te gaan, eventuele spanning af te laten vloeien en eens goed in en uit te ademen. Voel je je dan comfortabel? Dan stap je lekker weer op, zo niet dan blijf je gewoon nog even wandelen. Maakt je dat een slechtere ruiter? Absoluut niet, je bent een betere ruiter dan wanneer je was blijven zitten en met alle spanning in je lijf door was blijven gaan met kans op een foute afloop.

Heb je veel spanning in je lijf? Kijk waar je de spanning hebt, probeer gericht deze spieren te ontspannen. Ga met beide voeten op de aarde staan. Buig je knieëen een beetje en adem rustig in en uit. Zit je op je paard? Zet beide voeten ontspannen in de stijgbeugels, ontspan je spieren en adem rustig helemaal in en uit. Probeer ook te voelen wat jouw ontspanning bij je paard teweegbrengt. Helpt het je paard?

En bovenal blijf in jezelf geloven. Als je bij voorbaat al denkt dat een situatie gaat mislukken dan is de kans groot dat je gelijk krijgt. Dus zorg dat je jezelf haalbare doelen stelt en wees blij met elke stap die je zet, hoe klein ook.

voor meer blogs kijk dan op mijn website.

**Geplaatst**: 18-03-14 17:59

Re: [Blog] Het laatste taboe... Angst bij de ruiter

Geplaatst: 18-03-14 17:59

Super artikel!
Zelf word ik eigenlijk niet vaak bang als ik eraf gevallen ben (ik kan het me in ieder geval niet meer herinneren) misschien omdat ik er al vaker afgevallen ben

.
Wel reed ik ooit buiten met een pony die bang was van tractors en er dan in blinde paniek vandoor ging. Toen merkte ik de keer erna dat ik gespannen werd toen ik verderop een tractor zag. Toen heb ik een buitenritje gemaakt (langs tractors) op een bomproof paard van kennissen, ben ik eerst aan de hand met tractoren gaan oefenen en zo werd ik niet meer gespannen.

**Geplaatst**: 24-04-14 11:46

Geplaatst: 24-04-14 11:46

Helder geschreven en practiache tips!

Ik heb een welsh die echt ontzettende spanning kan opkroppen en dit moeilijk kan loslaten... ik adem altijd heerlijk diep in en uit ( buikademhaling) als ik erop zit. In het begin toen we hem hadden schrok hij hiervan, haha. Hij voelde mij ontspannen en wist waarschijnlijk niet wat hij hiermee moest. Nu kan hij nog wel es schrikken om niks maar meer en meer laat hij los...

Vooral het blijven geloven in ontspanning tussen mens en dier is een heel belangrijk onderdeel in het omgaan met je angst (en)...

**Geplaatst**: 29-04-14 13:41

Re: [Blog] Het laatste taboe... Angst bij de ruiter

Geplaatst: 29-04-14 13:41

Gelukkig, ik ben dus niet de enige met angst...pfff. Vroeger kroop ik op elk paard. Maakte me niets uit. Ook bij mij kwam verstand met de jaren en voor mij daarmee ook de angst.
Mijn angst ben ik nog steeds niet kwijt. Vraag me wel eens af waarom ik er eigenlijk nog op kruip terwijl ik nu een doodbraaf paard heb. Er hoeft maar heel weinig te gebeuren of de angst is terug. Het helpt dan niet dat mijn dochter in december van haar paard afgevallen is en daarbij zes wervels brak. Bij haar is het vertrouwen ook weg. Wat bij ons goed werkt als er spanningen ontstaan, is het neurien of fluiten van een liedje in de maat van de voetzetting van het paard. Je bent toch bij de les om het zo maar te zeggen, maar niet gefocust op elk ding wat fout zou kunnen gaan.
Dat een paard reageerd op de ruiter met spanningen is mij al lang duidelijk. Als de ruiter naar een bepaald ding kijkt en verwacht dat het paard van dat ding bang gaat zijn, dan is dat vaak ook zo.

**Geplaatst**: 29-04-14 15:07

Geplaatst: 29-04-14 15:07

Angst is een dooddoener voor velen, en heeft ook lange tijd mijn eigen leven beheerst.
Tegenwoordig vind ik op heftige paarden mijn rust door een MP3 speler, luisterend naar mijn favoriete muziek heb ik minder oog voor mogelijke schrikobjecten "Oh help een meerkoet in het water" of 'Oh oliebol de tractor maakt onwijs veel herrie". Daardoor rijd je je paard onbewust al veel meer ontspannen. Ook het zingen van een liedje maakt dat je romp zich ontspant, en al velen in mijn omgeving hebben daar baat bij gehad.

**Geplaatst**: 29-04-14 15:30

Geplaatst: 29-04-14 15:30

Herkenbaar. Ben er laatst afgedonderd, precies waar ik bang voor was. Aardig lichamelijk in de kreukels gelegen ook en ik wil binnenkort weer op het paard stappen. Fijn, die angst..

**Geplaatst**: 29-04-14 15:36

Re: [Blog] Het laatste taboe... Angst bij de ruiter

Geplaatst: 29-04-14 15:36

Goede blog! Ik herken het. Na m'n laatste val ben ik één brok spanning met galopperen. Ik weet dat ik bang ben, heb het geaccepteerd (nee niet goedgekeurd, das iets heel anders). Langzaam probeer ik er overheen te komen.

**Geplaatst**: 02-05-14 09:34

Geplaatst: 02-05-14 09:34

Mooie geschreven blog ...
Een voordeel van een liedje zingen, neuriën of fluiten is ook dat je ademhaling dan niet stokt. En met je ademhaling kun je veel aan spanning/ontspanning doen.

**Geplaatst**: 02-05-14 09:37

Re: [Blog] Het laatste taboe... Angst bij de ruiter

Geplaatst: 02-05-14 09:37

Goed artikel.

Zelf ben ik geloof ik nog nooit echt bang geweest, wel dat ik even zoiets had van ''nee hè'' maar als ik het dan gewoon doe is het ook zo weg.

**Geplaatst**: 02-05-14 09:39

Geplaatst: 02-05-14 09:39

Moeilijkste vind ik de angst vooraf. Ik kan goed rijden, weet dat ik niet zomaar val. Maar toch, nieuwe situaties aangaan, dat is moeilijk. Echt diepgewortelde angst gaat niet zonder meer over. Wat mezelf betreft heb ik nu een paard waar ik me heel veilig op voel. Daar staat ze om bekend en dat maakt het rijden voor mij leuk.
Jezelf overwinnen is een ding maar het moet wel veilig blijven natuurlijk, ik vind dat je geen grens moet overgaan die je niet aankunt.

**Geplaatst**: 02-05-14 09:40

Geplaatst: 02-05-14 09:40

Heel herkenbaar! Ben vorig jaar twee keer flink van mijn paard gevallen en heb nog steeds niet het vertrouwen helemaal terug. Maar stapje voor stapje gaan we vooruit, juist door aan te geven wat ik eng/spannend vind. Door een tijdje op brave, goed geschoolde paarden te rijden is mijn vertrouwen weer gegroeid!

**Geplaatst**: 02-05-14 09:43

Geplaatst: 02-05-14 09:43

Goed stuk!

Citaat:
En zit je er eenmaal op en kom je in een spannende situatie, voel je dan niet zwak als je afstapt en een stuk naast je paard loopt. Negeer de stemmen in je hoofd die zeggen dat je dan zwak bent, je bent pas zwak als je niet eerlijk tegenover je zelf bent.

Mijn paard en ik maken elkaar ook gek met elkaars spanning. Laatst toch een buitenritje aangedurfd samen met een stalgenoot.
Ik: "Als er een vrachtwagen aankomt, spring ik er af."
Hij: "Nee, dat moet je nooit doen! Zo leer je het paard dat het bijzonder is!"
Nee, dat ik in de stress schiet en verkramp, dat merkt hij niet zeker

**Geplaatst**: 02-05-14 09:48

Geplaatst: 02-05-14 09:48

Goed verwoord! Zelf heb ik jaren geleden een gemene smakker gemaakt waarbij het paard mij op hindernis lanceerde er zelf met een wonderlijke sprong ook nog overheen ging en rakelings naast mijn hoofd voorbij kwam. Ook nog een keer een manegepony waar het zadel ging schuiven (kwaliteit werd vroeger niet zo goed naar gekeken op die manege) en uiteindelijk onder de buik van de pony hing waar het paard helemaal gek van werd.

Daarna een hele tijd niet gereden en toch weer begonnen. Maar bij de les gezegd dat ik wat had meegemaakt en ondanks dat ik graag weer wilde rijden bang was geworden. Deze instructrice pakte het perfect op! We beginnen rustig en langzaam bouwen we uit, gaat het even niet dan gaan we terug naar het begin en af en toe spreek ik mezelf streng toe of ga een liedje zingen en dan ga we weer verder. Inmiddels heb ik laatst over een 1 m gesproken en was ik zo trots! :-)

Angst erkennen en jezelf er niet voor schamen. Laat de "stoere" ruiters maar lekker op de wilde woeste hengsten. Ik geniet dubbel van een braaf meegaand paard!

**Geplaatst**: 02-05-14 09:51

Geplaatst: 02-05-14 09:51

pfoei, ik ben laatst ook op een paard gaan zitten wat ik héél eng vond (iets met een verleden met over bakranden springen en ruiters dubbelvouwen om een lantarenpaal). Ging uiteindelijk prima, maar wel omdat ik gewoon m'n eigen tempo heb aangehouden, ben er pas na een half jaar tutten enz opgeklommen, en heb de eerste keer alleen maar gezeten. Gewoon teugels los, geen spanning opbouwen en paardlief lekker laten wandelen, inmiddels durf ik gewoon in galop zonder enig probleem