Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-01-16 20:21

Geplaatst door de TopicStarter : 16-01-16 20:21

Janneke dat ben ik niet met je eens

Ik haat mijn menstruatie

Ik ben prikkelbaar, vermoeid, heb zeer schommelende emoties en houd veel vocht vast. Daarnaast heb ik vaak last van hoofdpijnen en buikkrampen.

Nee ik verwelkom het niet elke maand :Y)

**Geplaatst**: 16-01-16 20:30

Geplaatst: 16-01-16 20:30

Ja, die ken ik. En het is ook schandalig hoe weinig westerse vrouwen van haar cyclus afweten.
Je hebt een cyclus, ken je die en beweeg je mee, dan is het echchies waar leuk. Vind ik.
Maar als je idd niet weet wat je moet doen tegen kramp of pmsverschijnselen, dan wordt het akelig.
(En ik bof, omdat ik die kennis wel heb.)
(Heb jij ooit dingen geprobeerd met extra calcium en magnesium? )

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-16 15:33

Re: Herstellen van een eetstoornis

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-16 15:33

Het is ondertussen alweer dag 21. 3 weken ben ik al officieel cheatbui-vrij en ik merk lichamelijk zoveel voordelen. Helaas begint steeds vaker het bekende stemmetje weer te spreken en vind ik het erg lastig worden af en toe.
Door mijn hoofd gaan dan alle adviezen en tips van mijn coach maar als ik die aandrang eenmaal heb en ik neem het niet wordt ik heel verdrietig, emotioneel en ga ik een enorme strijd met mezelf aan. Ik wil zó graag dat ''slechte'' eten dat, wanneer ik het niet neem, ik letterlijk in een huilbui kan uitvallen en heel boos wordt en verdrietig en ik zou bijna zeggen haast depressief.

Ik weet waar ik het voor doe maar het blijft zó ontzettend moeilijk om die strijd telkens maar weer te winnen en de volgende dag gewoon weer op 0 moeten beginnen omdat dat stemmetje weer gewoon terug is.

Ik wil natuurlijk wel volhouden dus we blijven maar die achtbaan van emoties ingaan maar ik ben heel bang dat ik binnenkort ga vallen voor mijn verslaving aan dat stomme eten.

Sorry voor de nagatieve-post maar ik wil hier wel een zo breed mogelijk verhaal neerzetten van hoe het er soms aan toe gaat en helaas hoort dit hier ook bij (ook al schaam ik me enorm voor mijn verhaal want als ik het zo na lees klink ik als een klein kind

ik heb ook al 2x bijna op wissen gedrukt maar ik ga het toch posten).

Dus..

Ik hoop dat ik na vandaag kan zeggen dat ik officieel 3 weken ''clean'' ben en dat wederom een euro in mijn potje mag stoppen. Ze zeggen dat een nieuwe gewoonte ongeveer drie weken nodig heeft om ''normaal'' te worden, dus ik hoop dat mijn lichaam hier aan mee wil doen

Scheelt mij na vandaag veel moeilijke momenten en gevechten met mezelf.

**Geplaatst**: 19-01-16 19:02

Re: Herstellen van een eetstoornis

Geplaatst: 19-01-16 19:02

Hee meis, no worries! Het kan ook niet altijd perfect gaan! Ik herken heel erg dat als je je even niet fijn voelt het stemmetje weer begint. En dan kan je het wel vertellen aan ouders,vriendin,vriend,familie, maar jij hebt het stemmetje en jij moet vechten! Ik kan je wel vertellen, waar je aandacht aan geeft, wordt groter. Daarmee bedoel ik niet dat je je gevoelens maar weg moet stoppen, maar dat het goed is om afleiding te zoeken. Ik weet dat je nu denkt, daar heb ik geen puf en energie voor, maar als je iets leuks gedaan hebt voel je je echt weer even opgeladen! Succes xx

**Geplaatst**: 19-01-16 19:41

Geplaatst: 19-01-16 19:41

Flups schreef:
Het is ondertussen alweer dag 21. 3 weken ben ik al officieel cheatbui-vrij en ik merk lichamelijk zoveel voordelen. Helaas begint steeds vaker het bekende stemmetje weer te spreken en vind ik het erg lastig worden af en toe.
Door mijn hoofd gaan dan alle adviezen en tips van mijn coach maar als ik die aandrang eenmaal heb en ik neem het niet wordt ik heel verdrietig, emotioneel en ga ik een enorme strijd met mezelf aan. Ik wil zó graag dat ''slechte'' eten dat, wanneer ik het niet neem, ik letterlijk in een huilbui kan uitvallen en heel boos wordt en verdrietig en ik zou bijna zeggen haast depressief.

Eh - als ex troosteter herken ik het wel, maar ik zou zeggen : laat die huilbuien maar komen, scheldt de boel maar stijf, drie tegen een heb je er gegronde redenen voor!

Citaat:
Ik weet waar ik het voor doe maar het blijft zó ontzettend moeilijk om die strijd telkens maar weer te winnen en de volgende dag gewoon weer op 0 moeten beginnen omdat dat stemmetje weer gewoon terug is.

Mijn ervaring is: niet vechten tegen stemmetjes, maar ga het gesprek aan.

Citaat:
Ik wil natuurlijk wel volhouden dus we blijven maar die achtbaan van emoties ingaan maar ik ben heel bang dat ik binnenkort ga vallen voor mijn verslaving aan dat stomme eten.

[/quote]
....en de kunst is: blijf lief voor jezelf!
Er is helaas. een achtbaan van emoties, ga ze maar aan, wegsturen lukt toch niet.
En dus niet schelden over jezelf en 'die stomme verslaving', je hebt bakken emoties en dat kan voor iedereen lastig zijn om mee te dealen. En dat dreigt jou weer in het eetgedoe te storten. - En de sport is, om dat voor te blijven.

En hartstikke goed om juist dit geworstel te delen!! +:)+

**Geplaatst**: 19-01-16 20:35

Geplaatst: 19-01-16 20:35

Janneke2 schreef:
Flups schreef:
Het is ondertussen alweer dag 21. 3 weken ben ik al officieel cheatbui-vrij en ik merk lichamelijk zoveel voordelen. Helaas begint steeds vaker het bekende stemmetje weer te spreken en vind ik het erg lastig worden af en toe.
Door mijn hoofd gaan dan alle adviezen en tips van mijn coach maar als ik die aandrang eenmaal heb en ik neem het niet wordt ik heel verdrietig, emotioneel en ga ik een enorme strijd met mezelf aan. Ik wil zó graag dat ''slechte'' eten dat, wanneer ik het niet neem, ik letterlijk in een huilbui kan uitvallen en heel boos wordt en verdrietig en ik zou bijna zeggen haast depressief.

Eh - als ex troosteter herken ik het wel, maar ik zou zeggen : laat die huilbuien maar komen, scheldt de boel maar stijf, drie tegen een heb je er gegronde redenen voor!

Citaat:
Ik weet waar ik het voor doe maar het blijft zó ontzettend moeilijk om die strijd telkens maar weer te winnen en de volgende dag gewoon weer op 0 moeten beginnen omdat dat stemmetje weer gewoon terug is.

Mijn ervaring is: niet vechten tegen stemmetjes, maar ga het gesprek aan.
Citaat:
Ik wil natuurlijk wel volhouden dus we blijven maar die achtbaan van emoties ingaan maar ik ben heel bang dat ik binnenkort ga vallen voor mijn verslaving aan dat stomme eten.

....en de kunst is: blijf lief voor jezelf!
Er is helaas. een achtbaan van emoties, ga ze maar aan, wegsturen lukt toch niet.
En dus niet schelden over jezelf en 'die stomme verslaving', je hebt bakken emoties en dat kan voor iedereen lastig zijn om mee te dealen. En dat dreigt jou weer in het eetgedoe te storten. - En de sport is, om dat voor te blijven.

En hartstikke goed om juist dit geworstel te delen!! +:)+

[/quote]

Hele sterke post vind ik dit!
3 weken is al heel lang TS!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-01-16 09:04

Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-16 09:04

Helaas ben ik afgelopen drie dagen van de wagen gevallen. En hard..

ik baal enorm van mezelf dat ik me wederom zo heb laten gaan terwijl ik (op de dag af zelfs!) Al vier weken zo goed bezig was.

Ik heb het er mentaal heel moeilijk mee maar ik merkte fysiek zoveel voordelen dat ik vandaag weer gewoon, ga proberen, terug de rails op te komen.

Ik baal echt want ik had gehoopt dat ik sterker zou zijn als de rot stemmen in mijn hoofd maar helaas blijk ik er nog steeds erg gevoelig voor

Wat mij nu zo nekt en waar ik heel bewust van ben dat het fout is en niet hoort is dat ik nu allemaal dingen in mijn hoofd krijg die niet kloppen.
"Goed gedaan Flups, vier weken hard werk zomaar weg gegooid".
"Zie je wel dat je het niet kunt, waarom probeer je het nog".
"Waarom zou je eigenlijk überhaupt telkens proberen om weer een poging te doen? Zo erg is het toch niet? Je sport veel, en kunt het daardoor best hebben".
"En wat zal je vriend hiervan vinden? Denk je dat hij nu nog steeds trots is als hij dit hoort?"

Een aantal zinnetje die nu door mijn hoofd spoken en waardoor de laatste twee dagen de terugval ook steeds groter werdt. Nu dus wederom proberen met mijn verstand te werken ipv met het gevoel en dan hopen dat ik er weer bovenop kom. Want ik wil er hoe dan ook vanaf!

**Geplaatst**: 30-01-16 10:17

Geplaatst: 30-01-16 10:17

Flups schreef:
Helaas ben ik afgelopen drie dagen van de wagen gevallen. En hard.. ik baal enorm van mezelf dat ik me wederom zo heb laten gaan terwijl ik (op de dag af zelfs!) Al vier weken zo goed bezig was.

Ik heb het er mentaal heel moeilijk mee maar ik merkte fysiek zoveel voordelen dat ik vandaag weer gewoon, ga proberen, terug de rails op te komen.

Hoi Flups,
even een zakelijke opmerking : "het doel van het experiment is, dat het informatie oplevert".
Hartstikke leuk, dat het 4 weken goed ging en fijn, dat je fysieke voordelen voelt, 'die buit is binnen'!
Bij '4 weken, op de dag af' krijg ik even een associatie met de menstruatie cyclus - die beïnvloedt ons zowel lichamelijk als psychisch. Goed met je cyclus kunnen omgaan valt te leren en geeft veel plezier.

Maar het experiment heeft ook geleerd, dat je psychisch nog niet klaar bent. :(:)

Citaat:
Ik baal echt want ik had gehoopt dat ik sterker zou zijn als de rot stemmen in mijn hoofd maar helaas blijk ik er nog steeds erg gevoelig voor

Huuuu! Rottige stemmen, dat is geen kattepis!
Wat doorgaans het beste helpt: ga het gesprek aan, ipv er tegen te vechten.
Oude, gouden regel: vraag de rotstem naar zijn (haar) naam. En vraag, wat hij wil, en waarom. En spreek die antwoorden door, met goede vriendinnen, met je psycholoog, etc.

Citaat:
Wat mij nu zo nekt en waar ik heel bewust van ben dat het fout is en niet hoort is dat ik nu allemaal dingen in mijn hoofd krijg die niet kloppen.
"Goed gedaan Flups, vier weken hard werk zomaar weg gegooid".
"Zie je wel dat je het niet kunt, waarom probeer je het nog".
"Waarom zou je eigenlijk überhaupt telkens proberen om weer een poging te doen? Zo erg is het toch niet? Je sport veel, en kunt het daardoor best hebben".
"En wat zal je vriend hiervan vinden? Denk je dat hij nu nog steeds trots is als hij dit hoort?"

Ik hoor een cynicus, die jou de grond inboort, een goedprater en een verwijtenmaker.

Citaat:
Een aantal zinnetje die nu door mijn hoofd spoken en waardoor de laatste twee dagen de terugval ook steeds groter werdt. Nu dus wederom proberen met mijn verstand te werken ipv met het gevoel en dan hopen dat ik er weer bovenop kom. Want ik wil er hoe dan ook vanaf!

Ja, gebruik je verstand: schakel nooit je gevoelens uit, want dan verlies je het geheid. (...been there, done that, got the scars and the t-shirt....)

Maar : neem wel zelf het initiatief!

Scheldt die cyncus verrot."Hoe waag je het, om zo tegen mij te praten!!! Manieren! !! En wie ben je trouwens? ??? En hoezo doe je dit soort rotgeintjes???

De goedprater kan soms de gemeenste van het stel zijn. (Een gladprater die zich als een slang overal doorheen manoeuvreert en manipuleert.) Vraag m wie hij is. En zeg m dat-ie niet van die schijnargumenten moet gebruiken. Ook al kan het waar zijn, dat je veel sport, jij had een beslissing genomen en jij bepaalt hoe jij daar mee om gaat.

En verwijten maken "dat doen we. hier niet!" Ken je trouwens de reddingsdriehoek? Her en der staan er leuke stukjes over op internet - het is een interessante theorie met een zielepiet ( helaas vaak slachtoffer genoemd, de zielepiet is geen slachtoffer maar roept de hele tijd, "dat hij/zij heeeeeel erg zielug is!!" Wie echt slachtoffer is van een verkrachting, een autoongeluk, etc, die doet heel anders. ) Jezelf trainen om hoe dan ook buiten de reddingsdriehoek te blijven is goud waard.

Succes! !

**Geplaatst**: 30-01-16 12:08

Re: Herstellen van een eetstoornis

Geplaatst: 30-01-16 12:08

Wat dapper dat je je verhaal hier durft te delen. Inzien dat je een probleem hebt en er iets aan willen doen is al een hele grote (en de moeilijkste) stap die je kunt zetten.

Ik heb zelf ook een soort van eetstoornis gehad. Dit is nooit door een dokter geconstateerd, maar zoals ik met eten, of niet-eten, bezig was is alles behalve gezond.

Het begon in de 3e klas. Ik was 14 jaar oud, terug gezet van vwo naar havo, compleet nieuwe klas en ik was heel erg onzeker. Tevens was ik wat steviger dan mijn tengere klasgenoten, met ook al wat meer ronding (heupen en borsten ). Ik woog 65 kg bij een lengte van 1.68 meter. Niet dun, maar volgens de schoolarts lag mijn bmi niet te hoog en was ik dus niet te zwaar. Toch werd ik gepest. Ik was dik, ik moest minstens 10 kilo afvallen. Dit werd vrijwel dagelijks door een aantal klasgenoten geroepen. Omdat ik zo onzeker was over mezelf en al niet veel vrienden had in de klas, geloofde ik wat ze zeiden.

Ik besloot te gaan afvallen. Eerst gewoon door minder te snoepen en meer fruit tussendoor te eten. Maar ik viel niet snel af en het gepest ging door.
Al snel durfde ik niet goed meer te eten in bijzijn van mijn klasgenoten. Ik wilde sneller afvallen, dus begon ik te minderen met eten en calorieën te tellen.
De 3 boterhammen met kaas in de lunchpauze werden 1 droge boterham en een beker cup a soup. Avondeten at ik zo min mogelijk.
Helaas bleef het gepest doorgaan. Ik ben een emotieeter, dus stopte me thuis als ik alleen was vol met ongezonde dingen. Daarna voelde ik me weer dik en ging ik sit ups doen, soms tot 100 a 150 achter elkaar tot ik er misselijk van werd.
Later ontdekte ik andere manieren om mijn vreetbuien te compenseren. Overgeven heb ik een paar keer gedaan, maar dat zou gaan opvallen thuis. Dus kwam ik bij laxeerpillen.

Waar ik de pillen in het begin slikte na een vreetbui, slikte ik er op gegeven moment 1 na iedere maaltijd. Ook bleef ik veel situps doen. Door mijn vreetbuien ben ik nooit extreem mager geweest, dus niemand viel het op waar ik mee bezig was. Maar stiekem telde ik iedere calorie, om tussen de 500 en 700 per dag binnen te krijgen. Op gegeven moment woog ik 52 kg.

De omkeer kwam toen ik een verzorgpaard kreeg en een opleiding paardenhouderij wilde doen. Ik had nauwelijks energie om dit te doen. Ik was veel moe en duizelig en slap. Toen ik op een dag moeite kreeg met poetsen en opzadelen ging er een knop om. Dit kon zo niet langer. Als ik van mijn hobby wilde blijven genieten en paardenhouderij wilde gaan doen, moest ik normaal gaan eten. Inmiddels was ik van de middelbare school af en zag ik de pesters ook nooit meer.

Met heel veel moeite heb ik mezelf ertoe gezet om weer normaler te gaan eten, te stoppen met de pillen en geen calorieën meer te tellen.

Een negatief zelfbeeld heb ik nog steeds, vreetbuien ook, maar ik ben op de goede weg

Zo, het is een heel verhaal geworden. Vroeger schaamde ik mij hiervoor. Ik ben er nog steeds niet trots op, maar door het oo te schrijven hebben anderen in dezelfde situatie er misschien wat aan

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-01-16 14:46

Re: Herstellen van een eetstoornis

Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-16 14:46

Wauw wat een sterke posts Dragan en janneke! Heel erg bedankt en het voelt het fijn dat jullie de tijd voor mij nemen om zo'n uitgebreid antwoord te schrijven.

Janneke ik herken veel dingen die je noteert en hoewel het een andere manier van aanpakken is als die ik gewend ben ga ik eens kijken of het me nu kan helpen.

Dragen wat sterk dat je dit durft neer te zetten! Ik herken me heel erg in jou verhaal alleen ik deed het niet met overgeven of laxeerpillen maar ik ging extreem sporten of extreem vasten.
Ik heb wel een klein lichtpuntje gezien in de afgelopen dagen, want ik mocht van mijn coach niet terugvallen in oude gewoontes en ze wilde dus niet dat ik de afgelopen dagen ging sporen maar wel genoeg bleef eten. En eerlijk gezegd vond ik dat nog confronterender als het vele eten wat ik afgelopen drie dagen heb gehad.

Het eten zat er immers toch al in dus ik vond het heel erg lastig dat ik niet mocht sporten van mijn coach en dat ik gewoon moest blijven eten. Maar dat is wel gelukt! Dus als ik positief wil blijven kijk ik gewoon daar naar.

Daarnaast was de tip van mijn coach om op te schrijven wat ik allemaal gegeten heb afgelopen drie dagen en ik schrok daar zo erg van dat ik direct besloot dat, hoe moeilijk het vandaag ook weer gaat zijn, ik direct terug op het pad moet gaan lopen want dit kan zo echt niet langer..

**Geplaatst**: 30-01-16 14:52

Re: Herstellen van een eetstoornis

Geplaatst: 30-01-16 14:52

Is lastig hoor, om zulke dingen te veranderen. Ik vond het heel eng om geen 'controle' meer te hebben over hoeveel calorieën er precies mn lichaam in gingen. Dat is nu gelukkig al heel veel minder, maar vond vooral het loslaten van mn gewoontes heel moeilijk