Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-09 21:06

Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-09 21:06

Hoi,

Ik ben wel benieuwd naar nog meer mensen die opgroeien/zijn opgegroeid met een ouders met borderline. Mijn vader heeft het, en een vrij erge vorm.

Wij hebben sinds kort een psycholoog en het helpt enorm. Ik wil nog niet mijn levensverhaal hier neerzetten, maar ik wil wel weten wie er nog meer een ouder heeft met borderline en hoe hij of zij ermee omgaat.

Ik zelf ben 15, maar ik voel me 20. Ik heb al veel meegemaakt, en ik heb me enorm aangepast aan het leven in mijn gezin. Onze psycholoog helpt me nu om me als een 'normaal' persoon te gedragen.

Barst maar los, ik ben benieuwd

**Geplaatst**: 02-10-09 21:20

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 02-10-09 21:20

hoi donja,

mijn moeder heeft borderline. zij heeft van mijn 10de tot 18de in verschillende inrichtingen gezeten en het was inderdaad een erg heftige tijd. je wordt gedwongen snel volwassen te worden en je inderdaad ontzettend aan te passen. het is erg heftig, kind van een borderliner zijn he. vooral in je pubertijd als je eigenlijk jezelf moet gaan vormen en ontwikkelen. mijn moeder is overigens uiteindelijk door de juiste medicijnen te vinden weer beter geworden. ze moet deze medicijnen wel haar hele leven blijven slikken, doet ze dat niet, dan gaat het meteen weer helemaal mis. maar het kan dus wel

ik ben vrij vroeg het huis uitgegaan door alles, en heb er wat langer over gedaan om 'mijzelf te vinden' doordat ik mij altijd wegcijferde. een periode heb ik ook helemaal geen contact met mijn ouders gehad, om te kunnen los komen van alles en het een plek te geven.

mn belangrijkste advies is om jezelf niet uit het oog te verliezen. probeer hoe moeilijk ook toch je eigen leven te leiden en niet alles om deze situatie te laten draaien. het is al heel goed dat je nu een psycholoog hebt waar je mee kan praten en die je kan helpen een gewone puber te zijn

wil je heel veel sterkte wensen en je mag mij altijd pb'en als je je hart wilt luchten :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-09 21:26

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-09 21:26

Hoi Suze,

Ik herken je verhaal heel erg, ik cijfer mezelf ook helemaal weg. Ik had het nooit door, totdat mijn psycholoog het zei.

Mijn vader heeft ook een tijdje medicijnen gehad, maar juist daardoor ging het helemaal mis. Na verschillende (mislukte) zelfmoordpogingen, waarvan ik er zelf 2 van heel dicht bij heb meegemaakt) is hij helemaal gestopt en het gaat nu een stuk beter. Hij had laatst nog een terugval door een ruzie met een uitkeringsbureau ofzo, hij had zijn arm toen bewerkt met een vleesmes. Niet erg fijn om te zien, maar het was niet erg vergeleken met de vorige keren.

Fijn om een lotgenoot te hebben.

**Geplaatst**: 02-10-09 21:29

Geplaatst: 02-10-09 21:29

Ik hoor hier niet want ik ben een ouder met borderline, ik heb 3 kinderen van 12,10 en 8. Ik slik al medicijnen sinds de jongste een jaar was. Waardoor het hier 'meevalt' maar natuurlijk gaat niets normaal, en moeten de kinderen zich best eens aanpassen, maar ik probeer hen vooral mee te geven dat ik heel veel van ze hou.........................

Donja probeer je eigen leven te leven, jij bent uniek en je hebt alle kansen op een zo normaal mogelijk leven, jou vader kan er niets aan doen!! Maak er wat van!

En Suze jij hebt ook heel wat voor je kiezen gekregen denk ik! Fijn dat het nu beter gaat met je moeder! Ook voor jou laat het los en maak er wat van samen MET je moeder!!!

**Geplaatst**: 02-10-09 21:31

Geplaatst: 02-10-09 21:31

ja wat je daar vertelt heb ik helaas ook ervaring mee. en dat is niet niks om als kind mee te maken.
mijn moeder heeft wel veel verschillende medicijnen geprobeerd hoor

er waren er inderdaad een aantal waardoor het juist veel slechter ging, maar gelukkig is er voor haar uiteindelijk één gevonden die wel hielp.

ik ben nu al een aantal jaren verder, maar het is iets wat je niet snel achter je laat. het is heel belangrijk dat je met mensen blijft praten hierover die je kunnen helpen, nu maar ook later. het is al heel goed dat jij nu al iemand hebt die je hiermee kan helpen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-09 21:33

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-09 21:33

Fidele, tuurlijk mag je hier je gevoelens uiten en meepraten. Het probleem is bij mijn vader dat hij ook heel veel van ons houd, maar hij denkt niet aan ons als hij zichzelf van het leven probeerd te beroven en hij denk op dat moment niet na wat wij eraan over houden. Hij vind het natuurlijk heel moeilijk als hij er daarna weer over nadenkt.

Ik weet dat mijn vader er niks aan kan doen, maar er gebeuren toch dingen die ik nooit meer zal vergeten...

EDIT: Ik weet dat ik daarmee van geluk mag spreken, ookal is het heel moeilijk om er met haar (psycholoog) over te praten omdat je alles opnieuw beleefd en ook de pijn weer naar boven komt. Ze komt een keer in de week en dan ben je 3 dagen toch wel geestelijk verschrikkelijk moe.

**Geplaatst**: 02-10-09 21:36

Geplaatst: 02-10-09 21:36

Fidele ik ben inmiddels bijna 30 en deze periode ligt voor mij dus al wat verder achter mij. Dat loslaten heb ik tot begin dit jaar hard aan moeten werken

het lastige is aan deze situaties dat papa of mama ziek is.
boos zijn, is als kind heel moeilijk, want mama is ziek, ze doet het niet express (zo wordt je ook door iedereen verteld). tegelijkertijd zijn er bij mij erg nare dingen gezegd tegen mij en gebeurd, waardoor er wel boosheid ontwikkelde, maar dit werd altijd onderdrukt. dat vond ik een belangrijke eye-opener.. dat je heus wel boos mag zijn op wat er is gebeurd, ook al doet de ouder het niet express

de ziekte zelf is voor de persoon die hem heeft een erg verdrietig iets waar diegene niet voor heeft gekozen, maar de partner en kinderen ook niet...

mijn ouders en ik gaan nu goed samen (ik woon zelfs momenteel weer tijdelijk bij hen in). openheid en respect voor ruimte hebben ons geholpen te zijn waar we nu zijn

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-09 21:38

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-09 21:38

Ikzelf houd heel erg rekening met wat ik zeg, want toen mijn vader nog medicijnen slikte hoefde je maar één woord verkeerd te zeggen en hij ontplofte. Als dat een halfjaar doorgaat leer je dat wel hoor.

Het is juist het verschrikkelijke dat de Borderliner zelf er niks aan kan doen maar op sommige momenten oogkleppen op heeft en even niet aan anderen denkt.

**Geplaatst**: 02-10-09 21:39

Geplaatst: 02-10-09 21:39

donja die gesprekken zijn inderdaad erg zwaar :(:)

dat opnieuw beleven kan nog best lang doorgaan, maar geloof me, gaandeweg de tijd wordt de pijn steeds wat minder rauw.
het enige moeilijke is dat jij er nog midden in zit en geen idee hebt wanneer het beter of 'over' zal gaan, en die periode is gewoon heel erg zwaar.. daarom moet je echt naast al die moeilijke dingen iets hebben waar jij lekker je ei kwijt kan en jezelf kan zijn, even alles vergeten.

voor mij waren dat absoluut de paardjes toen. ik woonde bijna op de manege

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-09 21:41

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-09 21:41

Ik heb juist geen uitlaatklep, ik krop alles op. Ik ben een wandelende tijdbom. Wat ik nu merk is dat ik soms 'woede'aanvallen heb. Ik word ineens heel boos en heb de behoefte om met dingen te gooien. Ik houd het erg in bedwang, maar ik ken mezelf helemaal niet zo.

**Geplaatst**: 02-10-09 21:46

Geplaatst: 02-10-09 21:46

Het is voor mij heel leerzaam om eens te lezen hoe jullie er als kind en ook nu nog tegen aan kijken/keken dus ik lees nog even mee!!!

**Geplaatst**: 02-10-09 21:59

Geplaatst: 02-10-09 21:59

dat kan ik me voorstellen donja, als je het nergens kwijt kan.. rij je geen paard? of andere sport waar je even lekker alles in kan afreageren?

fidele +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-09 22:02

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-09 22:02

Ik rijd wel paard, maar als er dan iets niet lukt reageer ik mijn woede af op het paard, wat ik heel oneerlijk vind. Ridjen doe ik dan dus niet.

Fidele, ik vind het geweldig dat je je een beetje probeerd in te leven in ons. Top +:)+

**Geplaatst**: 02-10-09 22:04

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 02-10-09 22:04

nee dat is dan niet handig nee. maar gewoon lekker met een paardje lange wandelingen maken kan ook heerlijk zijn en je koppie leegwaaien

**Geplaatst**: 02-10-09 22:07

Geplaatst: 02-10-09 22:07

Ik ken deze ziekte niet echt goed...
Kun je misschien in het kort even uitleggen wat het nou is?
Schrok er enorm van.
Maar nu bedenk ik me, dan ik me af en toe niet zo verwend moet gedragen!
Als ik dit zo lees heb ben ik echt een enorme bofkont!!
Ik kan soms zo woedend worden of aanstellen als ik me zin niet krijg ik maak er zo'n groot drama van.
Terwijl jij het 1000000x moeilijker hebt..
Schaam me nu een beetje erg

Heeeel veel sterkte!

Laatst bijgewerkt door LisaMS op 02-10-09 22:08, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-09 22:07

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-09 22:07

Oei. Mijn paard en lekker alleen langs de weg? Nope, tenzij ik dood wil

Toch bedankt voor je tip, we hebben hier wel een drumstel staan waar ik weleens gebruik van maak.

EDIT: Hoi Lisa,

Tuurlijk zijn er altijd mensen die het nog moeilijker hebben dan wij. Mensen zonder ouders, die mishandeld worden, alle mensen met honger in Afrika? Tja, het is maar hoe je het bekijkt, maar het is denk ik weleens goed als je ziet hoe anderen leven en dan een wake-up-call krijgt

Laatst bijgewerkt door Kwal op 02-10-09 22:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-10-09 22:09

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 02-10-09 22:09

haha

maar een drumstel is ook een goed alternatief +:)+

**Geplaatst**: 02-10-09 22:11

Geplaatst: 02-10-09 22:11

Je denkt als ouder overal over na, maar van je kinderen krijg je weinig los, zij zitten er middenin en weten niet beter, maar het klopt wel dat zij vaak een excuus voor mijn gedrag te horen krijgen. Bijv doe eens rustig want mama is moe, dat mama is moe horen ze heeeel vaak. En dat ik bij het minste of geringste kan ontploffen klopt ook! Zie je, ik leer nu al van jullie.

Het zou mooi zijn als ik door jullie verhalen te lezen wat bewuster wordt van mijn gedrag en daardoor mijn kinderen wat minder schade toe breng

( beetje zwaar op de hand

)

**Geplaatst**: 02-10-09 22:13

Geplaatst: 02-10-09 22:13

xDonja schreef:
Oei. Mijn paard en lekker alleen langs de weg? Nope, tenzij ik dood wil Toch bedankt voor je tip, we hebben hier wel een drumstel staan waar ik weleens gebruik van maak.

EDIT: Hoi Lisa,

Tuurlijk zijn er altijd mensen die het nog moeilijker hebben dan wij. Mensen zonder ouders, die mishandeld worden, alle mensen met honger in Afrika? Tja, het is maar hoe je het bekijkt, maar het is denk ik weleens goed als je ziet hoe anderen leven en dan een wake-up-call krijgt

Ik bedoelde niet dat er mensen zijn die het moeilijker hebben als jullie!!
Maar dat jij het veel moeilijker hebt als Mij..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-09 22:14

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-09 22:14

Fidele, ik woon natuurlijk niet bij jou maar ik weet niet hoe het bij jullie thuis is. Misschien ook een idee om een psycholoog te laten komen, als ze ouder zijn? Gewoon, als voorkomen van eventuele problemen. Het helpt heel erg, kan ik je vertellen.

EDIT: Lisa, ik heb het verkeerd geschreven

Ik bedoel dat er altijd mensen zijn die het nóg moeilijker hebben, en dat wij niet beter weten dan dit omdat wij ermee zijn opgegroeid. Snapje? Wss niet, ik weet het ook niet meer.

Laatst bijgewerkt door Kwal op 02-10-09 22:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-10-09 22:15

Geplaatst: 02-10-09 22:15

je leert er heel stil van te worden ja en veel te verbergen

wij hadden toendertijd ook een hele slechte begeleider.. was altijd met hele gezin en hij stelde vragen.. dat mn zusje en ik elkaar aankeken van >;)

(we waren 7 en 11 toen) denkt ie nou echt dat we daar een eerlijk antwoord op gaan geven waar mama bij zit?

ik vind het dus uit mijn ervaringen heel belangrijk dat kinderen met iemand kunnen praten zonder de ouders erbij

fidele als wij jou door onze ervaringen mee kunnen helpen, zou dat heel mooi zijn. zo probeer ik dat ook nu te zien.. dat ik wellicht andere mensen kan helpen.. en dan is het 'toch ergens goed voor geweest'.. beetje cru gezegd , maar je begrijpt wel wat ik bedoel denk ik

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-09 22:18

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-09 22:18

Wij hebben nu één groepsgesprek gehad, ik, mijn 2 zusjes en mijn vader en moeder. Het was speciaal om te zeggen wat wij er nou van vonden, en ik had wel echt de zenuwen of mijn vader niet weer zou exploderen. Hij reageerde heel goed, maar dat rekening houden zit er zó ingebrand, als je dat zo ziet. Niet normaal meer eigenlijk.

Verder hebben wij onze gesprekken apart en dat blijft natuurlijk onder elkaar, de psycholoog en mij, en mijn vader en de psycholoog etc.

**Geplaatst**: 02-10-09 22:20

Geplaatst: 02-10-09 22:20

Ja hoor ik begrijp je, ik heb zelf wekelijks hulp mijn vriend (25 jaar samen) en ik maandelijks maar de kinderen nooit!! Het lijkt goed te gaan met ze, maar dat weet je nooit zeker.................

Weer een goed idee :)*

**Geplaatst**: 02-10-09 22:21

Geplaatst: 02-10-09 22:21

Dacht eigenlijk wel dat je het zo bedoelde..
Ik wil jou en iedereen hier heel veel sterkte wensen! :(:)

**Geplaatst**: 02-10-09 22:22

Geplaatst: 02-10-09 22:22

als wij de waarheid vertelden.. dan ging mn moeder eerst alleen maar heel erg huilen (dus denk je ik heb mn moeder verdriet gedaan) en daarna verviel ze altijd in automutilatie, dronkenschap en hele nare dingen zeggen.. (al die dingen kan ze zich nu niet eens meer herinneren.. das dus ook erg lastig).
ik heb heel erg geleerd mn mond te houden.. in relaties met andere mensen kan ik dit nu wel, maar voor mn ouders heb ik nog veel 'geheimen'.