Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-01-07 17:33

Geen eind in zicht.

Geplaatst door de TopicStarter : 24-01-07 17:33

Ja je raad het al zoveelste schuilnaam-bokker die anoniem haar verhaal kwijt wil. Het is een erg lang verhaal. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik ben 16 en ik weet dat hier veel volwassenen zitten met meer levenservaring dus ik hoop dat iemand een soortgelijke situatie heeft meegemaakt of tips heeft. Iets in elk geval.

Ik heb een schuilnaam aangemaakt omdat meerdere mensen mij en mijn vriend kennen. En mijn vriend wil absoluut niet dat mensen dit weten. Naja de vraag is hoelang dit nog steeds verborgen kan worden gehouden..

Ik heb trouwens dyslectie en het is in Word geschreven maar voor eventuele fouten sorry.

Het is een erg lang verhaal geworden. Voor de mensen die het toch even lezen, bedankt.

Nou het begon dus ene paar weken geleden, Op een donderdagavond zat ik met een vriendin in een café en mijn vriendje werkte maar hij zou later nakomen. Die vriendin had ik al een paar maand niet meer gezien dus het was super gezellig. Toen mijn vriend kwam begon hij al over zijn hoofd hij had weer hoofdpijn maar nu erger.
Mijn vriend heeft vaak hoofdpijn hij was er voor naar de dokter maar die wou niet meer hem luisteren en zij dat hij zich aanstelde. Mijn vriend zicht begint soms te trillen of soms word het zelfs zwart en is hij voor een tijdje blind en dat gaat dan gepaard met hevig steken in zijn hoofd. Maargoed. Hij had dus hoofdpijn en ik vroeg of hij naar huis wou maar dat wou hij niet. Een uurtje later ong werd het erger en opeens liep hij zo naar buiten. Ik liep hem achterna en buiten stond hij tegen een lantaarnpaal aangeleund met zijn hoofd ik omhelsde hem toen en zei dat we wel naar huis zouden gaan. Toen opeens draaiden zijn ogen naar boven in zijn hoofd weg en hij was weg. Hij viel voorover tegen mij aan. Ik heb hem toen op de grond gelegd en was totaal in shock. Hij leek wel dood.. Ik kon het niet begrijpen ofzo naja het is heel moeilijk om te beschrijven wat er in mij doorging ik liep nar achteren en flipte totaal begon keihard te janken. Andere mensen kwamen naar ons toe gerend een vouw troostte mij en zei dat het goed kwam. Ong 5 min. Later wed hij wakker. Hij heeft nog even gezeten tot hij weer normaal zag. Ik bedankte de mensen die ons hadden geholpen en ik nam mijn vriend mee nar mijn huis zodat hij bij kon slapen hem alleen laten wou ik niet meer..

Vanaf toen begonnen de echte problemen.

Mijn vriend vertelde mij dat hij wel vaker flauwviel zon 1 keer in de 2 maand ofzo. Dat komt omdat zijn hoofdpijn soms ZO erg word. Tenminste hij dacht dat het door de hoofdpijn kwam..

Mijn vriend is een erg gesloten persoon hij zal je nooit over zijn verleden vertellen of vertellen hoe hij zich echt voelt. Dat kan hij niet.

Nou het begon dus een paar weken geleden, Op een donderdagavond zat ik met een vriendin in een café en mijn vriendje werkte maar hij zou later nakomen. Die vriendin had ik al een paar maand niet meer gezien dus het was super gezellig. Toen mijn vriend kwam begon hij al over zijn hoofd hij had weer hoofdpijn maar nu erger.
Mijn vriend heeft vaak hoofdpijn hij was er voor naar de dokter maar die wou niet meer hem luisteren en zij dat hij zich aanstelde. Mijn vriend zijn zicht begint soms te trillen of soms word het zelfs zwart en is hij voor een tijdje blind en dat gaat dan gepaard met hevige steken in zijn hoofd. Maargoed. Hij had dus hoofdpijn en ik vroeg of hij naar huis wou maar dat wou hij niet. Een uurtje later ong werd het erger en opeens liep hij zo naar buiten. Ik liep hem achterna en buiten stond hij tegen een lantaarnpaal aangeleund met zijn hoofd ik omhelsde hem toen en zei dat we wel naar huis zouden gaan. Toen opeens draaiden zijn ogen naar boven in zijn hoofd weg en hij was weg. Hij viel voorover tegen mij aan. Ik heb hem toen op de grond gelegd en was totaal in shock. Hij leek wel dood.. Ik kon het niet begrijpen ofzo naja het is heel moeilijk om te beschrijven wat er in mij doorging ik liep naar achteren en flipte totaal begon keihard te janken. Andere mensen kwamen naar ons toe gerend een vrouw troostte mij en zei dat het goed kwam. Ong 5 min. Later werd hij wakker. Hij heeft nog even gezeten tot hij weer normaal zag. Ik bedankte de mensen die ons hadden geholpen en ik nam mijn vriend mee naar mijn huis zodat hij bij kon slapen alleen laten wou ik niet meer..

Vanaf toen begonnen de echte problemen.

Mijn vriend vertelde mij dat hij wel vaker flauwviel zon 1 keer in de 2 maand ofzo. Dat komt omdat zijn hoofdpijn soms ZO erg word. Tenminste hij dacht dat het door de hoofdpijn kwam.

Mijn vriend is een erg gesloten persoon hij zal je nooit over zijn verleden vertellen of vertellen hoe hij zich echt voelt. Dat kan hij niet.

Maar toch vroeg ik hem mij te vertellen over vroeger en hoe het komt en alles.
Zijn ouders waren gescheiden en hij was een erg moeilijk kind soms opeens werd hij HEEL erg agressief hij had rond zijn 12de geen vrienden omdat hij werd gepest maar met 12/13 was mijn vriend erg eenzaam. Hij nam soms spellen zoals Risk mee naar boven en ging die in zijn eentje spelen.. dat soort dingen.
Hij werd gepest hij een wijnvlek heeft. Vanaf zijn teen loopt het helemaal over zijn been tot aan zijn heup. Hij vind het vreselijk en schaamt zich ervoor hij verbergt het zelfs nu nog in bed bij mij. Toen hij 12/13 was werd hij zo erg gepest dat hij heeft geprobeerd zijn vel eraf te snijden. Hij had toen allemaal vel eraf gesneden in de hoop of het normaal terug zou komen maar dat gebeurde niet nu zitten aar lange littekens. Ze zijn donkerder dan de rest van zijn wijnvlek.
Mijn vriend had dus best een moeilijk jeugd. Toen hij 14 was kreeg hij een vriendin dat heeft anderhalf jaar geduurd zij is op het laatst met een ander naar bed gegaan. En hij heeft haar meerdere keren met een andere jongen zien zoenen maar heeft dat nooit verteld. Hierdoor vertrouwt hij mij soms nog steeds moeilijk. Er zijn meerdere dingen die spelen waardoor ik denk dat hij zo is als hij nu is. Het is eigenlijk teveel om zomaar nu op te schrijven maar ik hoop dat jullie een beetje begrijpen hoe mijn vriend zijn jeugd was.

Goed de dagen nadat hij was flauwgevallen gingen gepaard met steeds meer hoofdpijn. Ik drong hem aan om toch de dokter weer te bellen maar hij weigerde.
Op een nacht was hij bij mij thuis film kijken rond 11 uur vertok hij fietsend naar huis.
Hij belde me opeens op en vertelde me over zwarte gedaantes die hij zag.
Die zwarte gedaantes zijn een soort van zwarte stilstaand mensen. Zonder armen of een hoofd wat zichtbaar is. Soort omtrek dus. Maargoed hij had dus hallucinaties. Ik dwong hem dus toen echt de dokter te bellen. Dat heeft hij toen gedaan.
Hij is 2 weken geleden maandag naar de dokter geweest. En heeft verteld over die zwarte gedaantes en zijn hoofdpijn en het flauwvallen. Hij had dit keer een andere dokter en die was oprecht geïnteresseerd. Maar zij weet niet wat die zwarte gedaantes zijn en kan niet verklaren waarom hij flauwvalt. De hoofdpijn is waarschijnlijk een zware vorm van migraine. Maar dat verklaard nog steeds niet waar soms het beeld wat hij ziet trilt of verdwijn en het flauwvallen verklaard het ook niet.
De dokter stuurde hem naar de neuroloog, de 26ste heeft hij een afspraak. De dokter heeft hem ook meteen doorverwezen naar een psychiater .
Die middag nadat hij bij de dokter was gingen we naar zijn huis. Ik zat bij hem achterop de fiets en we stopten op een kruispunt voor rood. Hij zei opeens. ‘Ik zie het weer’ ik vroeg waar. Hij zei dat ze midden op de weg stonden en of ik even wou kijken of daar echt niks was. Ik keek en er was echt niks. Het werd groen en toen zijn we er door heen gefietst..

2 weken terug donderdag is mijn vriend naar de psychiater geweest. Hij heeft alles verteld en de psychiater vertelde hem dat waar hij aan lijdt zijn op klaarlicht dag hallucinaties (?) Maar wat de psychiater niet begreep is dat normaal als je daaraan lijdt dan geloof je daarin mijn vriend WEET dat het nep is dat het in zijn hoofd speelt. Oftewel de psychiater staat voor een raadsel. Mijn vriend hoefde niet weer te komen en moet wachten op de neuroloog.

Die week naar de dokter werd met de dag erger. De koppijn was niet uit te houden en er stond zoveel druk op zijn hoofd da het bloed uit zijn ogen kwam.. Pijnstillers hielpen niet meer zo erg was de pijn.

Afgelopen vrijdag. Ik was bij hem. We kregen ruzie. Emotioneel was ik er doorheen het ging niet meer. Ik kan hem niet helpen!! Maar we kregen ruzie en hij stormde de gang op en opeens hoorde ik een klap was hij met zijn hoofd op de plint van de deur gevallen. Ik ben er heen gegaan gecontroleerd of hij geen bloed had. Heb hem omgedraaid goed gelegd. Maar het eerste wat ik deed was de stopwatch op mijn telefoon aan. Dat deed ik namelijk sinds die week na de dokter bijhouden hoe vaak en hoelang..
Toen vriendje goed lag ben ik erachter gaan zitten. En heb ik gewacht. En gewacht. Eindelijk na 10 minuten. Werd hij wakker met een ‘aanval’ en kroop hij langzaam omhoog naar de deur van zijn eigen kamer (hij zag mij niet) en toen viel hij weer in elkaar ik schreeuwde zijn naam en vloog naar hem toen en legde hem weer goed neer. En toen was het teveel. Ik flipte ik flipte totaal ik sloeg hem men ik heb nog nooit zo hard een persoon geslagen. Ik sloeg zijn schouder vuurrood en jankte keihard. Hij werd natuurlijk niet wakker en toen besloot ik mijn moeder te bellen. Ik vertelde haar dat mijn vriendje flauw was gevallen en niet wakker werd en dat ik bang was. Mijn moeder wist al vaag iets over de situatie maar ze schrok. Ik keek naar mijn vriendje en zijn borstkas bewoog niet meer. Hij ademde niet meer.
Hij ademde niet meer!! Ik smeet de telefoon weg en draaide hem op. Ik voelde of zijn hart nog klopt ja. Ik snapte het niet ik wist me geen raad! ik pakte de telefoon weer op en vertelde me moeder die er nog was dat hij niet meer ademde ze zei dat ik direct een ambulance moest bellen. Maar hij was net op kamers en ik wist nog geeneens het adres van waar we waren! Ik keek naar mijn vriendje en jankte mijn hard er uit. Ik dacht echt dat hij dood was.. Maar toen werd hij wakker met weer zon ‘aanval’ dat hij naar lucht hapt en zo. Ik was zo blij. Ik vertelde mijn moeder dat hij er weer was. En dat ik hem mee nam naar huis we gingen met de bus niet met de fiets en dat hij dan bij ons zou logeren. Mijn vriendje kwam weer bij bezinnen en hij stond op. Ik vertelde hem wat er was gebeurd en k vertelde hem ook dat ik dacht dat hij dood was.

Hij huilde hij was zo bang. Hij is bang dat hij een keer flauwvalt en niet meer wakker wordt. Logisch gezien de situatie. Ik heb hem op bed gelegd. En zijn tas ingepakt. Ik heb hem aangekleed en hem naar de bus gesleept. (er rijd een bus van zijn deur naar ong. mijn deur) de rest van de dag ging gepaard met hevige koppijn.

Mijn moeder heb ik die vrijdag wel het een en ander verteld. Mijn vriendje is blij dat ze het weet. Zijn eigen moeder weet het niet.. Ik heb hem gevraagd of hij het niet wou vertellen maar dat wil hij niet. Later..

Zijn moeder zou kapot gaan dat weet ik. Hij is enigs kind. En zij is gescheiden en nu gelukkig met een andere man. Of nouja. Manisch depressief gok ik.. Ze heeft ook een vreselijke jeugd gehad. En als haar zoon iets zou hebben dan zou hij meteen weer bij haar moeten wonen. En mag hij niks meer. Er word zijn leven een hel.

Zaterdag avond was mijn vriendje nog steeds bij mij. Het ging heel goed zo goed zelfs dat hij middags bijna geen hoofdpijn had. Avonds kregen mijn ouders bezoek ze zouden rond 8 uur komen en om half 9 kwam er een film op die wij wouden kijken dus we wouden er een half uur bij gaan zitten. Iedereen zat net en mijn vriendje ‘rende’ de kamer uit. Ik dacht dat hij naar de wc ging. Iedereen was druk aan het praten en mijn moeder zei van waar is hij? Ik zo wc, zei zo nee hij ging naar boven. Ik ben meteen naar boven gegaan. En was flauwgevallen en lag met de helft van zijn lichaam nog in de hal. Ik heb hem in mijn kamer gesleept. En ben naar beneden gegaan en hem gezegd dat wij film gingen kijken en nam het drinken mee. Ong 4 minuten later werd hij wakker. En vertelde me dat hij ze weer zag. Ze zaten op de bank en eentje stond naast mij. Hij huilde weer. Ik troostte hem en deed de tv aan en zei dat we tv gingen kijken. Hij weigerde bij mij op de bank te zitten en bleef op de grond zitten. Paar seconden later trok hij deken over zichzelf heen. Ik dacht dat hij gewoon huilde en even wat ruimte voor zich wou hebben. Maar toen vroeg hij mij of ik het licht uit wou doen. Zonder na te denken deed ik dat. Ik vroeg daarna pas waarom. Hij zei ze zijn hier..
Ik deed het licht meteen weer aan. En zei “Lieverd kijk me aan. Waar? Ze bestaan niet het is niet echt!” Hij vertelde me dat het naaste me stond voor de deur. Ik liep daar waar hij beschreef en toen vertelde hij me dat ik erin stond. Ik vertelde hem weer dat het in zijn hoofd is en niet echt was. Hij zei dat weet ik wel. Ik liep toen naar hem toe en knuffelde hem. Hij vertelde mij dat het weg was het was onder de deur weg gegleden.
We keken film.

Na de film had vriendje bijna geen hoofdpijn meer dus we gingen beneden zitten bij de andere. Het was erg gezellig en we kletsen heel wat af en we dronken ook wel wat. Mijn ouders en het bezoek besloten opeens naar het Casino te gaan. Dat was rond half 1 snachts. Mijn broertje en zijn vriendje waren nog achter de Xbox en die bleven daar wel achter. Dus vriendje en ik besloten naar bed te gaan. In bed keken we nog wat tv en kletsten wat. Toen we besloten te gaan slapen deed ik het licht uit. Mijn vriendje werd weer stil en stijf. Ik vroeg waar het was. Hij zei weer bij de deur. Ik vroeg wat het deed. Mijn vriendje zei staan. Ik keek en er was niks dit vertelde ik hem. Het was even stil toen zij hij. Het komt dichter bij.. het is nu bij onze voeten…
Ik begon wild met mijn benen te schoppen om te bewijzen dat daar niks was. Toen ik stopte was het weer stil. Mijn vriendje zei het buigt zich voorover. Ik vroeg waar en hij zei over mij. Het was weer even stil en toen zei mijn vriendje. Het liet zich vallen. Ik voel me raar het zit in mij. Ik vertelde hem dat er niks in hem zat en dat het nep was en niet echt! Hij zei dat hij het wist maar hij vroeg mij of ik hem wou vasthouden en dat deed ik.
Hij was ijskoud. Echt ijskoud. Terwijl we onder 2 dekens lagen en de verwarming was aan. Daarvoor was hij nog heet maar hij was echt ijskoud. Ik begon zijn hoofd te voelen en zijn armen en benen. Maar alles was even koud. Ik zei dat we moesten gaan slapen.
En weg was hij. Mijn vriend je was weer flauwgevallen.
Hij werd ong 8 min later wakker. Hij had geen hoofdpijn meer. Ong 10 min later vroeg ik hem of hij weer iets zag. Hij vertelde mij over een witte hoepel. Ik snapte er niks van en hij legde uit dat hij die zwarte gedaantes weer zag maar nu echt in zijn hoofd niet in zijn omgeving. Het waren er 2 en tussen hun in was een witte hoepel.
Ik vroeg wat het betekende en hij wist het niet. Hij vertelde me te gaan slapen. Toen ik bijna in was gedommeld maakte hij me wakker. En begon wild te vertellen over een witte hoepel en vroeger en zijn nichtje ik snapte er niks van!!
Maar mijn vriendje wel. Toen hij eenmaal rustig was zijn we echt gaan slapen.

De volgende dag. Zondag,gisteren dus. Zaten we bij mij op de kamer op de bank rond een uur of 5. En we hadden ruzie.
Ik ben er emotioneel helemaal doorheen en ik trek deze relatie soms niet meer. Het word te zwaar en dat begrijpt hij. Hij zelf is er ook doorheen. Dus soms is het wat moeilijk en zo ook gister. In die ruzie kwamen dingen aanbod die al langer speelden. En wat ik al gemerkt had was dat als hij emotioneel een hele sterke gevoelens heeft, bijvoorbeeld heel kwaad of heel verdrietig dan gebeuren eerder zulke dingen dan is hij meer ‘open’
Zo ook dus gisteren ik stond bijna op het punt om het uit te maken, toen hij op viel op de bank. Hij was weer flauwgevallen. Ik besefte me meteen dat ik dom bezig was want hem kwijt raken is iets wat ik absoluut niet wil enfin. Ik legde hem weer goed neer. En zijn hand zijn hand was in schrijfpositie en trilde als een gek! Ik heb pen en papier gepakt. De pen drukte ik in zijn hand en hij greep hem vast. Het papier hield ik ervoor. Eerst maakte hij wat kronkels maar toen hij ‘doorhad dat er pen en papier’ was schreef hij een woord. (ik zal het woord niet zeggen. Dat is denk ik niet relevant) Hij werd 5 min later wakker en uit angst heb ik het pen en papier opgeborgen. Hij vroeg me wat er gebeurd is en ik vertelde over de ruzie. En ik vroeg of hij zich iets kan herinneren van in het flauwvallen zelf, hij keek me aan en zei nee waarom? Ik vertelde hem dat hij heeft geschreven terwijl ik weg was. Hij keek eerst heel ongelovig en vroeg mag ik het zien. Ik liet het hem zien en hij begon meteen te huilen hij draaide compleet door. En zakte ineen. Ik ging op hem leggen en fluisterde wat het betekende en waarom. Hij zij de naam van zijn stiefvader. Ik vroeg om uitleg.
De witte hoepel. Zijn nichtje heeft een witte hoepel en zij was de enige die wist wat er gebeurd was met zijn stiefvader en hem.

Zijn moeder is ongeveer nu zon 4/5/ jaar bij hem. Maar hij voelde meteen dat hij ‘verkeerd’ was. De eerste nacht dat zijn stiefvader bleef slapen probeerde mijn vriendje hem te wurgen hij w eet zelf niet waarom. Die nacht daarna heeft zijn stiefvader hem geprobeerd te verkrachten en dat wist alleen zijn nichtje het meisje die altijd een witte hoepel bij zich had. Ik troostte hem en vertelde dat alles goed kwam al wist ik niet hoe.

Hij zei dat hij iets voelde er ging iets gebeuren met zijn moeder. Hij wou achter zijn stiefvader aan. Hij draaide door echt!
Ik liet hem beloven om zijn stiefvader niks aan te doen. Goed maar als hij een dezer week opeens voelde dat er iets is dan moest ik mee naar het huis van zijn moeder zodat er geen rare dingen beuren.

Ik vroeg me altijd al af waarom mijn vriendje zon haat heeft tegen zijn stiefvader, het is een eikel dus ik dacht er verder niet bij na. Maar ik schrok hier echt van.
Goed. Even later zag mijn vriendje weer allemaal gedaantes dus het was al tijd. We moesten naar het huis van zijn moeder. Ik vertelde hem dat hij doordraaide dat hij niet meer zag wat realiteit was en wat niet. Hij gaf me gelijk maar hij had het gevoel dat het mis was. En ik geloofde hem. We zijn toen 18 km gefietst in de kou. Toen we aankwamen zaten zijn stiefbroer en vader en zijn moeder tv te kijken we gingen erbij zitten we hadden er zon 2 uur gezeten. Alles was best normaal. Ergens op de avond sprong mijn vriendje opeens op en ging naar de wc. Later vertelde hij me dat hij zon zwarte gedaante zag en dat hij die volgde. De zwarte gedaante liep naar de keuken , mijn vriendje volgde de zwarte gedaante ging voor een kastje staan, mijn vriendje deed die open en er lag een reusachtig mes in. Mijn vriendje gooide het mes terug deed de kast dicht en kwam terug.
Toen we weer naar huis gingen stonden we met zijn moeder in de keuken onder TL verlichting. Zij had een heel groot blauw oog. Maar dat had ze verdoezeld met een dikke laag make up…

Op weg naar huis maakte mijn vriendje zich echt zorgen. Er was weliswaar niks gebeurd of zijn gevoelens waren niet uitgekomen maar dat blauwe oog was erg verdacht.
Ik ben die avond bij hem blijven slapen.

Ik heb zo ontzettend veel er tussen weg gelaten omdat het verhaal anders te lang werd maar ik hoop dat het te begrijpen is. De laatste 2/3 weken is zo veel gebeurd en is alles zo ontzettend snel gegaan dat ik soms zelf er niks meer van snap..

Ik vraag me dus af of er meer mensen zijn die ervaring hebben met dit soort zaken het lijkt wel een low budget horror film.. Waarin alles eigenlijk echt is.

Heeft nog iemand zware steken in zijn hoofd waarnaar zijn zicht trilt of zelfs verdwijnt? Meerdere malen per dag flauwvallen? Hallucinaties terwijl je beseft dat het niet echt is..

Ik weet niet wat ik met dit topic wil bereiken maar ik wil graag wat meerdere visies of ervaringen weten of wat dan ook. Iets!

Zijn moeder weet het niet en zal het ook de eerste tijd niet komen te weten daarover hoef ik gelieve geen commentaar. Dat is zijn keuze en dat respecteer ik.

Ik ben trouwens 16 en hij is bijna 18.

Alvast bedankt.

Ik heb dit afgelopen maandag getypt dus zo is het ook geschreven.