Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-01-17 19:54

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-01-17 19:54

Getver Azmay!
Denk je ook dat je bij "behandelaren" bent. Wat onwijs vervelend is dat zeg!!!

Echt iedereen heel erg veel sterkte.

Momenteel ben ik weer af van de medicatie.

Moest vandaag bloed onderzoek laten doen, en die wil ik in overleg met mijn huisarts niet verstoren.
Mooie is, is dat mijn huisarts denkt dat ik 100% lichamelijk gezond ben.
En deed dan ook best bijdehand en laconiek.
Hij vond mij er aan de andere kant "Goed uitzien met veel pit! Zo wil ik je zien." En ik dacht, jij hebt makkelijk praten!!

Ik merk wel dat ik minder snel boos ben. Alles beter kan laten relativeren. Maar mijn spieren en vermoeidheid wordt er niet beter op.

Ik hoor het vrijdag, ik ben benieuwd.

**Geplaatst**: 06-01-17 15:47

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-01-17 15:47

Nou... momenteel ben ik even niet te pruimen.
Op mijn afwijkende TSH na, is er niets aan het handje, volgens meneer de dokter.

Tóch heb ik het idee, mede dankzij alle symtpomen, dat mijn bijnieren helemaal niet zo ok werken.

Ben een beetje radeloos. En durf ook niet goed terug naar de huisarts.

**Geplaatst**: 06-01-17 15:50

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-01-17 15:50

@maralyn, ik zou toch naar de ha gaan omdat je zekerheid wilt.. Is er een reden dat je niet durft? Omdat hij denkt dat er naast je afwijkende TSH niets aan de hand is?

Ik heb vandaag therapie en ik heb er aardig zin in! Ik merk wel dat ik het echt nodig heb. Ik heb nu een week overgeslagen omdat m'n therapeute natuurlijk ook vrij moet hebben, maar wil nu wel weer heel graag.

**Geplaatst**: 06-01-17 15:55

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-01-17 15:55

Nouja, hij heeft toen letterlijk gezegd: "Nee, je bent een gezonde meid. Ik zie geen reden dat je problemen hebt met je bijnieren. Maar, om je gerust te stellen, doen we wel een bloed onderzoekje."
Ik zit zo vaak bij de huisarts, en ik voel me hiermee gewoon niet serieus genomen.
En als ik nou kwam om niks... ok.
Maar een fikse keel onsteking met abcessen. Bijholte ontstekingen, waarbij ik een complete hamster was, psygische problemen, die je eerst met je huisarts bespreken moet (nog al vaak) een te grote binnenwand van neusschelp waardoor ik erg benauwd ben, helemaal met verkoudheden, en laat ik nu 9 van de 12 maanden nu snotverkouden zijn? Waar ook geen eind aan lijken te komen?
En nog andere vrouwelijke problemen, waar ik 5 x voor ben geweest, voor ik een doorverwezing kreeg met daarna een stempel: Joh, het is chronisch, leer er maar mee leven er op.

Daarom zie ik dat gewoon écht niet zitten.
Dat ik een vingertje naar mij toe gewezen krijg met: Zie je wel? Ik had gelijk! Het zit gewoon tussen je oren.

**Geplaatst**: 06-01-17 15:55

Geplaatst: 06-01-17 15:55

maralyn schreef:
Nou... momenteel ben ik even niet te pruimen.
Op mijn afwijkende TSH na, is er niets aan het handje, volgens meneer de dokter.

Tóch heb ik het idee, mede dankzij alle symtpomen, dat mijn bijnieren helemaal niet zo ok werken.

Ben een beetje radeloos. En durf ook niet goed terug naar de huisarts.

Maralyn, ik zat je berichten even terug te lezen, en ik denk dat je dokter gelijk heeft, sorry. En nee, ik ben geen peut of dokter, maar ik heb nl precies hetzelfde gehad. Moe, slecht te pas etc, maar lichamelijk mankeerde ik niks. Ik bulkte namelijk van de somatische klachten, dat zijn lichamelijke klachten die geen medische oorzaak hebben. Ik ben jaaaaren moe geweest, zo moe, je kunt het je niet voorstellen, daar moet ik op zijn minst een flink virus van in mn lijf hebben. Maar nee hoor, niks, nada. Ik was helemaal gezond. Toen weer gigantische buikpijn, een week lang. Naar de dokter, bloedtesten, echo, maar nee, helemaal gezond hoor.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Komt er op neer, dat zo lang we ons zelf nog niet serieus (kunnen) nemen, ons lijf wel alarmsignalen gaan afgeven. Dit is het signaal dat je hoofd en lijf ergens moeite mee heeft. Ik las ergens terug nog dat je een masker draagt naar anderen toe, alleen al dat masker zorgt voor veel spanning, je doet je anders voor dan je bent, dan je je voelt. Dat is zwaar voor je lijf vergis je daar niet in. En als je dat jaren doet, gaat je lijf wel aangeven dat het niet meer verder kan.

Dus ga eens goed te raden bij jezelf, heb je alle schepen al verbrand? Heb je genoeg/geode psychische hulp? Loop je jezelf niet voorbij? Staat je overlevingsmechanisme aan?

**Geplaatst**: 06-01-17 15:58

Geplaatst: 06-01-17 15:58

Zie hierboven joolien.

+ dat ik ook nog eens lees dat bijnierproblemen niet eens zo makkelijk te testen zijn via het bloed.

Ja, en dat masker gaat niet af. Want dan moet ik mijn werk op spel zetten.

Ik ben er inderdaad klaar mee... Dat lees je inderdaad goed.
Mijn vechtlust begint op te raken.
Hiervan heb ik mijn psycholoog ook er van op de hoogte gesteld.

Voor mij mag het lampje wel uit eignelijk.

Edit: Daarbij is een overbelaste bijnier vaak iets wat niet zo gauw door een HA of Psych wordt herkend of erkent.
Wanneer je langdurig te veel stress hebt, te veel cotrisol aanmaakt, kan het voorkomen dat de bijnier, die ook het gelukshormoon aanmaakt (tevens hormonen voor je lust) uitgeput raakt.

En laat ik nu het afgelopen jaar onwijs veel stress hebben gehad, met daarin weinig geluks momenten.
Eigenlijk meer zware dalen.
Waar ik nu dus, momenteel helemaal klaar mee ben.

Van een slecht werkende bijnier:
Kun je zo moe zijn, voordat je op staat ben je het al.
Depressief worden.
Vaak koud hebben.
Gespannen spieren.
Nerveus.
Trek in zoet of zout.
Vergeetachtig.

http://jessevandervelde.com/bijnieruitputting/

Als je het ene niet op orde hebt, kun je het andere nooit op orde krijgen.

Laatst bijgewerkt door maralyn op 06-01-17 16:05, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-01-17 16:03

Geplaatst: 06-01-17 16:03

maralyn schreef:
Zie hierboven joolien.

+ dat ik ook nog eens lees dat bijnierproblemen niet eens zo makkelijk te testen zijn via het bloed.

Ja, en dat masker gaat niet af. Want dan moet ik mijn werk op spel zetten.

Ik ben er inderdaad klaar mee... Dat lees je inderdaad goed.
Mijn vechtlust begint op te raken.
Hiervan heb ik mijn psycholoog ook er van op de hoogte gesteld.

Voor mij mag het lampje wel uit eignelijk.

Maar dat is juist het hele eiereten, zo lang jij door blijft buffelen op je werk, en doet alsof er niks aan de hand is, kost het je heel veel energie. En jouw lijf is hier lkaar meer, dus het wordt tijd dat je je lijf serieus gaat nemen, zodat je het lampje weer energie kunt gaan geven. En ook jij kunt dat, even de ziektewet in op het werk, en eerst focussen op je herstel. En ja, werk kan wachten, nu kun je namelijk zelf nog de controle nemen over je ziekmelding, als je nu door blijft lopen, val je straks vanzelf om en moet je je wel ziek melden.
LEer het masker af te zetten, en jezelf weer terug te vinden. Zet het masker af, en het lampje weer aan

**Geplaatst**: 06-01-17 16:07

Geplaatst: 06-01-17 16:07

Joolien schreef:
maralyn schreef:
Zie hierboven joolien.

+ dat ik ook nog eens lees dat bijnierproblemen niet eens zo makkelijk te testen zijn via het bloed.

Ja, en dat masker gaat niet af. Want dan moet ik mijn werk op spel zetten.

Ik ben er inderdaad klaar mee... Dat lees je inderdaad goed.
Mijn vechtlust begint op te raken.
Hiervan heb ik mijn psycholoog ook er van op de hoogte gesteld.

Voor mij mag het lampje wel uit eignelijk.

Maar dat is juist het hele eiereten, zo lang jij door blijft buffelen op je werk, en doet alsof er niks aan de hand is, kost het je heel veel energie. En jouw lijf is hier lkaar meer, dus het wordt tijd dat je je lijf serieus gaat nemen, zodat je het lampje weer energie kunt gaan geven. En ook jij kunt dat, even de ziektewet in op het werk, en eerst focussen op je herstel. En ja, werk kan wachten, nu kun je namelijk zelf nog de controle nemen over je ziekmelding, als je nu door blijft lopen, val je straks vanzelf om en moet je je wel ziek melden.
LEer het masker af te zetten, en jezelf weer terug te vinden. Zet het masker af, en het lampje weer aan

En ik zie het dus compleet anders.

In mijn nieuwe werk (dat ik nog maar een maand heb) heb ik ontzettend veel plezier.
Ik werk (maar) halve dagen.

Zie mijn EDIT van mijn vorige post.

+ van ziekmelden krijg ik alleen maar meer stress.
En dat gaan we dus lekker niet doen!

En daarbij, wie gaat mijn boontjes doppen als ik mijn baan wél kwijt raak?
Niemand, geen bijstand, niks.

Vat dit niet als persoonlijke aanval of iets dergelijks op.
Zo bedoel ik het namelijk niet.

Ik heb, zover dat het lukt, plezier in mijn werk.
Mijn werkgever luistert naar mij, en is blij met mij.
Ik met mijn werk.

Ik heb alle symptomen die er bij horen, en nogmaals, via een simpel bloed testje, kunnen ze lááng niet alles zien.

Dus misschien is er wél iets aan de hand.

Ik ga de overweging maken, om een meerdaagse (en meer momenten) speekseltest op te vragen.

**Geplaatst**: 06-01-17 16:20

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-01-17 16:20

maralyn ik snap je, werken is ook belangrijk en fijn.
Maar let wel op. Dat je halve dagen werkt zegt helemaal niets, dat kan al veel te veel zijn. Als je door blijft gaan en alle signalen blijft negeren kan je lichaam er voor kiezen om gewoon helemaal in shutdown te gaan. Dan heb je geen keuze meer behalve rust nemen en niet meer werken en ook dan dopt niemand je boontjes voor je. Heb het zelf meegemaakt en ken verschillende mensen met hetzelfde verhaal..

**Geplaatst**: 06-01-17 16:26

Geplaatst: 06-01-17 16:26

Azmay schreef:
maralyn ik snap je, werken is ook belangrijk en fijn.
Maar let wel op. Dat je halve dagen werkt zegt helemaal niets, dat kan al veel te veel zijn. Als je door blijft gaan en alle signalen blijft negeren kan je lichaam er voor kiezen om gewoon helemaal in shutdown te gaan. Dan heb je geen keuze meer behalve rust nemen en niet meer werken en ook dan dopt niemand je boontjes voor je. Heb het zelf meegemaakt en ken verschillende mensen met hetzelfde verhaal..

Ik vind het heel erg lief van jullie echt waar hoor.

Ik zal er zeker op letten.
Maar dát is het punt dus.
Ik denk juist, dat mijn lichaam iets heel anders wil vertellen, naast de psygische problemen.
Ik denk juist met deze symptomen, dat er meer aan de hand is, wat een stom bloed oz niet veel kan uitwijzen.
Het een speelt met het ander. Zoals ik net ook al zei.

Want wat áls die bijnieren inderdaad niet goed werken.
Dan kóm je er niet met enkel wat rust nemen!
Het is een sluipende ziekte, veroorzaakt door stress, wat bijnier problemen veroorzaakt, wat weer depressie kan veroorzaken, wat weer stress veroorzaakt.

Als ik, doordat mijn bijnier niet goed werken, supplementen voor ondersteunen kan pakken, daarmee de cirkel doorbeek EN werk aan mijn positieve psyge, dan gaat het een stuk sneller, als iets, wat nooit wordt mee genomen?
Ook mijn TSH afwijking, kan daar zelfs weg komen.

En het stomme is, is dat het gewoon nog niet zo lang bekend is.
Veel mensen niet correct getest worden en erg laconiek over wordt gedaan.

**Geplaatst**: 06-01-17 16:29

Geplaatst: 06-01-17 16:29

Ik kan je verder niet helpen, zit in hetzelfde schuitje. Ik ben 23 en kan bijna net zo weinig als mijn oma van 82. Ook lichamelijk gezond verklaard maar toch helpt rust niet(ken overigens wel mensen waarbij rust wel hielp).

**Geplaatst**: 06-01-17 16:32

Geplaatst: 06-01-17 16:32

Azmay schreef:
Ik kan je verder niet helpen, zit in hetzelfde schuitje. Ik ben 23 en kan bijna net zo weinig als mijn oma van 82. Ook lichamelijk gezond verklaard maar toch helpt rust niet(ken overigens wel mensen waarbij rust wel hielp).

Bij mij hielp rust nemen ook neit hoor. Gewoon leuke dingen doen, en rust nemen als je je echt moe voelt. En gewoon gaan met die banaan wanneer je energie hebt. Ik vecht al 15 jaar met die vermoeidheid, en ik kan er nog steeds geen touw aan vastknopen. Ga hier wel pessotherapie voor volgen, om te kijken of ik er nog eens wijzer uit kan worden

Maralyn, ik zou zeggen, laat je onderzoeken, maar als er niks uit het onderzoek komt, lees dan nog eens mijn post door

**Geplaatst**: 06-01-17 16:34

Geplaatst: 06-01-17 16:34

Joolien schreef:
Azmay schreef:
Ik kan je verder niet helpen, zit in hetzelfde schuitje. Ik ben 23 en kan bijna net zo weinig als mijn oma van 82. Ook lichamelijk gezond verklaard maar toch helpt rust niet(ken overigens wel mensen waarbij rust wel hielp).

Bij mij hielp rust nemen ook neit hoor. Gewoon leuke dingen doen, en rust nemen als je je echt moe voelt. En gewoon gaan met die banaan wanneer je energie hebt. Ik vecht al 15 jaar met die vermoeidheid, en ik kan er nog steeds geen touw aan vastknopen. Ga hier wel pessotherapie voor volgen, om te kijken of ik er nog eens wijzer uit kan worden

Maralyn, ik zou zeggen, laat je onderzoeken, maar als er niks uit het onderzoek komt, lees dan nog eens mijn post door

Ik word alleen maar meer moe, ze zijn nu boos op me bij de psycholoog dat ik nog zo veel voor mijn dieren doe 8)7

Leuke dingen doen helpt niet, minder doen helpt niet, meer doen helpt al helemaal niet.

**Geplaatst**: 06-01-17 16:37

Geplaatst: 06-01-17 16:37

Azmay schreef:
Ik kan je verder niet helpen, zit in hetzelfde schuitje. Ik ben 23 en kan bijna net zo weinig als mijn oma van 82. Ook lichamelijk gezond verklaard maar toch helpt rust niet(ken overigens wel mensen waarbij rust wel hielp).

En wat voor testen zijn er bij jou precies afgenomen?
En heb je ook alternatieve geneeskunde geprobeerd of bekeken?

Meestal ben ik na 10 uur (waarbij ik om 06:00 opsta) aardig goed te pas.
Merk wel wat vermoeidheid, maar kan ik prima hebben, tegen 15:00 een middag dip en kan gewoon tot 21:45 door gaan.
Mijn spierspanning is ook niet leuk (ook stress als oorzaak.) het altijd honger hebben (en geen gram aankomen ondanks ik rustig 600-650 gram aan avondeten eet, en 6 plakken brood op een dag, met een ontbijt er bij van een beste kom muesli, en vaak dan nog enkele koekjes ((alhoewel ik ook beter presteer zonder overbodige suiker als koekjes.)
Wat enorm aan mij knaagt is (letterlijk) als ik echt HONGER heb (nee dat is geen trek meer) dat ik bijna een diefstal zou plegen voor voedsel. Ik ben gevaarlijk boos met honger.
Ook mijn korte lontje is (de ene dag erger dan de ander) onwijs frustrerend.

Ik heb nu, door mijn werk, ritme in mijn leven, en dat is voor mij héél erg belangrijk (eigenlijk voor iedereen!) En door mijn werk kom ik ook minimaal een uur buiten per dag!

Nou joolien, dat ga ik doen ook

Ik snap ook eigenlijk niet, waarom andere mensen niet verder kijken.

okeeey.... als ik het zo lees, heb ik gewoon een bui.
Sorry iedereen.

Mijn werk is super.
Ein-de-lijk voel ik mij nuttig!
Ik verzet ook lichamelijk zwaar werk, waar ik dus van kan genieten.
Verkopen vind ik heerlijk en zit in mijn bloed.
Mijn werkgever is top, en erg bezorgd.
Het ritme, regelmaat en dat ik weet wat ik moet doen, geeft mij voldoening.
Mijn kop staat inderdaad niet altijd --naar het leven-- maar wel beter als wat het was.
Dat ik dan ook nog eens veel buiten kom, is voor mij echt een pre.

Mijn psycholoog begrijpt mij ook.
Daar spreek ik regelmatig mee.
Binnenkort maar weer op gesprek, heb m al een mail gestuurd met ALLES daar in.

Bij hem wind ik er geen doekjes om, en gooi het plat op tafel.
Ironisch en tevens frustrerend is, dat hij dit ook bij mij doet. Rare is: ik kan het hebben en snap er dan direct meer van...

Ik geloof niet zo in de "Het zit tussen je oren."
Wel in de: Het ene veroorzaakt de ander.
En zeker in: Stress is moordend voor je lichaam.

En gezien ik (stom genoeg) kan ontspannen in mijn werk, snappen jullie misschien nu ook beter waarom ik dit, afgezien de andere redenen, niet ga opzeggen of in de ziektewet sta.
(Plus dat ik een half uur fiets extra per dag. Dus ik krijg beweging--- heerlijk!!! wat heb ik dat gemist.)

Laatst bijgewerkt door maralyn op 06-01-17 16:43, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-01-17 16:41

Geplaatst: 06-01-17 16:41

Ik heb al heel veel geprobeerd, medicatie, orthomoleculair, echt alternatief, gevoeligheids dieet, psycholoog, internist en nu komt de KNO arts er bij. Inmiddels label fibromyalgie en wat mentale dingetjes.
Ik heb ook spierspanning die geen echte spanning is (?), kom geen gram aan.
Heb nu mijn CBD olie klaar liggen maar wil mezelf er eigenlijk niet aan laten wennen voor het slaaponderzoek is gedaan.

Laatst bijgewerkt door Azmay op 06-01-17 16:42, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-01-17 16:42

Geplaatst: 06-01-17 16:42

Dat kan hoor, het is een symptoom van depressie, niks kunnen en doodop zijn. Ik heb nooit officieel een diagnose gehad, maar ik denk dat ik van mn 15e tot mn 25e dystyhme ben geweest(milde langslepende depressie) waardoor de moeheid bij mij heel erg wisselde. Het ene moment ging ik stappen in Amsterdam en was ik pas half 9 s'ochtends thuis, het andere moment kon ik niet eens van de bank komen om te gaan werken. Heel verwarrend ook.
Vanaf mijn 3e heb ik ong al somatische klachten overigens, en dat waren vooral flauwvallen en overgeven.

Wat ik allemaal heb gedaan:

van mn 4e tot mn 28e zo'n 15 bloedtesten, ook alternatief (lyme, etc) maar ook kanker etc.
Verschillende echo's gehad, van verschillende plekken
Hartonderzoek
Veel bloeddrukmetingen
Test voor Cvs en ME (vermoeidheidsyndromen)
Bij magnetiseur geweest
Bij iemand die stofjes en stenen op me legde en dan zei dat het beter ging :')

(geen idee meer wat het was)
Ct-scan van mn hoofd (ook ivm oorproblemen, was niks te zien)
En nog wel meer dingen die ik niet meer weet.

**Geplaatst**: 06-01-17 16:45

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-01-17 16:45

Maar niemand heeft ooit een speekseltest gedaan om er achter te komen of de bijnier wel correct werkt?

**Geplaatst**: 06-01-17 16:49

Geplaatst: 06-01-17 16:49

maralyn schreef:
Maar niemand heeft ooit een speekseltest gedaan om er achter te komen of de bijnier wel correct werkt?

Ja volgens mij wel, nu je het zegt heb ik die test ook laten doen. Kwam niks uit.
Maar daarnaast is het me nu echt duidelijk, na 30 jaar, waar het allemaal vandaan komt. Er zit nog veel pijn maar vooral woede in mijn lijf, en dat moet ik verwerken voordat ik echt verder kan. En hard hopen dat mijn lichaam eindelijk rust vind na 27 jaar...

Edit: nee speeksel was toch van wat anders trouwens, weet niet meer wat.

**Geplaatst**: 06-01-17 16:57

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-01-17 16:57

De oorzaak pakken is sowieso belangrijk.
Toch vind ik uitsluitsel van lichamelijke ongemakken (wat we zo graag willen bij paarden) ook ontzettend belangrijk.

**Geplaatst**: 06-01-17 17:02

Geplaatst: 06-01-17 17:02

maralyn schreef:
De oorzaak pakken is sowieso belangrijk.
Toch vind ik uitsluitsel van lichamelijke ongemakken (wat we zo graag willen bij paarden) ook ontzettend belangrijk.

Klopt, maar wat ik al noemde, bij mij is het nu wel duidelijk dat het geen lichamelijke oorzaak heeft. Het is echt psychisch. Vandaar dat ik nu niet meer zo snel me druk maak om mijn lijf als ik weer eens gigantische oorsuizen heb, of buikpijn, of moe ben, of kramp in mn spieren van het niks doen(ja echt, heel irritant, meer een soort verzuring trouwens) etc.
Het is soms nog wel moeilijk, wanneer is het nou somatisch en wanneer is het nou lichamelijk. Vorige week had ik gigantische hoofdpijn, echt abnormaal, ik weet nog steeds niet of t nou lichamelijk was of psychisch.

**Geplaatst**: 06-01-17 17:03

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-01-17 17:03

Wel "prettig" dat het geen oorzaak van iets is.
Maar heb je wel veel stress? (ook bijv om niks?)

**Geplaatst**: 06-01-17 17:06

Geplaatst: 06-01-17 17:06

maralyn schreef:
Wel "prettig" dat het geen oorzaak van iets is.
Maar heb je wel veel stress? (ook bijv om niks?)

Gelukkig niet meer zo heel erg, omdat ik het allemaal redelijk kan relativeren, maar in mijn eerdere depressie had ik dat wel heel erg. Bij mij is vooral het vasthouden van boosheid de redden waarom ik soms zo moe ben. Het kost veel moeite om een emotie bij elkaar te houden. Als ik het toelaat, gaat mijn lijf echt gekke dingen doen.

**Geplaatst**: 06-01-17 17:09

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-01-17 17:09

Toevoeging, ik kan me trouwens wel zomaar ineens heel slecht voelen, zoals afgelopen woensdag. Dan voel ik me gewoon heel naar van binnen(in mn buik) en krijg ik stomme ideeën in mn hoofd. Dan neem ik mn rust, geef ik de ideeën even de ruimte(ik ga niet vechten, maakt het alleen maar erger en is zinloos) en laat het gevoel er zijn. Dan is het ook het snelst weer weg.

**Geplaatst**: 06-01-17 17:16

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-01-17 17:16

Dat zijn eigenlijk ook nog wel bruikbare tips ook.... tenminste, als je het niet erg vind.
Vind t zo knullig klinken eigenlijk.
Dat vasthouden aan boosheden of verdriet kan ik mij helemaal in vinden.
Het spontaan slecht voelen, heeft voor mij wel vaak een reden (of honger.... echt... die honger, vlak dat niet af.)

**Geplaatst**: 06-01-17 17:19

Geplaatst: 06-01-17 17:19

maralyn schreef:
Dat zijn eigenlijk ook nog wel bruikbare tips ook.... tenminste, als je het niet erg vind.
Vind t zo knullig klinken eigenlijk.
Dat vasthouden aan boosheden of verdriet kan ik mij helemaal in vinden.
Het spontaan slecht voelen, heeft voor mij wel vaak een reden (of honger.... echt... die honger, vlak dat niet af.)

Ja het heeft ook wel een reden hoor, mnaar soms kom ik er niet achter wat. Is soms ook niet eens relevant, zoeken en vechten is soms zo nutteloos, dat ik het er gewoon maar weer laat zijn.
Ik merk dat ik m nu ook nog niet top voel. Dat voel ik meestal aan mn gezichtsuitdrukking. Als ik ontspan, gaan mn mondhoeken omlaag hangen, dan weet ik al hoe laat het is. Mn ogen staan triest en lachen kost moeite. Denjk toch spanning voor de eerste emdr van komende zondag.

Tuurlijk mag je de tips gebruiken, ze helpen mij iig goed. Het scheelt al veel stress en energie door het te accepteren en het er te laten zijn. Hoe vaak ik me in paniek heb gevoeld in mijn eerste depressie door het maar te willen tegen houden of weg te willen hebben, pffff.