Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-07 16:48

Automutilatie

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-07 16:48

SA is aangevraagt. Lachen

Na lang overwegen heb ik toch de beslissing genomen om hier een topic over te maken.

Ik heb al aardig veel meegemaakt in mijn leven, maar daar ga ik geen details van neerzetten. Knipoog

Het komt er eigelijk op neer dat ik automutileer, ofterwijl ik snij in mezelf. Graag zou ik met mensen in contact komen die hetzelfde doen/deden, of die mensen kennen die het doen/deden. Ik probeer er al een hele tijd mee te stoppen maar helaas lukt dat niet. Ik zit er heel erg mee en soms vraag ik me af hoe ik ooit verder kan leven met al die littekens.
Ik snap dat er niet alleen maar 'leuke' reacties komen, maar probeer het iig een beetje netjes te houden. Lachen

**Geplaatst**: 13-08-07 16:53

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 16:53

Mede-mutilator meldt zich...

Ik doe niet zozeer aan snijden, maar vooral krassen, prikken en "openmaken". Vooral als ik niet zeker weet of ik bij andere mensen goed in de smaak val. Ook stressvolle situaties maken het (natuurlijk) erger.

Ik schaam me niet voor mijn littekens, maar bij mij zitten ze eigenlijk alleen op mijn bovenbenen. Dus niet zo snel zichtbaar voor anderen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-07 18:00

Re: Automutilatie

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-07 18:00

Hoelang doe je het al??

**Geplaatst**: 13-08-07 18:02

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:02

Jeetje..

Ik vind het knap dat jullie dat hier neer durven zetten..

**Geplaatst**: 13-08-07 18:04

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:04

Ik ben ook geweldig goed in het openkrabben van wondjes. Bloed is goed- idee, dat het pijn doet is niet erg. Soms krabben aan de arm en dan steeds harder, soms tot bloedens toe (zeker in stressvolle situaties; vreemde mensen, confrontaties).
In mijn slaap krab ik soms mijn hele rug, ribbenkast en borst open (staat zeer flatteus in bikini).

Dus nog iemand die het doet. Knipoog

**Geplaatst**: 13-08-07 18:11

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:11

Huh,

Volgens mij is je reactie heel verkeerd Roane

**Geplaatst**: 13-08-07 18:13

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:13

Ik heb nu seroquell en in combinatie met een goede therapie ben ik er van afgekomen...
Maar het gaat dus niet vanzelf.

**Geplaatst**: 13-08-07 18:13

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:13

Ik heb ook zoiets, maar ik ga dat hier niet plaatsen. Daarvoor ken ik te veel onbetrouwbare bokkers die misbruik gaan maken van die informatie. via PB wil ik het wel vrijgeven natuurlijk.

Ik heb het nu bijna 4 jaar en het gaat steeds beter, loop nu bij de ik-ben-de-tel-kwijt-zoveelste psycholoog. Waarschijnlijk is het binnen anderhalf jaar over als het meezit.

**Geplaatst**: 13-08-07 18:15

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:15

ook ik meld me, ik heb het zo'n 2 jaar elke dag gedaan,
nu ben ik er mee gestopt na een lange en moeilijke behandeling,
de drang is bij zommige situatie's erg groot om het weer te doen,
maar dan is het de kunst om jezelf er van te weerhouden

**Geplaatst**: 13-08-07 18:19

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:19

Ik doe het ongeveer vanaf mijn achtste (ben nu 24).

Ik durf het hier neer te zetten omdat ik mezelf er niet voor schaam. Automutilatie betekent niet dat iemand gek is. Bovendien moet iedereen mij nemen zoals ik ben (anders word ik erg onaardig Hamer

).

Ik zou ook niet weten hoe andere mensen hier misbruik van zouden kunnen maken.

**Geplaatst**: 13-08-07 18:22

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:22

Hier een ex-automutilator...

Ik heb ook al behoorlijk wat meegemaakt in mijn leven...
Zat erg slecht in mijn vel.. en toen is het ooit begonnen..
Ik heb het ongeveer 2 tot 3 jaar gedaan.. En ben nu al zo'n 2 jaar gestopt..
Waar ik erg blij mee ben..

Wat mij heel erg heeft gehopen is de frustraties die je hebt van je af te schrijven, of met iemand erover te praten..
En ik zorgde dat er niets in de buurt was waar ik mezelf mee kon verwonden...

Ik schaam me nog steeds heel erg voor mijn littekens.. maar ik begin het een plekje te geven..
Het hoort nou eenmaal bij me... Tis een deel van mijn leven, ookal is het niet zo leuk..
Ik praat er de laatste tijd ook wat makkelijker over..
Maar ik vind het nog steeds heel lastig om het te vertellen aan mensen, hoe iedereen reageert en ik ben altijd erg bang dat ze dan heel anders over mij gaan denken...

Af en toe is de drang nog erg groot.. maar tot nu toe heb ik me er van kunnen weerhouden, helemaal als ik die littekens zie, wil ik er gewoon niet nog meer..

p.s. mijn pm box staat open voor vragen o.i.d. Lachen

**Geplaatst**: 13-08-07 18:23

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:23

Ik automutileer ook. Al vanaf jonge leeftijd. Ben 20 en begon het op mijn 7e echt bewust te doen. Voor mijn 7e deed ik het tijdens woedeuitbarstingen uit frustratie/onmacht maar dan ging ik met mijn nagels langs mijn wangen en kneep ik in mijn wangen, maar toen was dat niet om de reden dat ik het nu doe, dus vandaar dat ik zeg dat ik het vanaf mijn zevende bewust doe.

Ik heb 24/7 intensieve therapie gevolgd, en toen ben ik een tijdje gestopt. Na mijn ontslag heb ik een enorme terugval gehad waardoor ik weer begon. En nu ben ik in een periode waarin ik niet in het - hier & nu- kan leven en heel veel in het verleden leef, waardoor ik het weer veel doe. Meestal schaam ik me niet voor mijn littekens, maar als ik af en toe in de stad loop bijv. en ik heb iets aan met korte mouwen, een shirtje of zo, dan schaam ik me wel en raak ik in paniek.

Heel tegenstrijdig is dat wel. Maar op dat moment gaan er andere dingen door mijn hoofd heen.

**Geplaatst**: 13-08-07 18:23

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:23

bromfiets: de ervaring leert dat het alleen maar zwaarder wordt als meer mensen in je omgeving het weten. ze gaan dan opmerkingen maken etc. Dat soort spanningen maken dat deze ziekte niet overgaat, dus het lijkt me overduidelijk dat ik het hier niet neerzet. Knipoog

**Geplaatst**: 13-08-07 18:27

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:27

Hier ook iemand die aan automutileren heeft gedaan.

Ik schaam me der niet voor, loop gerust met korte mouwen rond en dat soort dingen. De meeste littekens zitten toch op me bovenbenen. Die ziet bijna niemand Lachen

**Geplaatst**: 13-08-07 18:28

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:28

Ik heb helaas ook wat littekens in mijn hals en mijn gezicht. Maar daar gebruik ik camouflage voor en foundation.

**Geplaatst**: 13-08-07 18:32

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:32

Nog een ex-mutilator hier ...
Ik heb het ongeveer 11 jaar gedaan, niet enkel in de vorm van krassen/snijden, begon vroeger met hoofd tegen muur slaan ed toen ik heel jong was.
Nu ben ik vrijwel gestopt (op mezelf) maar moet wel erbij zeggen dat ik nog herval soms (sinds maart gestopt, nog twee keer heftig hervallen, maar mezelf daarna wel telkens weer in de hand kunnen krijgen)
gapbdh: Als je graag contact wil via msn mag je me altijd PB'en Knipoog

OP

**Geplaatst**: 13-08-07 18:35

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:35

Redrumfox schreef:
bromfiets: de ervaring leert dat het alleen maar zwaarder wordt als meer mensen in je omgeving het weten. ze gaan dan opmerkingen maken etc. Dat soort spanningen maken dat deze ziekte niet overgaat, dus het lijkt me overduidelijk dat ik het hier niet neerzet.

Dan heb ik denk ik geluk gehad met mijn omgeving... Iedereen die ik het heb verteld (dat zijn drie of vier mensen buiten mijn eigen omgeving) namen het voor kennisneming aan. Af en toe vragen mensen er wel naar, maar ik heb nog geen verkeerde reacties gehad.

Dat komt misschien ook omdat ik naar de buitenwereld erg stabiel overkom. Als ik thuis ben stop ik met acteren....

**Geplaatst**: 13-08-07 18:37

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:37

bromfiets schreef:
Dat komt misschien ook omdat ik naar de buitenwereld erg stabiel overkom. Als ik thuis ben stop ik met acteren....

Dat heb ik dus ook. Ik lijkt heel zeker van mezelf en met beide voeten stevig in mijn schoenen te staan. Maar zodra ik thuis ben, zet ik mijn masker af. Ook niet altijd trouwens. Maar meestal wel.

**Geplaatst**: 13-08-07 18:41

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:41

Dat voelt ook letterlijk alsof ik een masker afzet, heel mijn lichaam gaat dan anders voelen. Dat is meestal niet in de positieve zin. Mijn moeder ziet mij bv. als een luie b*tch, eerste klasse. De mensen bij mij op stal denken dat ik een lief, vrolijk en actief meisje ben.

**Geplaatst**: 13-08-07 18:48

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:48

Zo is dat bij mij ook. Iedereen in de buitenwereld ziet mij als dat ' vrolijke' lieve en gefatsoeneerde meisje. Maar mijn famillie vind me dom, nep en depressief. En dat ik dat masker op heb in de buitenwereld, wilt niet zeggen dat ik als ik dat masker thuis afzet, ik dom, nep en depressief ben.

**Geplaatst**: 13-08-07 18:56

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 18:56

Idd, ik heb ook veel meer problemen in de thuissituatie (lees: moeder) dan in de boze buitenwereld.
Het automutileren komt juist weer wel door de buitenwereld. Als iemand bv met een scheef oog naar mij kijkt of op een grappige manier zegt dat ik iets niet kan, dan kan ik ontzettend gekwetst zijn. Dan ga ik me thuis openkrassen, omdat ik op zo'n moment steviger in mijn schoenen had moeten staan (vind ik zelf) en om de stress die het afvragen of ik echt zo stom ben met zich meebrengt.

Mijn moeder krijgt een iets andere reactie, die echt op háár gericht is en niet op mijzelf.

**Geplaatst**: 13-08-07 19:00

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 19:00

Ik betrek altijd alles op mezelf. En reageer het dan ook allemaal op mezelf af. Want in MIJN ogen ben ik ten alle tijden de gene die fout is, omdat ik degene ben die die gevoelens ' kweekt' en dat is niet echt een juiste gedachten, en dat zie ik nu ik dit typ wel in. Maar op het moment dat ik het zou moeten inzien, kan ik dat niet relativeren en snijd ik in mezelf.

**Geplaatst**: 13-08-07 19:45

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 19:45

Ik had ook altijd en overal een masker op...
Ook thuis, echt overal..
Ik wou niet dat iemand de échte mij zag... Hoe ik echt in elkaar zat, dat zou toch niemand kunnen begrijpen.. En als ik het dan iemand ook maar iets had verteld dat ze zich zo'n zorgen enzo gingen maken dat ik ook had van dat wil ik niet..

Ik zie nu wel in dat het verkeerd is geweest, ik bleef zelf met alle problemen zitten...
Maar ik kan (nog steeds) heel moeilijk emoties tonen als verdriet e.d.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-07 19:59

Re: Automutilatie

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-07 19:59

Bedankt voor alle reacties!

Ik herken mezelf in veel mensen, voor de buitenwereld een vrolijk, druk, altijd lol hebbend meisje, terwijl ik vanbinnen mezelf opvreet als het ware.

Ik heb ook overwogen om het zonder SA neer te zetten, maar ik heb de goede keuze gemaakt want sowieso heeft er al een gereageerd die ik irl ken. Lachen

Zelf ben ik ook bang voor het idee dat mensen anders tegen je gaan aankijken omdat je automutileert, hoewel degene die het weten van mij er wel goed mee om gaan.

Voor degene die met me willen praten op msn, kunnen me pb'en voor mijn emailadres!

**Geplaatst**: 13-08-07 20:04

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-08-07 20:04

automutileerder (al 7 maanden niet!!!!!) meldt zich. Ik ben nu bijna 39, en heb dit probleem al sinds mijn 15e. Gelukkig heb ik vorig jaar hulp gekregen in de vorm van therapie icm medicijnen (trazolan) waar ik veel baat bij heb. Het gaat nu best goed. Een van de dingen die mij enorm geholpen hebben is de diagnose Borderline (niet dat dat nou zo leuk is om te horen) omdat daarmee na heel veel jaar een eind kwam aan het idee dat ik gewoon gestoord was. Ik was eerder behandeld voor depressie, maar dat hielp dus niets. Nu krijg ik gerichte hulp, waar ik veel baat bij heb.In het echte leven ben ik een succesvolle vrouw, met een heel behoorlijke baan en een meer dan behoorlijk inkomen, mooi huis, zeer goed huwelijk etc.... het is dus raar om je soms toch o klein te voelen.

Ik ben nu al 7 maanden 'schoon'. Ik ben gewoon in heel kleine stapjes begonnen: na een week zonder: gebak halen en vieren, dat heb ik nu al die tijd volgehouden: elke week gebak als beloning dat het weer een week gelukt is. De drang jezelf te beschadigen is en manier om met stress om te gaan, het kan helpen om zoveel mogelijk regelmaat in je leven te creeren, daardoor gaan meer dingen op de automatische piloot, en dat werkt stress verlagend. Ook een andere minder zelfdestructieve manier zoeken om je stress (vooral ook preventief, dus voor het ' ontploft') de baas te blijven. En vooral jezelf niet neerhalen als het even niet gaat. Ik heb geleerd de accepteren dat dit een onderdeel van mij is, zoals ook een hele hoop goede en positieve dingen een onderdeel zijn van mij. Lachen

Misschien kun je iemand in je omgeving (partner, ouders, zus/broer) vragen je te helpen. Mijn man heeft mij geholpen door bijvoorbeeld heel zacht en liefdevol over mijn arm te aaien als ik de neiging kreeg. Het hielp maar soms, maar elke keer is een overwinning!
Je mag me altijd PB-en als je meer wilt weten over de oorzaak, aanleiding etc, of als ik je helpen kan.
Ach gut