Ernstige depressie
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
- eekhoornerik
-
- Berichten: 7264
- Geregistreerd: 14-01-04
Ernstige depressie
Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-08 20:52
Ik zoek lotgenoten die net als ik een zeer ernstige depressie hebben, wil graag ervaringen delen.
Ik zal in het kort mijn verhaal vertellen:
Augustus 2007 begon de slapeloosheid, daardoor raakte ik oververmoeid en emotioneel en ik zat niet lekker in mijn vel. Uiteindelijk bij een psychiater terecht gekomen die mij mijn seroxat liet afbouwen.
Op het werk ging het niet meer, heb 2 weken thuisgezeten, helemaal oververmoeid en overspannen, kon niet slapen en had continu liedjes in mijn kop die door elkaar gingen.
Ik heb 's nachts een paar keer een waanvoorstelling gehad (ik was ervan overtuigd dat mijn telefoon me aan het uitschelden was en dat er een kwade geest in mij wou kruipen).
Psychiater gebeld en gezegd dat het niet goed ging, maar hij nam mij niet serieus. Uiteindelijk bij een andere psychiater terecht gekomen. Helemaal uitgeput en een wrak, mijn moeder moest me zelfs brengen.
Psychiater constateerde dat ik een hele erge depressie heb op het randje van psychose.
Meteen antidepressiva voorgeschreven en slaappillen.
Werken ging niet meer, ben uiteindelijk gestopt. Thuis alleen ging het steeds weer helemaal fout, was helemaal in paniek en wilde dood. Uiteindelijk weer bij mijn moeder gaan wonen omdat ik niet meer voor mijzelf kon zorgen. Mijn moeder zorgde ervoor dat ik at en dat ik 's ochtends opstond en niet te vroeg naar bed ging.
4 weken geleden crisis gehad, was op het dieptepunt, heb de hele nacht lopen spoken, moest 's ochtends overgeven en mijn lichaam was uitgeput, ik was wanhopig en heb de psychiater gebeld voor een spoedopname (ik voelde me zo raar en zo uitgeput, mijn lichaam was echt op, kon niet meer, dacht dat ik doodging dat mijn lichaam aan het sterven was). Psychiater heeft diverse instellingen gebeld maar is niet gelukt. Was geen gevaar voor mijzelf of voor anderen.
De laatste paar dagen heb ik het gevoel alsof ik gek word, ben enorm in mijzelf gekeerd en kan amper nog praten, ben helemaal apatisch en passief, niets interesseert me nog.
Bij mijn moeder werd ik ook gek van verveling, de muren kwamen op me af. Sliep daar in een klein kamertje zonder deur waar de computer in stond. Had geen eigen kamer, de muren kwamen zo op me af. Soms ging ik gewoon een uurtje auto rijden om maar niet in dat appartement te hoeven zijn.
Uiteindelijk ben ik donderdag weer naar huis gegaan, probeer nu voor mijzelf te zorgen. Vrijdag en gister heb ik de hele dag op bed gelegen, kon niet slapen, maar heb gewoon in bed gelegen en voor mij uitgestaad. Had nergens zin in, alleen maar op bed liggen en voor mij uit staren.
Ik was zo in mijzelf gekeerd en zo apatisch...ik heb het idee dat ik steeds verder afglij, straks verleer ik het nog te praten...
In mij huist een heel raar gevoel, echt het gevoel alsof ik gek word.
Woensdag heb ik een gesprek voor dagbehandeling bij de Rembrandthof in Hilversum, ik weet niet wat het precies inhoudt maar ik hoop dat ik met die dagbehandeling weer structuur in mijn leven krijg en een daginvulling.
Ik word gek van het niets doen en de verveling, terwijl ik zelf ook niets onderneem omdat niets me nog interesseert en ik nergens zin in heb.
Het is eeuwen geleden dat ik het dorp in ben geweest of naar de stad om kleren te kopen, kom gewoon tot niets. Ik doe wat ik moet doen (naar mijn paard, zorgen dat ik eet) en dat is het. Mijn paard is mijn paard, ik zorg voor hem maar genieten doe ik niet. Heb gewoon geen gevoel meer, het is zo vlak allemaal.
Wie is ook heel erg depressief en wie herkent het gevoel gek te worden en de hele dag maar in bed te liggen met je ogen open, niet in staat te slapen maar half weg bent?
Ik heb echt het idee dat ik zo in mijzelf gekeerd raak dat ik er nooit meer uitkom en dat ik straks echt gek ben...
Wie komt de dag ook niet door en bij wie kruipen de uren ook te langzaam voorbij?
Wie heeft er ervaring met dagbehandeling?
- trustHim
- Berichten: 6343
- Geregistreerd: 28-04-06
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 13-04-08 20:54
- Anoniem
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 14-04-08 09:24
Het gaat nu wel goed met mij, al ben ik een beetje bang voor de aankomende zomer, dan ben ik altijd in bepaalde mate depressief. Maar wat jij allemaal beschrijft herken ik maar al te goed.
Met dagbehandeling heb ik goede ervaringen, al ben ik niet specifiek voor depressie in behandeling geweest, maar voor een eetstoornis. Echter het pricincipe was hetzelfde. Ik ben er veel sterker uitgekomen, nu een paar jaar geleden.
Ik wil er wel meer over vertellen als ik wat meer tijd heb, je mag me ook PM-en trouwens.
Ik hoop dat je woensdag wat meer weet en dat je goede hulp krijgt. Laat je in elk geval niet afschepen, maak goed duidelijk (desnoods door je post hier of iets anders uit te printen en te laten lezen) hoe erg het is en wat jij nodig hebt (structuur, hulp, daginvulling).
En ik weet dat het nu lijkt alsof je gek bent/wordt en dat het nooit meer beter zal worden. En ik weet ook dat het dan moeilijk is om te geloven dat het toch beter kan worden, maar dat kan echt en ik hoop dat je dat toch een beetje van me aan wilt nemen. Heel veel sterkte!
- phaser
-
- Berichten: 487
- Geregistreerd: 30-06-07
- Woonplaats: Diepenbeek
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 14-04-08 10:42
Dit staat voor Elektro Convulsie Therapie.
Dit is het aanbrengen van elektrische schokken in de hersenen.
Deze stimuleren de neurotransmitters om beter informatie rond te zenden in je hersenen.
Het probleem bij mensen met schizofrenie en depressie is dat deze neurotransmitters (vervoeren info in je hersenen) niet meer goed werken.
Ik heb héél erg goede resultaten gezien op ECT. Het is voor veel mensen taboe maar het werkt enorm goed.
Uit gesprekken met patiënten haal ik er steeds weer uit dat ze merken dat ze meer plaats hebben om over andere zaken na te denken en dat hun depressieve gedachten meer op de achtergrond gedwongen worden.
Vragen kan nooit kwaad !
- eekhoornerik
-
- Berichten: 7264
- Geregistreerd: 14-01-04
Re: Ernstige depressie
Geplaatst door de TopicStarter : 14-04-08 11:56
Kan je misschien vertellen wat de dagbehandeling bij jou precies inhield? Wat moet ik me erbij voorstellen?
Vandaag kon ik weer mijn bed niet uitkomen, werd om 8 uur wakker maar heb tot 12 uur in bed gelegen. Gewoon gelegen, kon er echt niet uitkomen.
Uiteindelijk moest ik er wel uit, moet toch naar mijn paard. Maar als dat niet had gehoeven had ik nog steeds in mijn bed gelegen...Ik ben echt nergens toe in staat en heb echt nergens zin in. Het is zo'n vreselijk gevoel...
- oOoKellyoOo
-
- Berichten: 3830
- Geregistreerd: 25-11-05
- Woonplaats: Zuid-Limburg
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 14-04-08 12:17
IK ben inde pubertijd zeer manisch depressief geweest ongeveer 5 jaar lang. De tijd ervoor was een hele zware tijd, verkeerd volk kwam hier over de vloer bij mn ouders waardoor mn stiefpa zwaar door werd beinvloed door zware dragsgebruik hij verandere een 'duivel' geestelijke mishandeling bleef dus niet uit waardoor ik steeds meer in een gat viel. Ik kreeg borderline en een lichte (waarschijnlijk ingebeelde) schitzofreni. Ik kreeg zelfmoord neigingen wat dus gelukkig is mislukt. na 5 jaar vond mijn moeder een dagboek van mij, is daar zo van geschrokken, dat ze toen eindelijk hulp zocht. Het is er langzaam ingeslopen, zodat ik en niemand het in de gaten had, de huisarts zij meestal aach het is de pubertijd en geen depressie. Toen het weer mis ging heefd ze de psychatrische inrichting gebeld in Maastricht , Ik was helemaal door aan draaien rende met een mes door het huis enz die hebben mij afgevoerd in een dwangbuis, gewoon te vreselijk. Ze hebben mij daar 5 weken lang plat gespoten met kalmerings middelen.
Zelf weet ik er weinig van, mijn moeder heefd mij een paar jaar geleden toen ik helemaal stabiel was alles verteld.
Mijn leven was toen niks meer waard, heb toen alles laten vallen, sloot me iedere dag op, geen contact met niemand ik sloot iedereen buiten, ik wou niet meer, mijn leven was in mijn ogen voorbij. HEt was een vreselijke tijd waar ik niet graag na terug kijk.
Nu gaat het super met mij, alhoewel ik nog steeds zeer gevoelig ben voor stress en problemen. Iedeere dag schrijf ik hoe de dag is vergaan. 1 keer in de 3 maanden moet ik op controle dan moet ik een soort test doen en moet ik mijn dagboeken af geven die gaan hun bestuderen.
Verder heb ik geen medicijnen gehad alleen die eerste 5 weken. Alles is verholpen met een intesieve therapie. Na 10 weken ging ik voor halve dagen na school en dan tot savond na de kliniek dat is ongeveer een jaar lang zo geweest.
Mijn pa heefd toen ook een streep onder alles en iedereen gezet en is ook zijn leven gaan beteren, en heefd veel met mij gepraat met bijzijn van psychologen.
Nu is hij een prachtman, die voor alles klaarstaat.
Ja een depressie kan ook anders uitpakken als je alleen zwaar k*t voelen en niks meer willen. Ik kan alleen vaak zeggen praat er met iemand over schrijf het van je af, zoek hulp. alleen pilletjes vreten daar zal het niet mee overgaan maar het word opgesloten en eens komt het toch weer eruit. Je bent niet zwak of een slappeling als je hulp zoekt, je doet het voor jezelf alleen voor jezelf en voor niemand anders, zorg dat je je leven weer op de rails krijgt, zodat je je weer lekker gaat voelen en weer kunt gaan genieten van het leven, het leven is en kan heel mooi zijn............................
Dit is voor mij de eerste keer dat ik het openbaar ergens schrijf, dus ja voor mij is het ook een pluspunt HEt is ondertussen 10 jaar geleden dat men voor mij hulp zocht.
In de kliniek vertelde ze me ook waarom de huisarts zij dat het te pubertijd was, omdat die leeftijd te jong is voor zo'n zware depressie.
Groetjes kelly
- Rebel_Jits
-
- Berichten: 5657
- Geregistreerd: 28-02-06
- Woonplaats: België
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 14-04-08 14:25
In de derde klas ben zwaar gepest, het liep thuis niet lekker, puberteit.. Daardoor werd ik ernstig depressief, waarbij ik zelfs zelfmoordplannen had. Nooit uitgevoerd, maar ik had al bedacht hoe en wat, afscheidsbrieven waren ook al klaar. Enige wat me nog op de been hield, waren m'n dieren. Zonder hen had ik het echt niet gered.
In de zomervakantie ben ik er weer bovenop gekomen, omdat ik naar een nieuwe klas ging en thuis ging het ook iets beter (had gepraat met m'n moeder).
Sindsdien ben ik nog heel gevoelig voor kritiek. Plagerijtjes denk ik meteen het ergste van, ik heb heel veel bevestiging nodig dat ik nog gewild ben in de groep. Ik ga snel twijfelen of ik wel het juiste doe. Mijn humeur kan zo snel omdraaien als een blad aan een boom. Echt vervelend.
Ik ben een tijdje naar de psychiater geweest ervoor, maar daar ben ik op een gegeven moment mee gestopt, omdat het toen weer goed ging. Alleen voel ik me tegenwoordig wel vaker down dan up, om het maar even zo te zeggen.
Mijn remedie is luidkeels liedjes meezingen en met de dieren omgaan. Wandelen met de hond, spelen en kroelen met de katten, dat maakt mij gelukkig. Misschien dat dat helpt bij anderen.
- KylaLover
-
- Berichten: 2216
- Geregistreerd: 28-02-06
- Woonplaats: ergens in de buurt van nergens
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 14-04-08 14:46
Het begon ongeveer 3 jaar geleden, in de 4e klas. Ik ben vroeger op de basisschool heel erg gepest, en dit ging op de middelbare school gewoon door. Ben twee keer blijven zitten (in de 2e en de 4e) door die pesterijen. Ook ben ik op school meerdere malen mishandeld, in elkaar geslagen, aangerand, pogingen tot verkrachting en een keer is dat ook gelukt helaas.
Door dir alles begon ik in de 4e klas depressief te worden. Niks was meer leuk, ik wilde alleen maar dood, was ik tenminste overal vanaf. Ik wilde stoppen met werken, stoppen met school, stoppen met paardrijden, stoppen met dansen, stoppen met alles.
Een goede vriend toen kreeg dat door, hij dwong mij gewoon naar school te komen en gewoon naar paardrijden te gaan. Hij heeft mij letterlijk door die periode heen gesleept.
Hij heeft zelfs op een gegeven moment een poging tot zelfdoding van mij voorkomen, hij voelde dat het niet goed ging met mij, belde mij precies op het moment dat ik echt ertussenuit wilde. Hij heeft mij toen gedwongen naar hem toe te komen, hebben uiteindelijk 3 uur zitten praten.
Nu na 3 jaar gaat het wel beter, maar heb nog wel af en toe depressieve buien en gedachten. heb ondertussen wel weer plezier in alles, paardrijden geniet ik echt weer van. En die goede vriend is ondertussen mn vriend geworden. ben hem nog steeds heel erg dankbaar voor wat hij gedaan heeft.
Heb hem afgelopen zomer een aantal dingen pas durven te vertellen. Voor hem vielen toen ineens alle puzzelstukjes op zn plaats, waarom ik zo depressief was, waarom ik zo bang was steeds maar niet wilde zeggen waarvoor enz...
Ik kom er langzaam maar zeker bovenop, met eens in de 2 weken een gesprek bj een psychotherapeute, verder geen medicatie en heel veel steun van mn vriend.
- PinkyBubble
-
- Berichten: 2696
- Geregistreerd: 18-02-07
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 15-04-08 15:07
Rebel_Jits schreef:Hier nog een lotgenootje.
In de derde klas ben zwaar gepest, het liep thuis niet lekker, puberteit.. Daardoor werd ik ernstig depressief, waarbij ik zelfs zelfmoordplannen had. Nooit uitgevoerd, maar ik had al bedacht hoe en wat, afscheidsbrieven waren ook al klaar. Enige wat me nog op de been hield, waren m'n dieren. Zonder hen had ik het echt niet gered.
In de zomervakantie ben ik er weer bovenop gekomen, omdat ik naar een nieuwe klas ging en thuis ging het ook iets beter (had gepraat met m'n moeder).
Sindsdien ben ik nog heel gevoelig voor kritiek. Plagerijtjes denk ik meteen het ergste van, ik heb heel veel bevestiging nodig dat ik nog gewild ben in de groep. Ik ga snel twijfelen of ik wel het juiste doe. Mijn humeur kan zo snel omdraaien als een blad aan een boom. Echt vervelend.
Ik ben een tijdje naar de psychiater geweest ervoor, maar daar ben ik op een gegeven moment mee gestopt, omdat het toen weer goed ging. Alleen voel ik me tegenwoordig wel vaker down dan up, om het maar even zo te zeggen.
Mijn remedie is luidkeels liedjes meezingen en met de dieren omgaan. Wandelen met de hond, spelen en kroelen met de katten, dat maakt mij gelukkig. Misschien dat dat helpt bij anderen.
Dit klinkt mij zo bekent in de oren
Bij mij was het alleen nog met drugs en al erbij wat jaartjes terug, toen ik moest stoppen met de drugs, toen verloor ik het. Had totaal geen eigenwaarde en wist ook zeker dat iedereen dat ook vond, 1 oplossing de dood dacht ik toen, gelukkig alle keren mislukt, het gekras is nu ook gestopt. Nu woon ik op mijzelf, met mijn vriend, mijn pup en me kat, en bezit ik een pracht van een pony die ik aan het inrijden ben.. al de kleine dingetjes helpen mee, Foute mensen herkennen is alleen nog zeer moelijk.. Steeds als ik denk dat ik eindelijk boven aan de put kom dan is er wel weer iets en iemand wat mij terug schopt en dat zal voorlopig ook nog zo blijven. Meis het gaat nooit helemaal over, maar het word wel beter en makkelijker.. - Anoniem
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 16-04-08 09:27
laetitia schreef:@ redpassion
Kan je misschien vertellen wat de dagbehandeling bij jou precies inhield? Wat moet ik me erbij voorstellen?
Ik was van maandag t/m vrijdag van 08.00 tot ong. 15.30 in die kliniek. Elke dag was verdeeld in 'blokken' van therapie en rust. Bij mij was het dus specifiek gericht op eetstoornissen, maar ik weet dat veel dingen wel overeenkomen met andere dagbehandelingen.
PMT (lichaams/bewegingstherapie) hadden wij 3 keer per week. Ik geloof dat andere dagbehandelingen dat ook hebben, maar dan andere thema's en minder vaak. Het ging daar om luisteren naar je lichaam, omgaan met stress (bv. ademhalingsoefeningen) en dat soort dingen.
Verder had je de 'gewone' psychotherapieblokken, waar iedereen mocht inbrengen waar hij/zij (alleen vrouwen waar ik zat trouwens) behoefte aan had. Dat varieerde van dingen uit het verleden die nu aanleiding waren voor eetproblemen/depressie tot dingen als hoe verder in de toekomst. Was vaak heel heftig, maar ik persoonlijk heb er wel veel aan gehad.
Ook was er nog creatieve therapie, dus schilderen/boetseren/knutselen. Veel mensen hadden daar veel aan (afleiding, maar ook iets kwijt kunnen in een werkstuk dat je niet makkelijk onder woorden kan brengen).
Dan hadden wij nog blokken die heel specifiek op eetstoornissen gericht waren, maar ik heb gehoord dat andere dagbehandeling ook zulke therapieen hadden met andere thema's. Bv. je negatieve gedachten 'uitdagen' en daar langzaam maar zeker positiever over jezelf/het leven mee gaan denken.
De 'rust'blokken kon je een spelletje doen, een stukje wandelen, of in je dagboek schrijven (werd ook gelezen door therapeuten).
Dat is even waar ik momenteel op kom
Veel sterkte vandaag!
- eekhoornerik
-
- Berichten: 7264
- Geregistreerd: 14-01-04
Re: Ernstige depressie
Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-08 10:51
Ik vind het alleen zo eng dat ik zo in mijzelf gekeerd raak en dat ik maar in bed lig omdat ik nergens zin in heb. Heb geen zin om op te staan en lig dan maar in bed te liggen, kan niet slapen maar lig maar de hele dag in bed.
Herkent iemand dit? Ik werk ook niet meer dus heb de hele dag niets te doen en ik vind ook niets leuk, niets kan mij nog prikkelen.
@redpassion: bedankt voor je informatie. Ik ben heel erg benieuwd naar het programma wat ze voor mij in gedachten hebben. Ik hoop dat de groep waarin ik kom 'leuk' is en dat ik me er thuis zal gaan voelen.
Hebben jullie ook medicijnen gehad en kunnen jullie nu zonder?
Ik zelf moet 3 verschillende medicijnen slikken, antidepressiva,
antipsychotica en slaapmedicatie.
Ik hoop dat ik ooit daarvan af kan en dat ik uiteindelijk weer kan gaan reintegreren op het werk.
@redpassion: ben jij nu weer aan het werk?
- Haagsemeid
-
- Berichten: 6536
- Geregistreerd: 12-05-02
- Woonplaats: leidschendam
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 16-04-08 11:25
Heb dan wel een gegeneraliseerde angststoornis maar ben daarbij ook een tijdje depressief geweest.
Dat uren in bed liggen ken ik heel goed.
Ik kon inderdaad net als jij om 7 uur wakker zijn (slaap had ik nooit echt) en dan tot 12 uur in bed liggen gewoon om de hele romslomp niet weer te willen meemaken.
Alle dagelijks dingen gingen langs mij heen.
Ik winkelde ook niet, had nergens zin in. Zat alleen maar thuis maar ook dit irriteerde me omdat ik me dood verveelde.
Ik deed me haar niet meer, gebruikte geen make up meer, zocht geen leuke combi's meer om aan te trekken.
Ik had toen ook echt zoiets van als ik niet wakker word maakt het me allemaal niet uit. Heb enorme huilbuien gehad en viel kilo's af.
Gelukkig hielp bij mij de therapie in combi met medicatie wel.
Ik wil je heel veel succes wensen vandaag. Ik duim voor je dat je er wer helemaal bovenop komt!
- eekhoornerik
-
- Berichten: 7264
- Geregistreerd: 14-01-04
Re: Ernstige depressie
Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-08 12:04
Ben blij te horen dat jij je herkent in mijn verhaal over dat in bed liggen en je dood vervelen.
Ik doe ook geen leuke combi's meer aan, doe kleren aan omdat ik ze nu eenmaal aanmoet. Mijn oorbellen doe ik nog wel altijd in en ik draag mijn haar standaard in een staartje.
vroeger toen ik werkte kon ik echt mijn best doen om er leuk uit te zien, nu interesseert het me niet dat ik zonder make up rondloop.
Hoe lang ben jij zo depressief geweest en hoe kwam jij de dagen door? Heb je een paard en had je nog zin om naar je paard te gaan?
Aan de ene kant ben ik blij dat ik een paard heb zodat ik het huis wel uit kom, maar ik beleef er totaal geen plezier meer aan. Ik moet voor hem zorgen, dat is mijn verantwoordelijkheid en af en toe maak ik een ritje maar dat is het.
Terwijl ik vroeger helemaal gek van hem was, nu heb ik totaal geen gevoel meer voor hem...en dat voelt hij aan.
Vroeger kwam hij altijd meteen naar me toe als ik hem uit de wei of paddock haalde en nu moet ik zelf naar hem toe lopen.
Ik wil gewoon uit deze hele situatie en weer normaal leven, weer midden in de maatschappij staan. Ik sta nu echt naast de maatschappij. Ga niet meer uit, niet meer naar feestjes, werk niet meer, zelfs mijn huishouden doe ik niet alleen als het echt moet.
- Anoniem
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 16-04-08 12:11
Weet nog steeds niet hoe ik eruit ben gekomen, maar het is voor mijn gevoel 'vanzelf' gegaan. Okee, met Valeriaan erbij.. maar dat is zo licht spul.. Ik heb ook bij een psycholoog gelopen maar die heeft me niet kunnen helpen, zootje daar bij het RIAGG.. Ik raad jou wel aan om hulp te zoeken, want dit klinkt helemaal niet goed.. misschien gewoon een keer langs je HA gaan en samen praten over mogelijke oplossingen? Sterkte en hou vol! - Haagsemeid
-
- Berichten: 6536
- Geregistreerd: 12-05-02
- Woonplaats: leidschendam
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 16-04-08 16:26
Ik studeer nog (en was op dat moment 3e jaars HBO PABO) stage kon ik sowieso niet laten schieten omdat ik anders een jaar vertraging opliep.
Het probleem was wel dat ik absoluut niet consequent kon zijn. Heb daarom de laatste periode ook een onvoldoende gekregen. Het rotte was dat ze het normaal vonden dat ik Oxazepam en Lorzepam af en toe nam. Ze toonde helemaal geen begrip.
Aan het eind van het jaar ervoor moest ik helaas door het verhuizen van mijn bijrijdpaard stoppen met rijden, wat ook mede een klap in mijn gezicht was aangezien mijn lust en leven abrupt weg was en ik mijn uitlaatklep kwijt was.
Ik denk ook dat daarom die angst en en depressie daarna er pas uit is gekomen.
Naar school ging ik zo nu en dan, ik kon het niet aan. Voor de rest zat ik veel thuis. Winkelde amper door de demotivatie en angst. Gelukkig heb ik een lieve vriend, lieve ouders en lieve schoonouders die me er een beetje doorheen sleepte en waarvoor voor mij alles nog nut had.
Ik kan heel goed begrijpen dat je ook daar minder tot geen zin meer in hebt, alles wordt uit je gezogen.
Is het vandaag nog goed gegaan met het gesprek voor de dagbehandeling?
- Afanaisa
- Berichten: 574
- Geregistreerd: 29-05-04
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 16-04-08 20:45
Had inderdaad niks meer om voor te leven en heb toen een paard gekocht... dit is het gene wat me op de been gehouden heeft... vroeg me regelmatig af of ze het voelde, ze reageerde eigenlijk best goed... maar was ook wel eens net zo down als ik was...
Heb echt, al wilde ik het toen niet snappen, geloven of weten, de meeste rare en vreselijke dingen meegemaakt en doorstaan.. Ben ruim een jaar thuis geweest en kon niks meer... kreeg er ook lichamelijk veel problemen mee...
Nu gaat het goed met me, heb er wat dingen aan overgehouden, moest aan de medicatie en kan er ook niet meer vanaf, ben alleen veranderd van medicatie, ik slik nu voor het gevolg in plaats van de oorzaak... dit is iets wat blijvend is...
Verder vlogen de kilootjes eraf, was op een gegeven moment echt een lat, ribben waren ook zichtbaar... dat vond ik nog het ergste van alles... totaal: 17 kilo...
Voor de rest, of als je vragen hebt mag je me zoiezo PB-en!
Kan je veel informatie geven en vragen beantwoorden... heb er onbewust een hele studie van gemaakt geloof ik!
- eekhoornerik
-
- Berichten: 7264
- Geregistreerd: 14-01-04
Re: Ernstige depressie
Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-08 21:00
En wat voor medicatie slik je?
Ik heb vandaag een gesprek gehad, ik begin maandag in een groep. De groepstherapie is maandag, dinsdag en woensdagochtend. Het duurt 1,5 uur en daarnaast ga ik uiteindelijk voor nog wat andere dingen ingeroosterd worden maar dat kan nu nog niet.
Ik had verwacht dat ik hele dagen zoet zou zijn met de dagbehandeling en dit valt me een beetje tegen. Nu heb ik nog niets te doen de hele dag! Hoe moet ik dan de dagen doorkomen?
Maar in ieder geval heb ik wel een doel om op te staan, want ik moet naar therapie.
De groepsleider was trouwens echt zo'n therapeutje, beetje betweterig kwam hij over.
Maandag ga ik dus kennismaken met de groep...eng!
Hoe hebben jullie groepstherapie ervaren? Is het een en al drama of valt dat mee?
- Afanaisa
- Berichten: 574
- Geregistreerd: 29-05-04
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 16-04-08 21:31
Ik slikte seroquel(geen idee hoe je het precies typt) een jaar lang, dit heeft me door de ergste periode heen geholpen... kon probleemloos afbouwen en had geen bijwerkingen, weet niet of je dit ook slikt, grapefruit, alcohol en energiedranken (highway etc.) zijn uit den bozen, ik ben door de energiedranken tot 3 keer toe gestrekt gegaan op school toen ik daar weer heen ging...nu slik ik voor het gevolg concerta, ik bleek ADHD te hebben en daar kan je snel depri bij raken, dat ik adhd zou hebben wist ik toen nog niet...
Je dagritme is zeer belangrijk! al zijn het elke dag dezelfde dingen, maakt niet uit! ik sprak af met m'n behandelaar en m'n ouders dat ze me uit bed zouden rukken als ik niet zelf kwam... ik moest eruit voor de dagbehandeling, en ging om de dag... omdat ik erg moe was van het vechten tegen de depressie...
Ik liet de hond elke dag s'middags uit, paard doen, mocht 2 uur achter de compu van mezelf en sliep tussendoor een uurtje(niet langer!) daarna moest en zou ik eten anders mocht ik na het eten niet op de compu of iets dergelijks.. Ik heb mezelf een hele hoop schoppen gegeven in gedachte toen... Slapen: van 22.00 tot 9.00 ERUIT! paard doen, als je terug komt mag je even slapen...
OW! haha, wat ik ook deed, naambordjes schilderen, dus ook creatief! ik kan goed piettepeuterig schilderen... o, en ik haalde certificaten bij op het dagcentrum voor engels... hier leerde ik wat voor... allemaal vermaak...
Ik had ontzettend leuke mensen op het dagcetrum-ding, begleiders allemaal jong nog, leuke activiteiten, leuke jongeren, maar was daar wel 1 van de oudste, voor sommige jongens nogal vervelend geloof ik... aan reacties te merken...en dat terwijl ik er niet uit zag...
Ik vond het leuk daar, was eruit, fietste erheen... hoe lekker is buitenlucht dan... ik zit te denken wat ik allemaal deed maar weet het niet precies meer... tis 1 groot gat geweest toen...ik leefde in een shock en mensen om mij heen weten het nog beter na te vertellen dan ik... soort vergelijking: je bent dronken, weet niet meer wat je doet, mensen in je omgeving zijn nuchter en die vertellen je een paar dagen(jaren) later wat je toen allemaal deed! dat is echt het 'ziek' zijn wat ik niet wilde snappen, dat wat ik nu typ heb ik, hoe gevaarlijk, van horen zeggen... zeg maar
Na het dagcentrum heb ik nog een heleboel andere groepstherapieen gehad... op een gegeven moment zat ik er voor spek en bonen bij omdat het goed met me ging...
Zo, hele lap tekst...
- Anoniem
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 17-04-08 17:29
laetitia schreef:@redpassion: ben jij nu weer aan het werk?
Ja, ik werk weer parttime
Ik hoop het nog iets uit te breiden in de loop van het jaar, maar fulltime zie ik mezelf niet werken. Maar dat vooral omdat ik graag wat tijd voor andere dingen overhoud, en dat is financieel haalbaar, dus geen probleem.Met medicatie heb ik geen ervaring.
Wat groepstherapie betreft; het duurde bij mij een tijdje voor ik me daar thuis voelde en de anderen durfde te vertrouwen. Ik vond het vreselijk hoor, de eerste 4/5 weken. Maar daarna ging het steeds beter en heb ik heel erg veel aan de groep gehad. Herkenning, steun, feedback. Geef het wat tijd
Veel succes alvast, en hopelijk kan het nog wat uitgebreid worden. Dit is in elk geval al een goed begin denk ik zo.
- Anoniem
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 17-04-08 17:53
laetitia schreef:@ afanaisa: ben je wel weer aangekomen of is dat niet gelukt?
En wat voor medicatie slik je?
Ik heb vandaag een gesprek gehad, ik begin maandag in een groep. De groepstherapie is maandag, dinsdag en woensdagochtend. Het duurt 1,5 uur en daarnaast ga ik uiteindelijk voor nog wat andere dingen ingeroosterd worden maar dat kan nu nog niet.
Ik had verwacht dat ik hele dagen zoet zou zijn met de dagbehandeling en dit valt me een beetje tegen. Nu heb ik nog niets te doen de hele dag! Hoe moet ik dan de dagen doorkomen?
Maar in ieder geval heb ik wel een doel om op te staan, want ik moet naar therapie.
De groepsleider was trouwens echt zo'n therapeutje, beetje betweterig kwam hij over.
Maandag ga ik dus kennismaken met de groep...eng!
Hoe hebben jullie groepstherapie ervaren? Is het een en al drama of valt dat mee?
Ik heb groepstherapie gehad. Aan de ene kant was het erg fijn omdat ik met kinderen in contact kwam die ook 'onhandelbaar' verklaard waren. Maar aan de andere kant, tja.. meeste ervan waren aan de drugs etc. dus een goed voorbeeld was het verre van..
- eekhoornerik
-
- Berichten: 7264
- Geregistreerd: 14-01-04
Re: Ernstige depressie
Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-08 18:29
Ik heb nergens zin in, wil mijn bed niet uitkomen. Ik ben zo in mijzelf gekeerd, het lijkt net of ik een kastplantje aan het worden ben en dat ik nooit meer de oude word en dat ik voor de rest van mijn leven apatisch en stil zal zijn.
Ik wil dat niet, als mijn leven zo verder moet dan wil ik liever niet leven. Ik wil mijn oude leven terug, midden in de maatschappij en druk met van alles en nog wat.
Het enige wat ik per dag zie is mijn bank en mijn paard en met mijn paard gaat het ook niet goed, die heeft mok en een schouderblessure die waarschijnlijk nooit meer goed komt.
Ik kan nauwelijks nog goed voor hem zorgen, ik zorg dat hij eet en zijn stal schoon is en dat ik hem borstel. Af en toe maak ik een ritje maar echt actief met hem bezig zijn en actief voor hem zorgen doe ik al heel lang niet meer...
Ik raak in een isolement...
- Anoniem
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 21-04-08 08:47
Hoe is het nu? Als het goed is ben je vandaag met therapie begonnen toch? Ik hoop echt dat je er wat aan zult hebben.
- Anoniem
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 21-04-08 09:47
- eekhoornerik
-
- Berichten: 7264
- Geregistreerd: 14-01-04
Re: Ernstige depressie
Geplaatst door de TopicStarter : 22-04-08 14:09
Aan de ene kant denk ik "wat doe ik hier, ik wil gewoon weer aan het werk" maar aan de andere kant heb ik therapie denk ik wel nodig. Ik ben echt heel zwaar depressief geweest, begin er een beetje uit te komen maar ben er nog lang niet.
Wat wel positief is is dat ik vandaag naar de vrijwilligersbank ben geweest en me heb aangemeld voor een vrijwilligersbaantje bij de wereldwinkel.
Heb maandag een sollicatiegesprek. Ik wil gewoon weer een doel in mijn leven hebben, een uitzicht.
Wie is er allemaal in groepstherapie geweest voor haar depressie? En hoelang duurde dat?
- Anoniem
Re: Ernstige depressie
Geplaatst: 22-04-08 15:35
Dat dubbele gevoel van 'wat doe ik hier' maar het toch ook wel nodig hebben herken ik wel. Als het goed is gaat dat nog verschuiven; accepteren dat je het nodig hebt en alle energie in de behandeling steken en dan naar het steeds minder nodig hebben en op het laatst van de behandeling er ook best genoeg van hebben
Goed dat je vrijwilligerswerk gaat doen! Dat heb ik ook het grootste gedeelte van de tijd dat ik thuis zat gedaan en dat is heel positief geweest. Je hebt iets te doen en blijft in contact met mensen.