Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-08 21:18

[VER] Meidendingen

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-08 21:18

Meidendingen

Zin in een écht meidenverhaal vol humor, problemen en dilemma's? Dan moet je dit lezen!
Sorry voor de mannelijke bokkers.. natuurlijk zijn zij ook van harte, om dit verhaal te lezen!

Veel leesplezier!

---------------------

Het begin van dit verhaal heeft op Crea Bea gestaan, maar gedeeltes zijn herschreven en
het verhaal wordt weer verlengd.

Tips zijn natuurlijk altijd welkom! Graag opbouwend commentaar!

---------------------

Hoofdstuk 1
Van droom tot nachtmerrie.

Nerveus keek ze in de spiegel en bekeek ze zich van top tot teen, waarna ze afkeurend haar hoofd schudde. Ze draaide haar lichaam weg van de spiegel en zag hoe haar keurig opgeruimde kamer, binnen no time was veranderd in een rommelige zwijnenstal.
Sana zuchtte verslagen. Waarom was alles niet zo simpel als het leek? Dacht ze. Zoals als je vriend voor de deur staat en jij open doet, perfect gestyled! Maar zo simpel is het niet! Eerst moet je de perfecte outfit vinden met bijpassende schoenen. Die natuurlijk weer aan moeten sluiten bij jouw kapsel! Je kunt niet een sportieve staart hebben met daarbij een sexy topje en hoge laklaarzen, dat is écht fout! Dan heb je ook nog de sieraden die moeten passen, noch bij je kleding, noch bij de gelegenheid. Een chique gelegenheid? Neem dan zoveel mogelijk glitter en glamour. Iets sportiefs? Neem dan liever iets simpels en fijntjes. En dan tenslotte, maar misschien wel je grootste dilemma: Je make-up! Wil je, je ogen laten stralen of je lippen laten spreken? Beide? No Way, dat is te veel van het goede! Heb je gekozen voor je ogen en zit je oogschaduw perfect, dan gaat natuurlijk je mascara weer klonteren. En dan natuurlijk nog de eyeliner die juist vandaag niet meewerkt en alle andere dagen wel.

Een gestresst gilletje ontsnapte uit haar keel. Geërgerd draaide ze zich om naar haar mobieltje, die ergens daar tussen de bende lag en een vreselijke irritante ringtone afspeelde. Ze gooide wat kleren aan de kant terwijl ze graaide naar haar mobiel. ‘’Ja?’’ In haar stem was duidelijk te horen hoe gestresst ze werkelijk was.
‘’Sana! Hoe gaat het meid?!’’ sprak een vrolijke meidenstem aan de andere kant van de lijn.
Sana hield haar mobiel een eindje van haar oor af, om het getetter een beetje duidelijker te kunnen verstaan. ‘’Karlijn.’’ Verzuchte ze geïrriteerd. ‘’Ik ben druk bezig, ik moet ophangen.’’ Haar stem trilde van nervositeit.
Voordat ze op kon hangen begon Karlijn alweer te praten. ‘’Ho, ho! Wacht eens even!’’ Klonk Karlijns getetter weer door de hoorn, deze keer een beetje zorgelijk. ‘’Wat is er aan de hand? Je klinkt zo gestresst.’’
Sana draaide wanhopig met haar ogen. Ze wist dat Karlijn woedend zou worden als ze nu op zou hangen. ‘’Ik had je verteld over Dylan...’’
Voordat ze verder kon gaan, kakelde Karlijn er alweer tussen door. Ze was het gewend, zo was Karlijn nou eenmaal. ‘’Dat stuk van school? Wat is er met hem? Heb je een date?’’
Ongeduldig had Sana gewacht tot Karlijn uitgesproken was, zodat ze haar volgende vragenlijst kon beantwoorden. ‘’Ja en hij is hier over een half uur. Ik moet me nog omkleden, me haren doen, alles!’’ Sana verhoogde gestresst haar stem.
Ze hoorde hoe Karlijn diep ademhaalde. Vervolgens begon ze rustiger te praten, zodat Sana haar mobiel weer bij haar oor kon houden. ‘’Kalm aan meid. Hij vind je toch wel leuk, ook al zou je kleding niet bij je tas passen.’’
‘’Dat is waar ook! Ik moet nog een tas hebben! Karlijn mag ik jouw tas lenen? Je weet wel, die zwarte leren Gucci? Alsjeblieft?!’’ smekend en wanhopig klonken Sana’s woorden door de telefoon.
‘’Ik ben al onderweg!’’ sprak Karlijn. Vrijwel meteen daarna hoorde ze een piep, waarna de verbinding werd verbroken.

Nog geen vijf minuten later weerklonk er een schel gerinkel door het huis. Sana stormde de trap af en opende de grote, zware deur. Karlijn stond daar, zoals altijd, met haar brede glimlach en haar lichte, blauwe ogen die altijd vrolijk twinkelde. Haar blik gleed keurend over Sana’s lichaam waarna ze Sana terug duwde uit de deuropening het huis in. ‘’Kom! We hebben nog veel te doen!’’ Ze liep voor Sana de grote, marmeren trap op terwijl ze vrolijk door kwebbelde en met de zwarte Gucci tas zwierde. ‘’Je moet dat sexy topje aan doen, je weet wel met die glinsterende steentjes. Je gaat op een date, niet naar een begrafenis!’’ Vluchtig keek Karlijn naar haar zwarte cocktail jurkje waarna ze lachend de tas uit Karlijns handen greep. Karlijn kreeg Sana op welk moment dan ook weer aan het lachen. Vrolijk liep Sana achter haar vriendin aan naar boven.

Karlijn floot tussen haar tanden door, toen ze de enorme berg rotzooi zag. ‘’Échte crisis.’’ Verontstelde Karlijn. Ze plukte een zwart shirtje tussen de puinhoop uit. Na enkele zwarte dingen er tussen uit geplukt te hebben, had ze eindelijk het juiste topje. ‘’Nou trek die jurk uit en doe dit aan met die skinny-jeans daar. ’’Ze knikte in de richting van de donkere broek die op haar bed lag. Karlijn snuffelde ondertussen alweer in Sana's sieraden kistje en in de laatjes van haar make-up tafel.

Twintig minuten later stond Sana tevreden voor de spiegel. Haar donker, bruine haren waren netjes opgestoken, maar haar losse, gekrulde plukken maakte het ook nog eens speels. Het topje glinsterde in het licht en lieten haar slanke lichaam en vrouwelijke rondingen perfect uitkomen. Zeker niet hoerig. Eerder speels, verleidelijk en sexy. Precies wat haar bedoeling was om vanavond uit te stralen. Ze had ervoor gekozen om haar ogen te laten spreken en haar lippen af te maken met een lichte lipglos. Haar bruine ogen twinkelde nu zwoel vanachter haar zwarte lange wimpers. Sana stapte in haar zwarte pumps die haar weer net iets groter deden maken. Als laatste koos ze voor subtiele oorbellen die mysterieus achter haar bruine krullen glinsterde. Karlijn klapte opgewonden in haar handen toen ze Sana tevreden bekeek. Sana omhelsde haar vriendin. ''Wat zou ik toch zonder jou moeten!''

Een schok ging door haar heen toen de deurbel klonk. Verschrikt keek ze Karlijn aan. ‘’Ow nee! Hij is er!’’ Ze keek Karlijn hopeloos aan.
‘’Kom op meid, je date wacht.’’ Karlijn stopte de laatste spulletjes in de handtas. Ze glimlachte bemoedigend naar haar en duwde de zwarte tas in Sana’s handen. Haar bezwete handen klemde ze om de hengsels van de tas waarna ze zenuwachtig de trap af liep. Karlijn opende de deur en knipoogde naar de jongen. ‘’Ik ben weg!’’ schreeuwde ze over haar schouder waarna ze zich langs Dylan naar buiten wurmde. Daar stond Sana dan. Oog in oog met misschien wel de knapste jongen van het heelal! ‘’Hoi.’’ Was het enige wat ze nog uit kon brengen. Hij haalde zijn hand door zijn zwarte haar en keek haar aan met zijn lachende, licht bruine ogen. Ze zuchtte. Wat was hij toch knap!
‘’Klaar om te gaan?’’ Glimlachend keek hij haar aan en pakte haar perfect gemanicuurde hand vast waarna hij haar naar buiten begeleide. Een koel avondbriesje speelde met haar haren terwijl ze in de richting van zijn auto liepen. Hij mocht dan wel 3 jaar ouder dan haar zijn, maar zelf was ze dan ook veel volwassener dan 16. Haar ouders zouden haar nooit laten gaan. Zij waren nog zóó 2000! Gelukkig waren ze nu op vakantie en had zij het rijk voor zich alleen, en natuurlijk voor Karlijn.

Dylan hield, zoals een echte heer voor een dame zou doen, de deur aan de passagiers kant voor haar open. Ze stapte, met haar hoofd in de zevende hemel, in de glimmende BMW.
Dylan ging aan de bestuurders kant zitten en keek in haar glinsterende ogen. Ze was mooi, maar nog erg jong. Maar toch was haar lichaam voor haar leeftijd al mooi vol en rond. Als je haar leeftijd niet zou weten zou je haar ouder schatten. Hij zag hoe het meisje als een blok viel voor hem en alles wat van hem was. Hij kon haar alles geven en dat wist ze.
Sana richtte verlegen haar blik naar het dashbord en stammelde: ''Waar..waar gaan we heen?'' Ze grabbelde in haar handtas en pakte een spiegeltje. Subtiel deed ze of ze haar make-up en haar kapsel aan het checken was, maar eigenlijk durfde ze hem niet meer aan te kijken. Hij was echt goddelijk!
Dylan legde zijn hand op haar bovenbeen, net iets te hoog, maar ze deed alsof ze het niet merkte. ''Ik heb iets heel speciaals voor je bedacht.'' Fluisterde hij zwoel en knipoogde toen Sana hem even snel aankeek. Hierna starte hij de auto en reed over het knarsende grindpad de oprijlaan af.

Toen ze de grote voordeur achter zich sloot keek ze op haar horloge. Kwart voor 2 wezen de wijzers van haar Prada horloge aan. Met een glimlacht leunde ze tegen de muur en zakte naar beneden. Wauw! In haar hoofd herhaalde ze de hele date en genoot te opnieuw. Ze voelde hoe hij zijn lippen tegen ze hare aan duwde en ze zachtjes opende. Een rilling liep over haar rug. Een rilling van genot. Ze pakte haar telefoon uit de zwarte en toetste het nummer van Karlijn in. Behendig toetste ze een voor een de cijfers in. Ze wist Karlijn’s nummer nou eenmaal uit haar hoofd. Logisch als je die minstens tien keer op een dag draaide.
‘’En en?!’’ Gilde Karlijn door de telefoon toen ze op nam.
‘’Wauw..’’ Was het enige woord wat Sana nog over haar lippen kon krijgen.
‘’Hebben jullie gezoend? Hebben jullie iets?’’ Nieuwsgierig vroeg Karlijn door.
Sana kon enkel glimlachen. ‘’Hij zoent geweldig..’’ Weer enkele woorden die haar lippen verlieten. Aan het eind van de avond zou ik het begin van de date hebben verteld. Ze glimlachte om haar eigen humor. ‘’Hij is van mij..’’ Zei ze als verduidelijking van hun verkering. Voortaan was het Sana en Dylan. Misschien zou ze later wel Mevrouw Rozenburg heette. Wauw, wat klonk dat geweldig. Aan de andere kant hoorde ze Karlijn alleen nog maar gillen met daar tussendoor enkele haast onverstaanbare woorden. ‘’Ja!......... Geweldig……...! Is het goed als ik nu kom?’’ Voordat Sana 'ja' kon zeggen had Karlijn alweer opgehangen.

Sana danste door huis. Nog nooit voelde ze zich zo gelukkig als nu. Ze sprong, danste en zong mee op hét nieuwste liedje van Karlijn’s en Sana’s lieveling zangeres. Ook toen de bel ging stopte ze niet met haar verleidelijke danspassen. Vrolijk en dansend opende ze de deur waarna meteen Karlijn om haar hals viel. Samen danste ze de gang in waarbij Sana snel een duw met haar voet tegen de deur gaf zodat die dicht viel. Gillend, lachend, zingend en dansend gingen ze naar de woonkamer. ‘’Dit moeten we vieren!’’ Schreeuwde Sana lachend terwijl ze een van haar vaders dure wijnen opentrok. Karlijn liet zich neerploffen op de leren banken waarna ze haar gezicht begroef in de zachte, witte kussens om haar gegil te dempen. Sana zette de fles aan lippen en nam enkele slokken. Hoestend gaf ze de fles over aan Karlijn. Zo vaak dronk ze niet en na enkele glaasjes is ze altijd al érg gezellig. Ze voelde hoe de wijn naar haar hoofd steeg terwijl ze de huiskamer rond rende. Het enige waar ze nu nog aan dacht was Dylan. Iedereen op school zou zó jaloers zijn en zo zou ze in aanzien stijgen. Iedereen zou haar na kijken als hij haar op kwam halen en in zijn dure auto stapte. Hij was dan niet alleen knap, maar rijk was hij ook nog eens. Ze beelden zich al helemaal in. Zij als volwassen vrouw aan zijn zijde. Bedolven onder gouden sierraden en echte diamanten. Dure kleding en natuurlijk een prive chauffeur. Nooit zou zij nog zelf ergens heen hoeven te rijden.
Karlijn zag de glinstering in Sana’s ogen. ‘’Die wijn stijgt al naar je hoofd.’’ Zei ze met een brede glimlach op haar perfect gestifte lippen terwijl ze Sana nog eens te fles aanreikte.

Na een half uur was de fles leeg en lage de 2 zeer aangeschoten meiden op de bank. Giebelend over van alles en nog wat. Sana keek op de klok die haar vertelde dat het 3 uur was. ‘’Zwemmen?’’ met een vragende, maar vooral uitdagende blik en een grijns op haar lippen keek ze Karlijn aan.
‘’Maar.. maar ik heb geen bikini bij?!’’ Toen Karlijn haar woorden had uitgesproken en de blik van Sana zag, begon ze te grijnzen. ‘’Kom op dan!’’ Lachend rende Karlijn voor Sana uit de trappen van de kelder af. Ze knipte behendig het licht aan zoals ze al vaker hier had gedaan. Het grote zwembad werd sprookjesachtig verlicht. Giebelend trokken ze hun kleren uit en stonden uiteindelijk tegenover elkaar, enkel gehuld in een slipje en bh.
‘’1, 2, 3!’’ Gilde Sana waarna ze sierlijk het water in dook. Beide spetterden ze wat in het rond. De wijn was behoorlijk naar hun hoofd gestegen en lachend gritste Karlijn nog een fles wijn van de rand van het zwembad af die ze had meegenomen. Sana klom behendig uit het zwembad en rende naar de bar toe. De koelkasten puilde uit van verschillende soorten drank. Willekeurig pakte ze een fles en zette ze hem aan haar lippen.
Karlijn was inmiddels ook uit het bad geklommen en trok 2 flessen uit de koelkast en liep naar het bubbelbad. ''Kom, even lekker ontspannen.'' Gierend sprong ze in het bubbelbad en ging genietend onderuit liggen. Om en om nam ze een slok van de flessen. Sana was haar voorbeeld gevolgd en nam plaats naast haar. ''Oooh Karlijn ik ben zó verliefd!'' Verzuchtte Sana waarna ze in lachen uitbarstte.

Na een half uurtje droogde de meiden zich af en trokken snel wat kleren aan. ''Honger?'' Vroeg Sana waarna ze het op een lopen zette naar de keuken. Toen Karlijn ook in de keuken was gooide Sana een zak chips over haar leeg. Grijnzend pakte Karlijn een pak cakejes uit de kast en gooide ze naar Sana. Al gauw was het voedsel gevecht begonnen. Toen Karlijn de laatste roze koek naar Sana gooide viel er een dodelijke stilte. Ze stonden oog in oog met een vreemde man. Hij kneep zijn ogen samen waarna hij enkele passen in hun richting deed...

Doodstil bleef het in de kamer. Ook de man zei niets en bleef staan. Sana zette een stap naar achter en knalde tegen het aanrecht aan. Een bord kletterde op de grond. Het leek een soort startsein. Ze zogen de lucht in hun longen en schreeuwde. ‘’Inbreker! Verkrachter! Ontspoorde man!’’ Gillend rende ze weg, de keuken uit. Nog nooit leek Sana’s huis zó groot. Karlijn trok aan de voordeur totdat die meegaf. Ze sprinten de oprit af en stormde de straat door. Karlijn keek verschrikt achterom toen ze een doffe klap hoorde. ‘’Sana!’’ schreeuwde ze toen ze haar vriendin op de grond zag liggen. Tranen gleden over Sana’s wangen terwijl ze stotterend iets uit probeerde te brengen. ‘’Een inbreker..! Een moordenaar…! En nu..?! Kijk nou..!’’ Huilend hield ze de hak van haar pump in haar hand. ‘’Allemaal zijn schuld!’’ Huilend krabbelde ze overeind. Het huis was nu niet meer in zicht en het was doodstil om hun heen.
‘’Doe je schoenen uit! We moeten hier weg wezen!’’ Gilde Karlijn gestresst. ‘’Wat?! Me schoenen hier achterlaten?! Weet je wel hoe duur ze waren?’’ Toen besefte Sana hoe egoïstisch, maar vooral hoe dom haar woorden waren en deed haar schoenen uit. Ze wreef nog een keer over haar glimmende schoenen en wierp ze toen spijtig aan de kant. ‘’Rennen!’’ gilde ze weer waarna ze door rende. Daar rende ze dan. Twee meiden terwijl daar een vreemde man in haar huis rondzwierf.

Het leek wel of ze uren vluchtte voor iets wat hun niet eens achterna kwam. Hijgend stopte ze toen ze enkele straten van haar huis verwijderd waren. Sana veegde wat steentjes onder haar voeten weg die eronder waren blijven steken. Hopeloos keek Sana Karlijn aan. ‘’En nu?! Wat moeten we nu? We hebben geen huis meer! We komen dadelijk terug en staat ons huis er niet meer!’’ Ze schreeuwde alsof haar leven er vanaf hing.
‘’Ow ja hoor! Zo zal die moordenaar ons vast niet kunnen vinden met jouw geschreeuw!’’ Antwoordde Karlijn koel. Karlijn zuchtte en liet zich neervallen op een bankje. ‘’Laten we wachten en later terug gaan. Oke?’’ Hierna zuchtte ze weer en trok haar slanke benen op. ‘’Terug gaan? Dacht het niet?! Ben je gek in je hoofd ofzo?!’’ Met een blik vol onbegrip keek ze haar vriendin aan. Sana ijsbeerde rond het bankje, stopte af en toe en liep dan weer door. ‘’Luister Sana. Kom eens even zitten. Ik heb een plan.’’ Karlijn tikte op het houten bankje, als gebaar dat Sana moest gaan zitten. Braaf ging Sana zitten en keek Karlijn hoopvol aan. ''Misschien kunnen ze een hotel boeke? Met jouw charme moet dat vast wel lukken.'' Antwoorde Sana hoopvol. Sana’s moed zonk dan ook in haar schoenen, toen Karlijn met een geheel ander plan aankwam.
‘’We zoeken beide een stok en gaan terug. Als die man er nog is, slaan we ‘m knock out.’’ Karlijn’s stem sloeg over van opwinding.
‘’Wat?!’’ Verbaasd keek Sana haar aan en kon geen woord meer uitbrengen. Even herhaalde ze Karlijn’s plan in haar hoofd. Ondertussen was Karlijn al druk bezig met de juiste stokken vinden en voor Sana het doorhad, kreeg ze er een in haar handen geduwd. ‘’Kom mee!’’
''Ben je gek geworden ofzo?! Hem Knock out slaan? Misschien is die wel ontsterfelijk! Of misschien wacht hij ons wel met een stok op!'' Sana gooide de stok op de grond en keek Karlijn angstig aan.
''Wat wil je dan? Zwerfster worden? Je nooit meer kunnen wassen? Al je kleding mee laten jatten door een psychopaat?'' Karlijn pakte de stok op en duwde hem in haar handen. ''Stel je niet zo aan. Kom mee!''

Karlijn sleurde Sana mee door de straten waar ze zojuist doorheen hadden gerent. Ze voelden hoe hun hart sneller ging kloppen toen ze dichter bij het huis kwamen. Het licht was uitgedaan en het huis zag er akelig donker uit. ‘’Is dit wel een slim plan?’’ Fluisterde Sana angstig. ‘’Ssst!’’ Siste Karlijn toen ze haar hand op de deurknop legde en Sana nog even aankeek. De deur gaf mee en opende zich soepel. Het gevoel dat er normaal door je lichaam ging als je thuis kwam, was verdwenen. Deze keer kreeg ze niet fijne gevoel dat ze normaal kreeg bij geur van thuis die je toegestroomt werd. Deze keer verwachtte je geen leuke begroeting, maar alleen maar narigheid. Deze keer wilde Sana juist zo ver mogelijk van dit huis vandaan zijn.
Ze haalde diep adem en stapte achter Karlijn aan de gang in. Wat zouden ze aantreffen? Misschien wel enkele lijken, of een hele ravage! Misschien was de moordenaar er nog! Sana klemde de stok in haar hand toen ze haar gedachte wegduwde. Sana bracht haar vingers langs de muren op zoek naar het lichtknopje. ‘’Laat uit!’’ Siste Karlijn weer. Gehoorzaam haalde ze haar vingers van het lichtknopje en volgde ze Karlijn weer. Vlak voor de deur die hun van de woonkamer en keuken scheidde, stonden ze stil. Het leek wel of ze een eeuwigheid luisterde. In die eeuwigheid was er geen geluidje te horen. Doodse stilte. Even pakte Karlijn Sana’s hand vast en kneep er bemoedigend in. De deur ging moeizaam open. Ze hoorde dat er iets aan de kant weggeschoven werd. Karlijn wurmde zich door de kleine opening, achtervolgd door Sana die haast struikelde over de rotzooi die achter de deur lag. ‘’Mag het licht nu aan?’’ Piepte Sana angstig en zonder eigenlijk op antwoord te wachtte knipte ze het licht aan. Sana beschermde haar ogen tegen het felle licht door haar ogen tot spleetjes te knijpen.
‘’Ow nee!’’ Karlijn was de eerste die reageerde op de rotzooi. Sana was sprakeloos. Haar prachtige paleisje was omgetoverd tot een vuilnisbelt.
‘’Nee!!’’ Was Sana’s reactie toen ze zag dat het gouden fotolijstje met háár foto erin weg was. Karlijn was ondertussen op inspectie uitgegaan en kwam na 10 minuten terug. Al die tijd had Sana naar de lege plek aan de muur gestaard.
‘’De kust is veilig. Geen man meer te zien.’’ Ze liet zich neer ploffen op de bank. ‘’Wat een bende.’’ Verzuchte ze. ‘’Kan deze avond nóg erger?’’ Wanhopig keek ze Sana aan die zich als verdoofd omdraaide.
‘’Mijn foto is weg…’’ Stamelde ze. ‘’Maak je toch niet druk om dingen die niet belangrijk zijn! Kijk liever wat er nog meer weg is!’’ Karlijn stapte geërgerd op Sana af.
‘’Me niet druk maken?! Mijn huis is zojuist geplunderd, mijn ouders zijn niet thuis, we hadden vermoord of verkracht kunnen worden! En dan moet ik me niet druk maken?!’’ Gilde Sana waarna ze zich wegdraaide van Karlijn en naar de lege plek keek waar een peperdure flat screen hoorde te staan. ‘’De tv, fotolijstje, DVD speler.’’ Somde Sana op. Bij ieder woord wat ze meer opnoemde werd ze somberder. Ze hoorde hoe Karlijn de cijfers intoetste op haar mobiel terwijl ze door ging met de vermiste spullen op te noemen.

De rest van de avond verliep moeizaam. Karlijn nam de leiding tegenover de politie om het verhaal te vertellen. Sana zat gehuld in haar deken te luisteren. Niet dat ook maar een van hun woorden tot haar doordrong. Ze wreef over haar vermoeide voeten die zich hopeloos op probeerde te warmen onder de deken. Ze rilde. Deels van de kou en deels van schrik. Het voelde dan ook als een opluchting toen de politie uiteindelijk het huis verlieten. Sana kroop in bed. Diep in de dekens gehuld terwijl Karlijn zich nog in de huiskamer bevond.

Karlijn zuchtte. Nu pas leek alles tot haar door te dringen. De puinhoop was verschrikkelijk, maar ooit moest er begonnen worden met opruimen. Ze begon met alle spulletjes op de juiste plekken terug te leggen en kapotte spullen weg te gooien. Ze kwam hier nu al zo lang dat ze alles prima kon vinden. Alles ging vanzelf totdat ze vermoeid op bank neerzakte toen de ochtendzon opkwam. Zelfs toen Sana die ochtend wakker werd en een deken over haar heen legde merkte ze niets meer.

Sana was verbaasd geweest toen ze de huiskamer binnen kwam. Gelukkig was dit de enige kamer geweest waar de man was geweest. Tenminste voor zover ze wist. Haar hele droom avond was binnen een uur in duigen gevallen. Alles ging zo perfect! De voorbereidingen, de date en de lol met Karlijn. En plots stond die daar! Vanuit het niets. Hoe durfde zo iemand trouwens haar leven binnen te dringen. Een totaal onbekende! Ze staarde uit het raam naar buiten en dacht aan Dylan. De schoenen die ze aan had gehad met de date, lagen nu ergens buiten. Lagen daar gewoon niets te wezen. Alsof ze niets betekende. Ze hadden de date van haar leven meegemaakt! Ze had ze nooit achter moeten laten. Die hak had ze mákkelijk kunnen laten maken. Als karlijn nou eens niet zo had gereageerd! Alsof zij wél haar schoenen had weggegooid. Meteen had ze spijt van haar woorden. Karlijn had alles voor haar gedaan. De woonkamer was brandschoon! Je zou zelfs van de grond kunnen eten! Ze zuchtte terwijl ze naar buiten liep. Waarom was het leven zo oneerlijk? 2 straten verderop vond ze haar dierbare pumps. Ze had ze tussen de prikkel bosjes uit moeten vissen en staarde beduusd naar de schoenen. Ze zagen er vies en verwaarloosd uit. De hak had ze niet meer kunnen vinden, dus ze drukte een kus op de neus van de schoen en wierp ze weer de bosjes in. Eewig zonde, maar Karlijn had gelijk. Het waren maar schoenen.

Karlijn werd pas tegen de avond wakker, toen ze Sana met haar mobiel in haar handen zag zitten. Ze huilde. Ze snikte zachtjes, haast onhoorbaar. ‘’Sana?’’ Fluisterde Karlijn voorzichtig waarna ze opstond en haar armen om Sana sloeg. ‘’Het is goed meisje, echt waar.’’ Ze drukte een kus op het voorhoofd van Sana.
‘’Mijn ouders.. ik..ik kan ze niet bereiken.’’ Snikte Sana verder.
‘’Kom op zeg! We laten onze vakantie toch zeker niet verpesten door een of andere mafkees?!’’ Karlijn stond op. Sana keek Karlijn onverstelbaar aan.
‘’Wat wil je dan?! Dat ik feest ga vieren?!’’ Sana was overeind gesprongen en verhief geïrriteerd haar stem.
‘’Dat is het!’’ Karlijn keek Sana met een glimlach aan. Sana zag aan haar wat ze bedoelde. ‘’Nee Karlijn. Écht niet! Het gaat écht niet gebeuren.’’ Sana zette dreigend een stap in Karlijn’s richting.
‘’Wat wil je doen? Me tegenhouden? Je weet dat het je niet lukt.’’ Karlijn keek haar grijzend aan waarna ze zich omdraaide en heupwiegend naar de keuken liep. ‘’Het feest gaat door, wat er ook gebeurt.’’ Ze greep naar 2 wijnglazen en opende een wijnfles. ‘’En het begint nú.’’ Ze duwde een glas in Sana’s handen terwijl ze die van haar in één teug leeg dronk om hem vervolgens weer te vullen.

Na enkele glaasjes wijn stemde Sana dan eindelijk toe. Met een tevreden glimlach belde Karlijn al hun vrienden op en vertelde ze in alle glorie over het feest. Nog geen half uur later stonden alle uitgenodigden op een blaadje. ‘’Dylan..’’ Was het enige wat Karlijn zei toen ze haar mobiel in Sana’s handen duwde. Met een zucht koos ze bij haar contacten het nummer van Dylan. De telefoon ging 3 keer over waarna er opgenomen werd. Haar hart maakte een sprongetje en haar handen begonnen te zweten.
‘’Natuurlijk kom ik!, tot vanavond!’’ Klonk de vrolijke, zware mannenstem toen ze hem over het feest had verteld. Tevreden hing ze op en keek Karlijn aan. ‘’Heb je nu je zin?’’ Karlijn grijnsde.
‘’Het is tijd voor boodschappen.’’ Ze sprong op van het vloerkleed en trok haar schoenen aan. ‘’Kom op! Ik heb je vaders creditcard.’’
''Waar heb je die vandaan?'' Sana keek nieuwsgierig naar de creditcard waarmee Karlijn stond te zwaaien.
''Gevonden met opruimen.'' Karlijn knipoogde. ''Nou kom je nog?''

Samen liepen ze onder een grote rode paraplu naar het winkelcentrum. Ze zongen vrolijk een liedje, waarop sommige mensen verbaasd omkeken. Ze kochten de nodige boodschappen, wat bijna anderhalve kar vulde. Het meeste bestond uit alcohol. Toen de jongen achter de kassa hun de drank niet mee wilde geven had Karlijn wat met hem geflirt. Na enkele minuten verlieten ze moeiteloos de winkel, inclusief met de drank. Met de winkelwagentjes vol reden ze de straat uit naar hun huis. De flessen rinkelde tegen elkaar, maar het lukte het geluid niet om hun gezang te overtreffen.

18.05
Sana plofte neer op haar bed. Straks zou er in dit huis feest gevierd worden, terwijl haar kostbare spullen gestolen waren. Ze zuchtte en sloot haar ogen. In haar hoofd herhaalde ze de avond van gisteren en huiverde.

18.09
De tijd ging langzaam als je doelloos op je bed lag te niksen. Ze zuchtte nog eens en stond op van haar zachte warme bed die haar altijd bescherming had gegeven. Nu was er een vreemde in hun huis geweest, die misschien wel haar kostbare bed had aangeraakt. Ze rilde even. Het idee dat er iemand door het huis had gespookt gaf haar angst.

18.45
Het was tijd om de schrik opzij te schuiven en het feestbeest in haar tevoorschijn te toveren. Ze drukte de cd-speler aan zong ieder liedje luidkeels mee. ‘’I’m walking on sunshine! Whohohooo!! And don’t it feel good!’’ Muziek maakte haar altijd al vrolijk. Ze had muziek nodig om te leven.

20.30
Eindelijk was ze gereed voor het feest. Haar haren had ze perfect gestyled en ze laten glanzen met een beetje wax. Ze had zich simpel gekleed. Ze had niet eens de tijd gehad om te shoppen! Ze haalde haar schouders op. ‘’Wat maakt het ook uit.’’ Mompelde ze binnensmonds. Uit haar kast had ze nog enkele nog nooit gedraagde truitjes kunnen plukken, en die aangetrokken. Ze drukte de cd-speler uit en opende de kamerdeur. Vol verbazing keek ze de huiskamer rond. ‘’Wauw…’’ Fluisterde ze zacht. De kamer was helemaal klaar gemaakt voor een feest. Alle spullen waren aan de kant geschoven en er stond al zacht een muziekje op. Ze opende de koelkast en lachte toen deze bomvol zat met flessen drank. Ze opende nog een fles wijn en schonk 2 glazen in. Met het ene glas in haar hand en de andere aan haar lippen klopte ze op de badkamerdeur. ‘’Karlijn?’’ ze zette het glas weer even aan haar lippen. Ze hoorde het slot omklikken en de deur gaf mee. Daar stond Karlijn in een modellen pose en ze haalde haar hand verleidelijk door haar haren. Met een glimlach nam ze het glas aan. ‘’En goed gekeurd?’’ Zei ze met een grijns. ‘’Het lijkt of je dit feest al weken geleden gepland hebt.’’ Antwoordde Sana en knikte als goedkeuring.
‘’Heb ik ook..’’ Vervolgde Karlijn en lachte toen ze Sana’s verbaasde gezicht zag. ‘’Ik kom er zo aan…’’ Voegde ze er nog aan toe en duwde Sana de badkamer uit.

21.50
Wachten duurde lang als je klaar was voor een feest, maar het begin er nog niet was. Ze wachtte op het schrelle geluid van de deurbel. De lachende stemmen in de gang en de muziek waarvan het volume omhoog werd gedraaid. Ondertussen vermaakte ze zich met de fles wijn die voor haar stond. Karlijn was nog steeds de badkamer niet uitgekomen en ze vroeg zich af wat ze daar allemaal aan het doen was.

22.30
De eerste vrienden zouden ieder moment kunnen arriveren. Jammer dat ze bijna altijd te laat kwamen. Hoe langzaam kon een klok gaan? Ze had nu al ruim 40 minuten naar de klonk zitten staren. Ze had de secondewijzer 2400 keer een stukje zien opschuiven en hem 40 keer rond zien gaan. De minutenwijzer had zich van de 10 naar de 6 verplaatst, héél langzaam.

22.33
Karlijn stapte de badkamer uit. ‘’Wat heb je al die tijd gedaan?’’ Tijd om op antwoord te wachten had ze niet. De bel weerklonk door het holle huis. Dat was het commando om de muziek harder te zetten. Ze vluchtte zich naar de voordeur. Nu pas voelde hoe de wijn al langzaam de leiding nam in haar lichaam. Ze omhelsde en kuste de eerste feestgangers die voor de deur stonden. Al dansend kwam ze binnen. Nog vele keren weerklonk de bel door het huis. De huiskamer stroomde vol en de dansvloer werd bezet door dansende meiden. De jongens hingen wat rond de tafel van het drank en kletste af en toe met de meiden. Het meeste van de tijd keken ze genietend naar de verleidelijk dansende meiden, met een flesje bier in hun hand. De enige die er nog niet was, was Dylan.

Met de minuut begon Sana zenuwachtiger te worden. Wat als hij niet kwam opdagen? Ze gooide haar glanzende haar over haar schouder naar achter en modelleerde haar schuine pony. Ze bracht nog een roze lipgloss op haar lippen aan en liep vervolgens de voortuin in. Het zweet brak haar uit en ze voelde zich licht in haar hoofd. Haastig zocht ze naar haar pakje sigaretten die ze tussen haar B-boezem uithaalde. Ze snakte naar wat nicotine. Zoals altijd als ze gedronken had. Ze nam een diepe hijs van de sigaret en inhaleerde diep. Met een zucht blies ze de rook uit. Meegenomen door wind verdween de rook. Van veraf zou ze net een vuurtoren lijken die een signaal afgeeft. Het topje van de sigaret zou constant branden en telkens als ze zou inhaleren nog feller oplichten. Waar dácht ze aan?! Dat ze een vuurtoren was? Ze moest zelf lachen om haar onnozele gedachte. Ze grinnikte nog steeds toen ze voetstappen hoorde op het grindpad. Ze draaide zich om en keek recht in het gezicht van Dylan. Ze sprong verschrikt achteruit. Ze wist niet dat de persoon al zo dicht bij haar was geweest. Toen ze Dylan’s licht bruine ogen herkende glimlachte ze. ‘’Hey.’’ Hij streek met zijn hand langs haar wang. Ze bloosde en glimlachte nog eens terwijl ze haar hand door haar haren streek. Ze nam nog een hijs van haar sigaret en wierp het toen weg. ‘’Ga je mee naar binnen?’’ Vroeg ze hem terwijl de glimlach nog steeds haar lippen sierde. Hij knikte en ze draaide zich om en liep voor hem uit naar binnen.
Het feest was al in volle gang en er hing een damp van zweet en drank. Ze pakte een biertje en reikte deze uit aan Dylan. Zelf schonk ze nog een wijn in en nipte wat aan het glas. Ze lachte naar hem waarna ze haar blik weer liet rusten op de dansende menigte. ‘’Kom je?’’ Ze glimlachte uitdagend waarna ze zijn hand pakte en hem naar de dansvloer leidde. ‘’Let me see what you’ve got.’’ Zong ze terwijl ze met haar heupen begon te bewegen en daarna dansend in zijn richting kwam. Ze bewoog op het ritme naar de grond en daarna weer omhoog. Ze sloeg haar armen om zijn hals en gooide haar charmes in de strijd.
Even zag je een aarzelende blik in zijn ogen, maar als snel bewoog hij samen met haar mee op het ritme. Het voelde perfect. Zo zou het leven moeten zijn. Ze was de inbraak totaal vergeten. De kapotte pumps die ergens eenzaam in de kou buiten lagen was ze ook al vergeten, toen ze had besloten dat ze weer nieuwe ‘favoriete’ pumps ging kopen.

Toen ze nog een paar flessen wijn versleten had sprong ze Karlijn om haar hals en gaf een kus op haar mond. ‘’Bedankt! Je bent ééécht ge..geweldig!’’ Bracht ze moeizaam uit van de drank. Karlijn glimlachte naar Sana. Haar adem stonk naar de alcohol en zo te zien was ze al aardig dronken. Niet dat ze zelf zo nuchter was. Ze wierp een blik op Dylan die met een andere jongen stond te kletsen.
Jongens waren zo standaard! Ze kletste altijd over sport en lekkere chicks en het woord alcohol beschreven hun maar met één woord: bier. Ze stonden de hele avond aan de bar te hangen en aan een flesje bier te lurken. Ondertussen keken ze naar de dansende meisjes. Meestal was het gedeelte ónder het gezicht belangrijker dan het meisje zelf. En dan nog iets: mannen hadden het woord ‘mode’ zeker niet bedacht. Haar blik gleed over enkele jongens. Je kon ze omschrijven als hopeloos. Ze durfde erom te wedden dat hun mammie nog steeds hun kleren kocht. Vreemd genoeg was Dylan vanavond wél modieus gekleed. Hij had een paars shirt aan met een v-hals. Dat was dé mannenmode van nu. Jammer genoeg dat de jongens van hun leeftijd niet eens wisten wat een v-hals was! (Op de homo’s na dan). Als je ze zou vragen wat een colbert was, zouden ze je alleen aankijken met een niet begrijpende blik. Zou Dylan ho..? Nee! Met geen mogelijkheid! Hij was gewoon perfect. Veel van dat soort mannen leken er niet te bestaan. En Sana had het voor elkaar gekregen om er zo’n een aan de haak te slaan. Ze voelde een steek van jaloezie.
Sana had Karlijn naar Dylan zien staren en porde in haar zij. ‘’Kijk niet zo.’’ Lachte ze. ‘’Alsof hij iemand anders wilt.’’ Weer lachte ze uitbundig. ‘’Niemand kan tippen aan mij.’’ Ze leunde op de drankjestafel om zichzelf staande te houden.
Karlijn glimlachte terug. ‘’Het is dat je het zelf zegt.’’ Antwoordde ze sarcastisch. Waarschijnlijk was Sana te dronken om het echt sarcastisch op te vatte. Ze lachte alleen een keertje en schonk toen voor zichzelf nog een wijntje in. Zoete witte wijn om precies te zijn.

Karlijn baande zich een weg tussen de meiden die druk aan het dansen waren. Ze tikte Dylan op zijn schouder en glimlachte toen hij zich omdraaide. ‘’Er hangt iets aan de drankjestafel en ik denk dat het bij jou hoort.’’ Ze knikte in Sana’s richting. Er verscheen een grijns op zijn gezicht, alsof hij zojuist een duivels plan had bedacht. Karlijn volgde hem even met haar blik. Plots vertrouwde ze het allemaal niet meer. Ach kom nou! Hij is gek op haar. Dat wist toch iedereen! Sprak ze zichzelf streng toe. Haar wantrouwde veranderde in een twijfel en ze schonk er verder geen aandacht meer aan.

De avond vloog voorbij, maar niemand vond het tijd om te gaan. De hele avond hoorde ze complimentjes zoals: ‘’Een geweldig feest!’’ en ‘’Wanneer geven jullie weer zo’n feest.’’. Karlijn voelde haar eigendunk stijgen en danste vrolijk met iedereen mee. Plots realiseerde Karlijn zich dat Sana niet langer dronken aan Dylan’s nek hing. Dylan én Sana waren verdwenen. Er werd op haar schouder getikt en ze draaide zich geërgerd om. ‘’Pieter?’’ Met een valse blik keek ze de jongen aan. Hij was misschien wel de grootste nerd van school. Hij zou er een prijs voor moeten krijgen. ‘’Wat doe jíj hier?’’ Snauwde ze hem toe. ‘’Dit is een feest voor populaire mensen. De nerds organiseren hun eigen feest maar.’’ Ze kneep haar ogen woedend tot spleetjes. Zo’n nerd zou haar hele reputatie kunnen verpesten. Als grote schande in de schoolkrant ‘’Nerd voegt zich bij dé meiden.’’. Ze zag het al voor zich. ‘’S..s..sorry.’’ Stotterde hij. Ze trok haar neus op. Hij kon beter niet praten. Zijn puisten bewogen mee bij ieder woord. Ze duwde hem naar achteren en veegde vies handen af. ‘’Nog niet weg?’’ Snauwde ze. Je zag dat hij duidelijk gekwetst was, maar je moet íéts doen voor je reputatie. Dadelijk gaat er nog een roddel rond dat zij en díé nerd iets hadden! ‘’Ik zal je de deur wel wijzen.’’ Ze liep voor hem uit naar de voordeur. ‘’Zeg niemand dat je hier was.’’ Ze glimlachte wrang en keek hem na. Net toen ze de deur wilde sluiten hoorde ze Sana en Dylan. Dylan die zachtjes sprak. Zijn woorden klonken dwingend. Ze liep in de richting van het geluid. ‘’Sana?’’ Riep ze zachtjes. Sana’s lachend gezicht kwam achter de bosjes vandaan en ze trok haar truitje recht. Dylan stond achter haar met een onschuldige glimlach op zijn lippen. ‘’Wat gebeurt hier?’’ Verbaasd keek ze naar beide. ‘’Sana ga naar binnen! Ik moet even met meneer praten.’’ Karlijn duldde geen tegenspraak en duwde Sana voor zich naar binnen. Ze sloot de voordeur achter haar en keerde zich om naar Dylan.
Hij stond zo dicht op haar dat ze de warmte van lichaam kon horen. ‘’Waar was je mee bezig?’’ Schreeuwde ze. ‘’Ze is dronken en.. en..!’’ Ze was haar woede vergeten. Hij leidde haar af. Als een van hun een centimeter zou bewegen zouden ze elkaar aanraken. Ze liet zich niet kennen en keek hem aan. Maar met de seconde verzachte haar blik. Hij boog zich naar voren. Vlak met zijn mond bij de hare.
‘’Wat wilde je doen?’’ Me tegenhouden?’’ Hij lachte en streek daarna met zijn lippen over haar wang. Met een glimlach draaide hij zich om en liep de tuin in.
Ze bleef even staan. Ze kneep haar ogen even dicht om alles te bevatten. Ze liep achter hem aan. ‘’Wat was je van plan? Haar nemen nu ze dronken is?’’ Ze klonk nu niet meer boos. Ze zei het alleen om zich niet te laten kennen. Alsof hij niets met haar deed. Alsof zijn woorden betekenloos waren. Maar in haar hart wist ze dat ze jaloers was. Jaloers op haar beste vriendin. Ze zou blij voor haar moeten zijn, maar dat kon ze niet.
Hij was gaan zitten op een tuinstoel en keek haar met een verleidelijke glimlach aan. Wat moest ze hiermee aan?
‘’Ik was niets van plan.’’ Hij glimlachte weer. Een glimlach die alle beschuldigingen van zich af wierp.
Ze stond voor hem met haar handen in haar zij. Ze glimlachte nu ook voorzichtig. ‘’Sorry.’’ Mompelde ze. ‘’Het maakt niet uit’’ Fluisterde hij waarna hij opstond en zijn armen rond haar middel sloeg. Ze voelde een schok door haar lichaam. Het was vast niets. Hij deed toch niets verkeerd? Hij gaf haar een knuffel. Toch?
Ze legde haar hoofd op zijn gespierde borst en rook zijn lichaamsgeur. Zijn hand zakte naar beneden. Over haar rug, langs haar heupen en eindigde op haar kont. Ze duwde hem geschrokken van zich af. ‘’Wat doe je?!’’ Schreeuwde ze.
‘’Ik weet dat je het wilt. Jij weet het ook.’’ Hij glimlachte weer en liep op haar af. Hij liet zijn vingers over haar lippen glijden. Zacht streek haar door haar haren en keek haar aan.
Zijn bruine ogen. Wauw! ‘’Maar..’’ Protesteerde ze nog, maar ze was zwak. Te zwak om tegen zo’n schoonheid te protesteren. Hij kuste haar. Lief en teder. Hij streelde haar nek en opende zijn mond. Het leek eindeloos te duren en ze genoot. Ze genoot van de zoen. Ze genoot van zijn aanraking. Iets in haar schreeuwde dat ze moest stoppen. Maar ze kon het niet weigeren. Haar lichaam vroeg om liefde en om aandacht. Hij streelde haar borsten. Hij zoende haar heftigere en liet zijn handen onder haar truitje glijden. Ze voelde zich op dit moment zo kwetsbaar, maar ook zo machtig. Zíj had gezoend met dé hunk van school.
Hij keek haar aan. Ze verdronk in zijn prachtige ogen. Ze legde haar handen op zijn schouders toen hij weer naar voren boog om haar te zoenen. Ze rilde van genot. Dit was hét. Ze voelde hoe hij aan haar riem en broeksknoop frummelde. Hij had ervaring, binnen no-time betaste hij haar. Ze zuchtte. Een tevreden zucht. Ze zoende zijn nek. Het leek een soort van aansporing voor hem. Ook haar strakke truitje was geen partij voor hem. Hij betaste haar met zijn ene hand en met de andere hand opende hij de sluiting van haar BH. Hij kreunde en kuste haar nek en haar borsten. Ze voelde hoe de wereld draaide. De alcohol werkte goed en maakte alles gemakkelijker. Even worstelde ze met zijn shirt, maar een minuut later stonden ze met hun naakte bovenlichamen tegen elkaar. Ze keken elkaar aan. Hij met zijn handen om haar middel en zij met haar handen nog steeds op zijn schouders. Dit was te mooi om waar te zijn. Hij opende zijn gulp en zijn broeksknoop en duwde haar op de tuinstoel. Hij kuste haar weer. Ze kon de verleiding niet weerstaan en kreunde zachtjes.
Hij nam haar. Eerst rustig en teder. Daarna werd het heftiger. Hij bleef haar zoenen, haar lippen, haar hals, haar decolleté, haar borsten. Ze liet het allemaal toe en genoot. Ze liet zich leiden door zijn liefkozende woordjes en zijn verleidelijke aanrakingen. Hij had de macht over haar. Ze zou doen wat hij wilde.
‘’Karlijn?’’ Ze werd wakker geschut. Ze realiseerde zich alles toen ze de stem van Sana hoorde. Verschrikt keek ze op. ‘’Sana..’’ geschrokken en beschaamd stond ze oog in oog met haar beste vriendin.

**Geplaatst**: 16-12-08 15:19

Re: [VER] Meidendingen

Geplaatst: 16-12-08 15:19

He victorielove,

Ik heb alleen ongeveer de eerste helft van het verhaal gelezen. Ondanks dat ik verder nooit op UK post en je technisch misschien niet alles kan vertellen heb ik wel wat tips voor je waar je misschien wat mee kan. Wat de verhaallijn betreft mag je wat mij betreft net ietsje vlotter. Het duurt allemaal qua tijd net wat lang vind ik. Verder sluit het totaal niet aan bij mijn wereldje, vandaar dat ik het ook niet volledig gelezen heb, sorry.

En verder, schrijf correct nederlands! Dat leest echt veel prettiger.

Voorbeeldje:

victorielove schreef:
Dan heb je ook nog de sieraden die moeten passen, noch bij je kleding, noch bij de gelegenheid.

Als ik in deze zin het woord 'noch' vervang door iets anders schrijf je:
'Dan heb je ook nog de sieraden die moeten passen, niet bij je kleding en ook niet bij de gelegenheid'
Ik kan me niet voorstellen dat je wilt vertellen dat sieraden ergens níet bij moeten passen. Gebruik woorden als 'noch' dus alleen als je zeker bent dat je ze correct gebruikt

Let verder op constructies als 'me haren doen' -> Mijn haren doen
En let goed dat je personen (enkelvoud of meervoud) overeenkomen met de werkwoorden. Daarmee bedoel ik bijvoorbeeld

victorielove schreef:
Haar donker, bruine haren waren netjes opgestoken, maar haar losse, gekrulde plukken maakte het ook nog eens speels.

Hiervan zou ik maken:
'Haar donkere, bruine haren' óf 'haar donkerbruine haar' en verder:
'En haar losse gekrulde plukken maakten het ook nog eens speels' of zelfs: 'Maakten het toch een speels geheel'

De verbeteringen zijn natuurlijk maar ideeen, alleen om je zicht te geven op hoe het ook zou kunnen. Je moet natuurlijk absoluut bij je eigen schrijfstijl blijven! Maar ik zou het geheel wel even checken op spelfouten, dan is het volgens mij veel prettiger te lezen.

Ik wil je met bovenstaand commentaar dan ook helemaal niet het idee geven dat ik het niet goed vind, want buiten de foutjes spreekt je stijl me wel aan hoor! Je hebt alleen nog een beetje werk maar dat is alleen maar goed toch Lachen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-12-08 10:56

Re: [VER] Meidendingen

Geplaatst door de TopicStarter : 17-12-08 10:56

@ Ezter : Bedankt voor je reactie en voor de tips!
Dat het geheel zo langzaam is, is omdat het een deel van een boek is. Als je in een boek te snel van het ene naar het ander gaat is het probleem vaak al snel opgelost. Als het nou een kort verhaal was (zoals het eerst was op Crea Bea) dan mocht het inderdaad sneller, maar dit wordt echt een boekwerk Knipoog

Spelfouten komt omdat ik op deze pc wel een soort van WORD heb maar dat daar geen spellingcontrole op zit.. Tong uitsteken

Bedankt voor de tips en ik ga ermee aan de slag! Haha!