Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-07-12 21:37

Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst door de TopicStarter : 11-07-12 21:37

Een aantal jaar geleden, zo'n 10 jaar, zat ik als 9 jarige in groep 7. Op een speciaal onderwijs voor langdurig zieke
kinderen vanwege mijn ernstige astma. De eerste 2 jaar gingen goed, de laatste 2 niet. Helaas werd ik daar gepest. De klassen
bestonden uit maximaal 12 kinderen.
Ik zat dan in een klas van 9 kinderen, maar 9 kinderen kunnen je veel aandoen. Geestelijk. Ik werd gepest. Omdat ik van
de paarden hield. Ze gaven mij het gevoel dat ik niks goed deed, dat alles wat ik zei of deed fout was. Je zal vast wel denken 'hey kom op, daar kom je wel overheen'. Maar als je 2 jaar lang bijna letterlijk
de grond in gestampt bent, dan kom je daar moeilijk overheen. Dat merk ik nu.

Ik lijd daardoor aan faalangst en heb veel last van paniek aanvallen. In vrij hoge maten. Alles wat ik doe moet perfect gaan. Volgens mijn plan moet
het gaan. Gaat dat niet, of fout gaat, breekt de paniek uit en geeft het gevoel van falen. En niet zomaar paniek, ik word zo ontzettend woest op mijzelf van 'waarom
gaat het niet zoals het ik wil, zoals het in mijn hoofd zit. Ik mag geen fouten maken want het moet perfect zijn..
En mijn docent roept 'het hoeft niet perfect te zijn'. Mijn stage begeleider roept het idem. Maarja, dat is wel makkelijk
gezegt, maar moeilijk gedaan.

Het is nu op zo'n punt aangekomen dat ik hulp ga zoeken bij een psygoloog. Want nu als ik maar ook een klein foutje maak, kan ik
al in tranen uitbarsten van 'waarom maak ik fout? Waarom kan het niet gaan zoals het in mijn hoofd zit?'. En dat is niet realistisch meer.

Ik wil jullie er niet mee lastig vallen. Mijn vraag is of één van jullie dit herkent.
En mensen die er ook last van hebben steun bij elkaar te zoeken, want het is niet makkelijk om zo te werken.

Bedankt!

**Geplaatst**: 11-07-12 21:52

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst: 11-07-12 21:52

Nee geen ervaring mee, maar ik denk zeker dat het een verstandig besluit is om hulp te gaan zoeken.
Hier kom je niet meer alleen uit, je moet deze spiraal doorbreken

Succes

**Geplaatst**: 13-07-12 00:22

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst: 13-07-12 00:22

Ik herken mezelf hier wel een beetje in
Mijn ouders zijn sinds een jaar of 3 gescheiden, En voor die scheiding was het mijn vader die mijn moeder en mij de grond in trapte. 'je kan niks, bent niks waard etc'.
Dat maakt je op dat moment heel onzeker als je 14/15 jaar bent.
In de klas was ik altijd onzeker en durfde niet alleen naar de winkel. Als ik iets fout gedaan had trok ik me altijd terug op mijn kamer om te huilen.
Nu mijn ouders gescheiden zijn ben ik regelmatig naar een psychloog geweest en heb hier goede verhalem mee gehad. Ik raad je dit dan ook zeker aan!
Ik ben nu 18, en ga al veel zekerder en maak me niet meer zo druk.
Heel veel succes!

**Geplaatst**: 13-07-12 00:41

Geplaatst: 13-07-12 00:41

Ik heb inmiddels 4 hyperventilaties gehad door mijn faalangst.. ik herken mezelf vreselijk goed in jouw
verhaal, al ben ik nooit gepest. Ik leg de lat altijd ontzettend hoog voor mezelf en spiegel mezelf dan ook
aan mensen/kinderen die slimmer, mooier of beter zijn in een sport dan ik. Ik kan mezelf van binnen ook
helemaal opvreten als het niet gaat zoals ik wil.. Wat het best helpt is hulp zoeken, bij je ouders, goede
vrienden of een psycholoog. Ik heb bijvoorbeeld ontzettend veel aan mijn mentor of vriendinnen gehad!
Je moet het zeker niet negeren, het wordt namelijk alleen maar erger als je er niet over praat.
Wat ik trouwens ook had is dat ik me schaamde voor mijn paniekaanvallen, ik dacht dat mensen vonden
dat ik me aanstelde en dat ik het deed voor aandacht. Ik maakte mezelf gek met dat soort vragen, tot ik
er open over werd. Het bleek dat niemand het storend vond, alleen zo vervelend voor mij

Hopelijk heb je er wat aan, anders kun je altijd een bp'tje sturen!

edit: Je kunt het ook oefenen. Ik vond het vreselijk als er mensen kijken wanneer ik aan het sporten was.
Ik raakte gestrest en maakte fouten waarna ik me ontzettend schaamde.. Ik heb het nog steeds een beetje,
maar velen malen minder. Ik ben vaker gaan sporten wanneer er mensen keken en nu mag iedereen kijken
als ik bezig ben. Gewoon oefenen dus!

**Geplaatst**: 13-07-12 00:56

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst: 13-07-12 00:56

Er zijn helaas best veel mensen die hier last van hebben, sterkte! Het lichtpuntje daarvan is dat er veel ervaring en kennis over is bij de psychologen. Zij kunnen je echt helpen! Blijf wel doorzetten, makkelijk is het niet helaas..

**Geplaatst**: 13-07-12 01:01

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst: 13-07-12 01:01

Hey, ik herken je verhaal ook wel, alleen ik heb juist faalangst naar mensen toe. Als ik moet presenteren dat ik het niet goed genoeg doe in hun ogen, dat ik ineens het idee heb dat ik niks (duidelijk) uit kan leggen. Dat de mensen me dom vinden of denken dat ik niks snap en ga zo maar door.
Erg vervelend ook..

**Geplaatst**: 13-07-12 01:49

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst: 13-07-12 01:49

Ik herken je verhaal ook.

Ik heb in mn pubertijd met ''vriendinnen heel stoer'' drugs gebruikt.
toen ik dacht ''Ik moet hier mee stoppen!'' begonnen mijn angsten.
ik was in 1 keer gestopt, en ja hoor.. elke keer als ik buiten kwam ontzettend misselijk en alles wat niet realiteit in mijn ogen.. het leek allemaal een droom.

ik heb 9 maanden lang op mn kamertje gezeten... omdat ik eerst dacht dat ik griep had.
na 9 maanden wisten ik en me moeder er geen raad meer mee, en zijn naar de dokter gestapt.
De dokter onderzocht me, bloedprikken etc. kon niks vinden.. het bleek psychisch te zijn.
ik werd door verwezen naar maatschappelijk werkster.. waar ik als eerste ontzettend hard begon te huilen omdat ik echt onwijs bang was dat ik de boel zou onderspugen, of flauw zou vallen.
na een halfuurtje rustig kunnen praten uiteindelijk dat ik niet in paniek was gingen we eens terug naar het verleden wat dit kon veroorzaken.
Nou zo gezegt zo gedaan, moeder's wist van niks..
Ik had met de maatschappelijk werkster besloten het tegen me moeder te zeggen op welke manier dan ook.. ze moest het weten ik ben tenslotte wel haar dochter.
Ik heb die avond een brief gemaakt, en uitgelegt waardoor ik denk dat het zou komen.. Afkicken van drugs gebruik.
Toen mijn vader overleed was ik 11 jaar, begonnen de hyperventilatie aanvallen, huilmomenten alles, en dat wou ik grotendeels verbergen met drugs.. maar wanneer drugs uitgewerkt is komt de klap nog harder aan dan dat het al was..
Ik schaam me hier niet voor om het te vertellen by the way.

Na een eeuwigheid met maatschappelijk werk geprobeerd te hebben werd ik doorverwezen naar een psycholoog, kristal in leiden, daar heb ik ongeveer 9 mensen hier thuis zien komen in een hele lange tijd, maar ze wisten allemaal niet wat ze ermee aanmoesten..
Uiteindelijk iemand die me snapte, me hielp en me steunde op alle momenten.
Ik zat in me 3de jaar op het wellant college, dus me school ging goed naar de getvers..
Deze vrouw schreef medicijnen voor, ik kreeg sertraline, tegen me angststoornis / agrorafobie (straatvrees).
Elke week kwam ze een uurtje thuis, ze had geregeld dat ik me huiswerk thuis kon maken, me opdrachten opsturen (echt een super vrouw)!
vervolgens nadat ik me op me gemak voelde gingen we kleine stukjes rond hier in de buurt lopen met me hondje, fietsen naar school (Dat lukte me echt niet!)
op den duur had ik toch doorgezet, hoppa en daar gingen we, geen nee geen misschien gewoon doen.
jezelf dwingen is een groot belangrijk iets in dit soort dingen!
ik naar school met me moeder, me moeder bleef bij me, ik mog bij de directeur op kantoor me uren opbouwen.
kwartiertje, mog ik weg, week erna halfuurtje mog ik weg, en zo werd het steeds langer en langer.
me ma ging op den duur niet meer mee, en ik bleef bij de directeur halve dagen school de rest nam ik mee naar huis.
ik bleef natuurlijk dat jaar zitten.. zomervakantie op vakantie geweest met het gezin, alles ging goed zolang me moeder maar bij me was.
Volgende schooljaar, weer opstarten met uurtjes, en halve dagen.
en toen ging ik op den duur gewoon naar school.

Zelfs wisselde ik van school.. geen slimme zet geweest want ik kwam echt in een klas waar iedereen me dan ook echt raar aankeek!
voelde me niet op me gemak, en hoppa gingen we weer in een terugval.
dingen wezen doen die ik wou doen, paardrijden, met me papegaaien rotzooien en al die dingen.
stage lopen kwam op den duur ook, zelfs sochtends vroeg met de trein van alphen a/d rijn naar den haag de vogelkelder.. dierenwinkel in den haag!
in me eentje.. ook maar 4 weken volgehouden maar het is toch goed om even door te bijten.

Die angsten herken ik heel goed.. ik ben op dit moment ook een beetje aan het inkakken.. de ene keer gaat het veel beter dan de andere keer.
Mij krijg je ook niet zo snel een winkel in, voornamelijk de kruidvat, hele drukke winkel, wanneer ik in de rij sta begin ik te trillen, misselijk, duizelig, zweten alles wat er bij zit inbegrepen van de angsten die overspoelen me.
soms heb ik actie om me spullen terug te leggen en naar huis te gaan, maar andere momenten denk ik van.. '' ik ben al die tijd nog nooit over me nek gegaan, waarom nu wel? en als ik nu moet spugen spuug ik bij degene die voor me in de rij staat in de nek, en die gaat dan weer weg scheeld weer 1 klant! :')

''

Je moet ermee om leren gaan inderdaad.. en gewoon even doorzetten, ik ben hier al 4/5 jaar mee aan het struikelen, maar er komt een keer een lichtpuntje dat het klaar is!
Ik dacht altijd dat ik de enigste was met dit soort dingen, maar dat verklaard dit topic al een hele boel!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-07-12 06:43

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-12 06:43

wauw, ik dacht dat ik de enige was, maar dat is niet zo, ik ben wel geschrokken dat het bij sommige ook zo erg is doorgeslagen, maar dat jullie er ook zo goed bovenop zijn gekomen, dat geeft mij een doorzettings gevoel om echt naar de psygo te stappen
Maandag heb ik een afspraak met de huisarts, om te waar ik het beste heen kan

**Geplaatst**: 13-07-12 07:04

Geplaatst: 13-07-12 07:04

hier nog 1 zit nu aan de paroxetine(antidepresiva) van 30mg en ga naar de 40mg daarnaast slik ik xanax 4 tabletten om me rustig te houden ..

ook pure angst /vanuit het niets zeer zenuwachtig worden in drukke ruimtes of gelegenheden / slecht zelfbeeld / onzekerheid /perfectionistme ik heb al hulp veel praten over de werkelijke problemen
durfde soms het huis niet eens uit pure blinde paniek .... ik kan ook zo soms in huilen uitbarsten als ik iets denk verkeerd op te pakken ..... als iemand iets tegen me zegt het goed mischien goed bedoeld maar zo voelt het niet .. extreme faal angst

dit alles vloeit voort uit vroeger / heb veel woede - onmacht en dat uit zich ook in me dromen - en dit leid weer tot angst aanvallen onzekerheid enz

sterkte meid weet wat je voelt

**Geplaatst**: 13-07-12 14:52

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst: 13-07-12 14:52

Ik herken het ook. Dapper dat je hulp gaat zoeken. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-07-12 20:35

Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-12 20:35

LucianoS schreef:
hier nog 1 zit nu aan de paroxetine(antidepresiva) van 30mg en ga naar de 40mg daarnaast slik ik xanax 4 tabletten om me rustig te houden ..

ook pure angst /vanuit het niets zeer zenuwachtig worden in drukke ruimtes of gelegenheden / slecht zelfbeeld / onzekerheid /perfectionistme ik heb al hulp veel praten over de werkelijke problemen
durfde soms het huis niet eens uit pure blinde paniek .... ik kan ook zo soms in huilen uitbarsten als ik iets denk verkeerd op te pakken ..... als iemand iets tegen me zegt het goed mischien goed bedoeld maar zo voelt het niet .. extreme faal angst

dit alles vloeit voort uit vroeger / heb veel woede - onmacht en dat uit zich ook in me dromen - en dit leid weer tot angst aanvallen onzekerheid enz

sterkte meid weet wat je voelt

Ik slik dan (nog) geen medicatie, maar dat zit er wel aan te komen ..

Vandaag weer een paniekaanval gehad op het werkt, maar durfde dat niet onder ogen te komen, dus zachtjes uitgehuild in de wc.
23 juli afspraak bij de huisarts, eerder kon helaas niet, maar het moet goed gaan komen

**Geplaatst**: 13-07-12 20:50

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst: 13-07-12 20:50

Is er niemand op het werk aan wie je het durft te vertellen?
Dan heb je tenminste iemand bij wie je even terecht kan als je weer een paniekaanval krijgt op het werk.

**Geplaatst**: 13-07-12 20:58

Geplaatst: 13-07-12 20:58

Heel goed dat je hulp gaat zoeken. Kan me voorstellen dat je er alleen niet uitkomt. Juist dan is het heel dapper dat je ondersteuning zoekt. Ik raad je aan om een psycholoog o.i.d. te zoeken die ook aan mindfulness doet. Denk dat je daar in ondersteunende zin wel iets aan zou kunnen hebben. Naast de gesprekken met de betreffende hulpverlener.
Je lijkt me best wel een creatief iemand. Erg leuk. En wat een leuke kat heb je.
Wens jou verder heel veel sterkte en succes!

**Geplaatst**: 13-07-12 21:02

Geplaatst: 13-07-12 21:02

Mitchall schreef:
Ik heb inmiddels 4 hyperventilaties gehad door mijn faalangst.. ik herken mezelf vreselijk goed in jouw
verhaal, al ben ik nooit gepest. Ik leg de lat altijd ontzettend hoog voor mezelf en spiegel mezelf dan ook
aan mensen/kinderen die slimmer, mooier of beter zijn in een sport dan ik. Ik kan mezelf van binnen ook
helemaal opvreten als het niet gaat zoals ik wil.. Wat het best helpt is hulp zoeken, bij je ouders, goede
vrienden of een psycholoog. Ik heb bijvoorbeeld ontzettend veel aan mijn mentor of vriendinnen gehad!
Je moet het zeker niet negeren, het wordt namelijk alleen maar erger als je er niet over praat.
Wat ik trouwens ook had is dat ik me schaamde voor mijn paniekaanvallen, ik dacht dat mensen vonden
dat ik me aanstelde en dat ik het deed voor aandacht. Ik maakte mezelf gek met dat soort vragen, tot ik
er open over werd. Het bleek dat niemand het storend vond, alleen zo vervelend voor mij
Hopelijk heb je er wat aan, anders kun je altijd een bp'tje sturen!

edit: Je kunt het ook oefenen. Ik vond het vreselijk als er mensen kijken wanneer ik aan het sporten was.
Ik raakte gestrest en maakte fouten waarna ik me ontzettend schaamde.. Ik heb het nog steeds een beetje,
maar velen malen minder. Ik ben vaker gaan sporten wanneer er mensen keken en nu mag iedereen kijken
als ik bezig ben. Gewoon oefenen dus!

Ik had echt exact hetzelfde, ben ook bij een psycholoog beland, faalangsttrainingen op school, noem maar op.. Uiteindelijk is er bij mij een knopje omgegaan toen ik naar een andere school ben gegaan waar het plezier voorop staat en het leren niet. Was ook een zodanig verschil dat ik eigenlijk vrijwel geen last meer heb. Soms nog wel, maar geen blackouts, geen hyperventilatie en andere dingen.

Denk dat je het verst kunt komen door het erover te hebben met de mensen in je omgeving en met bijv een psycholoog.

Heel veel succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-07-12 21:06

Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-12 21:06

Anoli schreef:
Is er niemand op het werk aan wie je het durft te vertellen?
Dan heb je tenminste iemand bij wie je even terecht kan als je weer een paniekaanval krijgt op het werk.

Ik durf het niet ze te vertellen

ik heb wel verteld dat ik op faalangst training ga

alleen heb er niet bij gezegt dat het
bij de pshygoloog is

en dat wil ik even zo houden,

**Geplaatst**: 13-07-12 21:07

Geplaatst: 13-07-12 21:07

xLauwterd01 schreef:
Anoli schreef:
Is er niemand op het werk aan wie je het durft te vertellen?
Dan heb je tenminste iemand bij wie je even terecht kan als je weer een paniekaanval krijgt op het werk.

Ik durf het niet ze te vertellen ik heb wel verteld dat ik op faalangst training ga alleen heb er niet bij gezegt dat het
bij de pshygoloog is en dat wil ik even zo houden,

Ok maar je hebt ze in ieder geval al iets verteld en dat is al goed

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-07-12 21:10

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-12 21:10

Ja daarom, en in het dorp waar ik werk, gaan de roddels nogal hard, dus ook vandaar dat ik het liever niet vertel, maar dat is maar 1 van de redenen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-12 20:08

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-12 20:08

niemand meer?

**Geplaatst**: 15-07-12 20:14

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst: 15-07-12 20:14

Ik herken het een heel klein beetje, maar dat komt voort uit mijn perfectionisme.
Heel goed van je dat je hulp gaat zoeken, ik wens je veel succes en sterkte waar nodig

**Geplaatst**: 15-07-12 20:14

Geplaatst: 15-07-12 20:14

Sorry, ik kan je verder niet helpen.

**Geplaatst**: 15-07-12 22:34

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst: 15-07-12 22:34

Ik herken me er wel in. Vanaf groep 1 tot nu ben ik gepest (11 jaar lang). Elke dag hoor ik weer het een en ander dat me kleineert. En nu moet alles perfect gebeuren, voor ik straks ga falen voor de pesters ogen. Als ik faal zit ik hier nog een aantal jaar mee. Of ik iets verkeers zeg of doe, ze zorgen ervoor dat ik faal.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-12 21:12

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-12 21:12

Dat had ik dus ook, ik kon zogenaamd 'niks' goed doen :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-07-12 06:50

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst door de TopicStarter : 19-07-12 06:50

niemand?

**Geplaatst**: 19-07-12 10:12

Re: Paniek aanvallen en faalangst.

Geplaatst: 19-07-12 10:12

Ook als ik paardrij, en mensen kijken mij aan, ben ik altijd bang dat ik iets fout doe. Zoals te streng ben...

**Geplaatst**: 19-07-12 20:55

Geplaatst: 19-07-12 20:55

Weet je, je bent geworden wie je nu bent door je verleden. Maar hoe jij je eigen leven nu gaat vormgeven heb je helemaal in eigen hand.

Zelf heb ik veel gehad aan een proffesioneel persoon waarmee ik kon praten. Wat ik erg belangrijk vind (kan ik nu als 30jarige zeggen, en ook alleen maar omdat dit toevallig zo is gelopen) is dat je wel even kort naar het verleden kijkt, maar er niet in blijft hangen.

In weze is het verleden helemaal niet zo belangrijk, wat belangrijk is, is hoe jij nu en in het nu weer grip op je leven krijgt.

Veel mensen die echt psychiatrische problemen hebben hoor ik alleen maar praten over het verleden, en hoe boos ze wel niet zijn op die en die, maar die problemen hebben in de jeugd plaatsgevonden, en die mensen zijn dan inmiddels al richting 30 aan het gaan.... Die blijven hangen en zijn niet in staat hun eigen toekomst weer vorm te geven. Dat is mijn inziens de schuld van de hulpverleners, die zouden toch wel een stapje verder moeten gaan. Althans, dat is mijn mening.

Op het moment dat jij inziet dat je invloed hebt op je eigen leven en daardoor het heft weer in eigen hand kan nemen, gaan de dingen een stuk makkelijker.

Dus: wees positief, je bent geweldig, je hebt alleen een steuntje in de rug nodig om dit zelf weer te gaan zien!

Groetjes Kim