Geplaatst: 28-09-06 09:10 In't kort:
Mei '06 is Keet naar de Nieuwe Heuvel gegaan om daar ingereden+keuringsklaar gemaakt te worden. 6 weken was ze van huis; best lang als je gewend bent je paard dagelijks te zien! Op de keuring presteerde ze perfect; ze werd stermerrie. Trots kon ik haar dan eindelijk mee naar huis nemen!
Natuurlijk wou ik er even op zitten, Keet was erg vrolijk, leek alsof ze nooit weg was geweest en ach, ik had er gewoon vertrouwen in en stapte op. Paar rondjes gestapt, die avond wou ik weer. Wat er toen gebeurde kan ik niet precies navertellen, voor ik het wist versnelde Keet, deed ze iets waardoor ik in de lucht vloog en met mijn onderrug klapte op een houten hek, waardoor en een scheur kwam te zitten in mijn heiligbeen(bot, zit bij je stuitje) en één van mijn vingers was minder gezellig, en gebroken door het gewricht, en uit de kom. Na de val heb ik liggen rollen van de pijn, ik dacht dat vallen op je stuitje al zo erg was, nu was daar zelfs iets gebroken.. Keet was erg van slag, die bleef net zolang naast me staan totdat ik zelf uit alle macht wist op te staan en iemand mij verder hielp. Ze had het duidelijk niet zo bedoeld. De hele zomervakantie heb ik niet mogen sporten. Dat wende wel, maar ik 'ontdekte' bij mezelf dat ik bang was geworden. Zodra ik op Keet ging zitten gingen er hele scenario's door m'n hoofd; rechtopstaande oren, dreunende hoeven, een klap, 4 hoeven naast me, zenuwprikken in mijn vinger, het recht -zeg maar gerust- rukken van mijn vinger. Zweet brak me uit; En gewoon totale paniek.
Samen met een stalgenootje, Shining Horse hier op Bokt, het weer gaan oppakken. Zij durfde er wel weer op. Dat ging alleen niet zo als geplant, per ongeluk spoorde ze Keet toen ze de beugels op maat maakte 'hard' aan, waardoor Katie gedurende anderhalve ronde een rodeo gaf. Ik had het niet meer..
Toch die keer daarna gingen we weer. Alles heel rustig aangepakt, veel praten, belonen. Het leek te werken, Keet liep geweldig ontspannen. Ik stapte uit met Simone ernaast en gisteren na een week dacht ik; Ik doe het, zelf.
Even begroeten:
En daar gingen we dan... Onze eerste stappen richting de C
Ik gaf Keet een relatief lange teugels, gaf haar zo de ruimte. Opsluiten is alleen maar enger, dacht ik zo. Daar leek ze goed op te reageren, want ze liep heerlijk ontspannen!
Met mijn houding was ik overigens niet echt bezig, ik zie dat ik - te ontspannen
? - inzak en mijn schouders naar voren vallen. Maargoed, dat vind/vond ik niet belangrijk; Kon alleen maar stralen van geluk! 
Even halthouden:
Prethoofd
! 
Ik vrolijk en ontspannen, Keet vond het wel tijd voor een dutje.
Even artistiek doen
Daarna vond ik het wel weer welletjes. Zeker 20min in de rondte gestapt, tot
nu toe mijn persoonlijke record dus. Draven doen we de volgende keer, ik
durf ze zelf verder te gaan.
Braaf bleef ze staan
En meteen het goeie nieuws op het erf gaan vertellen natuurlijk, waar deze
foto tot slot gemaakt werd:
En nog een groooooot bedankje voor Simone; Zonder haar was dit zeker niet
zomaar en zo snel gelukt
! En voor Lianne (liekieJ) voor deze geweldige foto's weer
Groetjes, Mirthe & Katie.
