Ervaring EMDRtherapie na diagnose: PTSS, depressie en A.D.D.

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
AnonieMuis
Berichten: 2
Geregistreerd: 16-08-12

Ervaring EMDRtherapie na diagnose: PTSS, depressie en A.D.D.

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-08-12 21:39

Allereerst:
Dit is een GOEDGEKEURD schaduwaccount.
Als je denkt mij te herkennen in mijn verhaal, stuur dan svp een PB, maar maak mijn naam niet openbaar in dit topic.
Sommige gedeelten van mijn verhaal, mijn ervaringen zijn zó heftig, dat ik ze in algemene zin wil bespreken en niet op details wil ingaan. Mocht je er echter oprecht interesse in hebben of heb je vergelijkbare ervaringen, dan wil ik dat evt. via PB bespreken.

Sinds enige maanden ben ik gediagnostiseerd met PTSS, ADD en een flinke depressie. Hiervoor ben ik inmiddels onder de hoede genomen door mijn man, mijn huisarts en een eerstelijns psycholoog.
Over twee weken start ik met EMDR om mijn PTSS te verwerken, hierna hopen we dat mijn depressie mindert en dat ik uiteindelijk kan stoppen met mijn medicatie hiervoor (of is het hiertegen). Pas daarna gaan we een start maken om de ADD onder de duim te krijgen.
Het is natuurlijk een hele waslijst van wat er bij me geconstateerd is, maar ik ben blij dat ik hulp gezocht heb en dat ik vóóruit wil gaan, ipv achteruit, wat de laatste periode erg vaak en snel gebeurde.
En hoe kom je aan deze diagnose? Daar zit een heel lang verhaal aan vast, wat ik in grote lijnen wel openbaar wil maken.
Typerende details wil ik voor nu nog achterwege laten, omdat ik hierdoor ook vrij makkelijk herkend kan worden. Dat is nu juist niet de bedoeling, want ik wil op deze wijze anoniem met jullie ervaringen uitwisselen en jullie ideeën horen.

Hoe kom je nu aan zo’n waslijst van psychische klachten, zou je denken? Hiervoor zijn zó veel redenen, jammer genoeg.

Vanaf de eerste klas (nu groep 1) tot en met de eerste klas van het middelbaar onderwijs ben ik enorm gepest. Als kleinste van de klas (door mijn gehele lagereschooltijd heen) was ik het minst weerbaar en was het makkelijk om mij te pakken. Ik was immers niet sterk genoeg om terug te vechten en niet mondig genoeg om eens goed van mij af te katten.
De pesterijen waren zowel geestelijk als lichamelijk en zouden tegenwoordig als geestelijke en lichamelijke mishandeling gezien worden. Ik ben diverse malen zó enorm in elkaar geslagen/getrapt dat ik met mijn verwondingen naar de huisarts moest. School en ouders ontkenden het probleem, tót ik een keer van school ben weggelopen naar huis, ik zat toen in de vierde klas. Toen is er op school over gesproken en werd het van kwaad tot erger …

Mijn ouders hadden geen goed huwelijk. Mijn moeder was huisvrouw en mijn vader werkte in een fabriek. Mijn vader bleek al pril in het huwelijk heimelijk travestiet te zijn. Hij is nooit uitgekomen voor zijn geaardheid en heeft hiermee zelf zijn eigen psyche kapotgemaakt. Hij begon te drinken en hierdoor werd de situatie thuis eigenlijk onhoudbaar. Door zijn verdrukking van zijn geaardheid zaten zijn handen ook redelijk los en moesten wij, de kinderen, het ontgelden.
Heel knap heeft mijn moeder het met hem uitgehouden tot ik 12 jaar was. Toen zijn ze gescheiden.

Wij verhuisden, ik ging naar het voortgezet onderwijs en startte op het atheneum. Op dat moment was ik zó geknapt van alles wat er was gebeurd, dat ik mij op school niet kon concentreren en begon mijn kont tegen de krib te gooien.
Uiteindelijk ben ik op de Mavo geëindigd, die ik gelukkig wel afgemaakt heb.

In deze periode klampte ik me erg vast aan de manege/paarden en zocht een verzorgpony. Deze kreeg ik bij een bekende paardenman. In het begin, ik was 13 ofzo, ging dat heel goed en in ruil voor het uitmesten/aanvegen/auto wassen, mocht ik rijden op paarden van hemzelf of op paarden van pensionklanten van hem. Op een gegeven moment werd er zelfs een pony voor mij aangeschaft. Een hele goede zet van hem, want daardoor werd het later voor mij heel moeilijk daar te stoppen.
Ik kreeg de leeftijd dat ik kon oppassen. Ik ging daar in het weekend oppassen en toen begon het seksueel misbruik. In totaal heb ik me twee jaar lang deze vernedering laten ondergaan, omdat ik ‘mijn ‘ pony niet kwijt wilde.
Pas toen hij écht een keer vér over de schreef ging, ben ik gegaan. Dit misbruik heb ik nooit aan iemand verteld, behalve aan mijn man. Geen aangifte gedaan en het geheel is nu verjaard.
Alleen kom ik deze man hier nog regelmatig tegen op wedstrijden en dan herleef ik een boel ellende.

Verschillende korte relaties eindigden vaak omdat ik me seksueel niet kon uiten en alleen maar kon huilen op het moment supreme…
Ik vond toch een nieuwe liefde, welke ik verteld heb van mijn ervaringen en wij bouwden een mooie toekomst samen op.

Ik ben 3 maal zwanger geweest, waarvan één zwangerschap zéér traumatisch geëindigd is en bij één zwangerschap ben ik één kindje van mijn tweeling verloren.

Mijn vader is inmiddels psychotisch en dement, maar weigert iedere hulp en is nog niet erg genoeg om gedwongen opgenomen te worden. Hij scheldt en vloekt en ik kan, wil en durf mijn kinderen niet aan hem bloot te stellen.

Door al deze toestanden ben ik zeer afstandelijk tegenover mensen, ben vaak argwanend, heb slechts een enkeling die ik vertrouw, bijna geen vrienden en ga ik niet graag naar plaatsen waar veel mensen zijn. Ik voel me schuldig over dingen die fout gaan, al is het niet mijn fout, vind mezelf lelijk en onaardig en ben hierdoor ook niet meer gezellig tegen mijn familie en mijn gezin.

Begin dit jaar is het helemaal geëscaleerd en ben ik hulp gaan zoeken.
De diagnoses zijn gesteld, de behandeling gestart, maar ik merk dagelijks dat ik tegen al deze punten aan hik.
Graag zou ik in contact komen met andere Bokkers die dergelijke ervaringen hebben en dezelfde diagnose en behandelingen hebben ondergaan en hoe het nu met hen gaat.

Mijn dank voor het lezen van deze enorme lap tekst, ik zie dat het heel veel is geworden. Maar als ik met mijn verhaal mensen kan helpen om deze stap ook te nemen of ervaringen kan delen met degenen die dit ook hebben meegemaakt, is het me méér dan waard geweest.

BiHB
Berichten: 542
Geregistreerd: 16-04-10

Re: Ervaring EMDRtherapie na diagnose: PTSS, depressie en A.D.D.

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-08-12 07:35

Allereerst: Goed van je dat je hulp zoekt, dat zegt al een hoop over je wilskracht.
Ik heb geen persoonlijke ervaringen met jouw diagnoses, maar het is wel mijn werk gebied.
Ik kan mij dus wel een beetje ( ! ) indenken hoe jij je moet voelen...

Jij komt er wel, je heb de wil en als je de wil heb, ben je al een heel eind op de goede weg!
Je mag mij altijd pb'en en misschien kan ik nog iets voor je betekenen. ( ik coach mensen met een hulpvraag met behulp van paarden )

Heel veel sterkte!!

Groetjes

Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

Berichten: 113635
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-08-12 07:43

Ik heb geen ervaring met A.D.D. Wel met PTSS in combinatie met een depressie en EMDR.
Bij mij heeft EMDR goed geholpen. Ik zal er wel eerlijk bijzeggen dat het erg zwaar is en je moet er 200% klaar voor zijn, want bij deze therapievorm is het de bedoeling dat je zwaarste en moeilijkste herinneringen weer naar boven komen en je daar heel lang en diep op in gaat. Daarna kun je ook echt een paar dagen flink van de kaart zijn.
Bij mij heeft de therapie ongeveer 9 maanden geduurd. Ik ging om de week ipv iedere week omdat iedere week echt te zwaar was. Ik had echt even nodig om het allemaal te verwerken.
Uiteindelijk ben ik wel blij dat ik het gedaan heb en het heeft voor mij echt heel goed geholpen, maar nogmaals: je moet er echt 200% klaar voor zijn, anders kan het juist het tegenoverstelde werken.

Bij mij werkte de EMDR door middel van tikjes (Ik vergeleek het altijd met het getik van een staartklok). Je hebt het ook met piepjes of aanrakingen.

Sterkte!

Florale
Berichten: 2790
Geregistreerd: 04-02-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-08-12 07:49

Ten eerste heel veel sterkte, ook ik heb eens ptss diagnose gehad en uiteindelijk emdr gehad.
Jarenlang misbruik, losse handjes en ga nog maar even door waren hier de oorzaak van.

Na begeleiding van een eerstelijns psychologe, en emdr en heel veel support van mijn omgeving gaat het prima,
Ook is de omgang met mijn kinderen verbeterd.

Ik ben zekerder, voel me goed, en als ik mijn stiefvader tegenkom, kan ik hem recht in de ogen kijken.
Scheelt wss ook, dat het bij mij nog net niet verjaard was, en ik aangifte heb kunnen doen. Hij is veroordeeld, heeft moeten zitten, weliswaar te kort.

Mijn pb staat open vóór je

AnonieMuis
Berichten: 2
Geregistreerd: 16-08-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-12 10:19

Bedankt voor jullie berichtjes. Ik had idd ook begrepen dat ze het op verschillende manieren kunnen doen.
Een aantal zaken heb ik, in de loop der jaren een plekje kunnen geven, het zijn vnl. het eerste punt (pesten) en het laatste punt (zwangerschap) die mij er veel verdriet doen en waar ik nog vaak van over de flos ben.
De zaak qua misbruik ben ik een plekje gaan geven na mijn studie waarin ik met deze zaken ook geconfronteerd werd. Alleen als ik de betreffende man zie, wil ik hem het liefst bij zijn strot grijpen, want ná mij en vóór mij heeft hij zoveel andere meisjes en jonge vrouwen misbruikt, welke geen aangifte hebben gedaan wegens zijn invloed en status.

trustHim
Berichten: 6343
Geregistreerd: 28-04-06

Re: Ervaring EMDRtherapie na diagnose: PTSS, depressie en A.D.D.

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-08-12 10:28

Wat goed dat je de stap naar hulp gezet hebt! Ik heb zelf ervaring met ptss en een flinke depressie en daarvoor emdr gevolgd. Het is een pittig en vermoeiend traject, ik heb in totaal 3 jaar thuis gezeten maar ben nu alweer 3 jaar aan werk als nanny met veel verantwoordelijkheid en drukte wat ik nooit gedacht had meer aan te kunnen. Emdr haalt de gifangel uit je wond zodat je kan genezen