Ten eerste ik heb geen idee of het hier goed staat

Eerst even mezelf introduren.
Ik ben Anouk, 20 jaar jong, net afgestudeerd als sociaal pedagogisch werker, activiteitenbegeleider. Ik heb veel meegemaakt op ziekenhuisgebied, veel in het ziekenhuis gelegen en ben altijd al een pechvogel geweest. Ik heb een lichamelijke beperking, nja eigenlijk twee..
In het kort gezegd ben ik geboren met een mediale mandibulaire dyslexie met een mediale onderlipspleet en een gnatoschisis van de mandibula, haha nee geintje zo stond het in het dossier. Zelf noem ik het: een open kin/gespleten onderkaak. Ja ik zie er anders uit maar schaam me voor dit deel van m'n lichaam zeker niet. Het hoort nou eenmaal bij me, ik weet niet beter, het is een deel van mij en ik accepteer het volledig. Daarnaast heb ik een vergroeid bekken en dit beperkt me het meest. Maar daarover gaat het nu niet.
Even een klein beetje meer informatie over de gespleten kin/schisis:
Ik was op het moment van geboorte nummer 60 op de hele wereld die werd geboren met deze afwijking. Over het algemeen is het bij 'de andere kinderen' aan de buitenkant nihil maar is er van binnen meer beschadigd. Ik heb ondanks een klein hartruisje aan de binnenkant weinig maar bij mij is de buitenkant weer meer zichtbaar. Doordat ik nummer 60 pas was, is er weinig bekend over mijn afwijking.
Schisis is een Grieks woord dat spleet of splijting betekent. Kinderen met een schisis hebben een spleet in de lip, de kaak en/of gehemelte. Schisis word ook wel eens 'hazenlip' genoemd maar dat heb ik niet. Hazenlip zit in de bovenkaak/bovenlip. Bij mij is het de onderkaak. Ik val wel onder het schisisteam in het Sophia.
Ik heb nu in totaal 20 operaties gehad en ben zo goed als 'uitbehandeld'. Na mijn laatste operatie was er sprake van veel littekenweefsel, hier heb ik 15 laserbehandelingen voor gehad en dit heeft een super mooi resultaat geleverd al zeg ik het zelf.
(Schisis is bijna altijd erfelijk, maar op welke manier dit binnen een familie geërfd wordt verschilt per familie. De kans op schisis bij een volgend kind (of andere familieleden) kan dus per ouderpaar sterk verschillen.)
Ik ben nog niet bezig met 'een kind willen' maar toch spookt er van alles door m'n hoofd. Is het erfelijk? Wat als mijn kind het ook krijgt? Wil ik wel een kind die hetzelfde heeft als mij?
Ik ben vrijdag bij de huisarts geweest en heb een verwijsbrief gekregen naar het Erasmus MC de afdeling Genetica.
Ik heb voor mezelf al een beetje besloten dat, mocht mijn beperking erfelijk zijn, dat ik liever geen kinderen wil..denk ik... Ik heb een rot jeugd gehad en wil dit niet mijn nageslacht toewensen. Tuurlijk de technieken en artsen zijn al weer een stuk verder van 20 jaar geleden. Maar ik wil gewoon niet dat een kind hetzelfde als mij moet doorstaan.
Ik had het hier laatst met iemand over en dit was het totaal niet met eens, die vond me egoïstisch. Hoe kan ik nou voor een ander beslissen? Hoe kon ik nou geen kinderen willen met een beperking? Tuurlijk je kiest eigenlijk nooit voor een kind met een beperking maar wat als je weet dat de kans een stuk groter is dat je kind een beperking heeft?
Ik ga maandag het Erasmus bellen en ben benieuwd. Ik vind het spannend, ben zenuwachtig maar wil wel graag duidelijkheid, zover het kan. Gelukkig heb ik een super lieve vriend die me steunt, voor me klaar staat en mee wil naar het ziekenhuis om me te ondersteunen.
Hoe staan jullie hierin? Ben ik egoïstisch? Wat zouden jullie doen in mijn situatie?
Sorry voor m'n lange zeurverhaal dat soms een beetje onsamenhangend is maar ik voel me best onzeker hierover.
Groetjes Anouk