Geplaatst Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat mijn lieve paardje is ingeslapen (19-03-2013), en dat spookt behoorlijk door mijn hoofd.
De eerste weken heb ik amper kunnen slapen en eten, ik kreeg geen hap door m'n keel, en nu nog stromen regelmatig de tranen over mijn wangen.
Om het verlies enigszins te verwerken heb ik veel (gedichten) geschreven. De meeste heb ik thuis op papier, en nu dus ook niet hier, maar ik zou er graag alvast 2 met jullie willen delen.
Gemis
Wanneer hetgeen wat jou altijd troostte,
opvrolijkte en overal doorheen sleepte
ineens van de aardbodem verdwijnt..
stort je wereld in, de grond zakt onder je voeten vandaan
iedere pas die je vervolgens zet,
is er 1 verder van het laatste moment samen.
De mooiste tijd,
de mooiste herinneringen.
Wat in je hart zit, zal daar nooít meer verdwijnen
en in gedachten voor áltijd bij je blijven.
Het mooiste wat er bestaat,
is voor mij de band tussen mens en paard.
Wanneer hetgeen wat jou altijd troostte,
opvrolijkte en overal doorheen sleepte
ineens van de aardbodem verdwijnt..
stort je wereld in, de grond zakt onder je voeten vandaan
iedere pas die je vervolgens zet,
is er 1 verder van het laatste moment samen.
De mooiste tijd,
de mooiste herinneringen.
Wat in je hart zit, zal daar nooít meer verdwijnen
en in gedachten voor áltijd bij je blijven.
Het mooiste wat er bestaat,
is voor mij de band tussen mens en paard.
De strijd
Ik kan het nogsteeds niet helemaal bevatten..
M'n meisje, ze is weg, voor altijd.
Voor mij zal het altijd een strijd blijven,
de dagen door te komen,
zonder de tranen te laten stromen.
Voor mij zal het altijd een strijd blijven,
naar stal te gaan en te genieten,
zonder het gemis te laten overgieten.
Voor mij zal het altijd een strijd blijven,
te accepteren dat het misschien wel beter is zo..
Zonder te denken hoe het anders zijn zou.
Voor mij zal het altijd een strijd blijven,
het leven voort te zetten,
zonder mijn allerbeste vriendinnetje ooit.
Ik kan het nogsteeds niet helemaal bevatten..
M'n meisje, ze is weg, voor altijd.
Voor mij zal het altijd een strijd blijven,
de dagen door te komen,
zonder de tranen te laten stromen.
Voor mij zal het altijd een strijd blijven,
naar stal te gaan en te genieten,
zonder het gemis te laten overgieten.
Voor mij zal het altijd een strijd blijven,
te accepteren dat het misschien wel beter is zo..
Zonder te denken hoe het anders zijn zou.
Voor mij zal het altijd een strijd blijven,
het leven voort te zetten,
zonder mijn allerbeste vriendinnetje ooit.
Samen met haar, heb ik doelen bereikt, en van vrijwel niks daarvan heb ik spijt.
Ik kan het dan ook nog steeds niet beseffen, want zij ís niet te overtreffen..
Maar ik weet ook, dat de enige plek waar ik haar nog zal tegen komen, is waar andere mij zullen missen..
Rust zacht lieve Chels
http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=53&t=1772025&p=88726507#p88726507 Hier nog een linkje naar het fototopic over haar.
