Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-12 17:48

Mijn kind autistisch?

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-12 17:48

Vandaag kreeg ik nogal een klap in m'n gezicht, door iemand in mijn nabije omgeving werd even out of the blue verteld dat mijn dochter wellicht autistisch is.
Ik heb geen probleem met een eventuele handicap, maar om dit zo te zeggen vond ik een beetje grof.
Zowieso hoor ik weinig anders dan kritiek op mijn kind, ze luistert niet, ze is een uitdager, ze praat slecht, ze is eigenwijs enz enz.
Uiteraard is het moeilijk om iets negatiefs te horen over je eigen kind, maar kom op he, zijn niet alle kinderen tussen de 2 en 5 jaar regelmatig vervelend en aan het uitproberen?

De reden waarom deze "handicap" geopperd werd, is dat mijn dochter nogal wat dromerig kan zijn, en wanneer je haar streng toespreekt ze soms dwars door je heen kijkt.
Ik herken dit heel erg van mezelf, ik was(en ben) geen makkelijk mens, straf deed me vrijwel niets en ik ben vrij koppig op bepaalde vlakken.
Wellicht ben ik ook wel autistisch?
Ik ben het liefst alleen met de dieren, hoewel ik ook houd van regelmatig lekker stappen met vrienden.

Persoonlijk denk ik dat mijn dochter weinig baat heeft bij straf, hoewel ze het uiteraard wel krijgt wanneer ze erg stout is.
Dat ze eigenwijs is, klopt helemaal, en ik moedig dat misschien zelfs wel een beetje aan: gewoon proberen en lukt iets niet dan pas vragen om hulp.
In mijn ogen worden ze daar zelfstandig van.
Dat ze je uitdaagt klopt ook, ze tast af tot hoever ze kan gaan.
Slecht praten, mwah, ze praat veel zinnen alleen somige woorden zijn niet duidelijk, ze was zowieso vrij laat met praten.
Wel was ze al vroeg heel pienter, snapt hoe kastdeurtjes dicht moeten, hoe de stofzuiger aan of uit moet, hoe doppen op flessen moeten, waar batterijen in moeten, enz enz.
Ze is enorm sociaal, nergens bang voor en ja, een echte meid.

Ik ga wel naar het consultatie-bureau, maar als ik zo naar andere kindern kijk wijkt ze niet af van leeftijdsgenootjes enb zelfs wat oudere kinderen.
Wat moet ik hier nu mee?
Het maakt me enorm onzeker, en ik krijg dan het gevoel dat ik faal als moeder.

**Geplaatst**: 29-07-12 17:52

Geplaatst: 29-07-12 17:52

Daar kan bokt niets op zeggen, als je echt een probleem ziet zul je zelf opzoek moeten naar hulp of een artd die naar je dochter kijkt.

**Geplaatst**: 29-07-12 17:54

Geplaatst: 29-07-12 17:54

Hoe oud is je dochter?

Je geeft aan dat ze heel sociaal is, dan is je kind dus sowieso niet autistisch.

Als ze op het consultatie bureau niets op te merken hebben zou ik me niet zo'n zorgen maken. Ik weet niet waarin je dochter dan volgens degene als autistisch wordt bestempeld, want dromerig is ook niet kenmerkend voor autisme. Beetje vreemd om met termen te gaan smijten. Daar moet je echt mee oppassen. Geen labels plakken zonder onderzoek, daar wordt niemand beter van.

Ik kan me wel goed voorstellen dat je je rot voelt als iemand dat zegt, maar niet meteen denken dat je faalt als moeder zijnde hoor. Mocht je kind een stoornis hebben (waar ik niet vanuit zou gaan) dan heeft dat weinig met jou als falende moeder te maken.

**Geplaatst**: 29-07-12 17:57

Geplaatst: 29-07-12 17:57

wees blij dat iemand het eerlijk durft te zeggen inplaats dat ze achter je rug om roddelen
al hoop ik dat het wel vriendelijk gebracht is

tja, geen kind is perfect dus het zou best kunnen en een ramp hoeft het ook helemaal niet te zijn
het kan bepaald gedrag verklaren, daar kun je dan beter op inspelen

gewoon eens overleggen met school of huisarts

**Geplaatst**: 29-07-12 18:00

Geplaatst: 29-07-12 18:00

xLaura schreef:
Je geeft aan dat ze heel sociaal is, dan is je kind dus sowieso niet autistisch.

Dat hoeft niet per se. Autismespectrumstoornis is een heel ruim begrip en er zijn er zelfs die supersociaal zijn. Alleen zal er altijd wel iets 'mislopen' in hun sociale contacten waardoor ze toch net niet helemaal 'normaal' verlopen.

Maar ik zou ook niet te snel een label plakken. Het ASS is zovéél meer dan een beetje dromerig zijn of moeilijk luisteren. Ik was vroeger ook een dromertje zeiden mensen, maar ik heb absoluut geen autisme. Het lijkt me ook verstandig om eens met een arts oid te praten over je zorgen. Wij kunnen van hieruit natuurlijk moeilijk inschatten of jouw dochter echt opvallend moeilijker is of niet.
Maar het feit alleen al dat je je er zorgen over maakt en dat je antwoorden wil, maakt dat je niet faalt als moeder!

**Geplaatst**: 29-07-12 18:02

Geplaatst: 29-07-12 18:02

Laat je geen complexen aanpraten hoor! Waarschijnlijker lijkt het me overigens dat ze wat reageert op de stress in haar nabije omgeving.

Overigens kun je een deel van de adviezen die voor autistische kinderen gelden zeker ter harte nemen - aangezien bijna elk kind er baat bij heeft: structuur en duidelijkheid. Zorg dat ze weet wat er van haar verwacht wordt - en reageer ook duidelijk op de positieve dingen. (Als het nodig is kun je haar duidelijk een waarschuwing of correctie geven, zonder boos of gefrustreerd te zijn. Zet er daarna ook weer duidelijk een streep onder en geef weer aandacht aan de positieve dingen.)
In lastige situaties (zoals bij het naar bed gaan, aankleden of misschien als jullie op stap moeten) kan een helder ritueel met stappen helpen.

Verder gewoon aansluiting bij je dochter blijven houden, voor haar open blijven staan, en ook samen leuke dingen doen etc, en je mag best vertrouwen op je moederinstinct. Als er verder geen onoverkomelijke problemen zijn, dan zou ik me niet teveel zorgen maken en het gewoon nog een tijdje aanzien.

**Geplaatst**: 29-07-12 18:08

Geplaatst: 29-07-12 18:08

xLaura schreef:
Hoe oud is je dochter?

Je geeft aan dat ze heel sociaal is, dan is je kind dus sowieso niet autistisch.

Da's onzin hoor... meisjes met autisme zijn vaak wel sociaal maar eerder passief sociaal: het contact wordt dus niet door henzelf maar door andere kinderen geinitieerd. Daarin verschillen ze van jongens die eerder competitief zijn; meisjes zijn van nature meer verzorgend en zullen een klasgenootje dus willen helpen en haar meeslepen in activiteiten. Dat wil niet zeggen dat élk autistisch meisje sociaal is maar wel dat sommige autistische meisjes sociaal zijn.

TS; een kind met autisme maakt niet dat je als moeder faalt; hoe kom je er bij? Maar ik zou het wel gaan onderzoeken als ik jou was; zeker als je zelf ook dingen herkent. Juist dat je dochter zo sociaal is en haar eigen boontjes dopt is toch een fantastische prestatie?

Ik vind de dingen die ik lees:
-dromerig
-laat praten
-eigenwijs
-lastig te straffen/corrigeren
-zelfstandig/autonoom (daar komt het woord autisme ook vandaan)
-veel affiniteit met dieren (vooral als dat in je jeugd soms zelf een beetje veel van het goede leek; zoals niet alleen de penny kopen en lessen op een manege maar ook de kamer volhangen met paardenposters, alle soorten paardjes sparen, veel van rassen weten, de anatomie van het paard bestuderen... ik noem maar wat op)

Eerlijk gezegd wel de moeite van het onderzoeken waard (ik denk nu aan het kopen van een boek over autisme bij vrouwen bijvorbeeld, ik denk niet meteen aan naar de dokter rennen of zo). Of je er vervolgens iets mee doet of niet is dan aan jou (lijkt me geen probleem als je eigenwijs bent

) maar het kan je veel duidelijkheid geven!

Laatst bijgewerkt door sallandval op 29-07-12 18:16, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-07-12 18:09

Re: Mijn kind autistisch?

Geplaatst: 29-07-12 18:09

Het was toch niet je vriend he?

**Geplaatst**: 29-07-12 18:13

Geplaatst: 29-07-12 18:13

Ik neem aan dat er wel wat aan vooraf is gegaan of kwam die persoon zo op je aflopen om te opperen dat jouw dochter misschien wel autistisch is?? En ergens denk ik ook wel dat je dat zelf ook vermoed anders zou het je niet zo raken, toch?

Autisme is niet iets wat je had kunnen voorkomen. Het heeft niets met jouw moederschap te maken.

**Geplaatst**: 29-07-12 18:15

Geplaatst: 29-07-12 18:15

Mijn zoon is autistisch, mocht je meer info willen, iets kwijt willen of heb je vragen, pb gerust.
'Tis best wel eens lastig hoor, zowel voor hem als voor ons. Maar gisteren zei hij vol trots: ikheb helemaal geen last meer van mijn autisme, het helpt me juist mama! Ik ben blij dat ik autist ben!

Tuurlijk komen er dagen dat hij weer baalt van zijn autisme, maar nu hij ouder wordt, leert hij er goed mee om te gaan.

**Geplaatst**: 29-07-12 18:15

Geplaatst: 29-07-12 18:15

xLaura schreef:
Hoe oud is je dochter?

Je geeft aan dat ze heel sociaal is, dan is je kind dus sowieso niet autistisch.

Als ze op het consultatie bureau niets op te merken hebben zou ik me niet zo'n zorgen maken.

Zeg AUB geen dingen die apsoluut niet waar zijn!!!!
Hiermee kun je hele verwarrende dingen mee berijken!!!

Bij onze zoon is door het buro ook niks opgevallen, en hij sociaal maar heeft wel ASS.
Nu geen tijd om alles te beschrijven.
Maar wilde je echt even op de vingers tikken.

Laatst bijgewerkt door Ebony170511 op 29-07-12 18:16, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-07-12 18:16

Geplaatst: 29-07-12 18:16

Als dat door iemand gezegd is waarvan jij vermoed dat die enige deskundigheid bezit op dat gebied: nader onderzoeken als jij dat wilt. Als dat door iemand gezegd is waarvan jij vermoed dat het niet is ingegeven door deskundigheid maar door iets anders: naast je neerleggen. Als je karaktertrekjes van jezelf in haar herkent is dat prima toch? Zo moeder zo dochter. Jij bent er ook groot mee geworden.
Als je dochter al autistisch zou zijn, hoef je je dat als moeder niet te verwijten, dat hoort dan gewoon bij jouw kind, net zoals een ander kind wellicht flaporen heeft.

**Geplaatst**: 29-07-12 18:18

Geplaatst: 29-07-12 18:18

Ebony170511 schreef:
xLaura schreef:
Hoe oud is je dochter?

Je geeft aan dat ze heel sociaal is, dan is je kind dus sowieso niet autistisch.

Als ze op het consultatie bureau niets op te merken hebben zou ik me niet zo'n zorgen maken.

Zeg AUB geen dingen die apsoluut niet waar zijn!!!!
Hiermee kun je hele verwarrende dingen mee berijken!!!

Bij onze zoon is door het buro ook niks opgevallen, en hij sociaal maar heeft wel ASS.
Nu geen tijd om alles te beschrijven.
Maar wilde je echt even op de vingers tikken.

nou, als je het consultatiebureau serieus moet nemen komt het zeker niet goed, wat een figuren zitten daat zeg! Mijn huisarts zat er trouwens ook ernstig naast bij onze zoon, dus daar hadden we ook niets aan.

**Geplaatst**: 29-07-12 18:18

Geplaatst: 29-07-12 18:18

Ik begrijp werkelijk niet waarom mensen dit soort privezaken op internet neerkwakken.
Leuk voor je kind om al zo opgetekend te worden op een forum. Zal ze altijd met zich meedragen.
Onderschat het gevaar van internet niet.

**Geplaatst**: 29-07-12 18:22

Geplaatst: 29-07-12 18:22

Als ze op het consultatie bureau niets op te merken hebben zou ik me niet zo'n zorgen maken.

Zeg AUB geen dingen die apsoluut niet waar zijn!!!!
Hiermee kun je hele verwarrende dingen mee berijken!!!

Bij onze zoon is door het buro ook niks opgevallen, en hij sociaal maar heeft wel ASS.
Nu geen tijd om alles te beschrijven.
Maar wilde je echt even op de vingers tikken.

nou, als je het consultatiebureau serieus moet nemen komt het zeker niet goed, wat een figuren zitten daat zeg!

Hahaha helemaal mee eens.
Ik ging naar het buro voor de prikken niets meer niets minder.

**Geplaatst**: 29-07-12 18:25

Geplaatst: 29-07-12 18:25

Alsof autisme een schande is. Het zijn hele bijzondere kinderen. Iedereen is hier op de wereld met een reden, ook degene die net even anders zijn dan wat wij als normaal beschouwen. autsiten zorgen ervoor dat de mensen in hun omgeving hun ogen geopend worden voor zaken waar we normaal geen oog voor zouden hebben. Ze zetten je met regelmaat met beide benen op de grond en ze leren je dat je enorm veel kunt houden van mensen die net even anders zijn dan anderen. Prachtig om in je nest te mogen ontvangen dus!
En ja, als ze een stempel krijgen, dan dragen ze die voor altijd met zich mee. Net als de één zijn flaporen en de andere een half been, wat maakt dat nou uit. Mijn zoon is er nu trots op dat hij autist is en zo hoort het. We noemen hem vaak een nepautist, omdat hij zich steeds beter aanpast aan wat maatschappelijk gewenst gedrag is. Prachtig toch, als je er gewoon over kunt praten en geintjes over kunt maken?

Laatst bijgewerkt door Freggle_Edge op 29-07-12 18:28, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-07-12 18:26

Geplaatst: 29-07-12 18:26

Ik heb zelf Asperger en herken dingen die je beschrijft over je dochter.
Wat mijn moeder bijvoorbeeld ook vertelde is dat toen ik klein was ik niet veel oogcontact maakte, en ik niet graag werd aangeraakt door vreemden, heeft jouw dochter dit ook?

**Geplaatst**: 29-07-12 18:27

Geplaatst: 29-07-12 18:27

Maflinger_S schreef:
Als dat door iemand gezegd is waarvan jij vermoed dat die enige deskundigheid bezit op dat gebied: nader onderzoeken als jij dat wilt. Als dat door iemand gezegd is waarvan jij vermoed dat het niet is ingegeven door deskundigheid maar door iets anders: naast je neerleggen. Als je karaktertrekjes van jezelf in haar herkent is dat prima toch? Zo moeder zo dochter. Jij bent er ook groot mee geworden.
Als je dochter al autistisch zou zijn, hoef je je dat als moeder niet te verwijten, dat hoort dan gewoon bij jouw kind, net zoals een ander kind wellicht flaporen heeft.

Alleen waren de eisen van toen anders dan de eisen van nu... naast je neerleggen kan altijd nog als je niets herkens in de symptomen van ASS bij vrouwen in een boek of op internet... Maar als TS door wat meer te weten te komen haar kind kan helpen kan dat zomaar vroeg of laat een boel ellende besparen. Het is heel fijn om te weten hoe je inelkaar steekt, al was het maar omdat je dan duidelijker naar mensen kunt communiceren hoe ze met je om moeten gaan.

Overigens zou ik nooit iemand aanraden om te gaan zeggen :"hallo, ik ben ... en ik ben autistisch" omdat autisme zo veel vormen kent en je mensen dan aanzet je te veroordelen op hun beeld van autisme in plaats van de werkelijke zaken die spelen.

**Geplaatst**: 29-07-12 18:29

Geplaatst: 29-07-12 18:29

Freggle_Edge schreef:
Alsof autisme een schande is. Het zijn hele bijzondere kinderen. Iedereen is hier op de wereld met een reden, ook degene die net even anders zijn dan wat wij als normaal beschouwen. autsiten zorgen ervoor dat de mensen in hun omgeving hun ogen geopend worden voor zaken waar we normaal geen oog voor zouden hebben. Ze zetten je met regelmaat met beide benen op de grond en ze leren je dat je enorm veel kunt houden van mensen die net even anders zijn dan anderen. Prachtig om in je nest te mogen ontvangen dus!
En ja, als ze een stempel krijgen, dan dragen ze die voor altijd met zich mee. Net als de één zijn flaporen en de andere een half been, wat maakt dat nou uit. Mijn zoon is er nu trots op dat hij autist is en zo hoort het. We noemen hem vaak een nepautist, omdat hij zich steeds beter aanpast aan wat maatschappelijk gewenst gedrag is. Prachtig toch, als je er gewoon over kunt praten en geintjes over kunt maken?

Dit kan ik niet niet beter verwoorden!
Super mooi gezegt!

**Geplaatst**: 29-07-12 18:31

Geplaatst: 29-07-12 18:31

Peppertree schreef:
Het was toch niet je vriend he?

Dat was ook het eerste wat ik dacht

Ik zou eens met je huisarts overleggen.

**Geplaatst**: 29-07-12 18:31

Geplaatst: 29-07-12 18:31

Ik denk dat het in eerste instantie nog even belangrijker is wie het gezegd heeft.

**Geplaatst**: 29-07-12 18:33

Geplaatst: 29-07-12 18:33

Misschien heb je hier iets aan.
Sorry dat het zo lang is.... O:)

Andijk 07-11-09
Als je wanger bent van je kindje heb je werkelijk nog geen idee,
Iedereen is heel blij voor je en leeft met je mee.
Het geslacht zie je pas als het geboren is,
Je ziet alles er op en er aan, dus er is niks mis.

De eerste jaren van zijn of haar leven gaat eigenlijk best wel goed,
Het leert kruipen, zitten staan lopen, praten lachen, eigenlijk gaat alles wel zoals het moet.
Met sommige dingen is je kindje misschien wel extreem snel,
En denk je stiekem “Als het zo door gaat dan red hij of zij het wel” .

Gaande weg als je kindje dan ouder gaat worden komen er soms andere gedachte,
Dan denk je misschien wel eens, dit is niet wat we van hem of haar verwachte.
Je gaat dingen zien die je bij andere kindjes niet ziet,
En denkt ach het komt wel goed, het is de tijd gewoon nog niet.

Nog steeds reageert je kindje echt dol enthousiast,
Maar het valt je op, dat het twee tellen is, dan is het weer zoals het was.
Je kindje reageert weer op zijn normale manier,
Zeer monotoon en zonder een woord van plezier.

Ook valt het je op dat je kindje iemand pijn kan doen met woorden ,
Dat je kindje dan de schouders optrekt, het kan je kindje niks bekoren.
Maar ook als je kindje iemand lichamelijk pijn doen snapt het het niet,
Je kindje ziet niet een anders verdriet.

Toch kan je kindje wel vriendjes maken en contacten leggen,
Maar vaak moet het van vanuit een ander komen, zelf zal je kindje er niets over zeggen.
Je kindje wil liever in eigen omgeving zijn,
Je kindje vind het vertrouwd en thuis is het fijn.
Daar kan je kindje zijn eigen wereld creëren,
Zonder dat je kindje zich hoeft te socialiseren.

Als ze eenmaal wat ouder zijn zou je denken dat de dingen wel automatisch zullen gaan,
Dat je niet altijd hoeft te zeggen “ Joh trek je jas en schoenen nou toch eens aan” .
Dat als je een lekker plakje worst bij de slager krijgt,
Dat je kind dan gewoon in alle talen zwijgt.
Totdat jij als moeder zegt “Wat zeg je dan..??” ,
“Oh ja dank je wel, moet ik hem ook nog aan kijken mam..??” .
Of dat ze de gezegde “Als dit of dat, dan ben ik niet thuis “ wel kunnen snappen ,
Dat je dan hoort “Mam schrijf even je 06 nummer op als er wat is dan kan ik de telefoon pakken”.

Waarom neemt je kind alles toch zo letterlijk,” Loop maar vast naar school ik kom er aan”.
Om zelf na 5 minuten ook de deur uit gaan.
Dat je je kind op je stoep ziet staan had je niet verwacht,
En vraagt”He jij was toch al naar school, of heb je toch op mij gewacht ..??” ,
Dat je kind dan boos antwoord “Ik was op school maar jij was er niet” .
Je reageert eigenlijk heel erg duf,
“Dan hang je je jas op aan de kapstok en doe je je beker en bakje in de bak bij juf” ,
Waarop je kind weer reageert “Ja hallo maar dat zei je niet..!!” .
Toch zijn deze momenten best pijnlijk en heb je zelf ook wel verdriet.

Van sommige kinderen mag het verpakkingspapier niet weg,
Iedere leeg doos heeft zo zijn eigen plek.
Het maakt niet uit van welk materiaal het is gemaakt,
Inpakpapier lege snoepzakjes, of gewoon een pak van de hagelslag, alles word met leven bewaakt.
En waag het niet om er wat van weg te gooien,
Want dan is je lieve kind echt over de rooien.

Een nieuwe fiets heb je voor je kind in de garage staan,
Maar hij raakt hem met geen vinger aan.
Je hoort je kind zeggen “Als ik 8 jaar ben ga ik er echt op hoor mam” ,
Nu nog niet want je krijgt er toch een beetje de kriebels van.
Dan is het eindelijk zo ver, je kind is de 8 gepasseerd,
Maar op die nieuwe fiets fietsen ho maar dat heb je nog steeds niet geleerd.
Dan komt het toch een keer zo uit dat je kind er op fietsen moet,
Eerst komen er weer dikke tranen maar dan zegt opa, “Ik weet iets dat werkt super goed”.
Opa stelt voor je zadel en je bel over te zetten,
Je kind gaat zitten op de nieuwe fiets en fietst zo weg zonder ergens op te letten.

Ook kunnen er angsten bij je kind komen die hij of zij eerst helemaal niet had,
Dat je kind nu in eens bang is voor een roltrap.
En eerst denk je nog “Dit is zeker een grap”,
Maar dat kan niet,want hij staat met dikke tranen onderaan die roltrap.
Je kindje staat nog steeds onderaan,
Maar in zijn gedachten was hij al bovenaan.
Je kind ziet het al helemaal voor zich hoe zijn of haar tenen door de trap werden mee genomen,
Zo de diepe donkere ruimte ingezogen.
Met veel praten en uitleg is je kind toch met je mee gegaan,
En als ouder ben je dan zo trots dat je kind het toch heeft gedaan.

Ook op school kan het soms heel moeilijk voor je kind zijn,
En is het leven niet altijd even fijn.
Zo kan het zijn dat juf je een keer vraagt ”Waarom je kind zich zelf zo neerhaalt”,
Ze snap het niet want je kind had een onwijs goed cijfer voor zijn begrijpend lezen toets gehaald.
Oke, hij had wel 2 foutjes gemaakt,
Maar dat is toch niet zo erg dat je jezelf zo verlaagt.
Je kindje vond meteen alles slecht aan zich zelf,
Hij roept in de klas, ik kan niks en vind alles stom en lelijk aan mezelf.

Dat je kind niet aan zijn broertje of zusje denkt vinden andere vaak asociaal,
Maar nu weten wij dat het onmacht is, en vinden we het ergens wel normaal.
Er word aan jou kind gevraagd of het iets hebben wil,
En niet of het een broertje of zusje heb die dat ook wel hebben wil.
Bij het uitdelen van een zakje snoep in de klas door de jarige job,
Zegt je kind misschien bij thuiskomt wel, “Mam dit krijg ik echt niet op” .
Er zit iets in het zakje wat je kind niet lekker vind maar het broertje of zusje lust het wel,
Pak je het uit het zakje om het aan een ander te geven dan springt je kind me daar toch uit zijn vel.
Hoe kun je dat nou doen, hij of zij had het toch gekregen,
Je kind had het niet gekregen om het verder weg te geven.
Het gebeurd best vaak, keer op keer,
Helemaal over zijn toeren, “Nu hoeft ik het zakje al niet meer”.

Het zal je misschien verbazen als ik schrijf dat dit enkele kenmerken zijn van een kind dat een vorm van Autisme heeft,
Dat deze kinderen de wereld op een hele andere manier beleeft.
Al deze dingen die hier geschreven staan,
Zijn in het echt beleeft onder onze zoon zijn naam.
Ik kan nog zo veel dingen van Autisme beschrijven,
Maar voor wie doe ik dat eigenlijk dan, aan wie moet ik het bewijzen..?? .

Er zullen gerust mensen zijn die zeggen “Ja hoor James heeft echt geen Autisme hoor” ,
“Daar is hij veel te lief, gezellig, beleeft, enz. enz. voor”.
Of een opmerking die ik ook al zo vaak heb mogen horen,
“Ieder kind doet deze dingen,zo zijn kinderen gewoon geboren”.
“Mijn kind doet dit ook allemaal”,
“En dat is toch ook geen apart verhaal”.
Het zijn vaak dingen die je aan een ander niet uit kan leggen,
Sommige mensen snappen je en hoef je maar weinig te zeggen.
Toch is het zo, en is het onze zoon die op het Autisme onderzoek hoog scoort,
Alleen is het nog niet helemaal duidelijk bij welke gradatie hij hoort.
De stempel van “Jullie zoon is Autist” hoeft voor ons niet perse,
Maar als hij daardoor beter word begrepen in deze wereld is dat misschien toch niet zo’n gek idee.
Want het lijkt wel of je het in de buitenwereld pas red,
Als je een diagnose officieel op papier hebt.

**Geplaatst**: 29-07-12 18:50

Re: Mijn kind autistisch?

Geplaatst: 29-07-12 18:50

nogmaals sorry dat het zo lang is...
Maar hoop dat je er wat aan hebt...(of andere)..

**Geplaatst**: 29-07-12 18:54

Geplaatst: 29-07-12 18:54

@Sallandval: uiteraard kan TS informatie vergaren over autisme, als zij dat wil, en wellicht dat het dingen verduidelijkt en vergemakkelijkt, als het kindje echt autistisch is maar het is niet nodig om gelijk in de stress te schieten.

**Geplaatst**: 29-07-12 19:59

Re: Mijn kind autistisch?

Geplaatst: 29-07-12 19:59

Misschien ook ADD of 'gewoon' een eigenschap zoals iedereen die heeft.
Hoe dan ook is het geen falen, niet van jou en niet van je kind.
Het ene kind heeft driftbuien, het andere kind is enorm lui, een derde kind is egocentrisch en jouw kind is ook zoals het is.