Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen, dus als het warrig overkomt ..sorry...
Ik zit de laatste tijd niet lekker in mijn vel, ik merk dat ik angstig ben,bang om alles fout te doen enz enz.
Volgens mijn vriend heb ik een heel laag zelfbeeld, ik denk dat dat ook wel klopt...
Twee jaar geleden ben ik door een(toen nog)vriendje gedwongen tot seks... hij heeft me zo bang gemaakt dat ik uiteindelijk ja heb gezegd(als in dat ie t mocht doen).
Nu vind en vond ik t mijn eigen schuld en heb ik er nooit werk van willen maken.
Ik kon er op ook bij niemand mee terecht. Thuis zeker niet, ivm een hele slechte relatie met hun.(sinds mijn 5e lichamelijk en geestelijk gekleineerd,niet elke dag maar toch te vaak)
Ik ben door die actie van mijn ex er nog bij, heel erg schrikachtig bij onverwachte bewegingen e.d.
Mijn huidige vriend heeft me over veel drempels heen geholpen,maar ik ben nog steeds schrikkerig als hij me aanraakt als ik het niet verwacht.
Nu is hij er ook onzeker door geworden( hij heeft ook behoorlijk wat meegemaakt).
Mijn ouders weten wel van mijn huidige vriend trouwens en dat gaat goed.
Ik weet gewoon niet goed wat ik moet doen, er over praten vind ik heel eng.
We hebben wel besloten om samen hulp te gaan zoeken, zodat we t niet alleen hoeven te doen.
Maar ben er zo bang voor, zou het liefst heel hard wegrennen ervoor. Mijn vriend is de enige die het hele verhaal kent, van hoe het is gebeurd enz enz.
Ik vind het heel erg dat mijn vriend nu ook zo onzeker is geworden en dat ik t zo moeilijk voor m maak, al begrijpt hij t wel en steunt mee heel erg goed !
Zou soms gewoon willen dat ik t niet zo moeilijk maakte voor anderen, ze geen pijn doe...
Als ik weer in paniek raak en m van me wegduw,voel ik me zo schuldig... het is niet zijn schuld ........
Had maar niemand last van me op deze manier
