Geplaatst Hoi allemaal,
Ong 3 jaar geleden ben ik verkracht door een jongen waar ik "verkering" mee had. Ik was bij hem thuis film aan het kijken. Wat daarna natuurlijk een beetje anders verliep, er was niemand thuis. Ik ben toen naar huis gegaan en deed tegen mijn ouders alsof er niks gebeurd was. De volgende de dag gewoon naar school. Niks aan de hand totdat we les kregen en het over seks ging. Ik barste in huilen uit en ging naar de WC mijn beste vriendin (in die tijd) kwam achter me aan en vroeg wat er was ik heb haar alles verteld. Ze vroeg of ik het aan mijn ouders had vertelt enz enz. Ze zei dat ik naar de politie moest gaan. Maar ik zo eigenwijs als ik was niet gedaan omdat hij had gezegt dat hij het anders nog een keer zal doen. Gewoon weer terug in de les en later naar huis. Thuis nog steeds niks vertelt.. Waarom?? Als ik er nu zo overna denkt.. Geen idee :S Die week hierna hadden we vakantie en die jongen bleef me maar smsen en bellen en zei de ergste dingen die ik me kon bedenken. ik vertelde het allemaal aan mijn vriendin. Zij had het blijkbaar tegen haar ouders vertelt waar ik niks van wist. Ik kropte alles op en ik wou niet meer verder met mijn leven het raakte me allemaal zo erg. Mijn vriendin had dat door en steunde me ook heel erg. Op een gegeven moment ben ik mezelf gaan snijden. Om die gevoelens die ik had te uiten maar op me zelf.. Ik was zo boos en dacht dat het mijn eigen schuld was. Het ging heel erg slecht met me ik begon ook met roken ( niet meer vanaf gekomen
) Mijn ouders merkten ook dat het niet goed ging en ik maakte er maar van dat ik mijn vorige paardje heel erg miste. Na de vakantie ging ik weer naar school. de 3e of 4e dag werd ik de klas uit gehaald door een vrouw. Ik had haar nog nooit gezien. Ze zei ' een moeder van een meisje uit de klas heeft tnaar shcool gebeld om te vertellen dat het helemaal neit goed met jou gaat en dat er heel iets ergs met jou gebeurd is' ik: ummh ja dat is zo. maar verder wou ik niks zeggen en ze bleef maar door praten over die jongen. Het dringde op dat moment tot me door dat het echt niet goed ging. Het was zomer 35 graden ofso en ik liep met langen mouwen omdat niemand mijn krassen mocht zien.. Die vrouw zei dat zijn mijn ouders had gebelt en het hele verhaal had vertelt. Ik raakte zowat in shock toen ik dat hoorde. Ik was zo bang zo bang wat mijn ouders zouden zeggen. Ze vroeg of ik mijn moeder wou zien. Maar dat wou ik niet. Ik ging in tranen terug naar de klas. En ik maakte iedereen in de klas aan het huilen.
De midaag ging ik naar huis en ik hield me hart vast ik was zo bang. Mijn moeder was ja soort boos ik wete het niet maar in iedergeval niet blij dat ik het niet vertelt had. En ze vroeg wat er dan allemaal precies gebeurd was. Ik wou niks zeggen! De dag erna moest ik naar de psygiather. En moest alles uitleggen hoe het gebeurd was en alle details. Ik ben daar ong 5 keer heen geweest. Ik ben echt geen prater en kan er ook echt niet tegen. Nu mijn ouders het wisten. Ging het al een stuk beter met mij ze hielpen me overal bij! Ik was ook gestopt met snijden. En het gaat nu gewoon erg goed. Ik krop nog steeds alles op en ben nog steeds geen prater over dat soort dingen. Die jongen bleef me smsen en bellen. Ik had een ander nummer en nog kreeg ik smsjes. Weet nog steeds niet hoe die achter dat nummer is gekomen. Dat "bedreigen" via sms en bellen is nog heel lang door gegaan. Maar ik negeerde het.
Laatst moesten we bij Nederlands een film kijken over een loverboy toen moest ik wel echt goed slikken. Net zoals ik laatst buiten was met vriendinnen. Het was lekekr warm en ik ha dmijn mouwen opgestroopt en ze zegt snij jij jezelf? Ik nee dat is van het vallen. ummh ja weet ook niet wat ik anders moet zeggen ik heb echt heel veel littekens eraan overgehouden.
Ik wil het gewoon los kunnen laten maar ik kan het gewoon niet of iniedergeval het lukt niet!
Misschien dat jullie een beetje weten hoe?
Bedankt voor het lezen!
Als je niks aan je ouders zegt, kunnen ze je niet helpen he.