Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-11-13 21:43

[VER] 3 meiden, 1 pony

Geplaatst door de TopicStarter : 01-11-13 21:43

Hoi allemaal,
Ik ben sinds kort bezig met een verhaal. Ik denk niet dat het heel lang gaat worden, maar ik ga zo lang mogelijk proberen. Ik wilde wel eens weten wat jullie van het verhaal tot nu toe vinden. Er komen later natuurlijk nog update's, zodra ik verder geschreven heb!

Caprilli, onze pony

1. Lieke
Lieke liep door de stallen. Het was al donker, maar dat was niet erg. Donker of licht, ze kon de weg wel vinden. En ze moest hier weg. Nu. Samen met Caprilli.
Het was al twee dagen geleden dat ze het te horen had gekregen; Caprilli was kreupel, ernstig, en er kon niks aan gedaan worden. Behalve een behandeling van 6 maanden. Dat vond de manege te lang. Dus zou Caprilli ingeslapen worden. Op 7 september. Het was 6 september.
Caprilli was Lieke’s lievelingspony. Al 8 jaar. Lieke reed al op hem sinds haar 6e. Nu was ze 14, maar gelukkig niet te groot. Caprilli was een haflinger, die konden volwassenen dragen. Lieke had vanaf het begin een klik gehad met Caprilli. Ze durfde alleen op hem, voor de andere paarden was ze bang. Die waren zo druk. Caprilli ook, maar niet bij Lieke. Gelukkig niet.
Lieke wilde eerst niet op paardrijden. Ze was bang voor paarden. Maar dit was haar aangeraden door de artsen. Lieke was autistisch, paardentherapie zou goed voor haar zijn. Toen ze voor het eerst op de manege was, was ze bang geweest. Nu nog steeds, alleen voor Caprilli niet.
En nu werd Caprilli verkocht. Het mocht gewoon niet! Na alles wat ze hadden meegemaakt! 5 jaar vol avonturen! Haar ouders hadden het met de manege over gehad. Lieke kon niet tegen grote veranderingen. Of er niet toch een mogelijkheid was. Maar Caprilli was verkocht, ze maakten geen uitzondering. Zelfs voor haar niet. Lieke zou er wel aan wennen.
Caprilli stond te slapen. Lieke pakte het halster, en deed het aan. Caprilli schrok wakker, en duwde zijn neus tegen haar aan. Ze klikte het touw aan het hatser en deed de stal open. Het moest nu gebeuren. Caprilli liep braaf mee.
Zacht liep ze met Caprilli door de stallen. Hij liep braaf mee. Ze was blij dat er weinig verkeer buiten was, Caprilli was bang voor verkeer. Ze stak de straat over, en liep verder en verder. Uiteindelijk kwam ze bij het bos aan. Daar stond een schuur. Al lang verlaten, komt niemand meer. Daar ging Caprilli wonen.
Lieke had tegen haar ouders gezegd dat ze vaker wilde gaan paardrijden. Zodat ze Caprilli misschien wel vergat. Maar ze ging helemaal niet meer rijden, ze stopte ermee. Met het geld dat ze kreeg voor de lessen zou ze Caprilli betalen. Dat kon makkelijk.
Eindelijk kwam ze bij de schuur aan. Het is 4 uur, om 6 uur zou het eerste verkeer komen. Ze zette Caprilli erin, en gaf hem een kus. Daarna deed ze de deur zorgvuldig dicht. Ze had een hangslot gekocht, wat ze op de deur deed. Ze zei nog één keer doei, en toen rende ze weg.
Toen ze thuiskwam was het half 5. Haar ouders sliepen nog. Zacht deed ze de deur open, ging naar boven en klom in bed. Ze kon uitslapen, het was weekend. Om 10 uur stond ze op, en ging ontbijten. Om 3 uur zou ze paardrijles hebben, dus ze kon nog niet naar Caprilli. Daarom zei ze tegen haar ouders dat ze naar de winkel ging. Leuke paardenspulletjes kopen. In werkelijkheid ging ze biks kopen. Voor Caprilli.
Om 2 uur was ze bij Caprilli. Ze gaf hem een handje biks, en zette hem buiten. Er was een klein weitje, daar mocht Caprilli 1 uurtje per dag in. Lieke heeft stro laten komen, dat legde ze in de stal. Dan heeft Caprilli een schoon bed. Toen ze klaar was ging ze weer naar Caprilli, en nam hem mee. Ze zette hem langs het hek en klom op zijn rug. Door hun band luisterde hij perfect, en kon Lieke zonder zadel en met alleen een halster en touw rijden.
Na een rit van een half uur zette ze Caprilli in de stal. Daar gaf ze hem biks en poetste ze hem. Ondertussen was het bijna 5 uur. Ze moest naar huis.
Lieke was thuis. Later dan normaal. Haar moeder vroeg waar ze bleef. Ze zei dat het gezellig was. Daar was niks van gelogen. Het was echt gezellig. Maar dan op haar manier. Zonder woorden.

2. Lisa
Lisa liep over straat. Dikke tranen liepen over haar wangen. Het was al laat. Maar dat kon haar niks schelen. Blaze was dood. Dood. Voor altijd weg. Waarom nou net Blaze? Waarom nou net vandaag? Op haar verjaardag. Nog een traan liep over haar wang. Waarom waarom waarom? Ze hield van Blaze. Met meer dan ze ooit van iemand had gehouden. Waarom moest nou net Lara op hem rijden?
Het was vandaag gebeurd. Lara had stiekem op Blaze gereden. Op Blaze, HAAR pony. Lara kon niet goed rijden, maar ze vond van wel. Lisa had indertijd een verzorgster gezocht, maar uiteindelijk niemand gevonden. Lara had ook proef gereden. Ze was niet goed genoeg, maar ze vond van wel. Daarom had ze vandaag stiekem op Blaze gereden. Gesprongen. Het was misgegaan. Ze had te hard gereden, waardoor Blaze struikelde. Hij had een mep gehad, had toch nog gesprongen. In paniek. Door de mep. Hij sprong over een boomstam, kwam niet goed uit, en was verkeerd gevallen. Hij brak zijn been.
De dierenarts was gekomen, maar die kon niks doen. Het was of pijn lijden voor Blaze en er na een jaar heel misschien weer bovenop komen, of hem gelijk uit zijn lijden verlossen. Het was egoïstisch geweest om hem te laten lijden. Het was te erg, te uitzichtloos. Hij was ingeslapen. Alleen door die asociale Lara.
‘Had dit kunnen worden voorkomen?’ had ze zich afgevraagd. Telkens weer. Keer op keer, elke minuut wel een keer. En steeds dezelfde conclusie; nee. Nee nee nee. Zij had het niet kunnen voorkomen. Niet niet niet. Het laatste wat ze voor Blaze had kunnen doen was dit. Hem naar de eeuwige weides laten gaan.
Lisa liep maar door. Heel lang. Ze wist niet waar ze heen ging. Niet naar huis. Haar ouders, althans pleegouders, zouden er niks van begrijpen. ‘Het is maar een paard’ zouden ze zeggen. Ze snapten het niet. Blaze was meer dan een paard voor haar. Veel veel veel meer. Zoveel meer. Zo zo zoveel meer. Blaze gaf haar Lisa nooit had gehad; liefde, vriendschap en begrip. Nu was er niemand meer die naar haar luisterde als ze verdrietig was, en haar trooste. Niemand die vrolijk was als zij vrolijk was, niemand die boos was als zij vrolijk was. Haar enige maatje was weg. Voor altijd.
En nu was ze in het bos. Ze keek rond. Waar was ze eigenlijk?Ze kende dit deel helemaal niet! Toen hoorde ze iets. Ze kon het niet helemaal thuisbrengen, maar het leek op… Ja! Daar was het weer! Het was een paard. Het was de hinnik van Blaze! Nee… Dat kon niet. Ze was erbij toen Blaze ingeslapen werd. Ze zag de laatste zucht van hem. Het was niet Blaze. Dat verbeelde ze zich. En toch liep ze richting het geluid.
Het hinniken klonk naast haar. Lisa stond naast een schuur. Daar binnen was een paard. Ze liep rond de schuur. Waarom stond hier een paard? Daar zag ze een deur. Er zat een hangslot op. Wat was hier aan de hand?! Lisa voelde in haar zak. Ja, daar was een ijzerdraadje. Ze stak het in het slot, en morrelde. Toen hoorde ze een klik. Het slot was open! Ze haalde het van de deur af en liep naar binnen. Toen haar ogen gewend waren aan het donker, zag ze een lichtknop. Wat ze toen zag, had ze nooit gedacht.
‘Blaze’ was het eerste wat er in haar opkwam. Maar dat kon niet! Toen ze wat beter keek, zag ze dat het Blaze niet was. Blaze was donkerder. Blaze was… anders. Maar net als bij Blaze hield ze meteen van deze pony. Waarom wist ze niet, maar ze wist zeker dat ze van hem hield. Voor eeuwig. Ze zou voor hem zorgen.
Terwijl ze de pony knuffelde, dacht ze aan de eigenaar van de pony. Wat voor iemand zou het zijn? De pony werd goed verzorgd, dat zag je wel. Het was een mooi stevige pony. Lekker dik, maar niet té. Er werd dus voor gezorgd. Tja, wat wilde je ook, met zo’n pony?
Lieke ging in het stro liggen. Ze zou hier wonen. Ze moest alleen oppassen voor de eigenaar. Die zou dit niet leuk vinden. Hopelijk kwam die niet te vroeg. Terwijl ze nadacht, voelde ze de slaap als een deken over zich heen komen. Ze viel in slaap, en sliep gelijk heel diep.

3. Lieke
Lieke liep de schuur binnen. Het was zondag, ze had gezegd tegen haar moeder dat ze op de manege zou gaan helpen. Normaal zou ze dat doen, maar nu niet. Ze ging naar Caprilli.
Eenmaal daar schrok ze. Het hangslot was eraf! Ze rukte de deur open en deed het licht aan. Gelukkig, daar was Caprilli. Maar wat was dat? Er lag iets in het stro. Een meisje! Wie was dat?
Het meisje werd wakker. Lieke bekeek haar goed. Ze zag er niet gevaarlijk uit, eerder angstig. Ze begon te ratelen. Lieke kon er niks van verstaan, zo snel ging het. Ze stelde het meisje gerust, zei dat er niks aan de hand was. Daarna vroeg ze of het meisje het opnieuw kon vertellen, maar dan rustig. Dat deed ze.

Voor de mods: 1551 woorden

Wat vinden jullie ervan?

Laatst bijgewerkt door EvelijnS op 04-11-13 12:27, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Titel op verzoek aangepast.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-11-13 11:12

Re: [VER] Caprilli, onze pony.

Geplaatst door de TopicStarter : 03-11-13 11:12

Heeft er iemand ideëen voor de rest van het verhaal? (spannende stukken etc) ik heb niet zo veel inspiratie voor spannende stukken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-13 19:15

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-13 19:15

Upje!!
Heeft er iemand ideeën voor de rest van het verhaal, voor spannende stukjes? Heb niet zoveel inspiratie...

Na een kwartier praten hadden kende ze elkaars verhaal. Lieke had gevraagd of ze wilde helpen met verzorgen van Caprilli. Lisa had 100 euro bij, ze wilde wel een deel voor Caprilli gebruiken. Ook zou ze elke dag Caprilli even naar buiten laten gaan. En onder toezicht van Lieke zou ze mogen rijden in de schuur, waar een stuk met zand was. Lisa en Lieke zouden daar palen omheen zetten, zodat het een bak was.
Lieke was blij. Nu wist ze dat Caprilli niet meer eenzaam en alleen in stal hoefde te staan. Nu kon ze ook rustiger nadenken, zonder dat ze erover inzat hoe ze het allemaal kon doen met Caprilli. Want 2 uur per dag naar Caprilli was niet genoeg voor hem. Hij moest wat doen, anders was hij te druk met rijden.
Lieke lag in bed. Het was koud buiten. Ze had Lisa een slaapzak gegeven, maar dat was niet genoeg. Morgen zou ze Lisa warme kleren geven. Ook zou ze eten en drinken meenemen. Ondertussen zou Lisa naar de manege gaan, en om een baantje vragen. Lieke wist dat de manege extra hulp nodig had, bij het verzorgen en rijden van de pony’s. Dat kon Lisa mooi doen.
Die ochtend werd Lieke wakker. Ze had een raar gevoel in haar buik, en wist dat het met Lisa en Caprilli te maken had. Hoe had ze Lisa gewoon maar zo kunnen vertrouwen? Ze kende haar niet eens. Maar diep in haar hart wist Lieke dat zeker dat Lisa te vertrouwen was. Ze klonk zo oprecht, zonder leugens. In tegenstelling tot Lieke, die alles aan elkaar loog. Ze voelde zich schuldig, maar daar was geen tijd voor. Ze moest een plan bedenken, Caprilli kon daar niet eeuwig staan.
Lieke kwam bij de schuur aan, en deed de deur open. Meteen zag ze dat er iets mis was.

2. Lisa
Lisa was in paniek. Toen ze wakker werd was Caprilli weg. Zomaar. Wat moest ze doen?
Om 10 uur kwam Lieke. Lisa vertelde het hele verhaal. Lieke was niet boos, ze keek eerder angstig. Lisa bleef maar zeggen dat het niet haar schuld was, Lieke bleef maar zeggen dat niemand er iets aan had kunnen doen. De deur was niet goed dichtgedaan, Caprilli was ontsnapt. Waarheen wisten ze niet.
Lieke en Lisa liepen al een uur door het bos. Nog steeds geen spoor van Caprilli. Ze hebben hoefsporen gezien, maar die waren ze weer kwijt geraakt. De meiden waren ondertussen allebei in paniek. Waar was Caprilli gebleven? Was hij gevonden? Was hij gewond? Allerlei vragen spookten door Lisa’s hoofd.
Na nog een kwartier hoorden ze hoeven op het fietspas. Er kwam een meisje met een paard en een hond aangelopen. Ineens hinnikte het paard, en trok zich los. Hij kwam naar de twee meiden gerend. Het was Caprilli! Het meisje kwam rustig aangelopen. Ze vroeg of het ons paard was.
En na 10 minuten had Lieke haar verhaal voor de 2e keer gedaan. Het meisje bleek Melissa te heten. Ze was geen paardengek, maar vond het erg mooie dieren. Ze was er ook niet bang van. Maar het leek haar leuk om Caprilli te verzorgen. Dus waren de meiden met z’n drieën.
Ze waren bij de schuur. Caprilli stond weer in de stal, en de meiden waren aan het praten. Ze vertelden een voor een hun verhaal, met de details. Het was gezellig, maar na even kwamen de meiden erachter dat ze naar huis moesten. Lieke, Lisa en Melissa namen afscheid van elkaar en gingen naar huis. Lisa maakte haar bed klaar en trok de warme kleren aan.
Lisa lag in de slaapzak. Ze dacht na. Er was zoveel gebeurd en veranderd de laatste dagen. Ze moest het even op een rijtje zetten. Blaze was dood, ze was weggelopen van huis, was een nieuwe pony tegengekomen en had er 2 vriendinnen bij. Het waren leuke dingen, en niet leuke dingen. Maar ze was gelukkig. Er was een pony voor Blaze in de plaats gekomen, en ze had in plaats van ouders vriendinnen. Dan is het leven zo slecht nog niet.
Lisa werd wakker. Het was 10 uur, zag ze, dus stond ze op. Ze knuffelde Caprilli, kamde haar haren en dronk wat. De meiden hadden een keukentje ontdekt in de schuur, met een waterkoker, een kraan en een fornuisje. Dus kon ze gewoon eten, en drinken. Elke ochtend dronk ze thee, en tussen de middag at ze wat. ’s Avonds at ze en dronk ze weer thee. Dus het leven was zo slecht nog niet.
Caprilli rende bokkend door het weitje. Lisa stond aan de kant te kijken. Wat deed hij haar toch denken aan Blaze. Na even gerend te hebben ging Caprilli rollen, en bleef nog even liggen. Lisa liep rustig naar hem toe. Caprilli keek haar aan met zijn mooie bruine ogen. Ze ging bij hem zitten, en aaide hem. Dat deed ze bij Blaze ook altijd, bij hem mocht ze het ook doen. Zonder het te merken rolde er een traan over haar wang. Ze hield van Blaze, waarom hij? Maar ze vermande zich, gaf Caprilli een knuffel en liep de wei uit. Ze ging naar Lieke’s eerdere manege, ze had een baantje nodig.
Lisa was in gesprek met de eigenaresse van de manege. Ze had afgesproken dat ze na schooltijd (die ze niet meer had) zou komen om te helpen. Lieke zou thuis zeggen dat ze elke dag naar de manege ging om te helpen. Dus ’s ochtends was Lisa bij Caprilli, ’s middags Lieke. De eigenaresse, mevrouw Horst, zei dat ze gelijk kon beginnen. En dat deed ze. Vandaag hoefde ze alleen 2 stallen uit te mesten. Om te laten zien dat ze dat kon. Ze mestte de stallen uit en mevrouw Horst vond het goed. Ze mocht naar huis, en kreeg gelijk een beetje loon voor die dag.
Lisa was weer bij Caprilli. Hij stond weer in de stal. De stal was schoon, hij had bics en hij was gepoetst. Lieke zou niet komen vandaag, er was iemand jarig. Lisa had toestemming gekregen om op Caprilli te rijden, maar ze hadden geen tuig. En om nou zonder tuig op een pony te klimmen die je niet kent, was geen goed idee.
Lisa zou 50 euro per week krijgen als ze hard werkte. Dus werkte ze hard. Keihard.

3. Melissa
Melissa lag in bed, en dacht na. Vandaag, toen ze met de hond aan het wandelen was, kwam er een paard op haar af gerend. Ze was niet bang geweest, ze was niet bang voor paarden. Het waren mooie en lieve dieren. Melissa was geen paardengek, maar het leek haar leuk om zo’n mooi dier te verzorgen. Ze had het paard beetgepakt, en even later kwamen er twee meisjes aangerend. De pony trok zich los en rende naar de meiden. Melissa liep erachteraan.
Ze waren vriendinnen geworden, en hadden afgesproken dat Melissa mocht komen naar de pony wanneer ze wilde. Melissa wist het verhaal van de meisjes. Ze ging het niet verklikken, maar het mocht niet. Ze hadden de pony gestolen. Wat moest ze hiermee doen?
Ze besloot het te laten. Vlak nadat ze dat gedacht had, viel ze in slaap.
Melissa was bij Caprilli. Ze keek naar Lieke. Lieke was aan het rijden. Ze keek serieus. Lisa gaf Lieke les. Melissa keek toe. Ze was aan het dagdromen. Wat moest het heerlijk zijn om op zo’n paard te zitten! Ze schrok op uit haar gedachten toen Lieke haar riep. Melissa, wil jij ook een rondje? Melissa dacht na. Het was zonder zadel en met alleen een halster, maar Caprilli was braaf en Lieke zou hem vasthouden. Ze zei dat ze wel wilde. Ze zette Lieke’s cap op en Lisa gaf haar een voetje. En toen zat ze op een paard. Wat was dat een heerlijk gevoel. Ze voelde de sterke spieren onder zich bewegen, ze hoorde de hoeven in het mulle zand. Ze genoot.
Ze waren bij Lisa’s oude pensionstal. Lisa had bedacht dat ze nog spullen in haar kluisje had liggen, en die zou Caprilli wel passen. Dus haalden ze haar kluis leeg. Lisa had een mooi zadel, een nog mooier hoofdstel en een grote poetsbox. Ze had er een mooi limegroen schabrakje bij, met limegroene peesjes. Prachtig. Ze moesten alleen zorgen dat het niet gestolen werd.
Melissa was thuis. Haar ouders vroegen hoe het ging, of het leuk was. Ze wisten dat ze naar een pony gingen. Ze hoefde niet te liegen. Ze haatte liegen.
Ze ging slapen. Ze sliep diep, maar ’s ochtends werd ze wakker van een berichtje. Het was Lisa. Caprilli was weer weg.

4. Lieke
Caprilli was weer weg. 2 keer in een week. Hoe kon dat gebeuren?
Vanochtend had Lieke een sms van Lisa gekregen. Caprilli was ontsnapt. Alweer. Toen ze aankwam was Melissa er nog niet, ze wachtten dus 5 minuten. En daar was Melissa. Ze moesten op zoek. Gelijk.
“Caprilli, kom hier!” riepen de meiden. Ze zagen Caprilli. Hij liep recht op de manege af. Wat moesten ze doen? Lieke bedacht snel een smoes. Ze vertelde hem aan Lisa en Melissa. En ze liepen achter Caprilli aan.

**Geplaatst**: 06-11-13 18:44

Re: [VER] 3 meiden, 1 pony

Geplaatst: 06-11-13 18:44

Hoi, je verhaal ziet er leuk uit. Mag ik je feedback geven? Ik vind het niet zo lekker lezen. Het leest gehaast doordat je continue erg korte zinnen gebruikt. Ik zou soms wat meer samengestelde zinnen gebruiken (wel in acht nemen dat dan geen structurele fouten er in sluipen).
Denk dat het dan wat rust brengt en je minder van punt naar punt leest (is mijn gevoel he!)

Verder vind ik het wel erg leuk! Succes er mee.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-11-13 19:24

Re: [VER] 3 meiden, 1 pony

Geplaatst door de TopicStarter : 06-11-13 19:24

Dankjewel!
Ik ben nu bezig om zinnen langer te maken, vind ik lastig maar lukt me wel. Dankjewel voor de tips!

**Geplaatst**: 12-11-13 19:32

Re: [VER] 3 meiden, 1 pony

Geplaatst: 12-11-13 19:32

Ik vind het een heel leuk verhaal. Het enigste wat mij nu een beetje bij blijft is het feit dat Caprilli kreupel was en daarom naar de slacht ging/verkocht zou worden, omdat het voor de manege te lang (6 maanden ) zou duren voor hij weer hersteld was. Maar ondertussen wordt hij meegenomen door dat meisje, en toch gaan ze op hem rijden. Onbewust stoort mij dat wel heel erg. Probeer ook wat meer vloeiender te schrijven, zodat het meer 1 geheel wordt.

Verder vind ik het echt een leuk verhaal, dat ik graag verder zou willen lezen

**Geplaatst**: 12-11-13 19:44

Re: [VER] 3 meiden, 1 pony

Geplaatst: 12-11-13 19:44

Leuk geschreven, maar ook mij stoort het onbewust dat het paard ingeslapen zou worden, en in de volgende zin verkocht?
Als je een paard wil inslapen verkoop je hem toch niet..

en ja, vervolgens gaan ze er wel lekker op rijden

Maar oefening baart kunst!

**Geplaatst**: 12-11-13 19:50

Geplaatst: 12-11-13 19:50

Ik vind het ook een leuk verhaal, ik ben het wel ook eens met de vorige reacties.

Ik volg!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-13 19:53

Re: [VER] 3 meiden, 1 pony

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-13 19:53

Ja, dat heb ik ook ontdekt, is aangepast.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-13 20:19

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-13 20:19

Ik ben helaas bezig met een eind, omdat ik toch merk dat ik niet genoeg inspiratie heb. Ik ga de 1500 woorden helaas niet mer halen. Ga hierna een nieuw verhaal maken, maar dan een verhaal waar ik meer inspiratie voor heb.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-13 20:41

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-13 20:41

En dan helaas het eind...

Hij duwde het hek van de manege open met zijn neus en hinnikte hard. Meteen kwam de eigenares van de manege naar buiten gesneld, en pakte Caprilli stomverbaasd vast. De meiden liepen naar haar toe. "Mevrouw Horst, hoe kan het dat Caprilli hier is? Die was toch verkocht?" riep Lieke. Ze snelde naar Caprilli en deed alsf ze hem lang niet had gezien. De eigenares vertelde dat hij was ontsnapt, de avond voor de nieuwe eigenaren zouden komen. Dat de eigenaren hem dus nu niet meer wilden kopen, omdat hij kom uitbreken. Lieke's hart maakte een dansje, nu kon zij Caprilli kopen!
"Mama, Caprilli was ontsnapt, en is nu weer terecht! Hij staat voor een lagere prijs te koop, mag ik hem hebben? Alsjeblieft?" haar moeder keek haar lachend aan. "Mevrouw Horst belde ons net. Het is al rond!" Mijn hart maakte nog een dansje. Lisa en melissa keken ook blij. Ik zei tegen mijn moeder dat we al spullen hadden, duw dat we die van Caprilli niet meer hoefden. Diezelfde avond haalden we hem op. Hij ging in de schuur staan, waar hij eerst stond. De meiden waren eerder even weggegaan, zogenaamd om de stal klaar te maken, maar die was al klaar, dus gingen ze naar Caprilli.
Die ochtend kwamen de meiden weer naar Caprilli. Hij stond rustig in zijn stal, die hij al kende. Lisa pakte hem en ging hem opzadelen. Daarna zou Lieke warmrijden en mocht Lisa springen. Daarna kreeg Melissa nog een kwartiertje les en dan mocht Caprilli in de weide. Voor Lisa was er nog meer geluk; ze ging bij Lieke wonen!

7. The end...
Het was 1 maand later. De meiden waren op springwedstrijd. Lieke reed Caprilli, Lisa reed hem warm en melissa groomde. Caprilli zag er prachtig uit, en de meiden glommen van trots. Caprilli was lekker druk maar Lieke kon hem wel houden.
"Wil Lieke van den Bergen de ring in komen?" klinkt het door de luidsprekers. Lieke stapt richting de ring. En daar gaat de bel. "Kom op Caprilli, je kan het wel" zegt Lieke. En daar gaan ze. Caprilli springt foutloos en perfect over de hindernissen. De waterbak ('vroeger was Caprilli bang van water' dacht Lieke bij zichzelf), het in-uitje, de tweede van de dubbel, de oxer met het hekje, en dan de moeilijkste, de dubbelsprong. Niemand kwam daar foutloos overheen. De hindernissen waren hoog, maar ze gingen perfect over de eerste. Twee galopsprongen, en de tweede ging ook goed! Lieke juichte en Caprilli rende trots de ring uit. Lieke hield in en luisterde naar het commentaar van de omroeper. "Mensen, hier zieet u de prachtige band tussen mens en paard! Wat een combinatie, hou dit team goed in de gaten!" Lieke en Caprilli waren niet alleen foutloos, ze hadden ook de snelste tijd!
Het was duidelijk, er hoefde geen barrage gereden te worden, Lieke en Caprilli hadden gewonnen! Dolgelukkig nam ze haar prijs in ontvangst. Daarna gingen ze naar huis.Thuis was er nog lang gejuich te horen.

**Geplaatst**: 12-11-13 20:43

Re: [VER] 3 meiden, 1 pony

Geplaatst: 12-11-13 20:43

Dat was erg... kort :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-13 20:52

Re: [VER] 3 meiden, 1 pony

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-13 20:52

Ja, helaas wel. Ik heb gewoon de inspiratie niet meer, en om nou een heel saai en langdradig eind te maken... Dat zou ook wel jammer zijn...