Geplaatst 
Schichtig kijk ik achterom, waar de wind het kleine struikje laat bewegen. Ik zie niemand, toch heb ik het gevoel alsof er iemand achter me aan zit. Ik begin te rennen, miezer spettert in mijn gezicht. Nog twee straten tot ik thuis ben. De lantaarnpalen springen aan, de kleine druppeltjes regen weerspiegelen het licht. Het enige geluid is van mijn schoenen die met dreunen de grond raken, en mijn ademhaling die steeds sneller en zwaarder wordt. De miezer verandert in regen, waarna ik nog een reden heb om snel naar huis te rennen. Ik kijk nog een keer vluchtig achterom, en denk een schim te zien. De laatste meters sprint ik naar huis, waar ik nog even hijgend blijf staan voor ik naar binnen loop. Eenmaal op adem gekomen loop ik naar binnen. Mijn schoenen laten vieze modder achter in het huis, dus ik besluit me dan maar meteen helemaal om te kleden in mijn pyjama voor ik eten maak. Mijn ouders zijn deze avond niet thuis, dus ik heb het hele huis voor me alleen. Buiten begint het te onweren, de flitsen weerspiegelen in de spiegel waar ik in mijn ondergoed voor sta. Ik draai me met mijn zij naar de spiegel toe, zodat ik mijn buik goed kan zien. Ik leg een hand op mijn buik en knijp zachtjes in mijn vet. Tranen wellen op als ik hoofdschuddend kijk naar de hoeveelheid vet die tussen mijn vingers ligt. Ik knijp steeds harder, tot mijn vingers pijn doen. Ik verdien dit, de pijn. Ik zet mijn nagels in het vet, druppeltjes bloed verschijnen tussen mijn vingers door, druipen als warme straaltjes naar beneden. Dan stop ik. Het lampje van mijn laptop begint te branden, ik open de bovenkant met een geweldig idee in mijn hoofd. Razendsnel typ ik in de bovenste balk op internet in:
"snel gewicht verliezen"
Ik kom op een pro-ana site terecht. Eerst krijg ik nog een melding dat ik op het punt sta een dergelijke site te bezoeken, maar mijn nieuwsgierigheid wint. De site staat vol met slanke meisjes, en ik begin met lezen.
Zodra ik klaar ben met lezen loop ik op mijn gemak naar de wc, waar ik voorzichtig een vinger in mijn keel stop. Alle begin is moeilijk, flitst er een stem door mijn hoofd zodra het niet lukt. Wie is die stem?
De warme prut glijdt door mijn keel, en belandt met een zachte plons in de wc. Ik zie calorieën in de wc liggen.
Ik loop naar beneden om met water de vieze smaak uit mijn mond te halen. Dit was niet genoeg. Ik moet meer kwijt. Ik haat mijn lichaam.
In de keuken ga ik nogmaals voor de spiegel staan. Een warme traan rolt over mijn wang, hij proeft zout zodra het op mijn lippen belandt. Ik kijk nog eens naar de wondjes op mijn buik, en knijp in het vet. Ik wil het vet eraf knijpen. Mijn armspieren trillen, een gevoel van euforie spoelt door mijn lichaam zodra de druppels bloed weer verschijnen, ditmaal sneller dan eerst. Ik verdien deze pijn. De zachte, doch felle stem in mijn hoofd stemt toe. Mijn blik beland op iets glimmend in de keuken. Ik laat mijn vingers zachtjes over het mes strijken. 'Doe het.' fluistert de stem in mijn hoofd. 'Je verdient het.' De stem heeft overmacht, en met weinig kracht pak ik het mes op. Ik draai weer met mijn zij naar de spiegel, en zet het mes tegen de zijkant van mijn buik, net boven mijn heup.
'Niemand mag je'
'Varken'
'Kijk uit je doppen dikkert'
De woorden flitsen een voor een door mijn hoofd, en bij elk woord zet ik meer druk op het mes.
'Go kill yourself'
Dit was de druppel, deze woorden die eerder naar mij zijn geroepen komen nu allemaal terug. Het mes snijdt zachtjes door het eerste laagje vet, en met elk druppeltje bloed wordt de pijn verzacht. Het lucht op. Centimeter voor centimeter verplaats ik het mes naar rechts, een hele streep trekkende over mijn buik. Het laat een stekende pijn achter, waar ik elke seconde meer van geniet.
Met tegenzin verwijder ik het mes uit mijn vet. Bloed druipt naar beneden, het lijkt kunst. Ik probeer het droog te deppen met een doek, maar het blijft bloeden. Ik raak licht in paniek, ondertussen begint te kamer te draaien. Ik strompel naar de kraan toe, waar ik de doek nat maak. Alles draait steeds harder, steken in mijn hoofd. Ineens beweegt het gordijn. Een zwart gedaante komt langzaam op me af. Ik hoor de voetstappen van zijn zware schoenen op het hout. Ik werp een blik opzij, naar de spiegel. Een meisje met een verwilderde blik in haar ogen kijkt terug. Haar buik verliest straaltjes bloed en ze heeft een mes in haar handen, druipend van het bloed. Haar hoofd is bleek en haar lippen worden langzaam paars. Er hoeft niet veel meer te gebeuren voor ze dood is, weet ik. Het meisje volgt mijn bewegingen, alsof ze in spiegelbeeld is. Ik heb medelijden met haar, wat heeft ze zichzelf aangedaan?
Achter haar doemt een zwart gedaante op, die zijn armen opheft. Hij tikt haar tegen haar slapen, en veel te laat heb ik door dat ik dat meisje ben. De laatste woorden die ik hoor,
'Dit heb je verdiend, dik varken'
Ik sluit mijn ogen, hij heeft gelijk. Deze pijn heb ik verdiend.
)
. 
