Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-05-10 14:10

Problemen met GGZ, wat nu?

Geplaatst: 27-05-10 14:10

Even kort mijn geschiedenis: relatiebreuk, baan verloren, paard verkocht, nieuwe relatie, weer samenwonen. Dit allemaal in 3 maanden tijd en dat kon ik niet meer bolwerken. Daarnaast had ik me al jaren in mijn baan over de kop gewerkt dus ik kwam thuis te met een burn out. Ik ben toen weer aan het werk gegaan, en dat ging een jaar goed. In dat jaar heb ik geen behandelingen gehad. In mei 2009 kwam ik weer thuis te zitten, dit maal met een burn out die omgeslagen is in een depressie. Hiermee ben ik bij het GGZ gekomen.

Ik ben inmiddels bijna 1 jaar in behandeling bij de GGZ. Mijn eerste therapeute heeft mij enorm geholpen en mij echt uit het zwarte gat getrokken. Kort daarna ben ik met een groepstherapie begonnen en runningtherapie. Dit is mij ook goed bevallen. Daarna ben ik in september gestart met een deeltijd behandeling, en deze heb ik met goed gevolg afgesloten. De depressie was weg. Ik wilde graag aan mijn onderliggende problemen gaan werken, die door het verdwijnen van de depressie boven zijn komen drijven. Dat lukte in eerste instantie met mijn eerste therapeute, maar helaas ging die weg. Ik kreeg een nieuwe therapeute, maar die kon me niet verder helpen. Ze vond me gecompliceerd. Wel plakte ze me een aantal stempels op: borderline, persoonlijkheidsstoornis, afhankelijk persoonlijkheidstoornis, en sociale fobie. Ik ben hier erg van geschrokken, en voelde me meteen weer eens stuk slechter.

Ik kreeg een nieuwe therapeute, de 3e inmiddels in nog geen half jaar tijd. Die wiste alle stempels weg, en gaf me een gigantische stempel terug: een eetstoornis welke schommeld tussen boullimia en anorexia. Wederom een grote schok voor mij. In eerste instantie leek ze me te begrijpen, maar hoe verder ik nadacht, hoe meer ik vond dat ze me niet begreep. Wel heb ik onder leiding van haar een aantal testen mogen maken, waaruit bleek dat ik onder mijn niveau had gestudeerd, en dat ik nooit optimaal heb kunnen presteren. (door pesten ed) Ze adviseerde me groepstherapie, waarvan zij zelf begeleider was.

Nou prima, zo gezegd, zo gedaan. De individuele gesprekken werden stop gezet, want dat was niet de bedoeling langs de groepstherapie. Alles moest in de groep besproken worden.Nou prima, ik was bereid het wel eens te proberen. We spraken af 10 groepsessies bij te wonen en dan zou ik een beslissing moeten maken of ik er mee door wilde gaan of niet.

Ik kwam in een groep terecht waar de meesten 2 x zo oud zijn als mij. De meesten hadden relatieproblemen, waren achterdochtig, en durfden geen beslissingen te nemen. Ik daarintegen ga aankomend jaar trouwen, dus absoluut geen relatieproblemen bij mij. Ik ben onzeker over mezelf, waardeer anderen meer dan mijzelf. Ik verdenk mensen niet snel van iets, ik ben eerder naief dan achterdochtig. Tja, en tegenover mijn groepsgenootjes was ik behoorlijk impulsief. Ik hoef geen maanden na te denken over een nieuw kledingstuk...

Kortom, ik voelde me echt niet thuis. Dinsdag wilde ik dat graag aan mijn therapeute aangeven, liefst even apart. Ik wil de rest van de groep uiteraard niet voor het hoofd stoten. Maar nee, de regels waren dat alles in de groep besproken moest worden. Dus ik werd als het ware voor het blok gezet. Ik begon mijn verhaal dat ik me niet herkende en niet thuis voelde in de groep. Dat het geen probleem van de groep was, maar van mij en dat zich niemand schuldig of zo hoefde te voelen. Ik heb verteld dat ik voor mijn gevoel een heel ander probleem had dan de rest, en dat ik het moeilijk vond dat niemand zich in mij herkende en dat ik zo geen advies kon krijgen. Daar kunnen mijn groepsgenoten ook niks aan doen, ik heb nu eenmaal van andere dingen last.

Mijn therapeute vond dat ik mijn werkelijk probleem vermijdde. Ik antwoorde daarop dat ik mijn werkelijke probleem mijn lage zelfbeeld en de daarbij behorende onzekerheid vind. Waarop mijn therapeute vermelde dat mijn probleem een eetstoornis was, met overmatige bewegingsdrang. Ik ben het hier niet mee eens. Door mijn depressie en de daarbij behorende eetbuien ben ik ontzettend veel aangekomen. Ik at niet meer, ik vrat. Ik woog vorig jaar 90 kilo. Ik ben toen begonnen met runningtherapie, 3 keer in de week verplicht hardlopen. De kilo's vlogen er vanaf, en dat in combinatie met een normaal eetpatroon. Inmiddels weeg ik 63 kilo bij een lengte van 1.70m. Geen ondergewicht dus. Ik voel me lekker in mijn vel en ben trots op wat ik bereikt heb. Ik nuttig iedere dag 3 maaltijden en 1 of 2 tussendoortjes. Ik val niet meer af, ik blijf al 3 maanden op gewicht. Wel ben ik erg bang om weer aan te komen, en weeg me nog 1 of 2 keer per week. Ik vind dat geen eetstoornis meer, maar mijn therapeute is het daar niet mee eens.

Ik ben wel erg bewust aan het eten, mede omdat ik hardlopen nu als passie heb. Ik heb me aangesloten bij een atletiekvereniging en ik wil graag beter worden in mijn sport. Mede daarom eet ik gezond met voldoende vitamines, koolhydraten en eiwitten.

Dit heb ik dus ook in de groep verteld, waarop mijn therapeute antwoorde dat ik impulsief was door me zomaar uit het niets aan te melden bij een nieuwe vereniging. Ik woon sinds 2 jaar in deze omgeving en heb nooit het lef gehad om me ergens bij aan te sluiten. Dit was voor mij een gigantische stap waar ik dus 2 jaar over heb gedaan. Ik liep al een jaar hard, dus ik durfde het wel aan. Niks impulsief dus. Hierop vertelde mijn therapeute dat ik me wel impulsief heb aangemeld op het HBO. Ik ben in februari en maart naar open dagen geweest. Ik ben momenteel werkeloos, en het is duidelijk dat ik niet meer terug de zorg in kan. Ik ben daar te gevoelig voor en ik sta er niet achter hoe het tegenwoordig vaak in de zorg gaat. Dit is mijn eigen keuze in overleg met het UWV. Ik ben me afgelopen zomer gaan orienteren op wat ik dan wel wilde, en ik heb me in mei ingeschreven voor een deeltijdopleiding die ik stiekem al altijd had willen doen. Ook niet impulsief in mijn ogen. Ik geef ook niet extreem veel geld uit, ik maak vaak wel snelle beslissingen. Ik stoot liever mijn neus dan dat ik spijt heb dat ik iets niet heb gedaan. Maar overal wordt over nagedacht en over gesproken met mijn vriend.

Maar goed, mijn therapeute vond dat uit al die punten bleek dat ik nog lang niet 'beter' was, en er nog lang niet aan toe was om terug te keren in de echte maatschappij. Dit deed mij erg veel pijn, ik wil graag weer aan het werk. Niet fulltime, maar gewoon lekker parttime weer aan de slag. Dan krijg ik misschien ook weer wat meer eigen waarde en om heel eerlijk te zijn, ik verveel me dood. Mijn wereldje is zo klein geworden, en dat is echt niet leuk.

Ik heb gevraagd of misschien individuele gesprektherapie een optie was, of eventueel een andere groep waar mensen kampen met een laag zelfbeeld. De enige oplossing was een opname met mensen die ook een EETSTOORNIS hadden.. Ik werd toen best een beetje pissig omdat ik het gevoel kreeg dat er echt niet naar me geluisterd werd. Ik ben altijd best goed geweest in het onder woorden brengen van mijn gevoelens en problemen en ben niet echt verlegen ofzo. Ik durf goed dingen te zeggen, alleen van binnen voelt het allemaal gewoon nog heel onwennig. Ik wil gewoon begeleid worden in het laatste traject van mijn behandeling, richting werk. Is dat dan zo'n aparte hulpvraag? Uiteindelijk ben ik weggegaan om wat af te koelen. Ik mocht de groep niet meer in, dus ik ben naar huis gegaan. Ik heb mijn therapeute een mail gestuurd, zodat ze me niet meer kan onderbreken, maar toch mijn verhaal leest.

Maar goed wat nu? Het vertrouwen in mijn therapeute is helemaal weg, evenals het vertrouwen in de GGZ. Ik heb enkele maanden geleden van een kennis een mailadres gekregen van haar therapeut. Ik heb deze een mail gestuurd en heb ook al reactie dat ik van harte welkom ben in haar praktijk. Maar goed nu zijn mijn vragen; mag ik zomaar overstappen? Krijg ik hierdoor geen problemen met het UWV? Ik wil erg graag weer aan het werk, kan ook een UWV mij daarbij ondersteunen of moet ik dan echt bij het GGZ zijn?

Pfff, wat een verhaal is het geworden. Ik hoop dat jullie de moeite hebben genomen om het te lezen en misschien wat tips kunnen geven. Alvast ontzettend bedankt!

**Geplaatst**: 27-05-10 14:12

Geplaatst: 27-05-10 14:12

Meis, ik ga later nog even goed zitten voor je verhaal maar ik wil je alvast even een heeeeeeeele dikke knuffel geven!

**Geplaatst**: 27-05-10 14:19

Re: Problemen met GGZ, wat nu?

Geplaatst: 27-05-10 14:19

Jeetje dat is niet niks.

Heb je al buiten je therapeute om geprobeerd iets te regelen?

Ik krijg nu sterk het gevoel dat je heel erg geremd wordt in de dingen die je graag wilt bereiken. Ik heb ondertussen meerdere dingen van jou gelezen om aan te kunnen nemen dat jij geen eetstoornis hebt.
Wat me dan wel opvalt is dat je huidige therapeut spreekt over een opname, dat is toch ook niet niks. Heb je ook gevraagd waarop ze haar diagnose heeft gebaseerd?

**Geplaatst**: 27-05-10 14:20

Geplaatst: 27-05-10 14:20

Allereerst wil ik je feliciteren met wat je allemaal al bereikt hebt!

Als ik heel eerlijk mag zijn (ga ik even vanuit) denk ik dat zowel jij als de therapeute deels gelijk hebben.
De waarheid zal in het midden liggen.
Jij weet het best hoe je je voelt, maar je hebt ook niet voor niets hulp.
Dat is geen verwijt, maar niets meer als de waarheid (toch?)
De therapeute zal ongetwijfeld het beste met je voor hebben, maar niet voor iedereen is er een pasklare oplossing voorhanden.

Wel ben ik met je eens dat die dan gecreeerd moet worden!

Om je in een groep te plaatsen waar je absoluut niets herkent bij anderen en omgekeerd, daar heb je weinig aan, aangezien dat juist het doel is van groepstherapie (voor zover ik begrijp).

Ik denk dat een mail sturen in de eerste instantie een goed stap is geweest, je hebt nu ongestoord jouw mening en visie kunnen geven en het geeft haar de gelegenheid er over na te denken zonder direct een reactie te hoeven geven.

Of je over mag stappen zou ik niet weten, maar ik neem aan dat dat met een telefoontje zo is beantwoord?

Succes in ieder geval met alles, en mss kunnen we binnenkort eens gezellig iets afspreken?
Gr. San

**Geplaatst**: 27-05-10 14:22

Geplaatst: 27-05-10 14:22

@angela: heb je al eens met het uwv gesproken over het overstappen van therapeut? Dit zou je eens kunnen vragen, kijken hoe hun daar tegen over staan.

Ik wens je heel veel sterkte en succes! Ik vind het goed van je dat je je verhaal hier verteld! Ik denk dat je eigenlijk heel erg sterk bent, maar terug gehouden wordt door je therapeut. In een eetstoornis geloof ik niet zo. Als ik je in het jojo topic zo lees vind ik dat je het goed doet.

**Geplaatst**: 27-05-10 14:25

Geplaatst: 27-05-10 14:25

Bel eens met die therapeute die je kennis heeft aangeraden om te vragen hoe het zit met verzekering en de overdracht. Mogelijk kan ze je duidelijke informatie verschaffen.

Wat is er nou mis met af en toe impulsief zijn? Tjee ik was allang weggegaan, voor mij is een goede psycholoog heel erg belangrijk want het heeft echt enorm veel invloed op je 'genezingsproces'.

Sterkte ermee nog!

**Geplaatst**: 27-05-10 14:29

Geplaatst: 27-05-10 14:29

Bedankt voor jullie reacties! Ik heb inderdaad nog hulp nodig, maar ik heb natuurlijk niks aan hulp waar ik me niet prettig bij voel. Dit is ook hetgene wat ik in de groep duidelijk probeerde te maken. Er is geen wisselwerking tussen mij en de rest van de groep. Puur omdat ik niks herken en zij herkennen niks in mij. We kunnen elkaar niet helpen, hoe graag ik die mensen ook zou willen helpen of zou willen mee denken. Het leeftijdsverschil is te groot, ze hebben kids van mijn leeftijd, dus die problemen die ze daarmee hebben, die heb ik ook niet. Ik vind het heel jammer, maar helaas niks aan te doen.

Ik ben inderdaad bang om aan te komen, maar dat noem ik geen eetstoornis. Ik ben heel onzeker over mijn lichaam, eigenlijk over alles. Ik durf bijvoorbeeld niet meer paard te rijden omdat ik bang ben om te falen. Om het paard te verpesten zeg maar.

Ik zou zelf heel gericht aan die problemen willen werken, ofwel in een groep, of wel individueel. Mijn therapeut en ik verschillen duidelijk van mening. Overigens stond in mijn eerste behandelplan precies dit probleem, maar dat werd overschaduwd door mijn depressie. Nu, 3 behandelplannen verder, heb ik er voor mijn neus liggen waar alleen mijn eetstoornis naar boven komt. En dat vind ik niet correct!

Ik voel me goed, en ik wil graag verder. Het gaat thuis goed, nu is het tijd om langzaamaan aan de volgende stap te denken. Niet te snel, en graag met hulp. Want tja, ik vind het ook wel weer heel erg spannend om aan het werk te gaan.

@san: Het lijkt me heel leuk om eens iets af te spreken!

**Geplaatst**: 27-05-10 14:30

Geplaatst: 27-05-10 14:30

Volgens mij kunnen ook andere instellingen/vrijgevestigde therapeuten je helpen als je weer aan het werk wilt (re-integratie).
Verder klinkt het inderdaad alsof jij wel verder wilt, maar je zoals SAKKIA zegt ''geremd'' wordt. Die ervaring heb ik ook. Als je weer een beetje in jezelf durft te geloven en zin heb in de toekomt, kunnen sommige therapeuten je een dusdanig gevoel geven dat je toch weer aan je geluk gaat twijfelen. Alsof ze dan niet (helemaal) geloven dat je het echt meent. Zo frustrerend! Ook zijn ze erg rap met stempels ja. Vaak moet dit ook van verzekeringen, zijn hulpverleners zelf ook lang niet altijd blij mee.
Ik heb zelf geen ervaring met het UWV dus daar kan ik je helaas geen advies in geven.
Heel veel sterkte!!

**Geplaatst**: 27-05-10 14:32

Geplaatst: 27-05-10 14:32

Nou ik denk dat je het al duidelijk voor jezelf hebt, een andere therapeut dus. Dit kan je overigs ook wel binnen GGZ vragen, ga naar de behandelcoordinator/verantwoordelijke.

En misschien ook vragen voor therapie/cursus voor je faalangst.

**Geplaatst**: 27-05-10 15:17

Re: Problemen met GGZ, wat nu?

Geplaatst: 27-05-10 15:17

Voor het overstappen zou ik as ik jou was even een telefoontje plegen. Ik ga tevens morgen bij UWV langs om te zien hoe alles daar gaat, als ik wat hoor wat voor jou van toepassing is zal ik even navragen.
Met werk heb je ook verschillende organisaties die daar aan kunnen mee werken. De UWV heeft dat ook

Dus ook daarvoor kan je bij hen terecht.
Even bellen en dan heb je over die punten al wat meer duidelijkheid. Zij kunnen je eventueel ook doorverwijzen naar een andere jobcoach.

**Geplaatst**: 27-05-10 18:28

Re: Problemen met GGZ, wat nu?

Geplaatst: 27-05-10 18:28

Echt vervelend Angela dat het zo loopt.
Jammer dat ze het niet verder individueel met je besproken heeft. Ik kan me voorstellen dat je je onbegrepen voelt. Het eten is natuurlijk een zwakke plek bij je en zal een aandachtspunt zijn wanneer je je rot voelt. Maar dat weet je zelf ook. Ik ben van mening (ik ken je langer en kijk ook vanuit mijn eigen ervaring) dat achter het eetprobleem een ander probleem ligt, namelijk je onzekerheid e.d. Jammer dat ze je daar niet in lijkt te horen.

Ik ben benieuwd hoe ze op je mail reageerd. Ik zou het er zelf verder niet bij laten. Je kan ook een officiele klacht indienen. Wat ook nog een optie is om in gesprek te gaan met haar en een hoofdbehandelaar. Ik loop zelf ook bij het GGZ en heb wat miscommunicaties met mijn behandelaar. Ik heb nu a.s. woe een gesprek met hem en de hoofdbehandelaar erbij om te kijken hoe we het vertrouwen terug kunnen krijgen.

Verder denk ik niet dat je in de problemen komt met het UWV als je bij een andere therapeut in behandeling gaat, maar dit kun je voor de zekerheid navragen.

Ik ben benieuwd hoe ze hier vanuit het GGZ verder mee om zullen gaan! Sterkte meid :(:)

**Geplaatst**: 27-05-10 23:40

Geplaatst: 27-05-10 23:40

Hoi Angela,
Wat jammer zeg dat je zo beperkt word op deze manier.. Als ik jou verhaal zo lees, weet je precies waar je nu staat en waar je nog behoefte aan hebt, dit vind ik erg knap!
Wat jammer dat zo'n therapeut blijkbaar de dingen benadrukt die je zelf juist beter onder controle lijkt te hebben.., en dat ze jou positieve en ontzettende overwinningen en ideen juist de grond inboort..

Ik zou zeker proberen over te stappen, want hier heb je duidelijk dus niet veel aan..
Je klinkt me juist heel zeker van je zaken en ik vind het knap dat je je niet van de wijs laat brengen door een therapeut die zich naar mijn idee een beetje op 1 ding vast blijft klampen..

Ik ben verder helemaal niet thuis in hoe je dit soort dingen moet regelen, maar er moet vast een persoon van hogere orde zijn die jou hiermee kan helpen of waar je je verhaal bij kwijt kan..?
Hopelijk kom je hier verder mee en vind je wel de juiste therapie om de puntjes op de i te zetten!
succes ermee!

**Geplaatst**: 27-05-10 23:54

Geplaatst: 27-05-10 23:54

Je hoeft niet bij de GGZ in therapie.... Je kan ook het telefoonboek pakken en zoeken op psychotherapeut. Kijk even of ze aangesloten zijn bij de NVP (op die website kan je ook een therapeut zoeken).

Gewoon een paar afbellen, paar kennismakingsgesprekken gaan voeren. Net zolang tot je er een vindt waar je vertrouwen in hebt.
Heb ik ook gedaan, kan prima, als je 2e lijnszorg krijgt dan wordt alles vergoedt.
Ik heb wel 5 keer een verwijzing moeten vragen aan de huisarts omdat de therapeuten die steeds moesten hebben, ook voor een kennismakingsgesprek, maar niemand die daar moeilijk over deed of het vreemd vond dat ik aan het rondshoppen was

Voordeel van vrijgevestigd therapeuten is dat ze veel meer vrijheid hebben in welke methode ze hanteren. Dit kan meer analytisch zijn of meer emotiegericht of cognitieve gedragstherapie zoals ze bij de GGZ doen (waar ik persoonlijk geen fan van ben).
Het is een kwestie van uitproberen wat bij je past. Blijf daarbij vertrouwen op je eigen gevoel. Maar dat doe je volgens mij al

Ik vind het al heel knap dat je niet enorm aan jezelf bent gaan twijfelen door deze therapeute en aangeeft dat je toch echt niet dat probleem hebt dat zij zegt dat je hebt

Blijf die regie vooral houden

Laatst bijgewerkt door Waves op 28-05-10 00:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-05-10 23:57

Geplaatst: 27-05-10 23:57

ik ben zelf helemaal NIET weg van het GGZ ben een jaar geleden verkracht door iemand,mijn moeder is zwaar aan de drugs geweest en ben mijn dierbare pony verloren door een ruil en ze willen mij van alle kanten "helpen" maar onder tussen trappen ze je gewoon de grond in ,.. vertel hoe ging dit vertel hoe ging dat terwijl ik het persoonlijk ZELF een plekje wil geven etc komt die stront jeugdzorg weer aan en ik zit weer weken in de stress is het eindelijk rustig moet ik WEER heen... om gek van te worden!

als jij zeker van jezelf bent dat je die sportvereniging aan kan en echt wil doen.. waarom niet wat houd je tegen een eetstoornis? daar zijn wel coachen voor hoor! die geven je advies en stellen zelfs wel een schema voor je in..

die HBO opleiding.. als het altijd al je passie is geweest en je er de "brein"voor hebt doen! vraag anders hulp aan je leraren daar als je het even niet ziet zitten

er zijn vele wegen die naar rome leiden en meestal is de weg van je hart de goeie!

(tjsah k heb een gloed hekel aan ggz omdat ik indd ook het gevoel heb dat ze me niet begrijpen)

**Geplaatst**: 28-05-10 00:01

Geplaatst: 28-05-10 00:01

ik lees net wat over het UWV. Het UWV kan niet bepalen hoe en waar jij therapie volgt. Ze kunnen je hooguit "verplichten" er alles aan te doen om zo snel mogelijk beter te worden.

Zolang je bij een therapeut zit die lid is van bijvoorbeeld dat NVVP of de VGCT dan is dat prima hoor voor het UWV. Dan weet je zeker dat die persoon de juiste diploma´s en registraties heeft.

**Geplaatst**: 28-05-10 11:22

Re: Problemen met GGZ, wat nu?

Geplaatst: 28-05-10 11:22

Angela, ik heb ook maar eventje je verhaal gelezen. Ik vind het onzettend knap wat je bereikt hebt. Jammer dat de mensen van wie je verwacht dat ze je zouden helpen je op deze manier benaderen. Ik zou er echt mega onzeker van worden. Je moet iemand zoeken waar je je goed bij voelt en natuurlijk zal die persoon niet altijd zeggen wat je wilt horen, maar om op deze manier jou voor het blok te zetten is echt niet netjes.
Deze persoon kan jou echt niet helpen naar mijn mening.

Mensen denken vaak gelijk aan boulimia of anorexia als je opeen veel afvalt en veel sport. Maar je hebt je daar gewoon ingebeten en dat is heel knap en er zijn niet veel mensen die jou dat nadoen. Er is echt niets mis mee als je zo lekker met je lichaam bezig bent. Je wordt er juist sterker van. Zolang je er van bewust bent dat je eetpatroon wel moet aanpassen, want je verbrand natuurlijk veeeeel meer! :-)

Maar daar ben je je al lang al van bewust.

Ik hoop dat je eruit komt, ik kan je verder niet zoveel tips geven.
Geloof ik jezelf!!

succes

**Geplaatst**: 31-05-10 10:54

Geplaatst: 31-05-10 10:54

Gaat ie een beetje? :(:)

**Geplaatst**: 31-05-10 11:46

Re: Problemen met GGZ, wat nu?

Geplaatst: 31-05-10 11:46

Toekie, thanks for asking!

Erg aardig van je! Maar het gaat eigenlijk best wel ok. Ik heb aankomende donderdag een afspraak met een andere therapeut die niet samenwerkt met de GGZ en gewoon een vrijgevestigde therapeut is. Ik vond het doodeng om die beste man te bellen, maar ik heb het toch gedaan. Nu vind ik het weer doodeng om er naar toe te gaan.

Ik knijp hem nog steeds voor het UWV, ik heb er zelf nog geen problemen mee gehad, maar je hoort zoveel spookverhalen he?

**Geplaatst**: 31-05-10 11:53

Geplaatst: 31-05-10 11:53

Super goed van je, heel veel succes!!
En ik duim voor je dat je geen problemen krijgt met het UWV, maar dat kan ik me bijna niet voorstellen.