
Oudjaarsdag zijn we erachter gekomen dat mijn moeder een ver gevorderd stadium heeft van eierstokkanker. De operatie hebben we al achter de rug en afgelopen vrijdag heeft ze net de eerste chemokuur gehad. Zoals de meeste wel weten dood de chemo de slechte maar ook veel goede cellen.
Ongeveer 1 1/2 week na de chemo is de wittebloedcel gehalte praktisch 0.
Nu woon ik nog samen met mijn broertje thuis. Zelf doe ik de opleiding dierverzorging en ben momenteel bezig met mijn lammerstage. Het bedrijf is nog vrij van q-koorts en heeft in het voorjaar ingeent.
Maar stel nu dat er plots q-koorts uitbreekt, 2 weken later krijgen we dat pas te horen door de melk...
en stel dan dat ik in die tijd net de bacterie meeneem in mijn kleren of haar.
Het is een hele hele kleine kans maar toch.. Daar zou mijn moeder op het verkeerde moment niet overheen komen.
Heb de huisarts, haar specialist (chemo) en ggd al aan de lijn gehad.
Huisarts behandelde geen q-koorts patienten en wist er ook niks over te vertellen ?

Haar behandelend arts zegt dat ik gewoon door moet lopen.. Het is namelijk wel heel ver gezocht..
De ggd wil de gok niet wagen. Het was een kleine kans bijna verwaarloosbaar maar hun raden het toch af. (zijn natuurlijk erg voorzichtig.. aanraden zullen ze niet doen voor ze het weten hebben ze een proces aan hun broek hangen)
Wat zouden jullie doen?
