
Oké mijn verhaal:
Ik heb gister mijn 20 weken echo gehad, ik heb helaas veel klachten waaronder bekkeninstabiliteit, veel buikpijn, dik bruin slijmverlies en nu al last van maagzuur. Ik had het gevoel dat ik al harde buiken had en na 8 jaar geleden mijn tweeling te zijn verloren, was ik toch wel erg bezorgd

De reden werd gister heel erg duidelijk... Wat heb ik een raarrrr kind in mijn buik

Tijdens de echo uitte ik mijn bezorgdheid en in het ziekenhuis weten ze uiteraard mijn verleden. Toen de echo begon, ging de mond van de echografiste al open staan, pfff zegt ze je baarmoeder is al zoooo groot, je hebt gewoon normaal vruchtwater en het kindje is de normale grootte. Ik snapte er niks van, hoe kan mijn baarmoeder al zo groot zijn dan?
De reden kwam vrij snel in beeld, de reden waarom ik dus zoveel buikpijn heb, waarom ik bruin slijmverlies, waarom ik al last van maagzuur heb en waarom ik denk dat ik harde buiken heb... het kindje gaat dus letterlijk STAAN in mijn buik

Mijn placenta zit tegen mijn buikwand aan, daar duwt het tegen aan om omhoog te komen en de echografiste denkt dat ik daardoor regelmatig dat bruine slijm verloor, er staat regelmatig druk op de placenta maar er was niks verkeerds eraan te zien. Ook de buikpijn is nu verklaarbaar, gek he als je baarmoeder zo snel groeit, evenals mijn bekkeninstabiliteit.
Oke we hebben nu wel een compromis gesloten, ik ga 's nachts meestal half op mijn buik liggen (dus op mijn zij en dan iets verder gedraaid), het kindje vindt dit niet prettig maar verhuisd dan netjes naar links (of rechts) bovenin mijn buik... Vanmorgen voelde ik het dus links in mijn bovenbuik (tegen mijn maag) liggen en dan dus ook al helemaal bij mijn longen, ach het was te doen en de kleine was ook tevreden

Raar kind, ach zal wel komen door zo'n rare moeder
