germie schreef:Dus onnodig lijden. Een ander kan dat gewoon NIET bepalen voor een ander. Ik bepaal het voor niemand anders, maar andersom kan ook niemand het voor mij bepalen. Wil je een hoge levensstandaard met een gezond leven zonder beperkingen of wil je wel beperkingen accepteren? Is het antwoord nee, dan vind ik dus absoluut niet dat een ander moet proberen om je over te halen wel beperkingen te accepteren. Een nee is een nee. Een gesprekje voeren mag, maar niet zeuren als het duidelijk is. En dat is ook mensen respecteren.
Het is geen gemakkelijke discussie, dat weet ik ook. Ik zeg dat ook nergens. Maar iets wat ondraaglijk is, dat kan een ander niet bepalen voor je. En ook al zal er ergens een lichtje aan het einde van de tunnel zijn, dat wil niet zeggen dat de weg er naartoe ondraaglijk is. Dus een jaar tot herstel (als je een jaar er uit bent, dan is de kans op echt 100% herstel vrijwel 0, er blijft altijd wel iets aan schade achter), dan kan de weg er naartoe ondraaglijk zijn. Zo simpel is het wel. En dat moet men ook accepteren en respecteren. Als iemand van te voren zoiets uitspreekt en er dan voor staat, dan moet de vraag gesteld worden wil je door? Nee, ok, dan accepteren we dat ook. Je kunt eventueel nog een paar weken elke week de vraag herhalen, maar een jaar rekken, dat is dan echt iemand ondraaglijk laten lijden in mijn ogen.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je er dus van te voren over nadenkt. En dat is ook wat er nu gesteld wordt als 'eis' om euthenasie te krijgen.
Maar ik weet hoe het is om niet alles te kunnen en ik weet ook dat dat voor mij in ieder geval een grote hel is. En ondraaglijk lijden, ook al lig je niet in een ziekenhuis. Ik ben gewoon die zomer kwijt van niet zwemmen en te weinig duiken. Die tijd krijg ik niet meer terug. Dat is een feit en dat is iets wat ik altijd bij me zal dragen. Verloren tijd krijg je gewoon niet terug. Ik heb er ook echt geen gelukkige herinneringen aan, maar vooral dat ik dingen niet kon en dat was echt heel zwaar. Ik heb er dus wel van geleerd dat ik harder moet zijn en een einddatum moet hebben. En dat ik meer naar mezelf moet luisteren, dus als ik vind dat het gewoon kan het ook moet doen. Dan was die periode misschien minder zwaar geweest met minder lijden. Maar het was echt een hele zware nare periode. En dan het onbegrip van mensen, dat het wel meevalt als je niet kunt zwemmen. Nee, dat valt niet mee. Dat is echt een ramp. Een ramp voor mij. Als jij het wel wilt accepteren, prima, maar begrijp ook dat het voor mij echt lijden is als het niet kan.
Ik ben door die zwarte periode wel echt gaan nadenken met wat ik wel of niet wil. En dat is dus wat ik nu niet wil omdat ik nog jong ben, en ook wat ik later niet wil als ik wel oud ben. En hoewel ik hoop dat het moment nooit komt, hoop ik wel dat als ik wel de pech heb dat het moment komt dat je dan euthenasie kunt krijgen.
Ik ga hier bewust niet op reageren omdat ik dit zo een vreselijk egoïstische reactie in dit topic vind!