Ik was 19 toen mijn moeder overleed aan een hersentumor. Ze is 11 maanden ziek geweest. Het gebeurd altijd bij een ander en nooit zo dichtbij. Ik kan me levendig voorstellen hoe jij je nu voelt!
Je moet ineens volwassen worden. Je denkt dat je nooit meer vrolijk kan zijn en je hebt het gevoel datalles in je leven van z'n plaats is gerukt zodat je in een hele vreemde wirwar beland bent. Het heeft bij mij zeker 4 jaar geduurt voordat ik kon zeggen dat ik alles voor mij zelf op een rijtje had. Niet alleen het verlies van je vader en de heimwee naar hem heb je maar ook je sociale leven en je gezinssituatie veranderd met alle gevoolgen van dien. Ik heb hulp gehad van een vriendin van mijn moeder. Ze geeft vrijwillig steun aan terminale patienten. Ze had ook niet gedacht dat ze nog eens bij ons aan het werk kon. Ik ben christelijk opgevoed. Zij is paranormaal begaafd. Zowel op spiritueel gebied als op het gebied van godsdienst heeft ze mij er weer bovenop geholpen.
Dus bij deze wil ik je adviseren om hulp te zieken. Dat is heel normaal. Je kan via je huisarts in contact met iemand komen of misschien loop je via,via iemand tegen het lijf.
In diedergeval heel veel sterkte toegewenst.